Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Anglicanism. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Anglicanism. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Αγγλία: Χειροτονήθηκε η πρώτη γυναίκα επίσκοπος στην ιστορία της Αγγλικανικής Εκκλησίας

Anglican Communion News Service
Naftemporiki

Η Εκκλησία της Αγγλίας χειροτόνησε την Τετάρτη την πρώτη γυναίκα επίσκοπο, ανατρέποντας μία παράδοση η οποία ίσχυε επί αιώνες.

Η 48χρονη αιδεσιμοτάτη Λίμπι Λέιν χειροτονήθηκε νέα επίσκοπος του Στόκπορτ της βόρειας Αγγλίας.

«Είναι αναπάντεχη χαρά η παρουσία μου σήμερα εδώ. Είναι μία αξιοσημείωτη μέρα για μένα και αντιλαμβάνομαι ότι είναι μία ιστορική μέρα για την εκκλησία», είπε η κ. Λέιν, κατά την χειροτονία της.

«Αντιλαμβάνομαι αυτό το πρωινό τις αμέτρητες γυναίκες και άνδρες που επί δεκαετίες ανέμεναν την ώρα που η Εκκλησία της Αγγλίας θα ανακοίνωνε την πρώτη γυναίκα επίσκοπο», είπε η ίδια.

Η κ. Λέιν είναι παντρεμένη με τον αιδεσιμότατο Τζορτζ Λέιν, εφημέριο στην εκκλησία του αεροδρομίου του Μάντσεστερ και έχουν δύο ενήλικα παιδιά.

Από το 2000 μέχρι σήμερα, υπηρετεί στην επισκοπή του Τσέστερ, στη βορειοδυτική Αγγλία.

Τον περασμένο Ιούλιο, η Γενική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας, η οποία συγκλήθηκε στο Γιορκ, στη βόρεια Αγγλία, τάχθηκε υπέρ μιας μεταρρύθμισης που δίχαζε εδώ και δεκαετίες την Αγγλικανική Εκκλησία, ενώ στη συνέχεια το βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της μεταρρύθμισης.

Την πρόταση προωθούσε ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Τζάστιν Ουέλμπι, πνευματικός ηγέτης των 80 εκατομμυρίων Αγγλικανών σε όλο τον κόσμο.

Η Αγγλικανική Εκκλησία επέτρεπε τη χειροτονία γυναικών ιερέων, όχι όμως και επισκόπων, από το 1994.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον συνεχάρη μέσω Twitter την κ. Λέιν. «Συγχαρητήρια στην αιδεσιμότατη Λίμπι Λέιν η οποία έγινε η πρώτη γυναίκα επίσκοπος της Εκκλησίας. Ένας ιστορικός διορισμός και μία σημαντική μέρα για την ισότητα».

Οι πολέμιοι της χειροτονίας γυναικών επισκόπων στη Μεγάλη Βρετανία υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα παραβίαζε την παράδοση του αποκλειστικά ανδρικού κλήρου, η οποία χρονολογείται από τους Δώδεκα Αποστόλους, ενώ οι υπέρμαχοι ότι είναι ζήτημα ισότητας.

Γυναίκες επίσκοποι υπάρχουν στις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, ωστόσο οι αγγλικανικές εκκλησίες σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες δεν τις χειροτονούν ως ιερείς.


Church of England’s first woman bishop chosen Church of England expected to announce the appointment its first female bishop just four weeks after historic change to canon law



The Church of England is poised to announce the appointment of its first female bishop marking the end of centuries of all-male leadership.
The Telegraph understands that a female priest has been chosen as the new Bishop of Stockport which has been vacant since May when the previous holder, the Rt Rev Robert Atwell, was made Bishop of Exeter.
The historic appointment comes just four weeks after the Church of England’s ruling General Synod formally enacted a change to canon law opening the episcopate to women for the first time, ending 40 years of legislative wrangling and almost a century of campaigning.
The identity of the new bishop is a closely guarded secret but it is understood an announcement of the appointment, by the Queen, will be made by Downing Street on Wednesday.
The Telegraph has also learnt that new legislation to fast-track women bishops into the House of Lords will be introduced to Parliament on Thursday.

Ministers hope it will mean the first female clerics will be taking their places among the upper chamber's “Lords Spiritual” before the general election in May.
The new Bishop of Stockport will, however, not be in line to enter the Lords as the post is a junior, or suffragan, see within the Diocese of Chester.
Suffragan bishops can be appointed more quickly than those in charge of a diocese, as they are chosen by the diocesan bishop, side-stepping much of the formality.
But it is the thought that the first female diocesan bishop could be chosen in the New Year. The Diocese of Southwell and Nottingham signalled recently that female candidates had been considered for its vacancy.
The Church of England ldeclined to comment on the Stockport apointment. A spokesman said: “We do not comment on speculation regarding the announcement of bishops.”
Meanwhile a bill to be presented to the Commons on Thursday will suspend the current rules governing appointments of bishops to the Lords for 10 years to allow future female bishops to leap-frog their male colleagues into the upper house.
All three main Westminster parties have signalled their backing for the move which would allow a limited form of positive discrimination to end the current all-male bishops’ bench in the Lords.
Sam Gyimah, the Cabinet Office minister set to steer the legislation through the Commons, said it was hoped it would clear both houses and receive Royal Assent by the spring.
The decision to devote legislative time to the bill, which was not a manifesto commitment, in the final months of the current Parliament is an indication of the level of importance David Cameron attaches to the issue.
Mr Gyimah said: “Thursday is the formal introduction of the Bill in the Commons, it will then be published and will have a date for second reading, if all goes according to plan, early in the New Year with a view to completing the parliamentary stages and receiving Royal Assent before the end of this Parliament.
“Ordinarily there is a period of time before acts come into force but this would come into effect virtually immediately so it is possible that you will have a woman bishop in the House of Lords by time of the general election.”
As part of the Church of England’s unique established position, 26 Anglican bishops are entitled to sit in the House of Lords.
While the five most senior figures in the Church – the Archbishops of Canterbury and York and bishops of London, Durham and Winchester – automatically join the upper house, the remaining seats are allotted to those who have been bishops for longest.
As there are more than 40 bishops eligible to sit in the Lords in principle, it means most must have to wait several years for one of the current Lords Spiritual to retire before taking their place.
The new bill would suspend that rule for a decade to give female diocesan bishops priority over their male counterparts if a vacancy on the bishops’ bench opens up.


Sourse:

Τelegraph

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Η Νομοθετική Ρύθμιση για την Χειροτονία των Γυναικών είναι πλέων Νόμος στην Αγγλικανική Εκκλησία της Μ. Βρετανίας




Του Ιωάννη Λότσιου,
Σήμερα 17 Νοεμβρίου θεσπίσθηκε από την Γενική Σύνοδο της Εκκλησίας της Αγγλίας η Διάταξη που επιτρέπει τις γυναίκες να χειροτονούνται Επίσκοποι στην Μ. Βρετανία. Η επίσημη τροποποίηση της νομοθετικής ρύθμισης του Κανόνα 33, ψηφίστηκε τον Ιούλιο. Εγκρίθηκε από το Βρετανικό Κοινοβούλιο και έλαβε επίσης και την βασιλική σφραγίδα από την Ελισάβετ.
Σήμερα στην συνεδρίαση της Γενικής Συνόδου στην Υόρκη υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Υόρκης John Sentamu, έλαβαν και οι απαραίτητες νομοθετικές και τυπικές διαδικασίες τέλος.
Η διάταξη υπογράφτηκε και από τους δυο Αρχιεπισκόπους Καντέρμπουρι Justin Welby,  και Υόρκης John Sentamu. Ο αρχιεπίσκοπος Καντερπουρι δήλωσε τέλος ότι ‘’από σήμερα η εκκλησία αγκαλιάζει ένα νέο τρόπο για να προχωρήσει μπροστά. Θα συνεχίσουμε επίσης να διαλεγόμαστε στην Εκκλησία και με αυτούς που διαφωνούν’’.
Αυτό σημαίνει ότι από τον Δεκέμβριο μπορούν να χειροτονηθούν γυναίκες Επίσκοποι και ήδη κίνησε το ενδιαφέρον στις υποψήφιες.


Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Πράσινο φως από την Βασίλισσα της Αγγλίας για την Χειροτονία των γυναικών Επισκόπων



Του Ιωάννη Λότσιου,


Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Μπέλφαστ  από τον  Bercow, ανοίγει ο δρόμος για την χειροτονία και τον διορισμό των γυναικών ως Επισκόπων με την συγκατάθεση της Βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ, ως ‘’Κεφαλή της Εκκλησίας της Αγγλίας’’, με βάση τους Κανόνες  του 1969, που καθορίζουν το κανονικό και νομοθετικό πλαίσιο της Εκκλησίας της Αγγλίας. Σύμφωνα με το πρωτότυπο κείμενο η βασιλική ρύθμιση αναφέρει: «Bishops and Priests (Consecration and Ordination of Women) Measure 2014», (Επίσκοποι και Κληρικοί (Διορισμός και Χειροτονία των Γυναικών), Διάταξη 2014).



Ενημερώνοντας ο Bercow επισήμανε ότι το Μέτρο για την διορισμό και την χειροτονία των γυναικών ως Επισκόπων, αποτέλεσε συμφωνία των δύο Βουλών του Κοινοβουλίου, την περασμένη εβδομάδα. Η συμφωνία αυτή απάλλαξε από κάθε είδους νομικού εμποδίου περί του θέματος για να τεθεί και στο Βασιλικό Παλάτι.

Στις 17 Νοεμβρίου συνεδριάζει η Γενική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας, ώστε επίσημα πλέων να ολοκληρωθεί η διαδικασία για να επιλεγούν και οι υποψήφιες γυναίκες για τις θέσεις των Επισκόπων. Επίσης συζητείται και η είσοδος γυναικών Επισκόπων στην Βουλή των Λόρδων.



Πηγή:




 http://www.newsletter.co.uk/news/regional/queen-gives-approval-for-women-bishops-1-6374948

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Κείμενο αναγνωρίσεως της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Καναδά από τους επτά Αγγλικανούς Αρχιεπισκόπους. Επίσημη Διαχώριση από την Θέση του Justin Welbly







A statement from the Primates of the Global South and the Global Fellowship of Confessing Anglican

Του Ιωάννη Λότσιου,

Με επίσημο κείμενο  στις 9 Οκτωβρίου οι επτά Αγγλικανοί Αρχιεπίσκοποι που συμμετείχαν στην χειροτονία του νέου Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου στον Καναδά στέλνουν την αντίθεση τους με τις πρόσφατες τοποθετήσεις του Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου Justin Welby. Οι επτά Αρχιεπίσκοποι επισημαίνουν ότι με την συμμετοχή τους στην χειροτονία του νέου Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου Foley, τον αναγνωρίζουν ως Πρωθιεράρχη και Πριμάτο της Αγγλικανικής Εκκλησίας στον Καναδά και θα τον αποδεχθούν στην κοινωνία ως Προκαθήμενο της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Επίσης επισημαίνουν στο κοινό κείμενο ότι η Αγγλικανική Εκκλησία του Καναδά μετέχει της αποστολής και του σκοπού που έχουν όλες οι Αγγλικανικές Εκκλησίες.

Statement in PDF

Πηγή:
http://www.globalsouthanglican.org/index.php/blog/comments/a_statement_from_the_primates_of_the_global_south_and_the_global_fellowship?utm_source=+International+October+14+B&utm_campaign=International+update+&utm_medium=email

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

7 Αγγλικανοί Αρχιεπίσκοποι αμφισβητούν τις θέσεις του Justin Welby για την έννοια της αγγλικής ταυτότητας.



Του Ιωάννη Λότσιου,
Η ‘’Αγγλικανική Εκκλησία του Καναδά είναι Αγγλικανική και έχει κατά την τάξη θέση Αρχιεπισκοπής στην Αγγλική Κοινωνία’’, δήλωσαν 7 Αγγλικανοί Αρχιεπίσκοποι που παραβρέθηκαν στην τελετή  χειροτονίας για τον νέο Αρχιεπίσκοπο Foley στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στην Ατλάντα στις 9 Οκτωβρίου. Επίσης για τον νέο Αγγλικανό Αρχιεπίσκοπο  ο Gregory Venables, μετέφερε το μύνημα του Πάπα Φραγκίσκου.
Οι Πριμάτοι της Κένυας, Νιγηρίας, Ουγκάντας, Ρουάντας, Μιανμάρ, Ιερουσαλήμ και Μέσης Ανατολής, μαζί με ικανό αριθμό αγγλικανών Επισκόπων και κληρικών διαφώνησαν με την θέση του Justin Welbly.
 Η παρουσία των αγγλικανών πριμάτων αμφισβήτησε ξεκάθαρα την πρόθεση του Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου Justin Welbly, ο οποίος είχε προ ημερών τόνισε ότι η Αγγλικανική Εκκλησία του Καναδά δεν είναι αγγλικανική Εκκλησία και δεν πρέπει να έχει μέρος στην Αγγλική Κοινωνία. Οι Πριμάτοι αναγνώρισαν ως  αδελφό Αγγλικανό Αρχιεπίσκοπο και την Αγγλικανική Εκκλησία του Καναδά ως μέλος της Αγγλικής Κοινωνίας και έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα για την Συνδιάσκεψη του Λάμπεθ, όποτε αυτή πραγματοποιηθεί.
 Η Αγγλικανική Εκκλησία του Καναδά προτίμησε να διατηρήσει χαμηλούς τόνους επί του θέματος, αφήνοντας τους υπόλοιπους πριμάτους να εκφράσουν τις θέσεις τους, αποφεύγοντας μια ανοικτή για τώρα αντιπαράθεση με τον Αγγλικανό Αρχιεπίσκοπο Jusitn Welby.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος Νοτιοανατολικής Ασίας: Η Απαγόρευση της χρήσεως της λέξεως «Αλλάχ/Θεός» από τους Χριστιανούς της Μαλαισίας συνιστά «Πολιτιστική Γενοκτονία»


Του Ιωάννη Λότσιου,

Με ιδιαίτερες διαμαρτυρίες και έντονες επικρίσεις ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος της Νοτιανατολικής Ασίας Datuk Bolly Lapok, επισημαίνει για την απαγόρευση της χρήσεως της λέξεως «Αλλάχ/Θεός»,, από τους χριστιανούς της Μαλαισίας συνιστά «πολιτιστική γενοκτονία». Ειδικότερα στην περιοχή Putrajaya, η επίμονη άρνηση σε όσους δεν είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα ισοδυναμεί με καταστροφή της γλώσσας και του πολισμού της Κοινότητας Μπουμιπετούρα, Σαμπάχ και Σαραουάκ. Η λέξη «Αλλάχ», συνεχίζει ο ίδιος είναι αναπόσπαστο μέρος της ιδιομορφίας της τοπικής διαλέκτου από γενιά σε γενιά και είναι ενσωματωμένη σε κάθε πτυχή τα κουλτούρας και του πολιτισμού για τους χριστιανούς της Μπουμιπετούρα, πλειοψηφική κοινότητα των χριστιανών της Μαλαισίας.
Επιπροσθέτως η κυβερνητική απαγόρευση και η απόφαση του ομοσπονδιακού δικαστηρίου, αρνήθηκε στην Ρ/Καθολική Εκκλησία να ασκήσει έφεση για το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το όνομα «Αλλάχ» στην τοπική εβδομαδιαία εφημερίδα.
Τέλος ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε ότι οι εκκλησίες της Μαλαισίας αντιμετωπίζουν περιορισμούς για την τέλεση της λατρείας, παρά τις ελευθερίες που εγγυάται το Σύνταγμα της χώρας.
Πηγές:

http://www.themalaymailonline.com/malaysia/article/for-bumiputera-christians-allah-ban-akin-to-cultural-genocide-says-archbish

http://www.malaysia-today.net/for-bumiputera-christians-allah-ban-akin-to-cultural-genocide-says-archbishop/.
  

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος: Η Αναγνώριση της Έδρας του Καντέρμπουρι αποτελεί συστατικό στοιχείο της συμμετοχής στην Αγγλικανική Κοινωνία.



Του Ιωάννη Λότσιου,
Σε συνέντευξη του Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου Justin Welby στην Ιρλανδία, πριν από λίγες μέρες, δόθηκαν τις απαραίτητες διευκρινήσεις σχετικά με το τι ορίζεται Αγγλικανική Κοινωνία για να μπορεί μια Εκκλησία να αποτελεί μέλος, ζωτικής σημασίας για την έννοια της Αγγλικανικής ταυτότητας.
Ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος με της περιοδείες του στις Επαρχίες της Αγγλικανικής Κοινωνίας διαπίστωσε παντού ότι το να είναι μέλος μία Επαρχία πρέπει να βρίσκεται σε κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι. Όσες Επαρχίες δεν έχουν κοινωνία δεν αποτελούν μέλη της Αγγλικής Κοινωνίας, όπως η Αγγλικανική Εκκλησία της Βορείου Αμερικής (ACNA).
Ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε για την Αγγλικανική Εκκλησία της Βορείου Αμερικής, ως μια ιδιαίτερη Εκκλησία, η οποία δεν ανήκει στην Αγγλική Κοινωνία. Θα μπορούσε, συνεχίζει ο ίδιος να αποτελέσει ένα οικουμενικό εταίρο με την Αγγλική Κοινωνία, αλλά αυτό δεν μπορεί να σημαίνει ότι ανήκει στην Αγγλική Κοινωνία.
Πρόκειται για μια ανατροπή των δεδομένων στον αγγλικανικό χώρο, απέναντι στους πριμάτους των Αγγλικανικών Επαρχιών σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 2009 οι Πριμάτοι αναγνώρισαν την Αγγλικανική Εκκλησία της Βόρειας Αμερικής ως πραγματικά Αγγλικανική και κάλεσαν όλες τις επαρχίες να επιβεβαιώσουν την πλήρη κοινωνία με την ίδια. Η σύνθεση της Αγγλικανικής Εκκλησίας της βόρειας Αμερικής αποτελεί μια νέα Επαρχία που προέρχεται από την Επισκοπική Εκκλησία του Καναδά και ορισμένων άλλων Φιλελευθέρων Εκκλησιών.
Με την εκλογή του νέου Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Καναδά, ο Justin Welby διευκρίνισε ότι αποτελεί μια άλλη Εκκλησία. Η πλειοψηφία των Αγγλικανικών Εκκλησίες ανά τον κόσμο αναγνωρίζουν την Αγγλικανική Εκκλησία ως μέλος της Αγγλικανικής Κοινωνίας, επειδή διατηρεί στην λειτουργική και θεολογική της δομή την αγγλικανική ταυτότητα.
Στο πρόβλημα αυτό οι Αγγλικανικές Επαρχίες ανά τον κόσμο είναι της θέσεως ότι η Κοινωνία με την Έδρα του Καντέρμπουρι δεν πρέπει να είναι ο καθοριστικός παράγοντας αναγνωρίσεως της αγγλικανικής ταυτότητας. Ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος όμως έχει αντίθετη άποψη και ήδη δημιουργείται μια προστριβή και μια ρήξη στο εσωτερικό του Αγγλικανισμού.
Πηγές:
http://sydneyanglicans.net/blogs/ministrythinking/who-or-what-defines-the-anglican-communion
http://www.microsofttranslator.com/BV.aspx?ref=IE8Activity&a=http%3A%2F%2Fanglicanink.com%2Farticle%2Fcanterbury-buries-instruments-unity%3Futm_source%3Demailcampaign92%26utm_medium%3DphpList%26utm_content%3DHTMLemail%26utm_campaign%3DABC%2BWelby%2Bsays%2BACNA%2Bnot%2BAnglican.
http://anglicanink.com/article/canterbury-buries-instruments-unity?utm_source=emailcampaign92&utm_mum=phpList&utm_content=HTMLemail&utm_campaign=ABC+Welby+says+ACNA+not+Anglican

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Αναβάλλεται η Αγγλικανική Συνδιάσκεψη του Λάμπεθ του 2018;

Του Ιωάννη Λότσιου,
Η Συνδιάσκεψη του Λάμπεθ για το 2018 έχει αναβληθεί. Η προβληματική κατάσταση της Αγγλικής Κοινωνίας οδήγησε τον Αγγλικανό Αρχιεπίσκοπο να την αναβάλλει επ’ αόριστον, που πραγματοποιείται κάθε δέκα χρόνια από τους Επισκόπους της Αγγλικανικής Κοινωνίας.
Επίσημα ωστόσο δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα τίποτα, παρά τις επίσημες επισκέψεις που πραγματοποιήθηκαν στις Αγγλικανικές Εκκλησίες ανά τον κόσμο, όπως δηλώνει στενός συνεργάτης του Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου. Η πληροφορία για αναβολή της Συνδιάσκεψης δόθηκε στην δημοσιότητα από τον Αγγλικανό Επίσκοπο Katharine Jefferts Schori στις 23 Σεπτεμβρίου σε απάντηση του Αγγλικανού Επισκόπου Rochester, Rt. Rev. Prince Singh, για ακύρωση της χρηματοδότησης και συμμετοχής της Επισκοπικής Εκκλησίας. 
Σύμφωνα με την επισκοπική έκθεση ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος δήλωσε ότι: «είναι πολύ κατανοητό ότι δεν πρόκειται να συγκληθεί η Συνδιάσκεψη του Λάμπεθ, εάν πρώτα δεν εξακριβωθεί η παρουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Επισκόπων και των πρώτων ως πρόεδρων…ως εκ τούτου αναζητούμε μια ημερομηνία στο 2019, ποιο πιθανόν το 2020». Η δε μορφή της συγκέντρωσης θα είναι πιθανόν διαφορετική από εκείνη του 2008, εξαιτίας των διαφορετικών ρόλων  και της ασυμφωνίας των κατά τόπους επισκόπων.
Η Συνδιάσκεψη του Λάμπεθ ξεκίνησε από το 1867 στο Λονδίνο στο Παλάτι, που συγκεντρώνει κάθε δέκα χρόνια όλους τους Επισκόπους της Αγγλικής Κοινωνίας για θέματα που αφορούν γενικότερα τον Αγγλικανισμό. Ακυρώσεις των Συνδιασκέψεων υπήρξαν στην ιστορία δύο φορές. Το 1918, που αναβλήθηκε για το 1920 εξαιτίας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και το 1940 πάλι για να πραγματοποιηθεί το 1948, εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η απόφαση για αναβολή της Συνδιάσκεψης του Λάμπεθ το 2018 για αργότερα, λόγο εσωτερικών διαφωνιών, είναι άνευ προηγουμένου αιτία. Πολλές φορές βέβαια ομάδες αγγλικανών επισκόπων προσπάθησαν να ακυρώσουν τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης, όπως το 1868 και το 1998 για το θέμα της χειροτονίας των γυναικών.
Τέλος ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος προσπαθεί να καταφέρει να συγκεντρώσει την απαραίτητη συμμετοχή όλων των αγγλικανικών επαρχιών με τις επίσημες επισκέψεις.


Πηγή:

http://anglicanink.com/article/lambeth-conference-cancelled

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Αγγλικανισμός και Αγγλική Κοινωνία: Σχέση και Διάκριση






Του Ιωάννου Λότσιου,

Η προσπάθεια για την έρευνα της διοικητικής διάθρωσης, δομής και εκκλησιαστικής ζωής της ‘’Αγγλικανικής Εκκλησίας’’, που απορρέουν από την κωδικοποίηση των κανονικών και εκκλησιαστικών διατάξεων που την διέπουν, αποτελεί καρπός του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για την μελέτη των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, που δεν είναι Ορθόδοξες. Οι ρίζες της Αγγλικανικής Εκκλησίας επιστέφουν στο χρόνο της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν εισήχθη ο Χριστιανισμός στην Μ. Βρετανία, ως επαρχία της, όπου η εκκλησία της Αγγλίας αναπτύχθηκε, αναγνωρίζοντας την αρχή του Πάπα μέχρι την Μεταρρύθμιση στο 16ο αιώνα.


Η Αγγλικανική Εκκλησία
[1], ή Anglican Communion ή Anglican Church, από τη μεσαιωνική λατινική έκφραση ecclesia anglicana, δηλαδή «αγγλική εκκλησία» αποκαλείται το σύνολο των αυτόνομων χριστιανικών εκκλησιών οι οποίες ακολουθούν την τελετουργική παράδοση της Εκκλησίας της Αγγλίας, η οποία θεωρείται η «μητέρα εκκλησία» και βρίσκονται σε πλήρη κοινωνία μαζί της, μέσω της Αγγλικανικής Κοινωνίας[2].

Η δομή της Εκκλησίας της Αγγλίας βρίσκεται στον Βασιλιά Henry τον Γ’ ο οποίος βασίλεψε από το 1509 έως το 1547. Μέσα από τα γεγονότα που οδήγησαν στην διαμόρφωση της Εκκλησίας της Αγγλίας είναι ένα αποτέλεσμα ενός μίγματος εκκλησιαστικών, πολιτικών και προσωπικών ανταγωνισμών. Το 1534 ο ίδιος Βασιλιάς πέρασε στο Κοινοβούλιο μια σειρά νόμων που απέκοψαν την Εκκλησία της Αγγλίας από την κανονική της εξάρτηση από την Ρώμη. Ο νόμος αυτός έδωσε το δικαίωμα στον Βασιλιά να είναι ο Ανώτατος επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας, προσφέροντας έτσι την νομική αρχή στην Εκκλησία της Αγγλίας.


Η ονομασία Αγγλικανισμός είναι νεολογισμός και προέρχεται από την λατινική ονομασία ecclesia anglicana γύρω στα 1246, που σημαίνει την Αγγλική Εκκλησία. Αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός περιγράφει το ποίμνιο, τα όργανα την διοίκηση και τις εκκλησίες-ενορίες, τις θεολογικές και λειτουργικές παραδόσεις που προσδιορίζουν τον ιδιαίτερο εκκλησιαστικό χαρακτήρα της Εκκλησίας της Αγγλίας, δηλαδή το πλαίσιο αναπτύξεως της διοίκησης και λειτουργίας της λεγόμενης Anglican communion. Κοινό στοιχείο
[3] της κοινωνίας αυτής σε όλο τον κόσμο διατηρούντες μια συνοχή που αποτελούνται από τις κοινές μορφές της λατρείας το βιβλίο της κοινής προσευχής «Book of Common Prayer», ενιαία προτεσταντική διατήρηση του δόγματος δια των 39 Άρθρων «Thirty-Nine Articles» και το Βιβλίο των Ομιλιών, «Book of Homilies», τα οποία όμως δεν είναι σε πλήρη αποδοχή ως προς το περιεχόμενο[4].


Ο όρος Anglican communion
[5] στην Συνδιάσκεψη της Lambeth Conference το 1930, προσδιορίζεται ως εξής: «Η αγγλικανική κοινωνία είναι μια κοινωνία, μέσα στην ιερή καθολική και αποστολική εκκλησία, με εκείνων των επισκοπών, επαρχιών ή περιφερειακών εκκλησιών που βρίσκονται στην κοινωνία με την Έδρα του Καντέρμπουρι, οι οποίες έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:


(α) υποστηρίζουν και κηρύττουν την καθολική και αποστολική πίστη και την τάξη όπως εκτίθενται γενικά στο βιβλίο της κοινής προσευχής όπως εγκρίνονται στις διάφορες εκκλησίες τους.


(β) είναι ιδιαίτερες ή εθνικές εκκλησίες, και, υπό αυτήν τη μορφή, προωθούν μέσα σε κάθε ένα από τα εδάφη τους μια εθνική έκφραση της χριστιανικών πίστης, της ζωής, και της λατρείας.


(γ) δεσμεύονται μαζί όχι από μια κεντρική νομοθετική και εκτελεστική αρχή, αλλά από την αμοιβαία πίστη που στηρίζεται μέσω της κοινής συμβουλής των επισκόπων στις Συνδιασκέψεις»
[6].

 Ο όρος Anglican communion, περιλαμβάνει την διεθνής ένωση των εθνικών και περιφερειακών αγγλικανικών εκκλησιών. Οι Εκκλησίες που είναι μέλη της Αγγλικής κοινωνίας αναφέρονται ως ‘’επαρχίες’’. Ως επαρχίες είναι συνυφασμένες με τα όρια των πολιτικών κρατών. Στα όρια των κρατών αλλά περιλαμβάνουν πολλά έθνη και άλλα μόνο ένα. Όλες οι εκκλησίες αυτές χαρακτηρίζονται ως «επαρχίες της αγγλικής κοινωνίας» κάτω από τον πρώτο, Αρχιεπίσκοπο ή Επίσκοπο. Η έννοια της «επαρχίας» χρησιμοποιείται επίσης για να αναφερθεί στους σχηματισμούς ομάδας των επισκοπών μέσα σε μια εκκλησία. Η εκκλησία της Αγγλίας διαιρείται σε δύο επαρχίες: το Καντέρμπουρι και την Υόρκη. Η αγγλικανική εκκλησία της Αυστραλίας έχει πέντε επαρχίες: Νότια Νέα Ουαλία, Queensland, νότια Αυστραλία, Βικτώρια και δυτική Αυστραλία, και μια άλλη επαρχία-επισκοπή. Η αγγλικανική εκκλησία του Καναδά έχει τέσσερις επαρχίες: την Βρετανική Κολούμπια και το Yukon, Καναδάς, Οντάριο, και την επαρχία του Rupert. Η εκκλησία της Ιρλανδίας έχει δύο: την Armagh και το Δουβλίνο. Η επισκοπική εκκλησία στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής έχει εννέα επαρχίες.


Δεν υπάρχει καμία «αγγλικανική εκκλησία» με την καθολική νομική αρχή δεδομένου ότι κάθε εθνική ή περιφερειακή εκκλησία έχει την πλήρη αυτονομία. στον όρο Anglican communion, περιλαμβάνονται οι κάτωθι Εκκλησίες: Αγγλική Εκκλησία της Αοτεαρόας της Νέας Ζηλανδίας (ACAZP) και της Πολυνησίας
[7], Αγγλική Εκκλησία της Αυστραλίας (ACA), Αγγλική Εκκλησία του Καναδά (ACC)[8], Αγγλική Εκκλησία της Κένυας (ACK), Αγγλική Εκκλησία της Κορέας (AcK), Αγγλική της Νέας Γουινέας (ACPNQ), Εκκλησία της Ουαλίας (CW), Εκκλησία Αγγλική (CA)[9], Εκκλησία της Ιρλανδίας (CI)[10], Εκκλησία της Νιγηρίας (CN), Εκκλησία της Ουγκάντας (CU), Εκκλησία του Μπουρούντι (ACB), Εκκλησία της Κεντρικής Αφρικής (CCA), Εκκλησία της Μαλαισίας(CM), Εκκλησία της Myanmar (Cm), Εκκλησία της Ρουάντας (CR), Εκκλησία της Βόρειας Ανατολικής Ασίας (CSEA), Εκκλησία της Νότιας Αφρικής (CSA), Εκκλησία της Τανζανίας (CT), Εκκλησία του Ινδικού Ωκεανού (CIPO), Εκκλησία της Δυτικής Ινδίας (CIW), Εκκλησία της Δυτικής Αφρικής (CWA), Επισκοπική Εκκλησία της Ιερουσαλήμ και της ευρύτερης Ανατολής (ECIE)[11], Επισκοπική Εκκλησία (EC)[12], Εκκλησία της Κούβας (EC), υπό Μητροπολιτικό Συμβούλιο, Επισκοπική Εκκλησία του Σουδάν (ECS), Εκκλησία του Χόνγκ-Κογκ (CHK), Αγγλική Εκκλησία του Μεξικού (ACM), Εκκλησία αγγλικανική του Codo Sud της μικρής Αμερικής (CACS), Εκκλησία Επισκοπική της Βραζιλίας (CEB), Lusitanian Εκκλησία της Πορτογαλίας (LEP), πρόσθετη επαρχία του Αρχιεπισκόπου Καντέρμπουρι, Εκκλησία της Nippon Sei Ko Kai της Ιαπωνίας (CNSKJ), Εκκλησία επισκοπική των Φιλιππίνων (CEF), Σκωτική Επισκοπική Εκκλησία (SEC), Ισπανική Προτεσταντική Επισκοπική Εκκλησία (SPEC), πρόσθετη επαρχία του Αρχιεπισκόπου Καντέρμπουρι, και την Εκκλησία των Αγγλικανών τού Σύδνεϋ(CAS). Αυτή η αγγλικανική κοινωνία[13], είναι ένωση αυτών των εκκλησιών στην πλήρη κοινωνία με την εκκλησία της Αγγλίας και συγκεκριμένα με τον κύριο αρχιεπίσκοπο, τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι. η θέση των Εκκλησιών μέσα στην αγγλική κοινωνία προσφέρει την ύπαρξη αμοιβαίας συμφωνίας για τα ουσιαστικά δόγματα, και την πλήρης συμμετοχή στη μυσταγωγική ζωή κάθε εθνικής εκκλησίας είναι διαθέσιμη σε όλες τις κοινωνίες των αγγλικανών, με την ιδιαίτερη αυτονομία όμως[14].


Ο όρος Anglican communion, επίσης συνάμα αναφέρεται και σε χωρισμένες ομάδες που έχουν αφήσει την εξάρτηση τους από την Εκκλησία της Αγγλίας ή έχουν ιδρυθεί ξεχωριστά
[15]. Στο πλαίσιο του όρου Αγγλικανισμός σημαίνοντας την Εκκλησία της Αγγλίας από τον 16ον αιώνα, η χρήση του δεν έγινε γενική μέχρι το μισό του 19ου αιώνα. Στην βρετανική κοινοβουλευτική νομοθεσία που αναφέρεται στην καθιερωμένη Αγγλική Εκκλησία, τονίζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της Εκκλησίας αυτής από τις εν γένει προτεσταντικές εκκλησίες, π.χ. από την Μεταρρυθμισμένη επισκοπική εκκλησία στην Σκωτία. Από τον κλήρο της Εκκλησίας της Αγγλίας αντιτέθηκαν στον όρο «Μεταρρυθμισμένη» προωθώντας αρχικά τον όρο μεταρρυθμισμένη επισκοπική Εκκλησία. Η αναφορά ως «Επισκοπική» στον τίτλο της «Μεταρρυθμισμένη επισκοπική εκκλησία» ως επαρχία της αγγλικανικής κοινωνίας στην περιοχή της Αμερικής και της Σκωτσέζικης Επισκοπικής Εκκλησίας δηλώνει την αυτονομία της.


Πνευματικός ηγέτης της Αγγλικανικής Εκκλησίας είναι ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι. Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι όμως, ως Πρώτος Αρχιεπίσκοπος της εκκλησίας της Αγγλίας, δεν έχει κάποια επίσημη διοικητική και δικαστική αρμοδιότητα σε όλες τις εκκλησίες που απαρτίζουν την αγγλική κοινωνία. αναγνωρίζεται όμως ως «Primus inter pares» ως συμβολική και ιστορική αναγνώριση. Η έδρα του Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι, ο καθεδρικός Ναός και οι άλλες κοινότητες και όργανα αποτελούν την Επισκοπή υπό την ευθύνη του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, δηλαδή συνιστούν την «μητέρα εκκλησία» της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ως επίσκοπος της «Μητέρας εκκλησίας» ο Αρχιεπίσκοπος είναι ο «Μητροπολίτης» όλης της εκκλησιαστικής επαρχίας του Καντέρμπουρι, έχοντας νομικές, κανονικές και ποιμαντικές αναφορές. Σε αυτήν την νομική και κανονική θέση του Αρχιεπισκόπου βρίσκεται απέναντι του η Αρχιεπισκοπή της Υόρκης και των άλλων 12 Επισκοπών της βόρειας Αγγλίας.


Γενικά ο όρος «Αγγλική Εκκλησία», έξω από τις βρετανικές νήσους, δηλώνει την διάκριση των εκκλησιών αυτών από εκείνες που απαίτησαν στην ονομασία τους Επισκοπικούς τίτλους. μερικές από αυτές όπως είναι η Σκωτσέζικη Επισκοπική Εκκλησία, η Εκκλησία της Ουαλίας
[16] χρησιμοποιούν τον όρο αυτόν με ορισμένες επιφυλάξεις.
Παραπομπές:


[1] Paul Avis, Anglicanism and the Christian Church (Edinburgh: T & T Clark 1989). Stephen Sykes, The Integrity of Anglicanism (London and Oxford: Mowbray 1978). Του Ιδίου, ‘What is “Anglicanism”?’, S Sykes, J Booty and J Knight edd, The Study of Anglicanism, (London: SPCK 1998) σ. 460-465. Του Ιδίου, The Identity of Anglicanism: Essentials of Anglican Ecclesiology, (London and New York, 2008. J. Robert Wright, "Anglicanism, Ecclesia Anglicana, and Anglican: An Essay on Terminology", στο The Study of Anglicanism, ed. Stephen Sykes and John Booty, σ. 424-429. McGrade, A.S., “Reason”, στο The Study of Anglicanism, by Stephen Sykes, John Booty and Jonathan Knight, eds. Revised Ed. London: SPCK, 1998. ALISTER E. McGRATH, ‘‘Anglicanism’’, στο EMCT, σ. 3-5. S. SYKES, ‘‘Anglican Thought’’, στο ΤOCCT, σ. 18-21.



[2] Στο The Oxford Dictionary of the Christian Church by F. L. Cross (Editor), E. A. Livingstone (Editor) Oxford University Press, USA, 3 edition, 13 March 1997, σ. 65.



[3] Πρβλ. Hein, David Gardiner H. Shattuck, Jr. (2004). The Episcopalians. New York: Church Publishing.



[4] Πρβλ. Anderson, Allan, “The Church in worship, spirituality and theology”, στο Anglicanism, Andrew Wingate (et al), London: Mowbray, 1998. Ο Richard Giles επισημαίνει: «these are forms of liturgical (as distinct from unstructured) prayer, in which an unchanging given framework is enlivened by variable features – readings, prayers and songs – which reflect the church’s liturgical year and respond to events of the day», στο How to be an Anglican, Canterbury. Canterbury Press. 2003 σ. 64. Esther Mombo, Anglican Liturgies in Eastern Africa in Oxford Guide to the Book of Common Prayer Oxford: Oxford University Press 2006. σ. 277, όπου αναφέρεται στην ύπαρξη δύο Υπηρεσιών: Church Mission Society (CMS) και Mission to Central Africa (UMCA). Stephen Bayne, An Anglican Turning Point: Documents and Interpretations (Austin, TX: Church Historical Society, 1964), σ. 117. James Simpson & Edward Story, The Long Shadows of Lambeth X (New York: McGraw-Hill, 1969), σ. 145-146. Peter Toon, “The Articles and Homilies” στο Sykes, Booty & Knight, Study of Anglicanism, σ. 152. Robbie Low & Francis Gardom, Believe It or Not! What Church of England Clergy Actually Believe (London: Christian Research, 2003). Hensley Henson, The Church of England (Cambridge: Cambridge University Press, 1939), σ. 108.



[5] ALLISON C.F,, ‘‘Anglican Communion’’, στο EDT, σ. 62-63. C. BUCHANAN, ‘‘Anglican Communion’’, στο DEM, σ. 21-24.



[6] «The Anglican Communion is a fellowship, within the One Holy Catholic and Apostolic Church, of those duly constituted Dioceses, Provinces or Regional Churches in communion with the See of Canterbury, which have the following characteristics in common: (a) They uphold and propagate the Catholic and Apostolic faith and order as they are generally set forth in the Book of Common Prayer as

authorized in their several Churches. (b) They are particular or national Churches, and, as such, promote within each of their territories a national expression of Christian faith, life, and worship. (c) They are bound together not by a central legislative and executive authority, but by mutual loyalty sustained through common counsel of the Bishops in conference», στο Lambeth Conference 1930, § 49.



[7] Cox, Noel, "Ecclesiastical Jurisdiction in the Church of the Province of Aotearoa, New Zealand and Polynesia", στο DLR, 6 (2001), σ. 266-284.



[8] Anglican Coalition in Canada. "Group drops name", στο AJ, 23 (2006). Carrington, Philip (1963), The Anglican Church in Canada. Toronto: Collins.



[9] Peter J. Bowler, Reconciling science and religion: the debate in early-twentieth-century Britain (University of Chicago Press, 2001).



[10] Cross, F. L. (ed.) (1957) The Oxford Dictionary of the Christian Church. Oxford: U. P.; pp. 700–701. MacCarthy, Robert, Ancient and Modern: a short history of the Church of Ireland. Four Courts Press Ltd., 1995.



[11] H. E. J. Biggs, The Four Gardens: A Short History of the Diocese of Iran, London, 1962. Του Ιδίου, The Hard Awakening, London, 1981. Του Ιδίου, “The Consecration of an Assistant Bishop for the Diocese of Iran”, 1986. G. Hewitt, The Problems of Success: A History of the Church Missionary Society, 1910-1942 I, London, 1971. J. N. Hoare, Something New in Iran, London, 1937. H. E. Hopkins, Sublime Vagabond. The Life of Joseph Wolff, Missionary Extraordinary, London, 1984. P. Hunt, Inside Iran, London, 1981. J. H. Laster, “Christian Hymnody in Iran”, Ph.D. diss., George Peabody College for Teachers, 1973. L. Lockhart, “European Contacts with Persia, 1350-1736”, στο CHI, VI, σ. 373-409. N. Malcolm, Five Years in a Persian Town, London, 1905. C. E. Padwick, Henry Martyn: Confessor of the Faith, London, 1922. G. Smith, Henry Martyn: Saint and Scholar, London, 1892. E. Stock, The History of the Church Missionary Society, 4 vols., London, 1899-1916. R. Waterfield, Christians in Persia, London, 1973. J. Wolff, Sketch of the Life and Journal of the Revd. J. Wolff, Missionary to Palestine and Persia, Norwich, 1827. D. Wright, The English Amongst the Persians, London, 1977.



[12] R o b e rt Bosher, The American Church and the Formation of the Anglican Communion 1823-1853 (Evanston, Il: Seabury- Western Theological Seminary, 1962). The Episcopal Church (2009), Constitution and Canons, Ηein, David, Gardiner H. Shattuck, Jr. (2004). The Episcopalians. New York: Church Publishing. Edwin and Dykman, Jackson. The Annotated Constitution and Canons for the Episcopal Church 1981 ed. New York: Church Publishing Incorporated, 1997, 4-6. Zahl, Paul F. (1998). The Protestant Face of Anglicanism. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publish Company. Sydnor, William, (1980), Looking at the Episcopal Church, USA: Morehouse Publishing. Jennifer. Clark, "'Church of Our Fathers': The Development of the Protestant Episcopal Church within the Changing Post-Revolutionary Anglo-American Relationship", στο JRH, 18 (1994), σ. 27-51. Lockert B. Mason, "Separation and Reunion of the Episcopal Church, 1860-1865: The Role of Bishop Thomas Atkinson", στο AEH, 59 (1990), σ. 345-365. Kathleen E. Reeder, "Whose Church Is It, Anyway? Property Disputes and Episcopal Church Splits", στο CJLSP, 40 (2006), σ. 125-171. Podmore, Colin (May). "A Tale of Two Churches: The Ecclesiologies of The Episcopal Church and the Church of England Compared", στο IJSCC, 8 (2000), σ. 130.



[13] William Jacob, The Making of the Anglican Church Worldwide (London: SPCK, 1997), σ. 293. John Pobee, “Non-Anglo-Saxon Anglicanism,” in Stephen Sykes, John Booty & Jonathan Knight (eds.), The Study of Anglicanism (revised edn., London: SPCK, 1998), σ. 450.



[14] «Though the member churches of the Anglican Communion are legally autonomous ... the invoking of autonomy and the claiming of independence are hardly the language of Zion. More appropriate in the speech of Christians and churches is the rhetoric of communion, consultation, bearing one another's burdens and interdependence. To practise the grace of walking together without coercive constraints is the special vocation of Anglicanism in our pluralistic world», P. Avis, ‘'Anglican Conciliarity and the Lambeth Conference'’, στο T, 802 (1998), σ. 245-252, και σ. 251-252.



[15] Edwin Palmer, The Destiny of the Anglican Churches: a Short Study of the History, Principles and Prospects of the Anglican Communion (London: James Nisbet, 1931), σ. 27, και σ. 30.



[16] Rev’d. Thomas Glyn Watkin, “Vestiges of Establishment: The Ecclesiastical and Canon Law of the Church in Wales”, στο ELJ, 2 (1990), σ.110.


Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Αγγλικανισμός: Ένα βήμα πριν την χειροτονία γυναικών «Επισκόπων»


Tου Ιωάννη Λότσιου,
Το νομοθετικό πλαίσιο της Γενικής Συνόδου Η Γενική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας ιδρύθηκε ως θεσμός το 1970 αντικαθιστώντας την Εκκλησιαστική Συνέλευση (Church Assembly) του 1919.

Εκλέγεται κάθε πέντε χρόνια με σύστημα αναλογικής αντιπροσώπευσης. Αποτελείται από την Βουλή των Επισκοπών, την Βουλή των Κληρικών και την Βουλή των λαϊκών (Κανόνας της Εκκλησίας της Αγγλίας Η3).

Η Βουλή των Επισκόπων αποτελείται από 44 Επισκόπους και 9 εκλεγμένους Βοηθούς Επισκόπους η Βουλή των Κληρικών εκλέγεται από τους κληρικούς των Επισκοπών και η Βουλή των Λαϊκών από τους λαϊκούς των διά-ενοριακών συνόδων.

Η Βουλή των κληρικών και η Βουλή των Λαϊκών αποτελείται από 260 μέλη η κάθε μια μαζί με την Βουλή των Επισκόπων, τους αντιπροσώπους των στρατιωτικών κληρικών, των πανεπιστημιακών κληρικών, των κληρικών των φυλακών καθώς και μέλη των θρησκευτικών κοινοτήτων.

Η Γενική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας έχει την δύναμη να προτείνει την νομοθεσία στην Εκκλησιαστική Επιτροπή του Κοινοβουλίου.

Αυτή η Επιτροπή αποτελείται από δυο μέλη από την Βουλή των Επισκόπων και την Βουλή των Κληρικών ως έναν συνδυασμό των μητροπολιτικών συνόδων της Καρντεβουαρίας και της Υόρκης (Κανόνας της Εκκλησίας Της Αγγλίας 1969, Η1).



Όταν η Βασίλισσα συγκαλεί τις δυο αυτές συνόδους η Βουλή των λαϊκών μπορεί να συμμετάσχει και να διαμορφωθεί τελικά η Γενική Σύνοδος.

Οι επίσημες εργασίες της Γενικής Συνόδου ξεκινούν από την Βασίλισσα κάθε πέντε χρόνια. Δυο φόρες το χρόνο η Γενική Σύνοδο συγκαλείται για τέσσερις ή πέντε μέρες, τον Νοέμβριο στο Λονδίνο και τον Ιούλιο στην Υόρκη. Αυτές της ημέρες συνεδριάζει στην Υόρκη.
Η διαδικασία που ακολουθεί η Γενική Σύνοδος σε αναφορά με το νομοθετικό έργο πέρνα μέσα από τρεις φάσεις: γενική έγκριση, επανεξέταση από επιτροπή λαμβάνοντας υποψιν και τις τροποποιήσεις που προτάθηκαν από τα μέλη της συνόδου και τελική έγκριση από την ολομέλεια της Γενικής Συνόδου. Στη συνέχεια η Διάταξη (Measure) υποβάλλεται στην Εκκλησιαστική Επιτροπή του Κοινοβουλίου η οποία αποφασίζει για το εάν και κατά πόσο πρόσφορο είναι να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο.

Μετά από την συζήτηση στην Βουλή των κοινοτήτων και στην Βουλή των Λόρδων η διάταξη έρχεται προς την Βασίλισσα η οποία παρέχει και την έγκριση της. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η Γενική Σύνοδος συνεδρίασε κεκλεισμένων των θυρών από τον Τύπο και το κοινό, για να προσφέρει μια διαμεσολάβηση μεταξύ των συντηρητικών και των φιλελευθέρων μελών, που αντικατοπτρίζουν διαφορετικές θέσεις.
Η Νομοθετική τροποποίηση για την χειροτονία των γυναικών
Η Γενική Σύνοδος δρομολόγησε την νομοθετική διαδικασία προκειμένου να επιτρέψει τις γυναίκες να γίνουν Επίσκοποι, ανεξάρτητα από τις απορριπτικές ψήφους που υπήρχαν σε προηγούμενες συνελεύσεις.



Τον Νοέμβριο του 2012 στην Γενική Σύνοδο ενώ το 73% των μελών ήταν θετικά προσκείμενο προς το ζήτημα αυτό, απορρίφθηκε από την Βουλή των Λαϊκών. Ο επίσκοπος Rt Revd Nigel Stock, του St Edmundsbury και Ipswich, στην Επιτροπή Εργασίας για τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις τόνισε την εξασφάλιση της απαιτουμένης πλειοψηφίας.

Η δρομολόγηση της νέας νομοθετικής ρύθμισης θα εξεταστεί στην Γενική Σύνοδο τον Νοέμβριο με στόχο την τελικής έγκριση τον Ιούλιο ή τον Νοέμβριο του 2015.

Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι παραδέχθηκε ότι χρειάζεται περισσότερη εργασία πάνω στο θέμα αυτό. ‘‘Πρέπει’’ τόνισε μεταξύ άλλων να συνεχιστεί η προσπάθεια εισόδου των γυναικών στο βαθμό του Επισκόπου για την Εκκλησία της Αγγλίας’’.

Αναφερόμενος στη συνέχεια είπε: «υπάρχει μια έντονη διάθεση για να γίνει αυτό - δεν είμαστε στο στάδιο ότι θα πρέπει να χειροτονούμε γυναίκες Επισκόπους, βρισκόμαστε στο στάδιο που πρόκειται να χειροτονήσουμε γυναίκες Επισκόπους και με ποιόν τρόπο θα γίνει αυτό. Χρειάζεται ορισμένος χρόνος για την προσπάθεια αυτή, αφού έχει υπάρξει μια αλλαγή στην υπόθεση κατά την διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου. Είμαι αισιόδοξος’’.

Αυτή η δήλωση του Αρχιεπισκόπου έγινε μετά την ψηφοφορία υπέρ της νέας νομοθετικής ρύθμισης για το ζήτημα αυτό.

Η Βουλή των Επισκόπων επισήμανε την προετοιμασία του νομοσχεδίου ως μια επιλογή’’ για την Έκθεση της Επιτροπής Εργασίας και τούς τρόπους με τους οποίους θα προωθηθεί:

1. Ένα μέτρο που να αφορά την τροποποίηση του Κανόνα σχετικά με την χειροτονία των γυναικών στο βαθμό του Επισκόπου.

2. Την κατάργηση ορισμένων νομικών κειμένων για να περάσουν τα ψηφίσματα Α και Β που αφορούν την ιεροσύνη των γυναικών, την Διάταξη του 1993 καθώς και την ανάκληση της Επισκοπικής Πράξης για την Ιεροσύνη της Συνόδου του 1993.

3. Να ρυθμιστεί ένα μέτρο για εκείνους που για λόγους θεολογικούς δεν αποδέχονται την χειροτονία των Γυναικών Επισκόπων ή να ψηφιστεί ένας νόμος από την Γενική Σύνοδο.



Η Γενική Σύνοδος αποδεχόμενη την πρόταση της Βουλής ενέκρινε την προώθηση της νομοθετικής ρύθμισης για το ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών στο βαθμό του Επισκόπου με 319 ψήφους υπέρ και 84 κατά, με την ακόλουθη διατύπωση:
Η Γενική Σύνοδος:
Α. Επαναβεβαιώνει την δέσμευση της για την εισδοχή των γυναικών στο Επισκοπάτο ως αναγκαίο βήμα.

Β. Αναθέτει στην Επιτροπή Διορισμών την σύσταση ειδικής συντονιστικής Επιτροπής για την διατύπωση του σχεδίου νόμου που απαιτείται.

Γ. Αναθέτει στην Επιτροπή Εργασιών την μέριμνα για την πρώτη φάση του σχεδίου νόμου που πρόκειται να διατυπωθεί τον Νοέμβριο του 2013.

Δ. Η προετοιμασία της νέας νομοθετικής πρότασης ως ‘’επιλογή’’ πρέπει να υποχρεωτικά να λάβει υπόψη της τα παράπονα από της Επισκοπές και την κλήση της Βουλής των Επισκόπων να διατυπώσουν την πρόταση τους για τον Φεβρουάριο του 2014.

Ε. Κάθε συζήτηση και τοποθέτηση είναι απαραίτητη για την σύνταξη του νέου νόμου.

Γυναίκες Επίσκοποι;

Η δρομολόγηση της νομοθετικής ρύθμισης για το ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών από τους Αγγλικανούς θα θέσει σοβαρά προβλήματα στον θεολογικό διάλογο με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Το ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών, όπως αναφέρθηκε τον Μάρτιο του 2013 ο Μητροπολίτης Ιλαρίων, σημαίνει πάγωμα του διαλόγου και της ενότητας.

Οι πράξεις αυτές εξ απόψεως ορθοδόξου είναι αποκλίσεις από την Παράδοση της Εκκλησίας, ικανές να συνεχίσουν την περαιτέρω διαίρεση του προτεσταντικού κόσμου.

Η Αγγλικανική εκκλησιολογία με την θεωρία των κλάδων και με την κοινοβουλευτική της διάθρωση, δεν βλέπει το ζήτημα πρωτίστως αγιογραφικά και πατερικά, σύμφωνα με την αποστολική παράδοση, διδαχή και διαδοχή.

Η πράξη αυτή αποδεικνύει ότι όντως είναι μια προτεσταντική ομολογία με καινοφανείς ενέργειες, οι οποίες είναι έξω από το πλαίσιο της αποστολικής διαδοχής.



Οι διαβουλεύσεις έδειξαν, ότι το ζήτημα αυτό, αντιμετωπίστηκε ως υποταγή στις ανάγκες της κοινωνίας και των νέων ιδεών και της ισότητας, που ισχύουν στην σύγχρονη ζωή, έναντι του Ευαγγελίου και της αποστολικής διδασκαλίας.

Και για αυτό το ρήγμα πλέων στους κόλπους του Αγγλικανισμού θα είναι σοβαρό.



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.phppname=Article&art_id=3022&catid=17

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων τάσσεται ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος

Του Ιωάννη Λότσιου,
Στο πλαίσιο της Γενικής Συνόδου των Αγγλικανών ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Justin Welby, πρότεινε την αποδοχή των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων.

Επειδή ,όπως τόνισε ‘‘το πολιτιστικό και πολιτικό κλίμα αλλάζει, πρέπει να αποδεχθούμε μια επανάσταση στον τομέα της σεξουαλικότητας’’. Ο ίδιος υποσχέθηκε μια εκστρατεία εξάλειψης για τον αντί-Gay εκφοβισμό στα σχολεία της Εκκλησίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε στη συνέχεια ότι η εχθρότητα προς την Εκκλησία βρίσκεται στο γεγονός της αντίθεσης προς τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και του γάμου, σε τέτοιο σημείο που ορισμένες επικρίσεις ήταν μέχρι το κόκκαλο.

Το παράξενο βέβαια είναι η προτροπή προς τους Επισκόπους της Αγγλίας : «οφείλουμε να δεχθούμε ότι υπάρχει μια επανάσταση στον τομέα της σεξουαλικότητας».

Η αλλαγή αυτή του Αρχιεπισκόπου για το θέμα των gay, όπως επισήμανε ο ίδιος, προέρχεται από την καταψήφιση που έκανε στην Βουλή των Λόρδων για τον νέο νόμο και την θετική ανταπόκριση όμως των Λόρδων προς το θέμα αυτό. Οι Αγγλικανοί δέχονται πιέσεις από το Κοινοβούλιο για την αποδοχή του πολιτικού γάμου των ομοφυλοφίλων.

Τέλος να επισημάνουμε ότι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος είναι έγγαμος και την σύζυγο του την λένε Καρολίνα.





Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3064&catid=25

Ιερόσυλος επέστρεψε τα κλοπιμαία 40 χρόνια μετά

Του Ιωάννη Λότσιου,
Μια παράξενη ιστορία συνέβη αυτές τις ημέρες στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδος στο Hastings της Αγγλίας. Η Εκκλησία έλαβε μια ανώνυμη επιστολή και ένα μεγάλο κουτί από το ταχυδρομείο που περιλάμβανε την Αγία Γραφή, Κειμήλιο του Ναού που είχε κλαπεί το 1971.

Στην επιστολή ο... μετανοηθείς ιερόσυλος εξηγούσε το λόγο για τον οποίο αφαίρεσε το ιερό αυτό κειμήλιο, ο οποίος ήταν η βελτίωση των γλωσσικών δεξιοτήτων του. Όπως λέει, είχε έρθει στην πόλη με τη σύζυγο του με σκοπό να παρακολουθήσουν μαθήματα αγγλικών, αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος από τον τρόπο διδασκαλίας.

Τα οικονομικά προβλήματα που είχε εκείνη την εποχή, δεν τον βοήθησαν να παρακολουθήσει τα μαθήματα αγγλικής σε ειδικό σχολείο.

Η λύση για το πρόβλημά του ήταν η Εκκλησία, όπου Ε δίνονταν μαθήματα στο χώρο του Ναού. Ούτε από εκεί βοηθήθηκε ιδιαίτερα και έτσι θεώρησε σωστό να πάρει την Αγία Γραφή που θα τον βοηθούσε περισσότερο.

Για σαράντα περίπου χρόνια φυλούσε και μελετούσε την Αγία Γραφή στο σπίτι του. Οι ενοχές όμως δεν τον άφησαν ήσυχο από το 1972. Ούτε καν σκέφτηκε την χρηματική αξία. Βρήκε τρόπο να την επιστρέψει εκεί που βρισκόταν, αφού συνταξιοδοτήθηκε.
http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3498&catid=25

Κατα της πολεμικής επέμβασης στην Συρία και ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος

Του Ιωάννη Λότσιου,
Μιλώντας στην Βουλή των Λόρδων ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος ήταν αρνητικός σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Ο αρχιεπίσκοπος συνέστησε προσοχή στον κίνδυνο μεταξύ αδράνειας και δράσης.

Μια εμφύλια σύρραξη έχει και τα ενδιάμεσα στάδια. Αυτά ενώ συνεχίζονται, μια στρατιωτική σύρραξη, δικαιολογείται μόνο όταν δεν υπάρχει καμιά άλλη εναλλακτική λύση.

«Οι συνέπειες θα είναι τραγικές για τους χριστιανούς στην Μέση Ανατολή» , τόνισε μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος. Η εξωτερική επέμβαση πρέπει να να βελτιώσει τις πιθανότητες μιας μακροπρόθεσμης ειρήνης και συμφιλίωσης. Για αυτό πρέπει να αναλάβουμε δράση για μια ειρηνική πολιτική λύση.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε επίσης ο Αρχιεπίσκοπος για την πρόσληψη της περαιτέρω χρήσης των χημικών όπλων. Αυτά πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για να αντιμετωπιστούν.

Η εικόνα των προσφύγων που φεύγουν είναι χαρακτηριστική αυτής της κατάστασης και πρέπει να βρεθεί μια διεξοδική λύση , δεν είναι μόνο για να τα βλέπουμε στην τηλεόραση, σημείωσε.
http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3516&catid=13

Απελευθερώθηκε ο απαχθείς αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος της Νιγηρίας

Του Ιωάννη Λότσιου,
Ελεύθερος αφέθηκε από τους απαγωγείς του, στη Νιγηρία, ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος Kattey ύστερα από μια εβδομάδα ερευνών.

Ο Νιγηριανός Αρχιεπίσκοπος είχε απαχθεί σε περιοχή κοντά στο Δέλτα του Νίγηρα και σύμφωνα με το BBC οι απαγωγείς του τον απελευθέρωσαν όταν ένιωσαν να σφίγγει γύρω τους ο κλοιός των αστυνομικών δυνάμεων.

Σημειώνεται πως τα τελευταία χρόνια οι Χριστιανοί στην Νιγηρία αντιμετωπίζουν πολλά και σημαντικά προβλήματα.

Ο Αρχιεπίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας, Justin Welby εξέφρασε την ικανοποίηση του για το γεγονός της απελευθέρωσης του κληρικού.
http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3693&catid=7

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Στο Βατικανό ο επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας

Του Ιωάννη Λότσιου,
Για δεύτερη φορά θα συναντηθεί με τον Πάπα Φραγκίσκο ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος Justin Welby που θα βρεθεί στην έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από τις 14 εως και τις 16 Ιουνίου.

Η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στο Βατικανό, εντάσσεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο και στοχεύει στην κοινή αντιμετώπιση της σύγχρονης δουλείας και της εμπορίας των ανθρώπων.

Κατά την εκεί παραμονή του θα επισκεφθεί το Αγγλικανικό κέντρο στη Ρώμη και θα ενημερωθεί για τις διαβουλεύσεις της μικτής Αγγλικανικό-Ρωμαιοκαθολικής Επιτροπής για την ενότητα.

Τέλος θα επισκεφθεί την κοινότητα του Αγίου Αιγιδίου, η οποία είναι από τις πιο γνωστές στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία με πλούσιο έργο στην καταπολέμηση της φτώχιας.

  http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6118&catid=25

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Τι συμβαίνει με τον πρώην Αγγλικανό Αρχιεπίσκοπο

Του Ιωάννη Λότσιου, 
Ο πρώην Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος ηγήθηκε επί δέκα χρόνια την Αγγλικανική Εκκλησία,  σε άρθρο του στη New Statesman τονίζει με έμφαση την τελετουργική σημασία για την ζωή της προσευχής, που μοιράζεται κάθε μέρα με ένα σύντομο μηχανικό τρόπο, τον διαλογισμό. ‘’Από φοιτητής ήθελα να γίνω μοναχός και να γίνω ορθόδοξος’’ ανέφερε μεταξύ άλλων. Όμως η γνωριμία του με τον Βουδισμό τον οδήγησαν στην μίμηση των πρακτικών αυτών.
 Πολλά περιοδικά στην Αγγλία κάνουν λόγο για την μεταστροφή του πρώην Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου στον Βουδισμό και την υιοθέτηση της γιόγκα ως μέθοδο προσευχής. Περισσότερο ο ίδιος δήλωσε ότι η πρακτική της γιόγκα τον βοηθά καθημερινά να προσεύχεται με την μονολόγιστη προσευχή, την ορθόδοξη «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό». Επίσης ο ίδιος βρίσκει ομοιότητες στην πρακτικη της προσευχής μεταξύ ης ορθόδοξης πνευματικότητας και της γιόγκα.
Κάθε μέρα για 40 λεπτά ο ίδιος κάνει την πρακτική αυτή το πρωί με τεχνικές της γιόγκα ή με μετάνοιες.
Η παράξενη αυτή δήλωση του πρώην Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου στηρίζεται σε μια  συγκριτική θεώρηση μεταξύ της ησυχαστικής παραδόσεως και των πρακτικών της βουδιστικής γιόγκας. Αλλά η καρδιακή προσευχή ή αλλιώς νοερά είναι επίκληση στον ενσαρκωθέντα Λόγο και όχι σε μια αφηρημένη θεϊκή οντότητα, που διαγράφη κάθε είδους ομοιότητας με την γιόγκα. 
Υπό την έννοια αυτή η ησυχαστική πρακτική της προσευχής αναφέρεται στον Σωτήρα Χριστό και η σωτηρία και η φώτιση προέρχεται από την θεία και ανθρώπινη συνεργία, ως προσωπική σχέση.
http://www.pravmir.com/rowan-williams-buddhism-helps-pray/
http://www.telegraph.co.uk/news/religion/10942056/Rowan-Williams-how-Buddhism-helps-me-pray.html
http://www.christiantoday.com/article/what.rowan.williams.really.said.about.buddhism/38595.htm
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2678815/Oh-Buddha-Ex-archbishop-Rowan-reveals-meditates-40-minutes-day-help-clear-mind-prayers.html?ITO=1490&ns_mchannel=rss&ns_campaign=1490


Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

Παρακώλυση του Θεολογικού Διαλόγου με τους Ορθοδόξους η απόφαση των Αγγλικανών, ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΟΣΧΑΣ


Του Ιωάννη Λότσιου
Σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του τμήματος Εξωτερικών και Εκκλησιαστικών υποθέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, η απόφαση της Γενικής Συνόδου της Εκκλησίας της Αγγλίας για την χειροτονία των γυναικών ως Επισκόπων, έχει προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση στη Ρωσική Εκκλησία.

Στην εν λόγω δήλωση επισημαίνεται ότι οι σχέσεις των δυο Εκκλησιών από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα ήταν σε πολύ καλό επίπεδο.

Η απόφαση όμως να χειροτονούν γυναίκες στην Εκκλησία της Αγγλίας ήδη από το 1992, έχει παγώσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο Εκκλησιών και η αποδοχή της ψηφοφορίας για χειροτονία των γυναικών ως Επισκόπους «εξαλείφει μια ακόμη θεωρητική δυνατότητα από πλευράς των Ορθοδόξων για να αναγνωρίσει την ύπαρξη της αποστολικής διαδοχής στην Αγγλικανική Ιεραρχία.

Η απόφαση αυτή επίσης, αναφέρει η Δήλωση:
1. Έρχεται σε αντίθεση με την μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση, όπου οι επίσκοποι ήταν από ανέκαθεν άμεσοι πνευματικοί διάδοχοι των αποστόλων, από τους οποίους έλαβαν και την ειδική χάρη,
2. Έρχεται σε αντίθεση με τον τρόπο ζωής του Χριστού και των Αποστόλων και της πράξεως της πρώτης Εκκλησίας.

Επιπλέον υπογραμμίζεται ότι η απόφαση δεν αποτελεί μια θεολογική αναγκαιότητα ή ζητημάτων της λειτουργικής πράξεως της Εκκλησίας για να αποφασίσει η Γενική Σύνοδος, αλλά μια προσπάθεια συμμόρφωσης στα κοσμικά δεδομένα περί της ισότητας των δυο φύλων, σε όλους τους τομείς της ζωής και ενός αυξανόμενου ενεργού ρόλου που έχουν πλέον οι γυναίκες στην βρετανική κοινωνία.

Τέλος, εκφράζεται η βαθύτατη λύπη της Ρωσικής Εκκλησίας που παρακωλύει τον θεολογικό διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Αγγλικανών σε σημαντικό βαθμό, που συμβάλλει ταυτόχρονα στην περαιτέρω εμβάθυνση των διαιρέσεων του Χριστιανικού κόσμου εν συνόλω.



http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6377&catid=5

Ναι στην χειροτονία των γυναικών Επισκόπων στην Αγγλία



Του Ιωάννη Λότσιου
http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6359&catid=25
Την τελική έγκριση της για την χειροτονία των γυναικών επισκόπων έδωσε σήμερα η Γενική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας.
Ζήτημα παραμένει ωστόσο το αν θα υπάρξει εξασφάλιση στα  2/3 των ψήφων της Γενικής Συνόδου και αν θα αποσταλεί για έγκριση στο Κοινοβούλιο και στην Βασίλισσα της Αγγλίας, η οποία είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας της Αγγλίας με βάση τους Κανόνες του 1969.
Ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος Justin Welby δήλωσε ότι ήταν σχεδόν βέβαιο ότι η ψηφοφορία για την χειροτονία των γυναικών ως Επισκόπων θα είναι θετική.
Ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε επίσης ότι «το γεγονός ότι η εκκλησία δεν έχει ακόμη εγκρίνει τις γυναίκες επισκόπους ήταν σχεδόν ακατανόητο όπως επίσης είναι αδιανόητο ότι βρισκόμαστε ακόμα σε αυτό το σημείο.
Επίσης τόνισε ότι: «η Αγία γραφή δικαιολογεί τις γυναίκες Επισκόπους, θεολογικά η Εκκλησία έκανε λάθος να μην χειροτονεί γυναίκες ως Επίσκοπους».
«Αν κοιτάξουμε πίσω στην Αγία Γραφή, και δει κάνεις τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο ήταν οργανωμένη η Εκκλησία, συμπεραίνουμε ότι αιχμαλωτίστηκε από την κουλτούρα της εποχής κατά την διάρκεια των αιώνων» πρόσθεσε.
Η ψηφοφορία ήταν η εξής:
Βουλή των Επισκόπων: ναι 37, όχι 2, αποχές 1
Βουλή Κληρικών: 162 ναι, 25 όχι, 4 αποχές
Βουλή Λαϊκών: 152 ναι, 45 όχι, 5 αποχές