ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΣΗ. ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ Α΄ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ

Του Ιωάννη Λότσιου,
Δημοσιεύτηκε στο VeriaNet
Στους Α' Χαιρετισμούς της Παναγίας που μας καλεί η Εκκλησία για να προσευχηθούμε ψέλνωντας την πρώτη στάση από τον Ακάθιστο Οίκο. Η Πρώτη στάση αναφέρεται στον Ευαγγελισμό (Α-Β), στον διάλογο με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ (Γ-Δ), και στην Επίσκεψη της Παναγίας στην Ελισάβετ και τον λογισμό του μνήστωρος Ιωσήφ (Ε-Ζ).

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Του Ιωάννη Λότσιου,

Ο εγκαινιασμός της νέας εν Χριστώ πραγματικότητας φανερώνεται κατεξοχήν στο πρόσωπο της Παναγιάς, της Θεομήτορος, η οποία κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό «Δικαίως και αληθώς Θεοτόκον την Αγίαν Μαρίαν ονομάζομεν· τούτο γαρ το όνομα άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησιν».  
 

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

 Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς, λαβὼν ἐν γνώσει, ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ Ἰωσήφ, σπουδῇ ἐπέστη, ὁ Ἀσώματος, λέγων τῇ Ἀπειρογάμῳ· Ὁ κλίνας τῇ καταβάσει τοὺς οὐρανούς, χωρεῖται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν σοί. Ὃν καὶ βλέπων ἐν μήτρᾳ σου, λαβόντα δούλου μορφήν, ἐξίσταμαι κραυγάζειν σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε!

Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό, Χαῖρε (ἐκ γ´)· καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν σε θεωρῶν Κύριε, ἐξίστατο, καὶ ἵστατο κραυγάζων πρὸς αὐτὴν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις· χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον, καὶ Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα· χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τὸν Ἥλιον· χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι᾿ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις· χαῖρε, δι᾿ ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Βλέπουσα ἡ Ἁγία, ἑαυτὴν ἐν ἁγνείᾳ, φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως· Τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς, δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται· ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως τὴν κύησιν πῶς λέγεις; κράζων· Ἀλληλούϊα.
Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα· Ἐκ λαγόνων ἁγνῶν Υἱόν, πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοι. Πρὸς ἣν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ, πλὴν κραυγάζων οὕτω·
Χαῖρε, βουλῆς ἀποῤῥήτου μύστις· χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον· χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι᾿ ἧς κατέβη ὁ Θεός· χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς Οὐρανόν.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα· χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ Φῶς ἀῤῥήτως γεννήσασα· χαῖρε, τὸ πῶς, μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν· χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Δύναμις τοῦ Ὑψίστου, ἐπεσκίασε τότε, πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμῳ· καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι, τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως· Ἀλληλούϊα.

Ἔχουσα θεοδόχον, ἡ Παρθένος τὴν μήτραν, ἀνέδραμε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ· τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθύς, ἐπιγνὸν τὸν ταύτης ἀσπασμόν, ἔχαιρε! καὶ ἅλμασιν ὡς ᾄσμασιν, ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα· χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα.
Χαῖρε, γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον· χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα.
Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν· χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.
Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις· χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.
Χαῖρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα· χαῖρε, παντὸς τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία· χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν παῤῥησία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη, πρὸς τὴν ἄγαμόν σε θεωρῶν, καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε· μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν ἐκ Πνεύματος ἁγίου, ἔφη· Ἀλληλούϊα.

Ἤκουσαν οἱ Ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων, τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν· καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα, θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον, ἐν τῇ γαστρὶ Μαρίας βοσκηθέντα, ἣν ὑμνοῦντες, εἶπον·
Χαῖρε, ἀμνοῦ καὶ ποιμένος Μήτηρ· χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.
Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον· χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ· χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα· χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, στεῤῥὸν τῆς Πίστεως ἔρεισμα· χαῖρε, λαμπρὸν τῆς χάριτος γνώρισμα.
Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγυμνώθη ὁ ᾍδης· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Θεοδρόμον Ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ· καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν, δι᾿ αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα· καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον, ἐχάρησαν, αὐτῷ βοῶντες· Ἀλληλούϊα.
Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου, τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν, εἰ καὶ δούλου ἔλαβε μορφήν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι, καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ· χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα· χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς· χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας· χαῖρε, ἡ τοῦ βορβόρου ῥυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε, πυρὸς προσκύνησιν παύσασα· χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης· χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα· ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν, καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν, ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη, μὴ εἰδότα ψάλλειν· Ἀλληλούϊα.
Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος· τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχύν, πέπτωκεν· οἱ τούτων δὲ ῥυσθέντες, ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα· χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα.
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν· χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωήν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει· χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάννα διάδοχε· χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐξ ἧς ῥέει μέλι καὶ γάλα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ, ἀλλ᾿ ἐγνώσθης τούτῳ καὶ Θεὸς τέλειος· διό περ ἐξεπλάγη, σοῦ τὴν ἄῤῥητον σοφίαν, κράζων· Ἀλληλούϊα.

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καὶ φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν, ἄφθορον· ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτήν, βοῶντες·
Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας· χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα· χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί· χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾿ οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις· χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις· χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.
Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παῤῥησίας· χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα.
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·
Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα· χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα· χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ· χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα· χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐλύθη παράβασις! χαῖρε δι᾿ ἧς ἠνοίχθη Παράδεισος.
Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ Βασιλείας· χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον· ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα.
Ῥήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τό, πῶς καὶ Παρθένος μένεις, καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον· χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί· χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα· χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα· χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι· χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι᾿ ἡμᾶς ἐφάνη καθ᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει· Ἀλληλούϊα.

Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων· ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, κατεσκεύασέ σε Ποιητὴς Ἄχραντε, οἰκήσας ἐν τῇ μήτρᾳ σου, καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας·
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας· χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας.
Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως· χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς· χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα· χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, παστὰς ἀσπόρου νυμφεύσεως· χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων· χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε Ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου· ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ᾠδάς, ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν, τοῖς σοὶ βοῶσιν· Ἀλληλούϊα.
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον· τὸ γὰρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα·
Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ Ἡλίου· χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα· χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν· χαῖρε, ὅτι τὸν πολύῤῥητον ἀναβλύζεις ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον· χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ῥύπον.
Χαῖρε, λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν· χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας· χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι᾿ ἑαυτοῦ, πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ χάριτος· καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον, ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα.
Ψάλλοντές σου τὸν τόκον, ἀνυμνοῦμέν σε πάντες, ὡς ἔμψυχον ναὸν Θεοτόκε· ἐν τῇ σῇ γὰρ οἰκήσας γαστρί, ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοι πάντας·
Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου· χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, Κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι· χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν· χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος· χαῖρε, τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία· χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον (ἐκ γ´)· δεξαμένη τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας· καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τοὺς σοὶ βοῶντας· Ἀλληλούϊα.

H φωτοφόρος νεφέλη

Το Μαφόριον της Παναγίας,,,,,

Το άμφιο της Θεομήτορος,,,,,,,,
'''Νομὴν τὴν φερέσβιον, πᾶσι παρέχει, ἡ Σκέπη σου Δέσποινα, ἡ πανυπερθαύμαστος, στήλη φωτίζουσα φῶς''', κατα την εξαίσια υμνογραφική αναφορά

Η Παναγία η Επταβηματίζουσα, Μια σπάνια παράσταση της Παναγίας στη Μονή της Χώρας

Του Ιωάννη Λότσιου,
 Η Μονή της Χώρας χτισμένη στον έκτο λόφο της Κωνσταντινούπολης με τα υπέροχα ψηφιδωτά της Παλαιολόγειας Αναγέννησης μας μεταφέρουν την ιστορία της Θειας Οικονομίας. Μέσα στο κύκλο της εικονογραφίας υπάρχει και το θέμα της Γεννήσεως της Θεοτόκου, μέσα από μοναδικές παραστάσεις που εκφράζουν οικογενειακές στιγμές. Μια ιδιαίτερη παράσταση είναι τα επτά πρώτα βήματα της Παναγίας. Η Εορτή της Γέννησης της Παναγίας, όπως έφερε χαρά στον Ιωακείμ και την Άννα έτσι έφερε χαρά και σε όλη την ανθρωπότητα. Η Εορτή φανερώνει την αξία της ανθρώπινης ζωής σε όλα τα στάδια της. Η παράσταση των επτά βημάτων είναι μια οικογενειακή στιγμή, πόση χαρά έχουν οι γονείς όταν το παιδί τους προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα.

Ο Ιωακείμ και η Άννα, ένα στείρο ζεύγος πηγαίνουν στον Ναό του Σολομώντα με τις προσφορές. Ο αρχιερέας όμως Ζαχαρίας δεν αποδέχεται τις προσφορές, επειδή δεν είχαν παιδιά. Η στειρότητα θεωρούνταν κατάρα. Γεμάτοι θλίψη και ντροπή ο Ιωακείμ και η Άννα πηγαίνουν στους θάμνους και με πόνο προσεύχονται στο Θεό για να κάνουν παιδιά.

Τάματα αξίας 100.000ευρώ κλάπηκαν απο την Παναγία Καμαριανή στην Αυστραλία

Του Ιωάννη Λότσιου,

Τάματα αξίας 100.000 ευρώ κλαπηκαν πρόσφατα απο την εικόνα της Παναγίας που φυλάσσεται στην ιερά μονή Παναγίας Καμαριανής στην Αυστραλία.

Η τοπική αστυνομία, αναφέρει ότι οι διαρρήκτες μπήκαν στο μοναστήρι  την Τετάρτη τα ξημερώματα και έσπασαν το κυτίο που περιείχε τα τάματα των πιστών, σταυρούς, βραχιόλια, δακτυλίδια, αλυσίδες, κ.τλ.

Ο εκπρόσωπος της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας αναφέρθηκε στην σημασία των ταμάτων στην ορθόδοξη παράδοση, ενώ παράλληλα εξέφρασε τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων της Μελβούρνης.

Οι αστυνομικές αρχές διεξάγουν έρευνες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των δραστών.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6454&catid=19

Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας στους εορτασμούς της Σερβίας

Του Ιωάννη Λότσιου,

Στο πρόγραμμα των λαμπρών εορτασμών για τα 1700 έτη από την έκδοση του Διατάγματος των Μεδιολάνων στη Σερβία, περιλαμβάνεται και η προσκύνηση της θαυματουργού εικόνας της Παναγίας της Sicevica.

Το απόγευμα της Πέμπτης, ο Επίσκοπος Ιωάννης της Νις υποδέχθηκε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίαςστην Εκκλησία των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης και ψάλθηκε ο Ακάθιστος ύμνος.

Η εικόνα της Παναγίας της Sicevica δημιουργήθηκε τον19ο αιώνα στη Ρωσία και από το 1917 υπάρχει στο μοναστήρι της Sicevica. Πολλές θαυματουργικές θεραπείες έχουν συνδεθεί με την εικόνα.

 

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3911&catid=10

Μάνα μου και Παναγία

Του Ιωάννη Λότσιου
Η Θεοτόκος κατέχει ιδιαίτερη θέση στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας και είναι μεγάλο το ενδιαφέρον των πιστών στην οποία εκφράζουν προς αυτήν την ανάλογη τιμή μέσα στην ορθόδοξη λειτουργική παράδοση.
Η λειτουργική παράδοση δεν περιλαμβάνει μόνο τους ύμνους και το τυπικό, εορτές αλλά και την εικονογραφία. Η εικόνα είναι συνυφασμένη με την λειτουργία.
Η τιμή προς το πρόσωπο της Θεομήτορος προάγεται λοιπόν από την εικόνα η οποία υπάρχει στην πίστη των χριστιανών ως Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων και η οποία επηρεάζει τις σχέσεις των πιστών με τον Θεό. Η έκφραση ‘’Μήτηρ Θεού’’ όπως αναγράφεται πάντοτε στις εικόνες αποδεικνύει τους αδιάλυτους δεσμούς των πνευματικών σχέσεων με τους πιστούς.
Η Παναγία ως Μητέρα μέσα στο μυστήριο της θείας οικονομίας ενώνει και συνδέει τον άνθρωπο της κάθε εποχής με το μήνυμα της εν Χριστώ θείας Αποκαλύψεως. Η πέραν από την λογική αντίληψη ότι η τιμή προς την Παναγία που συνηπούργησε στο έργο της θείας οικονομίας ως ‘’Μήτηρ Θεού’’, θεοποιεί την ίδια είναι μια γελοία αντίληψη.
Μια τέτοια άποψη προσπαθεί να αποδείξει ότι η τιμή της Παναγίας προέρχεται από μια παγανιστική λατρεία της θεάς γης. Δεν αξίζει βέβαια να σχολιάσει κανείς τέτοιες νοοτροπίες.
Η έννοια της μητρότητας είναι συνυφασμένη με την παρθενία της Παναγίας. Αποσύνδεση της μητρότητας από την παρθένια της Παναγίας οδηγεί σε λανθασμένες χριστολογικές και θεομητορικές αντιλήψεις που στην διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας έχουν καταδικασθεί. Αυτό που κάνει την μητρότητα της Παναγίας ουσιαστικά διαφορετική από την κάθε άλλη που υπάρχει δεν είναι ότι έκανε κάτι περισσότερο από τις άλλες γυναίκες ή κάτι διαφορετικότερο, αλλά ότι το γεννηθέν είναι ο Θεός Λόγος, άρα Θεοτόκος και άρα Μήτηρ Θεού.
Το γεγονός της μητρότητας έδεσε κατά κυριολεξία ζωντανούς και ακατάλυτους δεσμούς. Οι δεσμοί αυτοί με τους πιστούς έχουν τεράστια θεολογική, ηθική και εθνική σημασία. Γι’ αυτό μια εικόνα της Παναγίας δεν αποτελεί ένα θρησκευτικό σύμβολο ή κειμήλιο αλλά δείγμα της εμπιστοσύνης, της αγάπης και της έκφρασης ενός οικογενειακού δεσμού και πράξη εμπιστοσύνης. Ιδιαιτέρως πολλές φορές φανερώνει την ιδιαίτερη παρουσία και θαυματουργία της σε ένα τόπο.
Οι διάφορες ανάγκες και η καθημερινότητα του βίου, ο τρόπος που εικονίζεται η Παναγία, ως Μητέρα που αγκαλιάζει το παιδί της δίνει το έναυσμα για δέηση και ικεσία. Ακριβώς η Μητέρα του Θεού μας αφαιρεί όλες τις δικαιολογίες και τις αστοχίες μας για να μην πλησιάσουμε τον Χριστό.
Αν αισθανόμαστε ανάξιοι, ένοχοι, αν είμαστε ταλαιπωρημένοι και αδικημένοι, αν οι συνθήκες της ζωής μας είναι δύσκολές, η Παναγία μας παρουσιάζει τον Χριστό στην αγκαλιά της ως παιδί της. Οι εικόνες της Παναγίας αποτελούν παραστάσεις που συνδέονται με την ανθρώπινη μοίρα.
Εκτός από τις εικόνες της Παναγίας, ιδιαιτέρως τα διάφορα προσκυνήματα, τα θεομητορικά ενδύματα και πανηγύρεις που κοσμούν το εκκλησιαστικό έτος, γίνονται τόποι προσκυνήματος, έκφρασης της αγάπης του λαού του Θεού προς το πρόσωπο της. Ανάσα σε κάθε έναν που την αισθάνεται μάνα του.
Στις παρακλήσεις της Παναγίας καταδεικνύεται πολύ παραστατικά αυτό το γεγονός της ταπεινής μητρότητας που αναμοχλεύει κάθε πιστό: «Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν δεσπότην.»

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3364&catid=20

Εικόνες της Παναγίας στην Ιταλία

 

Του Ιωάννη Λότσιου
Η τιμή της Παναγίας φανερώνεται μέσα από πολλά προσκυνήματα ήδη από την παλαιοχριστιανική εποχή μέχρι την σύγχρονη εποχή στη Ρώμη, περνώντας μέσα από διάφορες ιστορικές και κοινωνικό-πολιτικές συνθήκες, ειδικά με τις Σταυροφορίες που πολλές εικόνες, λείψανα Αγίων και κειμήλια πάρθηκαν στην Δύση.

Βεβαίως υπάρχουν και εικόνες που στάλισαν ως δώρα ή μεταφέρθηκαν για διάφορους λόγους στην Ρώμη. Πολλές βυζαντινές εικόνες υπάρχουν διάσπαρτες σε όλη την επικράτεια της Ιταλίας που τα περισσότερα είναι θεομητορικά προσκυνήματα και εκφράζουν την ευλάβεια του ιταλικού λαού.

Η Ρώμη ήδη από της κατακόμβες έχει πολλές εικονογραφικές παραστάσεις της Θεοτόκου. Από τον 3ον αιώνα και μετέπειτα η Ρώμη απέκτησε πολλές εκκλησίες προς τιμή της Παναγίας, οι οποίες με την πάροδο των αιώνων εξαφανίστηκαν.

Από τις αρχαιότερες εκκλησίες της Παναγίας είναι η Santa Maria Maggiore, Santa Maria του Τrastevere και η Santa Maria Antigua.

Η Εκκλησία της Santa Maria Maggiore κτίσθηκε επί Πάπα Σίξτου του Β’ (432-440) με αφορμή της Σύνοδο της Εφέσου το 431.

Της ίδιας περιόδου είναι και η Εκκλησία της Santa Maria του Τrastevere, ίσως πήρε το τίτλο της Παναγίας μετά την Σύνοδο της Εφέσου.

Η Εικόνα της Θεοτόκου χρονολογείται περίπου το 700 μ.Χ. Η εικόνα αυτή που βρίσκεται στη εκκλησία της Santa Maria του Τrastevere ονομάζεται ‘’η Βασίλισσα των Μαρτύρων’’ εξαιτίας της μεγάλης τιμής των μαρτύρων στην πρωτοχριστιανική Ρώμη.

Οι Μάρτυρες προσέφεραν τα τρόπαια τους στην Παναγία. Αναφέρουμε μερικές ενδεικτικά:

Παναγία η Μεσοπαντίτισσα

Στην Βενετία στην Εκκλησία της S. Maria de salute (Παναγίας των Χαιρετισμών), υπάρχει η εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου που κρατά τον Χριστό στο αριστερό χέρι και έσωσε πολλούς Βενετούς από τον λοιμό του 17αιώνα.

Κατά παράδοση η εικόνα αυτή ήρθε στην Βενετία από τον Francesco Morosini από τα Χανιά της Κρήτης.

Οι Χανιώτες την ονόμαζαν Παναγία του Αγίου Τίτου γιατί κατά μια παράδοση την εικόνα αυτή την παρέλαβε ο Άγιος Τίτος. Λέγεται επίσης ότι είναι από το χέρι του Ευαγγελιστού Λουκά. 

Οι Χανιώτες την ονόμαζαν Παναγία Μεσοπαντίτισσα, δηλαδή ‘μεσίτρια ειρήνης’. Πήρε το όνομα της επειδή, κατά την αρχαία παράδοση, πανηγύριζε στο μέσο της περιόδου από τα Φώτα μέχρι την Υπαπαντή.

Αυτή η επωνυμία δόθηκε επίσης διότι μπροστά στην εικόνα οι Βενετοί και οι Χανιώτες το 1264 αποφάσισαν να τερματίσουν τον πόλεμο που υπήρχε περίπου εξήντα χρόνια. 

Στην Εορτή των Εισοδίων της Παναγίας πραγματοποιείται μεγάλη λιτανεία στην Βενετία από τον Άγιο Μάρκο μέχρι την Εκκλησία της Παναγίας S. Maria de Salute.

Παναγία Προστάτης του Ρωμαϊκού Λαού

Η Εικόνα της Παναγίας Salus Populi Romani είναι ίσως η ποιο αγαπημένη εικόνα στην Ρώμη. Βρίσκεται στο παρεκκλήσιο ’’Paolina of Saint Mary Major’’.

Η Εκκλησία της Παναγίας είναι η τρίτη Εκκλησία των Ρωμαϊκών Πατριαρχικών Βασιλικών Ναών. Είναι υπό την ειδική προστασία των Παπών. 

Η εικόνα είναι η Παναγία η Οδηγήτρια και προέρχεται όπως θεωρείται από την Κωνσταντινούπολη.

Ως οδηγήτρια η Παναγία με το δεξί της χέρι επάνω στο Χριστό, δείχνοντας τον δρόμο της σωτηρίας. Μερικές πληροφορίες σχετικά με την εικόνα την αποδίδουν στην μετα-εικονομαχική περίοδο ή υπάρχει μετά τον 13 αιώνα.

Από τον 15 αιώνα τιμήθηκε ως θαυματουργή εικόνα και στην συνέχεια αποτελεί για τους Ιησουίτες ως πρότυπο αφοσιώσεως στην Μητέρα του Θεού.

Την Εικόνα αυτή ιδιαίτερα ευλαβούταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ και ο Βενέδικτος . Ο Πάπας Φραγκίσκος την άλλη μέρα της εκλογής του πήγε για να την προσκυνήσει. Το αντίγραφο της Εικόνας της Παναγίας αυτής που χρησιμοποιείται για την Γιορτή της Νεολαίας δεν έχει στην πραγματικότητα καμιά ομοιότητα με την πρωτότυπη εικόνα.

Santa Maria in Aracoeli

Η εικόνα αυτή της Παναγίας βρισκόταν ήδη από τον όγδοο αιώνα στην Ρώμη. Η πρωτότυπη εικόνα όμως χάθηκε και αντικαταστάθηκε με ένα αντίγραφο στα μέσα του 10 αιώνα.

Η πρωτότυπη εικόνα της Παναγίας κατασκευάστηκε τον 5 αιώνα στα Ιεροσόλυμα και βρισκόταν στην Χαλκοπράτεια στην Κωνσταντινούπολη και μεταφέρθηκε στην Ρώμη. 

Στη Εικόνα αυτή η Παναγία είναι σε στάση δέησης ενώ με το αριστερό της χέρι ακουμπά στο στήθος της για να δείξει ότι μεσιτεύει για όλους τους ανθρώπους.

Ονομασίες της Εικόνας που διασώζονται: - Αγιοσωρίτισσα επειδή η πρωτότυπη εικόνα φυλασσόταν στην Αγία Σορό που βρισκόταν και η Αγία Ζώνη. - Χαλκοπράτεισσα, επειδή βρισκόταν στην πλατεία αυτή στην Κωνσταντινούπολη. - Της Παρακλήσεως, επειδή είναι σε στάση ικεσίας. Στην Ρώμη επίσης αυτή εικόνα έχει έξι ακόμα αντίγραφα στις Εκκλησίες: Της Αγίας Μaraw In via Lata, Αγίου Αλέξιου, Αγίου Λορέντζο της Δαμασκού, της Αγίας Μαρίας Campo Marzio και τη Αγίας Μαρίας del Rosario a Monte Mario.

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3391&catid=25