Αγροτικές κινητοποιήσεις και παρουσία της Εκκλησίας;

Του Ιωάννη Λότσιου,
Δημοσιεύτηκε στο Veria net

Ο ρόλος ή η θέση της Εκκλησίας τις αγροτικές κινητοποίησεις είναι ένα ουσιαστικό ερώτημα. Συνήθως θα αναρωτηθεί κανείς για την παρουσία  εκπροσώπων της διότι αυτό είναι, κατά τη γνώμη τους, κάτι που δεν την αφορά ή δεν είναι στις αρμοδιότητες της.
Επιπλέον θα ισχυριστεί κανείς ότι νομικά ή συνδικαλιστικά η Εκκλησία δεν μπορεί να παρέμβει. Δεν είναι σύλλογος ή σωματείο καλών ανθρώπων, είναι μια σύναξη, μια κοινωνία, διαφορετική απο τα άλλα κοσμικά σχήματα. Προχωρώντας όμως περισσότερο τη σκέψη και βλέποντας τις αγροτικές κινητοποιήσεις, δεν μπορεί αυτή να παραβλέψει την προσφορά του ποιμαντικού της λόγου, μάλιστα σε μια περιοχή που κατά βάση είναι αγροτική και οι περισσότερες ενορίες της μητροπολιτικής επαρχίας είναι χωριά. Μια πρώτη έννοια του Επισκόπου και Μητροπολίτου είναι πάντοτε αυτή του ποιμένα, μια καθαρή εικόνα απο την αγροτική ζωή. Είναι μια εικόνα που φανερώνει την αμεσότητα στη στοργή, στην αντίληψη των προβλημάτων και την παρέμβαση σε κάθε είδους δυσκολία. 

 Αυτός ο ποιμαντικός λόγος για ορισμένα προβλήματα και ανησυχίες στην αγροτική κοινωνία είναι ένα δύσκολο έργο. Η Εκκλησία δεν μπορεί να μετατρέψει τον ευαγγελικό της λόγο σε μια κοινωνιολογική θεώρηση των πραγμάτων και σε διεκδικήσεις ή αντιδράσειςς. Οι ενορίες-χωριά, φέρνουν στο προσκήνιο τις στενές σχέσεις με κάθε είδους επάγγελμα. Ειδικά στον αγροτικό τομέα, οι άγιοι, τα κατεξοχήν παραδείγματα δηλαδή, δεν είναι λίγα ώστε να μπορούν ως πρότυπα να στηρίξουν τον άνθρωπο. 

 Η οικονομική κρίση έφερε και φέρνει σε οικονομικά αδιέξοδα πολλές επαγγελματικές ομάδες, που προσπαθούν να επιβιώσουν με τον ένα ή άλλο τρόπο. Σε αυτήν την γενικότερη αγωνία για εξασφάλιση μιας θέσεως εργασίας, ή κάποιων άλλων εργασιακών δραστηριοτήτων, έχει αντίκτυπο στον ποιμαντικό λόγο και της Εκκλησίας. Η Εκκλησία αφουγκράζεται μια σημαντική αλλαγή στην εκτίμηση και στην ιεράρχηση της καθημερινής βιωτής. Είναι μια χρονική στιγμή που αυτή η διαπίστωση φαίνεται απο την συρροή των ανθρώπων στην Εκκλησία. 

Το βάρος και τα προβλήματα φέρνουν τον κάθε άνθρωπο στην αναμονή μιας ανασύστασης τρόπου αντιμετωπίσεως των οικονομικών δυσχερειών. Είναι η στιγμή που στην συγκεκριμένη περίοδο οι οικονομικές δυσκολίες και η αντιμετώπιση τους, φέρνει την Εκκλησία μπροστά στην προσφορά αυτού του κινήτρου, αυτό το ''κάτι΄΄ για μια διεξοδική αντιμετώπιση. Βαθύτερα η Εκκλησία έχει δυνατότητες να δώσει αντοχές, που προέρχονται απο την διάγνωση των υπαρξιακών αναγκών του ανθρώπου.  Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να βλέπουμε την παρουσία της Εκκλησίας στους δρόμους και στις διαμαρτυρίες...........