Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διαθρησκειακές Σπουδές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διαθρησκειακές Σπουδές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Διαθρησκειακές Σπουδές: Μια σχέση προσέγγισης στη μελέτη της Θρησκείας, Leirvik, Oddbjørn. Interreligious Studies: A Relational Approach to Religious Activism and the Study of Religion, London: Bloomsbury, 2014.

                                                                     
                                                                       Του Ιωάννη Λότσιου,
Ο συγγραφές Oddbjørn Leirvik στο νέο του βιβλίο με τίτλο Διαθρησκειακές Σπουδές: Μια σχέση προσέγγισης στη μελέτη της Θρησκείας, Leirvik, Oddbjørn. Interreligious Studies: A Relational Approach to Religious Activism and the Study of Religion, London: Bloomsbury, 2014. εξετάζει τον όρο ‘’διαθρησκειακές μελέτες’’[1], μια νέα ίσως έννοια στον πανεπιστημιακό χώρο. Από το 2005 με την Ευρωπαϊκή Εταιρεία για την Διαπολιτισμική Θεολογία και των Διαθρησκειακών Σπουδών, έχουν δημοσιευτεί αρκετές μελέτες περί του θέματος αυτού.  Ο  συγγραφέας προσπαθεί να εξηγήσει τον όρο ‘’διαθρησκειακές μελέτες’’, σε ακαδημαϊκό επίπεδο[2]. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο όρος χρησιμοποιείται από τις Θεολογικές σχολές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Επίσης ο όρος πρέπει να συντεθεί με τις σημαντικές εξελίξεις για το μάθημα των θρησκευτικών.

Για τον συγγραφέα ο όρος ‘’διαθρησκειακές μελέτες’’, όπως υπάρχει στον τίτλο του βιβλίου, αναφέρεται στις σχέσεις και συναντήσεις μεταξύ των θρησκευτικών παραδόσεων και μη. Επιπλέων τονίζει ότι αντικείμενο το όρου δεν είναι μόνο ο διαθρησκειακός διάλογος. Περιλαμβάνει μια σειρά από ενδιαφέροντα θέματα που μπορεί να έρθουν σε διάλογο, τόσο μεταξύ των παραδόσεων, όσο και στο εσωτερικό της κάθε θρησκείας.

Περισσότερο ο όρος ΄΄διαθρησκειακές μελέτες είναι διεπιστημονικός, επειδή η έννοια της θρησκείας είναι πολυδιάστατη, οι σχέσεις μεταξύ των θρησκευτικών παραδόσεων είναι πολύπλοκές.

Ο συγγραφέας επισημαίνει ότι εισαγωγή των διαθρησκειακών σπουδών στην Ευρώπη[3] τονίζει ότι αυτό σηματοδοτεί μια νέα ακαδημαϊκή προοπτική για την μελέτη της θρησκείας. Οι Διαθρησκευτικές μελέτες στο βιβλίο με μια πλούσια επιχειρηματολογία που ασχολείται με τις προκλήσεις των διαθρησκειακών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένου και του Διαθρησκειακού Διαλόγου, στην πράξη και θεωρία, το φανατισμό, το μάθημα των θρησκευτικών κ.α.









[1] Hedges, Paul, “Interreligious Studies,” στο Encyclopedia of Sciences and Religion, A. Runehov and L. Oviedo ed., New York: Springer, 2013, 1076–1080.
[2] Dunbar, Scott Daniel,  “The place of interreligious dialogue in the academic study of religion”, στο Journal of Ecumenical Studies 35 3-4 (1998), 455–70.
[3] Askari, Hasan,  “The dialogical relationship between Christianity and Islam”, στο Journal of Ecumenical Studies, 9 (1972), 477-487.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Βαρθολομαίος: «Πηγή των συγκρούσεων η πολιτική και όχι η θρησκεία»



Του Ιωάννη Λότσιου,
«Οι ρίζες της μακραίωνης σύγκρουσης μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων είναι στην πολιτική και όχι στην θρησκεία», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατά την ομιλία του στην Ευρασιατική Οικονομική Συνάντηση Κορυφής που πραγματοποιείται στην Κωνσταντινούπολη.

 Ο κ. Βαρθολομαίος ανέφερε ότι «τα ιστορικά μοντέλα αποκαλύπτουν δυνατότητες στον δικό μας κόσμο, ο οποίος διαμορφώνεται από τον πλουραλισμό και την παγκοσμιοποίηση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένας διάλογος, ο οποίος αναγνωρίζει τις διαφορές, προτείνει τρόπους αντιμετώπισης και προσφέρει τις κατάλληλες συνθήκες για επικοινωνία».

Στο ερώτημα αν η ανθρώπινη σύγκρουση είναι αναπόφευκτη ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας «Η ειρήνη είναι θέμα ατομικής και θεσμικής επιλογής, όπως επίσης και θέμα ατομικής και θεσμικής αλλαγής. Προϋποθέτει αλλαγή σε πρακτικές και πολιτικές».

«Οι ιστορικές συγκρούσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων έχουν συνήθως τις ρίζες τους στην πολιτική και όχι στη θρησκεία...Το να μιλάμε για μια αναπόφευκτη και αμείλικτη "σύγκρουση πολιτισμών" δεν είναι ούτε σωστό, ούτε έγκυρο, ιδίως όταν μια τέτοια θεωρία υπονοεί τη θρησκεία ως το κύριο πεδίο μάχης, όπου η σύγκρουση είναι καταδικασμένη να συμβεί»συμπλήρωσε ο Πατριάρχης.

«Οι θρησκευτικές κοινότητες και θρησκευτικοί ηγέτες οφείλουν να υπενθυμίζουν συνεχώς την υποχρέωση και ευθύνη για την επιλογή της ειρήνης».