Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΑΔΕΛΦΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΛΕΟΝΤΟΣ ΙΔ΄ : ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Ιωάννου Λότσιου, Δρ.Θ., Post Do

ECCLESIOLOGY AND CANONICAL ORDER: REFLECTIONS ON THE PEACEFUL VISIT OF THE ARCHBISHOP OF ALBANIA TO THE ECUMENICAL PATRIARCHATE

Photo: Nikos Papachristou

By Ioannis Lótsios, Ph.D., Post Doc.

This article examines the peaceful visit of Archbishop John of Albania to the Ecumenical Patriarchate (June 13–15, 2025) as a landmark ecclesiological and theological event[1]. It analyzes the key addresses delivered by Ecumenical Patriarch Bartholomew and Archbishop John, emphasizing themes of Orthodox unity, canonical order, spiritual resilience under communist persecution, and the decisive role of the Mother Church in the post-totalitarian reconstruction of the Albanian Orthodox Church. Focus is given to the legacy of the late Archbishop Anastasios and the significance of the 1937 Autocephaly. Through liturgical and patristic language, the article reflects on the relationship between ecclesial identity, historical memory, and the Holy Spirit's guidance in preserving the apostolic faith.

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου

Ιωάννου Λότσιου Δρ.Θ., στην panorthodox synod

Η επίσημη ειρηνική επίσκεψη του νέου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, κ. Ιωάννη, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, η οποία πραγματοποιείτε από τις 13 έως τις 15 Ιουνίου 2025, είναι ένα ιστορικό και θεολογικό γεγονός με πολλαπλές διαστάσεις[1]. Η επίσκεψη αυτή δεν περιορίστηκε σε μια τυπική συνάντηση, αλλά αποτέλεσε μια βαθιά εκκλησιολογική και πνευματική δήλωση για την ενότητα και την κανονικότητα της Ορθοδοξίας, καθώς και για την αναγέννηση της Εκκλησίας της Αλβανίας μετά από δεκαετίες διωγμών και καταπίεσης.

Η Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη

Ο λόγος του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, εκφωνηθείς στις 14 Ιουνίου 2025 κατά την ειρηνική επίσκεψη του νέου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Ιωάννη, αποτελεί ένα μνημειώδες εκκλησιαστικό και πνευματικό κείμενο, πλούσιο σε θεολογικά, ιστορικά και ποιμαντικά νοήματα. Ο Παναγιώτατος ξεκινά με μία λειτουργικού ύφους διατύπωση: «Εορτήν τελούμεν άπαντες», προσδίδοντας στον λόγο έναν πανηγυρικό, αλλά και μυστηριακό χαρακτήρα. Δεν πρόκειται απλώς για μια εθιμοτυπική επίσκεψη, αλλά για μια «εορτή» της Εκκλησίας, δηλαδή για μια ευχαριστιακή αναγνώριση του μαρτυρίου, της συνέχειας και της ενότητας. Οι έννοιες «μαρτύριον», «μαρτυρία», «ταπείνωσις» και «δόξα» συνδέονται άμεσα με την πατερική θεώρηση της Εκκλησίας ως σώματος σταυρικού και αναστάσιμου. Ο Πατριάρχης αναφέρεται εκτενώς στη μαρτυρική πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας, καταγράφοντας τις φυσιογνωμίες εκείνες που φώτισαν τον εκκλησιαστικό της ουρανό: από τους Ιερομάρτυρες Άστιο και Ελευθέριο έως τον Κοσμά τον Αιτωλό και τον Δημήτριο Μπεντούλη. Ο κατάλογος των αγίων αποδίδεται με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και θεολογική ακρίβεια, ως υπενθύμιση της «νεφέλης μαρτύρων» (πρβλ. Εβρ. 12,1) που συνοδεύει την Εκκλησία σε κάθε εποχή.

Ο Παναγιώτατος υπενθυμίζει τις απόπειρες διάσπασης της εν Αλβανία Ορθοδοξίας από την κανονική τάξη της Εκκλησίας μέσω εξωτερικών και γεωπολιτικών παρεμβάσεων, ιδιαιτέρως αναφερόμενος στη λεγομένη «Σύνοδο των Κάρλοβιτς» και στην προσπάθειά της να αποκόψει την Εκκλησία της Αλβανίας από τον ζωοποιό κορμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η αναφορά στις «πύλες Άδου» είναι βιβλική (Ματθ. 16,18) και ερμηνεύεται πνευματικά ως οι δυνάμεις εκείνες που επιβουλεύονται την ενότητα και την καθολικότητα της Εκκλησίας. Με συγκίνηση και ποιητικότητα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης περιγράφει την καταστροφή που επέφερε η Κομμουνιστική δικτατορία στην Αλβανία. Η Ορθοδοξία «κατήχθη εις τα τάρταρα του Άδου» και όμως, μέσα από τους «κρυφούς» λειτουργούς του Θυσιαστηρίου, ο σπινθήρας της πίστεως δεν έσβησε. Ο Επίσκοπος Κοσμάς, ο οποίος βάπτισε τον νέο Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη, προβάλλεται ως ένας από τους μαρτυρικούς πυλώνες που διέσωσαν την αποστολική παράδοση μέσα σε καθεστώς πνευματικής ερήμου. Το κεντρικό θεολογικό και ποιμαντικό βάρος του λόγου πέφτει στη μορφή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως «θυσία άμωμος», «μύρον αναστάσεως», «ήλιος ελευθερίας» και «Καλός Άγγελος» της Εκκλησίας της Αλβανίας. Ο Πατριάρχης ενσωματώνει ρητορικές αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη (Αβραάμ, Σκηνή) και στην πατερική ορολογία,για να περιγράψει το μέγεθος της διακονίας του. Η εικόνα του Αναστασίου ως ποιμένος που προσέφερε τη ζωή του για τα πρόβατα (Ιω. 10,11) δίνει στον λόγο ευαγγελική διάσταση.

Η ανόρθωση του Ναού της Αναστάσεως στο κέντρο των Τιράνων και η ανέγερση δεκάδων ναών ανά την Αλβανία είναι η ορατή απόδειξη της ανάνηψης της Εκκλησίας από την πνευματική της νεκρότητα. Ο λόγος του Παναγιωτάτου δεν είναι απλώς μια φιλοφρονητική ομιλία σε έναν νέο Προκαθήμενο. Είναι μια βαθιά θεολογική, ποιμαντική και ιστορική δήλωση για τη φύση της Εκκλησίας, το μαρτύριό της στην ιστορία, την αναστάσιμη ελπίδα, και το έργο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως πνευματικού θεματοφύλακα. Αποτελεί επίσης μια εκκλησιολογική μαρτυρία για την ενότητα, την κανονικότητα και τη διαχρονική παρουσία της Ορθοδοξίας, ιδίως σε τόπους μαρτυρίου, όπως η Αλβανία.

Η Ομιλία του Αρχιεπίσκοπου Αλβανίας Ιωάννη

Η ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας αναδεικνύει με σαφήνεια και σεβασμό τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας τον 20ό αιώνα, επισημαίνοντας δύο βασικές φάσεις: την παραχώρηση της Αυτοκεφαλίας το 1937 και την παροχή πνευματικής και διοικητικής στήριξης μετά την πτώση του αθεϊστικού καθεστώτος, μέσω της αποστολής του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.

Η αναφορά στην αυτοκεφαλία είναι εξαιρετικά σημαντική, διότι υπογραμμίζει την σοφή και προνοητική μέριμνα της Μητρός Εκκλησίας να δώσει στην Εκκλησία της Αλβανίας τη δυνατότητα να αυτοδιοικηθεί και να διαφυλάξει έτσι την πίστη και την παράδοσή της μέσα σε ένα εθνικό πλαίσιο που ήταν συνεχώς μεταβαλλόμενο και συχνά εχθρικό. Η αυτοκεφαλία δεν ήταν απλώς μια εκκλησιαστική πράξη, αλλά μια πράξη ελευθερίας και επιβίωσης, που επέτρεψε στους πιστούς να κρατήσουν ζωντανή την πίστη τους ακόμα και κάτω από συνθήκες βίας και καταπίεσης. Η περιγραφή των διωγμών από το 1945 έως το 1990 και η έντονη καταστολή της θρησκευτικής ζωής στην Αλβανία φωτίζει το μέγεθος των δοκιμασιών που υπέστη η Εκκλησία. Ωστόσο, τονίζεται η ζωτική παρουσία του Αγίου Πνεύματος, το οποίο διέσωσε την πίστη στο κρυφό λαό του Θεού που προσευχόταν και βαπτιζόταν μυστικά. Αυτή η πίστη που δεν έσβησε παρά τις δυσκολίες αποτελεί την πνευματική παρακαταθήκη και πηγή ελπίδας για το μέλλον.

Η δεύτερη μεγάλη στιγμή, η αποστολή του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου το 1991, παρουσιάζεται ως ευλογία και σοφή πρωτοβουλία της Μητρός Εκκλησίας, που υπήρξε καταλυτική για την αναγέννηση της Εκκλησίας. Η επίμονη και καρποφόρα προσπάθεια ανασυγκρότησης, η ανέγερση ναών, η αναβίωση των μοναστηριών και η θεολογική εκπαίδευση υπογραμμίζουν τη ζωντάνια και το μέλλον της Εκκλησίας της Αλβανίας. Τέλος, η ευγνωμοσύνη προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη και η προσδοκία συνέχισης του έργου του αναδεικνύουν την στενή πνευματική και θεσμική σύνδεση της Εκκλησίας της Αλβανίας με το Πατριαρχείο, αλλά και την εμπιστοσύνη στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος ώστε η Εκκλησία να παραμείνει ενωμένη, δυνατή και πιστή στο ευαγγελικό της μήνυμα.

Συμπεράσματα

Η Εκκλησία της Αλβανίας συνιστά έναν ζωντανό θεσμό, ο οποίος, παρά τις πολλαπλές ιστορικές αντιξοότητες και διωγμούς, κατάφερε να διαφυλάξει την πνευματική και θεολογική της ταυτότητα. Η επιβίωσή της και η διατήρηση της λειτουργικής ζωής μαρτυρούν την ισχυρή εσωτερική συνοχή και την πνευματική ανθεκτικότητα των πιστών και της ιεροσύνης, στοιχεία που καταδεικνύουν την ενεργό παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας. Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπήρξε καθοριστικός στην εξασφάλιση της εκκλησιαστικής ενότητας και της κανονικής τάξης. Ως μητέρα Εκκλησία και θεματοφύλακας της ορθόδοξης παράδοσης, το Οικουμενικό Πατριαρχείο προσέφερε διοικητική και πνευματική στήριξη, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη διατήρηση της εκκλησιαστικής νομιμότητας και της λειτουργικής συνοχής στην Εκκλησία της Αλβανίας. Η παραχώρηση της Αυτοκεφαλίας το 1937 αποτελεί σημαντική εκκλησιαστική πράξη που διευκόλυνε την ανάπτυξη της τοπικής εκκλησιαστικής αυτονομίας και την αποτελεσματική ανταπόκριση στις εθνικές και πολιτικές προκλήσεις της εποχής. Η αυτοκεφαλία συνέβαλε στην ενδυνάμωση της διοικητικής αυτονομίας και την αναδιοργάνωση των εκκλησιαστικών δομών σύμφωνα με τις ανάγκες της αλβανικής κοινωνίας, ενισχύοντας ταυτόχρονα το αίσθημα ταυτότητας και εθνικής αυτοσυνειδησίας της Εκκλησίας. Η κομμουνιστική περίοδος επέφερε συστηματική καταστολή της θρησκευτικής ζωής και προσπάθεια εκρίζωσης της πίστης, με συνέπεια την αναστολή της λειτουργικής δραστηριότητας και τον διωγμό του κλήρου. Παρά τις συνθήκες αυτές, η μυστική και αθόρυβη διακονία της ιεροσύνης, σε συνδυασμό με την αφοσίωση των πιστών, διατήρησε την πνευματική συνέχεια και τη μαρτυρία της Εκκλησίας, προετοιμάζοντας το έδαφος για την ανασυγκρότησή της μετά την πτώση του καθεστώτος. Η συμβολή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου υπήρξε καταλυτική για την πνευματική αναγέννηση και διοικητική ανασυγκρότηση της Εκκλησίας της Αλβανίας στο μετακομμουνιστικό περιβάλλον. Η αναβίωση των λειτουργικών δομών, η ανέγερση νέων ναών και η ανασυγκρότηση των μοναστηριών αποτελούν απτά τεκμήρια της ανανεωμένης εκκλησιαστικής ζωής και της ενδυνάμωσης της πνευματικής παρουσίας της Εκκλησίας στον κοινωνικό ιστό. Η διατήρηση της ενότητας της Ορθοδοξίας, η πιστή τήρηση της κανονικής τάξης και η πνευματική συνοχή αναδεικνύονται ως κρίσιμοι παράγοντες για τη διαχρονική βιωσιμότητα και μαρτυρία της Εκκλησίας, ανεξαρτήτως ιστορικού πλαισίου και γεωγραφικής θέσης. Η ενότητα αυτή αποτελεί την προϋπόθεση για τη διασφάλιση της θεολογικής ακεραιότητας και της λειτουργικής ομοφωνίας, που χαρακτηρίζουν το ορθόδοξο εκκλησιαστικό σώμα. Τέλος, η διαρκής καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα, σε συνδυασμό με την πιστή προσήλωση στην πατερική και εκκλησιαστική παράδοση, συνιστούν τον θεμέλιο λίθο για τη μελλοντική πορεία της Εκκλησίας της Αλβανίας. Η ιστορική εμπειρία και η πνευματική κληρονομιά της δημιουργούν ένα σταθερό πλαίσιο μέσα στο οποίο η Εκκλησία καλείται να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις, διατηρώντας τη μαρτυρία της ζωντανή και δυναμική.

The Peaceful Visit of the New Archbishop of Albania to the Ecumenical Patriarchate: Ecclesiological and Historical Significance

The official peaceful visit of the newly elected Archbishop of Tirana, Durrës, and All Albania, His Beatitude John, to the Ecumenical Patriarchate, which takes place from June 13 to 15, 2025, constitutes a historical and theological event of multiple dimensions¹. This visit was not limited to a formal exchange of courtesies between Churches, but represented a profound ecclesiological and spiritual declaration concerning the unity and canonical integrity of the Orthodox Church. Furthermore, it highlighted the vitality of the spiritual renewal of the Autocephalous Church of Albania after decades of persecution, atheism, and oppression under the communist regime. The presence of Archbishop John at the See of the Ecumenical Patriarchate strengthens the bonds of communion between the two Churches, while simultaneously emphasizing the ecclesiological significance of the institution of the peaceful visit as an act of confessional faith, unity, and canonical recognition. This act acquires particular symbolic meaning as it takes place in a time when the Orthodox Church is called to bear witness to unity, theological continuity, and spiritual renewal in the modern world.

[1] Οικουμενικό Πατριαρχείο, Θερμή υποδοχή του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στο Φανάρι, στο διαδίκτυο, https://ec-patr.org/%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%ae-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bb%ce%b2%ce%b1/.

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

                                

Ιωάννου Γ. Λότσιου Δρ.Θ., Δημοσιεύτηκε 11/6/2025 στη panorthodox synod

Η ΕΠΙΣΚΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΦΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

                                   
«Γραφέντες ἐν οὐρανοῖς,
καὶ δεδειγμένοι τοῦ Χριστοῦ σύσκηνοι,
τοὺς νῦν ἡμᾶς Πάνσοφοι,
σέβοντας προθύμως φρουρήσατε»

 Του Ιωάννη Λότσιου, Δημοσιευθηκε το 2015 στο verianet.gr

Η ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Η Επανεκκίνηση

του Θεολογικού Διαλόγου Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας: Ζητήματα και Προοπτικές

Εκκλησία και Πεντηκοστή

 

Ιωάννου Λότσιου, Δρ.

In this study, I explore the theological significance of Pentecost within the Orthodox tradition. Pentecost is not merely the historical birth of the Church, but the profound manifestation of the Holy Spirit who reveals and enlivens the Church, initiating its mission in the world. I emphasize that the Holy Spirit is bestowed upon all believers universally, without exclusion, and that the gifts of the Spirit are freely given, fostering a communion that embraces diversity without enforcing uniformity. This dynamic unity within multiplicity challenges the Church to live authentically as a community empowered by the Spirit, where distinct charisms coexist harmoniously. Ultimately, Pentecost is a continual spiritual reality that shapes both ecclesial identity and the ongoing mission of the Church.

    Η εορτή της Πεντηκοστής και η κατά την επομένη εορταζόμενη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος αποτελούν μία ενιαία και ανεπανάληπτη θεολογική πραγματικότητα: την αποκάλυψη του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος στον κόσμο, την φανέρωση της Εκκλησίας και την έναρξη της αποστολής της εν χρόνω και κόσμω.

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ιωάννης  Λότσιος, Δρ.Θ.

Gr/En/It

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ: ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

                                      

Ιωάννης Λότσιος Δρ.Θ. Panorthodox Synod and Academia

CHRIST΄S DIALOGUE WITH THE SAMARITAN WOMAN AND INTERFAITH DIALOGUE: A BIBLICAL-THEOLOGICAL REFLECTION

 

Ioannis lotsios Dr.

Introduction

In an age marked by religious pluralism and increasing tension between faith communities, the need for authentic and theologically grounded interfaith dialogue is more urgent than ever. Within the Christian tradition, the New Testament offers foundational models for such engagement, one of the most striking of which is Jesus’ dialogue with the Samaritan woman[1] at the well[2].

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ: ΜΙΑ ΒΙΒΛΙΚΟ-ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Ιωάννού Λότσιου, Δρ.

Εισαγωγή

Σε μια εποχή θρησκευτικού πλουραλισμού και αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων, η ανάγκη για αυθεντικό και θεολογικά θεμελιωμένο διαθρησκειακό διάλογο είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Μέσα στην χριστιανική παράδοση, η Καινή Διαθήκη προσφέρει θεμελιώδη πρότυπα για έναν τέτοιο διάλογο, εκ των οποίων ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά είναι ο διάλογος του Ιησού με τη Σαμαρείτιδα[1] στο φρέαρ του Ιακώβ[2].

Οι Προδιαγραφές του Νέου Πάπα

                       

Photo by EPA

Ιωάννου Λότσιου, Δρ.Θ.

Ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ (Leo XIV) είναι ο νέος Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, εκλεγμένος στις 8 Μαΐου 2025, διαδεχόμενος τον Πάπα Φραγκίσκο. Πρώτος Πάπας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η προσωπικότητά του εκτιμάται για το νηφάλιο ύφος του, την ικανότητά του να διαμεσολαβεί και τον έντονο μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό του, γεγονός που τον καθιστά κοντά στις ευαισθησίες του Πάπα Μπεργκόλιο. Ταυτόχρονα, ο νέος Πάπας Λέων ο 14ος θεωρείται ότι έχει βαθιά ριζωμένη την δογματική παράδοση, ένα στοιχείο που θα μπορούσε να ευνοήσει μια εγκάρσια συναίνεση μεταξύ των διαφορετικών θέσεων του Κολλεγίου των Καρδιναλίων. Α

Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ «ΣΥΜΦΩΝΙΑ» ΚΑΙ «ΑΠΟΔΟΧΗ»

 

                       

Ιωάννου Λότσιου Δρ. [1]

2.1. Η Διαφορετική Κατανόηση: «συμφωνία» και «πλήρη συμφωνία»

ΤΟ ΚΑΛΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Ιωάννου Λότσιου

 λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ

 

 Ιωάννου Λότσιου, Δημοσιεύτηκε στο Verianet

Η νηστεία έχει σχέση με τα τρόφιμα και με την γύμναση των σωματικών και πνευματικών μας στοιχείων, προς προκοπή και μια καλύτερη ποιότητα στην ζωή μας και βελτίωση του εαυτού μας.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

 

Ιωάννου Λότσιου

ΤΟ «ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ» ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙTΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ

  

 Ιωάννης Λότσιος Δρ. (PhD), Μεταδιδακτορικός Ερευνητής ΕΚΠΑ, Panorthodox Synod

Ο ΑΜΥΝΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΒΕΡΟΙΑΣ

Του Ιωάννη Λότσιου, Verianet and Amen

Οι άνθρωποι από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης τους πάνω σε αυτό τον ταλαίπωρο πλανήτη αισθάνονται να καταδιώκονται από υπαρκτούς και ανύπαρκτους κινδύνους, υλικούς και μεταφυσικούς. Έτσι αναζητούν την προστασία είτε μέσα στην κοινωνικότητα και τη συνεργασία είτε καταφεύγουν στην επίκληση μεταφυσικών δυνάμεων. Φυσικό επακόλουθο είναι να αναζητούν έναν ισχυρό προστάτη, στον οποίο να καταφεύγουν σε ώρες ανάγκης και θλίψεως. Τα άτομα αλλά και οι ενώσεις προσώπων, μεταξύ των οποίων και οι πόλεις συχνά από την αρχαιότητα αφιέρωναν την ύπαρξη τους σε ένα θεϊκό ή ηρωικό πρόσωπο που με τη σειρά του παρείχε προστασία στην πόλη. Ο θεός ή η θεά έπαιρνε τον τίτλο του πολιούχου.  

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ

Του Ιωάννη Λότσιου,

Στις 7 Ιανουαρίου εορτάζουμε την Σύναξη[1] του Ιωάννου Προδρόμου και Βαπτιστού, έναν προφήτη που συνδέει τις δυο Διαθήκες, Παλαιά και Καινή[2].

ΝΑΜΑΤΑ ΙΟΡΔΑΝΕΙΑ

Του Ιωάννη Λότσιου, ΑΜΕΝ, Veria Net
Η Βάπτιση του Χριστού αποτελεί το μεγάλο γεγονός της τριαδικής θεοφανείας, ένα άνοιγμα κοινωνίας με την κτίση και τον άνθρωπο, δια μέσου του ύδατος, ένα απαραίτητο στοιχείο για την διατήρηση της ίδιας της ζωής: ''Σήμερον τὰ τοῦ Ἰορδάνου νάματα εἰς ἰάματα μεταποιεῖται τῇ τοῦ Κυρίου παρουσίᾳ'', επίσης “Σήμερον τῶν ὑδάτων, ἁγιάζεται ἡ φύσις, καὶ ῥήγνυται ὁ Ἰορδάνης, καὶ τῶν ἰδίων ναμάτων ἐπέχει τὸ ῥεῦμα, Δεσπότην ὁρῶν ῥυπτόμενον”, κατά τον υμνογράφο.

Η ΣΧΕΣΗ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΣΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟΝ 34ον ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΝΟΝΑ

 

THE QUESTION OF WOMEN’S ORDINATION: FEMINIST CHALLENGE OR AN ECCLESIOLOGICAL DESIDERATUM? COMMENTS ON THE RHODES DOCUMENT

Deaconesses, the Ordination of Women and Orthodox Theology

Editor(s):Petros Vassiliadis, Niki Papageorgiou, Eleni Kasselouri-Hatzivassiliadi

Chapter Twenty Six ... 381 
The Question of Women’s Ordination: Feminist Challenge or an Ecclesiological Desideratum? (Comments on the Rhodes Document) 

To Ευαγγέλιο της Αναστάσεως

 Ευαγγελική Περικοπή της Αναστάσεως

Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίσωμεν τώ Κτίστη.

Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τόν Άδην ενέκρωσας, τή αστραπή τής θεότητος, ότε δέ καί τούς τεθνεώτας εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα σοι. 

Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από τού ξύλου καθελών τό άχραντόν σου Σώμα, σινδόνι καθαρά, ειλήσας καί αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο.
  

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι τήν γήν κρεμάσας

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΓΕΡΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

 Ιωάννης Λότσιος

"λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν"

Μια καθημερινή έκφραση και εμπειρία που διαχέεται σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ο πόνος και η θλίψη για την κοίμηση (θάνατο) των προσφιλών μας προσώπων. Και σίγουρα μια χαρακτηριστική έκφραση που ακούμε συχνά είναι ότι δεν πρέπει ν αισθανόμαστε έτσι, αν πιστεύομε στο Θεό και την Ανάσταση.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Ιωάννης Λότσιος

Η καθιέρωση της 22ης Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γης στοχεύει να αναθερμάνει τους ανθρώπους στα οικολογικά ενδιαφέροντα και συνάμα να ασκήσει πίεση στις Κυβερνήσεις των Κρατών για την λήψη μέτρων για την προστασίας του Περιβάλλοντος. Αυτή την χρονιά η Ημέρα της Γης είναι αφιερωμένη στην αντιμετώπιση του θερμοκηπίου.

THE EXPERIENCE OF UNCREATED LIGHT

 Ioannis Lotsios

In the present course of this difficult economical situation, on the Second Sunday of the Fast we are presented with the person of St. Gregory Palamas, as a continuation of the Sunday of Orthodoxy.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Του Ιωάννη Λότσιου,

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Του Ιωάννη Λότσιου

''Οι λόγοι σου Πάνσοφε καί τά σεπτά συγγράμματα, δρόσος ουρανία μέλι, πέτρας άρτος Αγγέλων τοίς εντυγχάνουσι, νέκταρ αμβροσία γλυκασμός, ήδυσμα Γρηγόριε καί πηγή ζώντος ύδατος''.

DOŽIVLJAJ NESTVORENE SVETLOSTI

 Ioannis Lotsios, traslate in russia by Vladimir Srbljak,  manastir-lepavina.org

Η ΣΧΈΣΗ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ

Ιωάννης Λότσιος Δρ.(PhD), Μεταδιδακτορικός Ερευνητής ΕΚΠΑ

Παραθέτουμε ένα  απόσπασμα της έρευνας που πρωτοδημοιεύθηκε στην Ἐπιστημονική Ἐπετηρίδα Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου,2015 τόμος 6ος, εδώ  το συγκεκριμένο σσ. 199-206, το ίδιο επίσης στο Βιβλίο Πρωτείο κι Συνοδικότητα στο Κείμενο της Ραβέννας με προλόγισμα του π. Κυρίλου Γοβορούν, Α Έκδοση, Εκδόσεις CEMES 2017, εδώ σσ. 68-82 και το ίδιο Πρωτείο κι Συνοδικότητα στο Κείμενο της Ραβένας Β ' Έκδοση Θεσσαλονίκη 2022, ISBN: 978-618-00-3983-2, εδώ σσ. 61-73.

ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

 

 Ιωάννης Λότσιος Δρ. (PhD), Μεταδιδακτορικός Ερευνητής ΕΚΠΑ

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα της Ανέκδοτης Διδακτορικής Διατριβής με θέμα: Ο Αδιαίρετος Χαρακτήρας της Εκκλησίας και η Ορατή Ενότητα στα Πλαίσια του ΠΣΕ. Κριτική προσέγγιση στο Κείμενο της Ενότητας του Γ΄ Συνεδρίου του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εκκλησιών στο Νέο Δελχί 1961. Θεσσαλονίκη 2014, σσ. 148-153. Πολλές από τις πτυχές της ορατής έκφρασης της ενότητας μπορούν να θεωρηθούν ως εκφράσεις μιας από κοινού αποδεκτής ποικιλομορφίας, ενώ άλλες ως αιτίες διαίρεσης των εκκλησιών. Πάνω σε αυτά τα πλαίσια, της ανακάλυψης ή της αναγνώρισης των εκκλησιολογικών στοιχείων, οι εκκλησίες καλούνται να αναλογισθούν σε πιο βαθμό οι διαφορές είναι διαιρετικές, αλλά και να αναζητήσουν την δυνατότητα της σύγκλισης ώστε να μπορέσουν οι εκκλησίες να βρουν και να αναγνωρίσουν την Μία Αγία και Καθολική Εκκλησία ανάμεσα τους, για να μπορέσουν να κάνουν βήματα προς την πλήρη ορατή ενότητα...

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ: Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ

                                                   ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ:
                                        Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ
                                                    ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ

Μετάφραση Δρος Ιωάννης Λότσιος: Μετάφραση της δηλώσεως του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου  για την Επέτειο της Συγκλήσεως της Β΄ Συνόδου του Βατικανού στην Εφημερίδα L'Osservatore Romano 11 ottobre 2022

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΠΑ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ, ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Ιωάννης Λότσιος, Δρ.

Η Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Βαπτιστού

Ιωάννου Λότσιου,  verianet.gr

Απο ΑΜΕΝ

Η αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού, είναι μια βιβλική αναφορά και συγχρόνως μια τραγική ιστορία. Η τραγικότητα της θεματολογίας της εορτής, βρίσκεται στην παρουσίαση και μνήμη μιας άδικης δολοφονίας, μιας πράξης απάνθρωπης, την απληστία, η υπόσχεση του λόγου ως συμβόλαιο, η πονηριά της νεότητας, την πρόκληση σε «δίχτυα» δόλου και φθόνου. Σίγουρα και μόνο η λέξη αποκεφάλιση μας παραπέμπει σεαπάνθρωπες μεθόδους, που σήμερα βλέπουμε να γίνονται στους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

22 Αυγούστου 2015, diakonima.gr

γράφει ο Ιωάννης Λότσιος, Δρ. Θ.

ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΙΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Του Ιωάννη Λότσιου,
 Δημοσιεύτηκε και στο Verianet το 2015
Η γενέθλιος ημέρα
Η Εορτή του Γενεθλίου του Αγίου Ιωάννου[1] του Προδρόμου και Βαπτιστού, είναι κοινή εορτή σε Ανατολή και Δύση, μας επιστρέφει πίσω στην ιστορία, την βιβλική ιστορία, που περιγράφει και την γέννηση του[2].

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΚΙEΤΙ (2016) ΣΤΟ PRO ORIENTE

 

Αναδημοσιεύουμε την ελληνική μετάφραση του Κειμένου του Κιέτι στον Θεολογικό Διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, που δημοσιεύθηκε και στον Οργανισμό  Pro Oriente. Βλ επίσης και orthcath

Συνοδικότητα και πρωτείο κατά την πρώτη χιλιετία. Καθ᾽ οδόν πρός μια κοινή κατανόηση στην υπηρεσία της ενότητας της Εκκλησίας