Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

                                

Ιωάννου Γ. Λότσιου Δρ.Θ., Δημοσιεύτηκε 11/6/2025 στη panorthodox synod

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ: Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ

                                                   ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ:
                                        Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ
                                                    ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ

Μετάφραση Δρος Ιωάννης Λότσιος: Μετάφραση της δηλώσεως του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου  για την Επέτειο της Συγκλήσεως της Β΄ Συνόδου του Βατικανού στην Εφημερίδα L'Osservatore Romano 11 ottobre 2022

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΆ Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΊΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΕΤΆΣΧΕΙ ΣΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ, ΛΌΓΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Ιωάννης Λότσιος Δρ. Panorthodx Synod

Χωρίς την παρουσία της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου θα εορτασθεί η Θρονική Εορτή της Εκκλησίας της Ρώμης για την Εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, λόγο της πανδημίας, όπως αναφέρει το Società per l’Informazione Religiosa.

ΚΕΦΑΛΗ ΚΑΙ PRIMUS INTER PARES ΜΕ ΑΦΟΡΜΉ ΕΝΟΣ ΤΊΤΛΟΥ ΑΡΘΡΟΥ

Ιωάννου Λότσιου, 

(Σχόλιο στο ΦΒ)

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΠΟΛΟΝΙΑ (ΦΩΤΟ)

Επιμέλεια: Ιωάννης Λότσιος, Δρ Θ.  Φως Φαναρίου

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε απόψε (Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017) στον Μέγα Εσπερινό της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, που τελέστηκε στον Ι. Ναό Αγίου Δημητρίου της Ελληνορθοδόξου Κοινότητος της Μπολόνια. 

ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟY

Φως Φαναρίου

Το μήνυμα του Πάπα Φραγκίσκου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπό

"H ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ" ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Ιωάννου Γ. Λότσιου Δρ. Θ., Μέλος του Δ.Σ. του CEMES, Φως Φαναρίου, Panorthodox Synod

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗι ΣΥΓΚΛΗΣΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 314

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΕΠΙ ΤΗι ΣΥΓΚΛΗΣΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Οικουμενικός Πατριάρχης: Η Σύναξη των Προκαθημένων αποτελεί μια ακόμα διακήρυξη της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας (text in greek and french)

ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣΑ ΟΜΙΛΙΑ 

ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ 

κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 

(Chambésy- Genève, 24 Ἰανουαρίου 2016) 

ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΙΝ TΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

 

ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ,
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ,
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΙΝ TΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ
ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
(Γενεύη, 22 Ἰανουαρίου 2016)

Σεπτόν Πατριαρχικόν Μήνυμα ἐπί τῇ ἡμέρᾳ προσευχῆς ὑπέρ τῆς Προστασίας τοῦ Φυσικοῦ Περιβάλλοντος (01/09/2015)

Ἀριθμ. Πρωτ. 851

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ

ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

An Eastern Orthodox Perspective on Laudato Si A Personal Response, An Ecumenical Reflection by John Chryssavgis

 Firstthings

It was a special privilege for me to attend the formal publication of the green encyclical by Pope Francis on June 18, 2015. Laudato Si: On Care for our Common Home was jointly released in the new synod hall of the Vatican by His Eminence Peter Cardinal Turkson of the Pontifical Council for Justice and Peace and His Eminence Metropolitan John [Zizioulas] of Pergamon, a senior bishop and theological spokesman of the Church of Constantinople, the Ecumenical Patriarchate

Δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη για την Εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου για την Οικολογία/Patriarch Bartholomew on Pope Francis’ Climate Encyclical (english and greek text)

 English Text inTime
Greek Text in Αγιορείτικο Βήμα

Exclusive: Patriarch Bartholomew on Pope Francis’ Climate Encyclical

Εν Αναμονή της Νέας Παπικής Εγκυκλίου για την Οικολογία

Του Ιωάννου Λότσιου,
Δημοσιεύτηκε στο ΑΜΕΝ

        Σήμερα, 18 Ιουνίου ο Πάπας Φραγκίσκος θα εκδόσει την Νέα Παπική Εγκύκλιο για την Οικολογία με τίτλο «Laudato Si». Αυτή η έκφραση είναι παρμένη από μια προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ενός ασκητή και προσφιλές πρόσωπο για την οικολογία.

Τιμητική αναφορά στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην νέα εγκύκλιο του Πάπα Φραγκίσκου για το περιβάλλον

Ευρεία αναφορά στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο περιέχει η νέα εγκύκλιος του Πάπα Φραγκίσκου, η οποία θα παρουσιαστεί επίσημα στο Βατικανό την ερχόμενη Πέμπτη.

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Η Ενότητα της Εκκλησίας

 

Βασικήν προϋπόθεσιν διά να πείσωμεν τον κόσμον αποτελεί πρώτιστα πάντων η ιδική μας εσωτερική ενότης. Είναι θλιβερόν και επικίνδυνον διά το κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας το να εμφανιζώμεθα πολλάκις έναντι των εκτός αυτής διηρημένοι και αντιδικούντες. Έχομεν και διδάσκομεν την τελειοτέραν εκκλησιολογίαν, αλλ᾿ αρνούμεθα ενίοτε να την εφαρμόσωμεν. 

Έχομεν μίαν ακριβή τάξιν εν τη Εκκλησία καθωρισμένην υπό των Ιερών Κανόνων των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, αλλά δίδομεν ενίοτε την εντύπωσιν προς τους έξω ότι διαφωνούμεν ακόμη και περί του ποίος είναι «πρώτος» εν ημίν. 

 Έχομεν τον συνοδικόν θεσμόν ως αυθεντίαν, προς την οποίαν πάντες δέον να συμμορφώνωνται, αλλ᾿ επιτρέπομεν δι᾿ ολιγωρίαν ή κακώς νοουμένην σκοπιμότητα, υποκρύπτουσαν πολλάκις ατομικήν αυτοπροστασίαν, να καταπατώνται αι συνοδικαί αποφάσεις υπό μερίδων των ποιμνίων ημών διεκδικουσών το αλάθητον της πίστεως. 

 Γενικώς ειπείν, εμφανίζομεν σημεία διαλύσεως. Καιρός να δώσωμεν προτεραιότητα εις την ενότητα τόσον εντός εκάστης των Εκκλησιών ημών, όσον και μεταξύ τούτων.

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Environmental Justice and Peace Quotes by His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew

  Ecumenical Patriarchate

"If human beings were to treat one another’s personal property the way they treat the natural environment, we would view that behavior as anti-social and illegal. We would expect legal sanctions and even compensation. When will we learn that to commit a crime against the natural world is also a sin?"

"The way we respond to the natural environment is directly reflects the way we treat human beings. The willingness to exploit the environment is revealed in the willingness to permit avoidable human suffering. So the survival of the natural environment is also the survival of ourselves. When we will understand that a crime against nature is a crime against ourselves and sin against God?"

"We have traditionally regarded sin as being merely what people do to other people. Yet, for human beings to destroy the biological diversity in God’s creation; for human beings to degrade the integrity of the earth by contributing to climate change, by stripping the earth of its natural forests or destroying its wetlands; for human beings to contaminate the earth’s waters, land and air – all of these are sins."

"We are treating our planet in an inhuman, godless manner precisely because we fail to see it as a gift inherited from above. Our original sin with regard to the natural environment lies in our refusal to accept the world as a sacrament of communion, as a way of sharing with God and neighbor on a global scale. It is our humble conviction that divine and human meet in the slightest detail contained in the seamless garment of God’s creation, in the last speck of dust."

"It should not be fear of impending disaster with regard to global change that obliges us to change our ways with regard to the natural environment. Rather, it should be a recognition of the cosmic harmony and original beauty that exists in the world. We must learn to make our communities more sensitive and to render our behavior toward nature more respectful. We must acquire a compassionate heart – what St. Isaac of Syria, a seventh century mystic once called a heart that burns with love for the whole of creation: for humans, for birds and beasts, for all God’s creatures.

"The fundamental criterion for an ecological ethic is not individualistic or commercial. It is deeply spiritual. For, the root of the environmental crisis lies in human greed and selfishness. What is asked of us is not greater technological skill, but deeper repentance for our wrongful and wasteful ways. What is demanded is a sense of sacrifice, which comes with cost but also brings about fulfillment. Only through such self-denial, through our willingness sometimes to forgo and to say “no” or “enough” will we rediscover our true human place in the universe."

"This sacrifice for the sake of sharing means learning to give, and not simply to give up. It is learning to share and to connect with others and with the natural world. It is a way of loving, of moving gradually away from what I want to what God’s world needs. It is liberation from fear, greed and compulsion. It is regaining a sense of wonder, being filled with a sense of goodness, seeing all things in God, and God in all things."

"If we are guilty of relentless waste, it is because we have lost the spirit of worship. We are no longer respectful pilgrims on this earth; we have been reduced to careless consumers or passing travelers. This spiritual vision of worship guides us to a life that sees more clearly and shares more fairly, moving away from what we want individually to what the world needs globally. Then, we begin to value everything for its place in creation and not simply its economic value to us, thereby restoring the original beauty of the world, seeing all things in God and God in all things."

"We have been commanded to taste of the world’s fruits, not to waste them; we have been commissioned to care for the world, not to waste it. When Christ fed the multitudes with a few loaves and fish on a hill in Palestine, he instructed his disciples to “gather up all of the remaining fragments, so that nothing may be lost.” (John 6.12) This instruction should serve as a model in a time of wasteful consumption, where even the refuse of affluent societies can nourish entire populations."

"It is a qualitative element of our faith that we believe in and accept a Creator, who fashioned the world out of love, making and calling it “very good.” Tending to and caring for this creation is not a political whim or a social fashion. It is a divine commandment; it is a religious obligation. It is no less than the will of God that we leave as light a footprint on our environment."

"It is never too late. God’s world has incredible healing powers; and human choices can change the tide in global warming. Within a single generation, we could steer earth toward our children’s future. With God’s blessing and help, that generation can begin now. For the first time in the history of our world, we recognize that our decisions and choices directly impact the environment. It is up to us to shape our future; it is up to us to choose our destiny. Breaking the vicious circle of ecological degradation is a choice with which we are uniquely endowed, at this crucial moment in the history of our planet."

"Ecology cannot inspire respect for nature if it does not express a different worldview from the one that prevails in our culture today, from the one that led us to this ecological impasse in the first place. What is required is an act of repentance, a change in our established ways, a renewed image of ourselves, one another and the world around us within the perspective of the divine design for creation. To achieve this transformation, what is required is nothing less than a radical reversal of our perspectives and practices."

"Poverty is not caused by the lack of material resources. It is the immediate result of our exploitation and waste. There is a close link between the economy of the poor and the warming of our planet. Conservation and compassion are intimately connected. The web of life is a sacred gift of God -- ever so precious, yet ever so delicate. Each of us dwells within the wider ecosystem; each of us is a part of a larger, global environment. We must serve our neighbor and preserve our world with both humility and generosity, in a perspective of frugality and solidarity."

"All of us have to work, each from his or her own place in the world; indeed, we must work together, irrespective of religious conviction, racial origin, and professional discipline. Our efforts will remain meaningless and fruitless if they remain fragmented and isolated. For, the protection of the world’s natural beauty is one consideration, one concern, one song, to the glory of God and all creation.

"Climate change is much more than an issue of environmental preservation. Insofar as human-induced, it is a profoundly moral and spiritual problem. To persist in our current path of ecological destruction is not only folly. It is suicidal because it jeopardizes the diversity of our planet. Moreover, climate change constitutes a matter of social and economic justice. For, those who will most directly and severely be affected by climate change will be the poorer and more vulnerable nations (what Christian Scriptures refer to as our “neighbor”) as well as the younger and future generations (the world of our children, and of our children’s children)."

"Indigenous peoples throughout the world are the stewards and guardians not only of the forests and the seas, as well as of a vast store of knowledge about the natural world, which they regard as the “library of life.” They know the properties and potential uses of every living thing around them. The rest of the world is sometimes jealous of that knowledge, and indigenous peoples are understandably, and often justifiably, cautious about sharing it."

"The word “ecology” contains the prefix “eco,” which derives from the Greek word oikos, signifying “home” or “dwelling.” How unfortunate, then, and indeed how selfish it is that we have reduced its meaning and restricted its application. This world is indeed our home. Yet it is also the home of everyone, just as it is the home of every animal creature and of every form of life created by God. It is a sign of arrogance to presume that we human beings alone inhabit this world. Moreover, it is a sign of arrogance to imagine that only the present generation enjoys its resources."

"Whenever we narrow religious life to our own concerns, then we overlook the prophetic calling of the Church to implore God and invoke the divine Spirit for the renewal of the whole polluted cosmos. For, the entire world is the space within which this transformation is enacted. When we are transformed by divine grace, then we discern the injustice in which we are participants; but then we will also labor to share the resources of our planet; then, we realize that eco-justice is paramount -- not simply for a better life, but for our very survival."

"As Orthodox Christians, we use the Greek word kairos to describe a moment in time, often a brief moment in time, which has eternal significance. For the human race as a whole, there is now a kairos, a decisive time in our relationship with God’s creation. We will either act in time to protect life on earth from the worst consequences of human folly, or we will fail to act. May God grant us the wisdom to act in time. Amen."
 

[Source: John Chryssavgis, Cosmic Grace – Humble Prayer: The Ecological Vision of the Green Patriarch Bartholomew I, Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids MI, 2008.]

Διεθνής Επιστημονική Ημερίδα με θέμα «Φραγκίσκος Α΄ Επίσκοπος Ρώμης-Βαρθολομαίος Α΄ Οικουμενικός Πατριάρχης. Πρότυπα θρησκευτικών ηγετών στον 21ο αιώνα»

Θεολογικά Δρώμενα

Άρχισε σήμερα λίγο μετά τις 10.00 το πρωί και ολοκληρώθηκε αργά το μεσημέρι η Διεθνής Επιστημονική Ημερίδα με θέμα «Φραγκίσκος Α΄ Επίσκοπος Ρώμης-Βαρθολομαίος Α΄ Οικουμενικός Πατριάρχης. Πρότυπα θρησκευτικών ηγετών στον 21^ο αιώνα». Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη υπό την αιγίδα της Κοσμητείας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο αμφιθέατρο Γ΄ του Κέντρου Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων (ΚΕ.Δ.Ε.Α) του ΑΠΘ (κόκκινο κτήριο) και διοργανώθηκε με τη συνεργασία του Institute for Ecumenical Theology, Eastern Orthodoxy, and Patristics του Τμήματος Καθολικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Γκράτς της Αυστρίας και του Τομέα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Χριστιανικής Γραμματείας, Αρχαιολογίας και Τέχνης του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ. Το αμφιθέατρο Γ΄ στο υπόγειο του ΚΕ.Δ.Ε.Α αποδείχτηκε μικρό για να φιλοξενήσει μια τέτοια εκδήλωση. Παρά το γεγονός ότι διανύουμε τη δεύτερη ημέρα μετά τις διακοπές του Πάσχα το αμφιθέατρο ήταν κατάμεστο από φοιτητές σε όλη τη διάρκεια της ημερίδας.

Στην ημερίδα συμμετείχαν ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, καθηγητής  Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Καστελλίου και Βιάννου και καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Ανδρέας Νανάκης, ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Κερκύρας Ιωάννης Σπιτέρης και καθηγητές ομότιμοι και εν ενεργεία του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ και του Τμήματος Καθολικής Θεολογίας του Γκρατς. Χαιρετισμό εκ μέρους των Πρυτανικών Αρχών απηύθυνε η Αναπληρώτρια Πρύτανη, Καθηγήτρια Αριάδνη Στογιαννίδου. Το κοινό που παρακολούθησε τη διεθνή αυτή επιστημονική ημερίδα ανήκε και στις δύο εκκλησιαστικές παραδόσεις. Σε αυτήν παραβρέθηκαν καθηγητές και των δύο Τμημάτων της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ξένοι καθηγητές οι οποίοι συμμετέχουν στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Ο πάπας Λέων Α΄, ως γέφυρα διαλόγου Ανατολής και Δύσης» που διεξάγεται από χθες στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, ορισμένοι από τους χορηγούς, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές, υποψήφιοι διδάκτορες, θεολόγοι και εκπαιδευτικοί διαφόρων ειδικοτήτων, κληρικοί και μοναχοί καθώς και δημοσιογράφοι. Τον Παναγιότατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης εκπροσώπησε ιερέας της Μητροπόλεως.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Πρώτη Συνεδρία 10.00-11.40

Πρόεδρος: Καθηγητής Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, Καθηγητής Ανδρέας Νανάκης, Βαρθολομαίος Α’, παγκόσμια προσωπικότητα.

Καθηγητής Pablo Argarate, The New Bishop of Rome: A Revolution?

Αν. Καθηγητής Παναγιώτης Υφαντής, Αναδεικνύοντας το ανθρώπινο πρόσωπο της Εκκλησίας. Η χριστοκεντρικότητα της ποιμαντικής διακονίας του  πάπα Φραγκίσκου.

Αν. Καθηγητής Στυλιανός Τσομπανίδης, Ο «οικουμενικός λόγος» του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου

Ομ. Καθηγητής Γρηγόριος Λαρεντζάκης, Η «επικοινωνία» των επισκόπων Ρώμης – Κωνσταντινούπολης. Συνέχειες και ασυνέχειες.

11.40-12.00 Διάλειμμα – Καφές

Δεύτερη Συνεδρία 12.00-13.00

Πρόεδρος: Επ. Καθηγητής Νίκος Μαγγιώρος

Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Κέρκυρας Ιωάννης Σπιτέρης, «Η Χαρά του Ευαγγελίου»: Η εικόνα της Εκκλησίας σε μια πορεία διαλόγου.

Ομ. Καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης, «Η Χαρά του Ευαγγελίου»: Μια Ορθόδοξη ιεραποστολική αποτίμηση.

Επ. Καθηγητής Χρήστος Τσιρώνης, «Η Χαρά του Ευαγγελίου»: Κοινωνική και ηθική θεώρηση.

Τα ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ θα δημοσιεύσουν τις επόμενες ημέρες ορισμένες από τις εισηγήσεις των ομιλητών.

Πατριαρχική Απόδειξις επί τω Αγίω Πάσχα

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἀδελφοὶ συλλειτουργοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἑορτάζομεν καὶ ἐφέτος χαρμοσύνως τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ψάλλομεν: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν· καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν Αἴτιον» (τροπάριον τοῦ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως).

Καὶ ἐνῷ ἡμεῖς χαρμοσύνως ἑορτάζομεν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ὡς πραγματικότητα ζωῆς καὶ ἐλπίδος, πέριξ ἡμῶν, ἐν τῷ κόσμῳ, ἀκούομεν τὰς κραυγὰς καὶ τὰς ἀπειλὰς τοῦ θανάτου, τὰς ὁποίας ἐκτοξεύουν ἐκ πολλῶν σημείων τῆς γῆς ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι δύνανται νὰ λύσουν τὰς διαφορὰς τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς θανατώσεως τῶν ἀντιπάλων, γεγονὸς τὸ ὁποῖον καὶ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλυτέραν ἀπόδειξιν τῆς ἀδυναμίας των.

Διότι, διὰ τῆς προκλήσεως τοῦ θανάτου τοῦ συνανθρώπου, διὰ τῆς ἐκδικητικότητος κατὰ τοῦ ἑτέρου, τοῦ διαφορετικοῦ, δὲν βελτιώνεται ὁ κόσμος, οὔτε ἐπιλύονται τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι, ἄλλωστε, ὑπὸ πάντων παραδεκτὸν καὶ ἀναγνωριζόμενον, ἰδιαιτέρως δὲ ὑπὸ τῶν σκεπτομένων ἀνθρώπων πάσης ἐποχῆς, ὅτι τὸ κακὸν νικᾶται διὰ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ οὐδέποτε διὰ τοῦ κακοῦ.

Τὰ προβλήματα ἐπιλύονται ἀληθῶς διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως καὶ τῆς τιμῆς τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου καὶ διὰ τοῦ σεβασμοῦ τῶν δικαιωμάτων του. Καὶ ἀντιστρόφως, τὰ παντὸς εἴδους προβλήματα δημιουργοῦνται καὶ ὀξύνονται ἐκ τῆς περιφρονήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ τῆς καταπατήσεως τῶν δικαίων αὐτοῦ, ἰδιαιτέρως τοῦ ἀδυνάτου, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ δύναται νὰ αἰσθάνεται ἀσφαλὴς καὶ ὁ ἰσχυρὸς νὰ εἶναι δίκαιος διὰ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη.

Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἀπέδειξε καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὴν ἀδυναμίαν τοῦ θανάτου νὰ ἐπικρατήσῃ καὶ νὰ ἐπιφέρῃ σταθερὰν μεταβολὴν εἰς τὸν κόσμον. Αἱ δημιουργούμεναι διὰ τοῦ θανάτου καταστάσεις εἶναι ἀναστρέψιμοι, διότι, παρὰ τὰ φαινόμενα, εἶναι προσωριναί, δὲν ἔχουν ρίζαν καὶ ἰκμάδα, ἐνῷ ἀοράτως παρὼν εἶναι ὁ πάντοτε νικήσας τὸν θάνατον Χριστός.

Ἡμεῖς, οἱ ἔχοντες τὴν ἐλπίδα μας εἰς Αὐτόν, πιστεύομεν ὅτι τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς ἀνήκει εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ Ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις προσφέρονται ὑπὸ τοῦ πατήσαντος τὸν θάνατον καὶ τὴν ἰσχύν αὐτοῦ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν μόνον καὶ εἰς τὴν διδασκαλίαν Του ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐλπίζῃ.

Ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἀνάστασιν, εἰς τὴν Ἀνάστασιν πάντων ἡμῶν, ἡ πίστις καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τῆς διδασκαλίας Του εἰς τὴν ζωήν μας ὁδηγοῦν εἰς τὴν σωτηρίαν πάντων ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων μας ἐν τῷ κόσμῳ.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,

Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὑπέρβασις αὕτη τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, εἶναι τὸ κήρυγμα τῆς ζωῆς ἔναντι τῆς φθορᾶς τοῦ κόσμου καὶ τῆς περιπετείας τῶν ἀνθρωπίνων, καὶ εἰς αὐτὸ προσκαλοῦμεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡμεῖς ὁ ἐλέῳ Θεοῦ Προκαθήμενος τῆς ἐν ἀληθείᾳ Ὀρθοδόξου ἀγάπης, πάντα ἄνθρωπον εἰς γνῶσιν καὶ βίωσιν, φρονοῦντες ὅτι μόνον δι᾿ αὐτοῦ θὰ ἐπανευρεθῇ ἡ «κλαπεῖσα» ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης συγχύσεως «ἐλπὶς ἡμῶν» καὶ τοῦ κόσμου παντός.

Εἴθε τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ φωτίζῃ τὰς καρδίας ὅλων διὰ νὰ χαίρωνται ὁμοῦ μετὰ τῶν συνανθρώπων των ἐν ἀγάπῃ, εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ ἐν τῷ Υἱῷ καὶ Λόγῳ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή.

Αὐτῷ μόνῳ, τῷ Ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν Κυρίῳ τῆς δόξης, τῷ «ζωῆς κυριεύοντι καὶ θανάτου δεσπόζοντι», τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ τοῖς «ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαριζομένῳ», ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐχαριστία. Ἀμήν.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιε΄

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Αμερικής Δημήτριος: Ο διάλογος Βαρθολομαίου - Φραγκίσκου ενισχύει τη συνεργασία

«Ο διάλογος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πάπα Φραγκίσκο δεν αποτελεί "συνθηκολόγηση" ή "υποταγή" της Ορθοδοξίας. Αντίθετα, ενισχύει τη δυνατότητα συνεργασίας και την αναζήτηση λύσεων σε άμεσα προβλήματα που αφορούν τη φτώχεια, τη βία (τρομοκρατία) και τη νεολαία» δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, ο οποίος συμμετείχε στις συναντήσεις και τις θρησκευτικές τελετές που πραγματοποιήθηκαν στο Πατριαρχείο, στη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης στην Κωνσταντινούπολη του προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Αποτιμώντας το αποτέλεσμα της επίσκεψης του Πάπα Φραγκίσκου και τις συζητήσεις που είχε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος τόνισε:

«Είναι πράγματα που είναι οφθαλμοφανή και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη σοφία. Πρώτον, τέτοιου είδους συναντήσεις ενισχύουν την επικοινωνία. Κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αυτομάτως ενισχύεται ο διάλογος. Κι αυτή είναι η πρώτη σοβαρή επίπτωση της συνάντησης. Επίσης, αυξάνεται η δυνατότητα συνεργασίας για αντιμετώπιση γενικότερων θεμάτων. Και να αναφέρω ένα παράδειγμα: Ο Πάπας είπε -και ο Πατριάρχης είναι ακριβώς στην ίδια γραμμή- ότι αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο θέμα, τη φτώχεια με όλες τις συνέπειές της. Και φτώχεια με την πλατύτερή της έννοια: στέρηση δυνατοτήτων, καταστάσεις καταπίεσης κλπ. Επομένως, η φτώχεια είναι ένα θέμα στο οποίο πρέπει να εργαστούμε. Δεύτερο, είναι το θέμα που λέγεται βία στον κόσμο και η οποία εκφράζεται σε ακραίες μορφές, ακόμη και από θρησκευτικές κοινότητες. Και το τρίτο, είναι η νεολαία. Δεν θέλουμε να δούμε μια νεολαία η οποία δεν θα έχει μέλλον».

Ο κ. Δημήτριος σημείωσε ότι «αυτά τα ζητήματα, λοιπόν, μπορούν να προωθηθούν από πλευράς συγκεκριμένων μορφών αντιμετωπίσεως και δράσεως όταν υπάρχει μια αυξημένη συνεργασία». «Αυτά δεν έχουν καμία σχέση και καμία σύνδεση με τους φόβους ορισμένων ακραίων ανθρώπων περί "συνθηκολόγησης" ή "υποταγής" της Ορθοδοξίας. Τίποτα απ' αυτά. Διάλογος σημαίνει δυνατότητα συνεργασίας με σκοπό να αναζητηθούν λύσεις, με αποτελεσματικό τρόπο, σε άμεσα προβλήματα, κοινωνικά και διεθνή, που αφορούν την φτώχεια, τη βία και τη νεολαία και τα οποία δεν θίγουν το δόγμα, γιατί υπάρχουν πολύ σαφείς τοποθετήσεις. Και δεν αποτελεί "συνθηκολόγηση" ή "υποταγή" της Ορθοδοξίας», τόνισε.

Ακόμη, ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής ανέφερε ότι «η συνάντηση έγινε σε πνεύμα εγκαρδιότητας» και σημείωσε: «Ο Πάπας είναι ένας άνθρωπος που δείχνει ταπείνωση, δεν δείχνει έπαρση. Ενώ είναι σαφής σε ορισμένες πολύ ισχυρές ιδέες, από την άλλη μεριά, είναι ο άνθρωπος που είναι πολύ ανοικτός σε συνεργασία. Αυτή η επικοινωνία έχει αυξήσει την ευκολία επικοινωνίας με τον Πατριάρχη. Δηλαδή, είναι άνετοι και οι δυο όπως συζητούν, πράγμα το οποίο δεν είναι εύκολο να γίνει. Επομένως, αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα, γιατί πολλές φορές αυτή η άνεση επικοινωνίας λύει προβλήματα τα οποία δεν λύνονται εύκολα. Μπορεί να ασχολούνται με κάτι για χρόνια και όταν πουν "κοιτάξτε, κλείστε το θέμα", κλείνει, γιατί υπάρχει αυτή η ανεπτυγμένη επικοινωνία που βοηθάει πάρα πολύ σε αντιμετώπιση θεμάτων για τα οποία υπάρχουν ανάγκες. Ο Χριστιανισμός είναι η κατεξοχήν θρησκεία της αγάπης, της φροντίδας για τους ανθρώπους και θέλουμε με κάθε τρόπο να έχουμε αυξημένες δυνατότητες προς αυτή την κατεύθυνση».

Πηγή:

ethnos