Μορμονικός Ναός του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη: Πρόβλημα σοβαρό η ίδρυση μορμονικού κέντρου

Του Ιωάννη Λότσιου,

Οι Μορμόνοι ή αλλιώς όπως αυτοαποκαλούνται οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών ιδρύουν μορμονικό ναό του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη και συγκεκριμένα στη Via Francigena και είναι ο 15ος ναός των Μορμόνων σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ο ναός είναι σε στυλ μπαρόκ σε αντίθεση με τα περισσότερα εκκλησιαστικά κτίσματα στη Ρώμη, με απομίμηση των έργο του Μιχαήλ Άγγελου και θέα το Καπιτώλιο και την Ρωμαϊκή αγορά. Θα αποτελέσει το κέντρο των Μορμόνων για τις κοινότητες τους που ο αριθμός τους από 9.000 έχει αυξηθεί σε 30.000 περίπου σήμερα.
Εκτός από τον μορμονικό ναό θα υπάρχει ένα σύμπλεγμα δραστηριοτήτων, λ.χ. βιβλιοθήκη κ.α., σε πρότυπο παλαιάς ρωμαϊκής επισκοπής, από την άποψη των κτιριακών εγκαταστάσεων. Τα έξοδα είναι εξολοκλήρου των μορμόνων με ουδεμία κρατική επιχορήγηση.
Επί του παρόντος, σύμφωνα με τα στοιχεία των Μορμόνων, υπάρχουν περίπου δέκα κοινότητες στο Μιλάνο και την Ρώμη, Σικελία κ.α.
Η ανάπτυξη των Μορμόνων στην Ιταλία μπορεί κινείται με ταχείς ρυθμούς, αλλά όχι χωρίς αντιρρήσεις. Οι Πρώτοι μορμόνοι βαπτίσθηκαν το 1850, όταν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία απαίτησε να μεταναστεύσουν στην περιοχή. Το 1951 η ιταλική Κυβέρνηση αρνήθηκε να επιτρέψει μια αναγνώριση της κοινότητας των Μορμόνων, που πρόσφατα το 2012 απόκτησε νομική αναγνώριση και στο πλαίσιο της γνωστής θρησκείας.
Ο Καρδινάλιος Elio Sgreccia, Επίτιμος Πρόεδρος του Ποντιφικής Ακαδημίας για την Ζωή, αναφέρθηκε ότι οι μορμόνοι έχουν πλούσιους πόρους στην Αμερική, κάτι που δεν είναι κατακριτέο. Το πρόβλημα θα είναι το νέο κέντρο των μορμόνων, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη. Ο Επικεφαλής της Caritas στην Ρώμη Καρδινάλιος Enrico Feroci, ενώ επισήμανε το ελεύθερο δικαίωμα στην θρησκεία, διατηρεί ένα σεβασμό για του μορμόνους στη Ρώμη, αλλά δεν συμμερίζεται την πίστη και την διδασκαλία τους. Η πίστη των μορμόνων είναι μια σκοτεινή πλευρά για την ρωμαιοκαθολική πίστη.
Η αύξηση των μορμόνων στην Ιταλία αποτελεί ένα ανησυχητικό φαινόμενο, που πρέπει να προκαλέσει το ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση του. Οι μορμόνοι στην Ιταλία αποτελούν το 10% του πληθυσμού και αποτελούν την τέταρτη θέση μεταξύ των θρησκευμάτων. Αδιευκρίνιστη παραμένει η σχέση που θα υπάρξει με το Βατικανό στο πλαίσιο του διαλόγου. Ενώ αναγνωρίστηκε ότι το μορμονικό συγκρότημα θα αποτελέσει σοβαρό πρόβλημα.

 

Πηγή:

http://www.ldschurchtemples.com/rome/

Πατριάρχης Ρωσίας: "Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να βελτιωθούν οι σχέσεις μεταξύ των Ορθοδόξων και του μουσουλμανικού κόσμου"

Του Ιωάννη Λότσιου,

Συνάντηση πραγματοποίησε ο Πατριάρχης Ρωσίας Κύριλλος με τον Πρόεδρο του Καυκάσου του Μουσουλμανικού Διοικητικού Συμβουλίου Ιμάμη Sheikh-ul-Islam Haji Allahshukur Pashazadeh. Ο Πατριάρχης Ρωσίας επισήμανε τις εξαιρετικές φιλικές σχέσεις που έχει με τους μουσουλμάνους: «είμαστε σε συνεχή συνεργασία. Η σύγκρουση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι ένα από τα θέματα που μας απασχολεί. Σήμερα ζητήσαμε για τα περαιτέρω βήματα για την επίλυση του προβλήματος. Συζητήσαμε επίσης τα θέματα της Μέσης Ανατολής που απειλούν ολόκληρο τον κόσμο. Οι φανατικές δυνάμεις που χρησιμοποιούν το θρησκευτικό στοιχείο ανησυχεί την Ορθόδοξη ρωσική Εκκλησία και τους Μουσουλμάνους του Αζερμπαϊτζάν’’.
Για την επίσκεψη του Πατριάρχη στο Μπακού δεν έχει οριστεί ακριβής ημερομηνία.
Ο Sheikh-ul-Islam Haji Allahshukur Pashazadeh, εξέφρασε την ικανοποιηση του για την συνάντηση με τον Πατριάρχη Ρωσίας και ανέφερε: «Σήμερα συζητήσαμε όχι μόνο την θρησκευτική σχέση μεταξύ μουσουλμάνων του Αζερμπαϊτζάν και  της Ορθόδοξης Ρωσίας, αλλά και την ειρηνική διευθέτηση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, καθώς και το πρόβλημα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και την κατάσταση στην Ουκρανία».

Πηγή:

http://www.microsofttranslator.com/BV.aspx?ref=IE8Activity&a=http%3A%2F%2Fwww.pravmir.com%2Fneed-improve-relations-orthodox-muslim-world%2F

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Αγιορείτικο Βήμα:
http://www.agioritikovima.gr/rosiki/item/43950-πατριάρχης-ρωσίας-«εχουμε-εξαιρετικές-σχέσεις-με-τους-μουσουλμάνους-στον-καύκασο»

Τρίτη συνάντηση μεταξύ των δύο Παπών

Του Ιωάννη Λότσιου,

Στο πλαίσιο της συζήτησης και της θεματολογίας για το γάμο και την οικογένεια της Συνόδου στις 5 Οκτωβρίου, ο Πάπας Φραγκίσκος αύριο θα τελέσει την Θεία Λειτουργία στον Άγιο Πέτρο με ικανό αριθμό πιστών που ανήκουν στην τρίτη ηλικία και στο βαθύ γήρας, από όλα τα μέρη του κόσμου. Μεταξύ άλλων θα συμμετέχουν κληρικοί από πολλές χώρες που είναι μεγάλη σε ηλικία, για να τονιστεί ο θεσμός της οικογένειας.

Στην εορταστική αυτή εκδήλωση θα παραστεί και ο Επίτιμος Πάπας Βενέδικτος, ο  «παππούς του Βατικανού», όπως αποκλήθηκε, ο οποίος και αυτός διάγει την ζωή του σε βαθύτατο γήρας, είναι ήδη 87, κατόπιν προσκλήσεως του Πάπα Φραγκισκού, για να τονίσει την σημασία και αξία των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας στην κοινωνία.

Αυτή είναι η τρίτη συνάντηση μεταξύ των δύο Πάπων στον Άγιο Πέτρο. Η προηγούμενη ήταν στην αγιοποίηση των δύο Παπών. στην Θεία Λειτουργία δεν θα λάβει μέρος ο Επίτιμος Πάπας Βενέδικτος, μετά την συνάντηση θα αναχωρήσει στο μοναστήρι που ζει εδώ και δύο χρόνια.

Το γεγονός αυτό επισκιάζεται από την διαφορετική θεολογική τοποθέτηση στα περί διαζυγίου και γάμου, που είναι σε εξέλιξη αυτή την στιγμή, καθώς επίσης και τα θέματα των  παιδεραστών κληρικών

‘’Ευχαριστώ ιδιαίτερα την παρουσία του Επίτιμου Πάπα Βενέδικτου XVI. Έχω πει πολλές φορές ότι μου άρεσε τόσο πολύ όταν είναι μαζί μας, που έζησε στο Βατικανό, γιατί είναι ένας σοφός παππούς στο σπίτι του, σας ευχαριστώ» Με αυτά τα λόγια ο Πάπας Φραγκίσκος προσφώνησε τον Επίτιμο Πάπα Βενέδικτο στην ομιλία του.

Αγγλικανισμός και Αγγλική Κοινωνία: Σχέση και Διάκριση

Του Ιωάννου Λότσιου,

Η προσπάθεια για την έρευνα της διοικητικής διάθρωσης, δομής και εκκλησιαστικής ζωής της ‘’Αγγλικανικής Εκκλησίας’’, που απορρέουν από την κωδικοποίηση των κανονικών και εκκλησιαστικών διατάξεων που την διέπουν, αποτελεί καρπός του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για την μελέτη των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, που δεν είναι Ορθόδοξες. Οι ρίζες της Αγγλικανικής Εκκλησίας επιστέφουν στο χρόνο της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν εισήχθη ο Χριστιανισμός στην Μ. Βρετανία, ως επαρχία της, όπου η εκκλησία της Αγγλίας αναπτύχθηκε, αναγνωρίζοντας την αρχή του Πάπα μέχρι την Μεταρρύθμιση στο 16ο αιώνα.


Η Αγγλικανική Εκκλησία[1], ή Anglican Communion ή Anglican Church, από τη μεσαιωνική λατινική έκφραση ecclesia anglicana, δηλαδή «αγγλική εκκλησία» αποκαλείται το σύνολο των αυτόνομων χριστιανικών εκκλησιών οι οποίες ακολουθούν την τελετουργική παράδοση της Εκκλησίας της Αγγλίας, η οποία θεωρείται η «μητέρα εκκλησία» και βρίσκονται σε πλήρη κοινωνία μαζί της, μέσω της Αγγλικανικής Κοινωνίας[2].

Η δομή της Εκκλησίας της Αγγλίας βρίσκεται στον Βασιλιά Henry τον Γ’ ο οποίος βασίλεψε από το 1509 έως το 1547. Μέσα από τα γεγονότα που οδήγησαν στην διαμόρφωση της Εκκλησίας της Αγγλίας είναι ένα αποτέλεσμα ενός μίγματος εκκλησιαστικών, πολιτικών και προσωπικών ανταγωνισμών. Το 1534 ο ίδιος Βασιλιάς πέρασε στο Κοινοβούλιο μια σειρά νόμων που απέκοψαν την Εκκλησία της Αγγλίας από την κανονική της εξάρτηση από την Ρώμη. Ο νόμος αυτός έδωσε το δικαίωμα στον Βασιλιά να είναι ο Ανώτατος επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας, προσφέροντας έτσι την νομική αρχή στην Εκκλησία της Αγγλίας.


Η ονομασία Αγγλικανισμός είναι νεολογισμός και προέρχεται από την λατινική ονομασία ecclesia anglicana γύρω στα 1246, που σημαίνει την Αγγλική Εκκλησία. Αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός περιγράφει το ποίμνιο, τα όργανα την διοίκηση και τις εκκλησίες-ενορίες, τις θεολογικές και λειτουργικές παραδόσεις που προσδιορίζουν τον ιδιαίτερο εκκλησιαστικό χαρακτήρα της Εκκλησίας της Αγγλίας, δηλαδή το πλαίσιο αναπτύξεως της διοίκησης και λειτουργίας της λεγόμενης Anglican communion. Κοινό στοιχείο[3] της κοινωνίας αυτής σε όλο τον κόσμο διατηρούντες μια συνοχή που αποτελούνται από τις κοινές μορφές της λατρείας το βιβλίο της κοινής προσευχής «Book of Common Prayer», ενιαία προτεσταντική διατήρηση του δόγματος δια των 39 Άρθρων «Thirty-Nine Articles» και το Βιβλίο των Ομιλιών, «Book of Homilies», τα οποία όμως δεν είναι σε πλήρη αποδοχή ως προς το περιεχόμενο[4].


Ο όρος Anglican communion[5] στην Συνδιάσκεψη της Lambeth Conference το 1930, προσδιορίζεται ως εξής: «Η αγγλικανική κοινωνία είναι μια κοινωνία, μέσα στην ιερή καθολική και αποστολική εκκλησία, με εκείνων των επισκοπών, επαρχιών ή περιφερειακών εκκλησιών που βρίσκονται στην κοινωνία με την Έδρα του Καντέρμπουρι, οι οποίες έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:


(α) υποστηρίζουν και κηρύττουν την καθολική και αποστολική πίστη και την τάξη όπως εκτίθενται γενικά στο βιβλίο της κοινής προσευχής όπως εγκρίνονται στις διάφορες εκκλησίες τους.


(β) είναι ιδιαίτερες ή εθνικές εκκλησίες, και, υπό αυτήν τη μορφή, προωθούν μέσα σε κάθε ένα από τα εδάφη τους μια εθνική έκφραση της χριστιανικών πίστης, της ζωής, και της λατρείας.


(γ) δεσμεύονται μαζί όχι από μια κεντρική νομοθετική και εκτελεστική αρχή, αλλά από την αμοιβαία πίστη που στηρίζεται μέσω της κοινής συμβουλής των επισκόπων στις Συνδιασκέψεις»[6].

 Ο όρος Anglican communion, περιλαμβάνει την διεθνής ένωση των εθνικών και περιφερειακών αγγλικανικών εκκλησιών. Οι Εκκλησίες που είναι μέλη της Αγγλικής κοινωνίας αναφέρονται ως ‘’επαρχίες’’. Ως επαρχίες είναι συνυφασμένες με τα όρια των πολιτικών κρατών. Στα όρια των κρατών αλλά περιλαμβάνουν πολλά έθνη και άλλα μόνο ένα. Όλες οι εκκλησίες αυτές χαρακτηρίζονται ως «επαρχίες της αγγλικής κοινωνίας» κάτω από τον πρώτο, Αρχιεπίσκοπο ή Επίσκοπο. Η έννοια της «επαρχίας» χρησιμοποιείται επίσης για να αναφερθεί στους σχηματισμούς ομάδας των επισκοπών μέσα σε μια εκκλησία. Η εκκλησία της Αγγλίας διαιρείται σε δύο επαρχίες: το Καντέρμπουρι και την Υόρκη. Η αγγλικανική εκκλησία της Αυστραλίας έχει πέντε επαρχίες: Νότια Νέα Ουαλία, Queensland, νότια Αυστραλία, Βικτώρια και δυτική Αυστραλία, και μια άλλη επαρχία-επισκοπή. Η αγγλικανική εκκλησία του Καναδά έχει τέσσερις επαρχίες: την Βρετανική Κολούμπια και το Yukon, Καναδάς, Οντάριο, και την επαρχία του Rupert. Η εκκλησία της Ιρλανδίας έχει δύο: την Armagh και το Δουβλίνο. Η επισκοπική εκκλησία στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής έχει εννέα επαρχίες.


Δεν υπάρχει καμία «αγγλικανική εκκλησία» με την καθολική νομική αρχή δεδομένου ότι κάθε εθνική ή περιφερειακή εκκλησία έχει την πλήρη αυτονομία. στον όρο Anglican communion, περιλαμβάνονται οι κάτωθι Εκκλησίες: Αγγλική Εκκλησία της Αοτεαρόας της Νέας Ζηλανδίας (ACAZP) και της Πολυνησίας[7], Αγγλική Εκκλησία της Αυστραλίας (ACA), Αγγλική Εκκλησία του Καναδά (ACC)[8], Αγγλική Εκκλησία της Κένυας (ACK), Αγγλική Εκκλησία της Κορέας (AcK), Αγγλική της Νέας Γουινέας (ACPNQ), Εκκλησία της Ουαλίας (CW), Εκκλησία Αγγλική (CA)[9], Εκκλησία της Ιρλανδίας (CI)[10], Εκκλησία της Νιγηρίας (CN), Εκκλησία της Ουγκάντας (CU), Εκκλησία του Μπουρούντι (ACB), Εκκλησία της Κεντρικής Αφρικής (CCA), Εκκλησία της Μαλαισίας(CM), Εκκλησία της Myanmar (Cm), Εκκλησία της Ρουάντας (CR), Εκκλησία της Βόρειας Ανατολικής Ασίας (CSEA), Εκκλησία της Νότιας Αφρικής (CSA), Εκκλησία της Τανζανίας (CT), Εκκλησία του Ινδικού Ωκεανού (CIPO), Εκκλησία της Δυτικής Ινδίας (CIW), Εκκλησία της Δυτικής Αφρικής (CWA), Επισκοπική Εκκλησία της Ιερουσαλήμ και της ευρύτερης Ανατολής (ECIE)[11], Επισκοπική Εκκλησία (EC)[12], Εκκλησία της Κούβας (EC), υπό Μητροπολιτικό Συμβούλιο, Επισκοπική Εκκλησία του Σουδάν (ECS), Εκκλησία του Χόνγκ-Κογκ (CHK), Αγγλική Εκκλησία του Μεξικού (ACM), Εκκλησία αγγλικανική του Codo Sud της μικρής Αμερικής (CACS), Εκκλησία Επισκοπική της Βραζιλίας (CEB), Lusitanian Εκκλησία της Πορτογαλίας (LEP), πρόσθετη επαρχία του Αρχιεπισκόπου Καντέρμπουρι, Εκκλησία της Nippon Sei Ko Kai της Ιαπωνίας (CNSKJ), Εκκλησία επισκοπική των Φιλιππίνων (CEF), Σκωτική Επισκοπική Εκκλησία (SEC), Ισπανική Προτεσταντική Επισκοπική Εκκλησία (SPEC), πρόσθετη επαρχία του Αρχιεπισκόπου Καντέρμπουρι, και την Εκκλησία των Αγγλικανών τού Σύδνεϋ(CAS). Αυτή η αγγλικανική κοινωνία[13], είναι ένωση αυτών των εκκλησιών στην πλήρη κοινωνία με την εκκλησία της Αγγλίας και συγκεκριμένα με τον κύριο αρχιεπίσκοπο, τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι. η θέση των Εκκλησιών μέσα στην αγγλική κοινωνία προσφέρει την ύπαρξη αμοιβαίας συμφωνίας για τα ουσιαστικά δόγματα, και την πλήρης συμμετοχή στη μυσταγωγική ζωή κάθε εθνικής εκκλησίας είναι διαθέσιμη σε όλες τις κοινωνίες των αγγλικανών, με την ιδιαίτερη αυτονομία όμως[14].


Ο όρος Anglican communion, επίσης συνάμα αναφέρεται και σε χωρισμένες ομάδες που έχουν αφήσει την εξάρτηση τους από την Εκκλησία της Αγγλίας ή έχουν ιδρυθεί ξεχωριστά[15]. Στο πλαίσιο του όρου Αγγλικανισμός σημαίνοντας την Εκκλησία της Αγγλίας από τον 16ον αιώνα, η χρήση του δεν έγινε γενική μέχρι το μισό του 19ου αιώνα. Στην βρετανική κοινοβουλευτική νομοθεσία που αναφέρεται στην καθιερωμένη Αγγλική Εκκλησία, τονίζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της Εκκλησίας αυτής από τις εν γένει προτεσταντικές εκκλησίες, π.χ. από την Μεταρρυθμισμένη επισκοπική εκκλησία στην Σκωτία. Από τον κλήρο της Εκκλησίας της Αγγλίας αντιτέθηκαν στον όρο «Μεταρρυθμισμένη» προωθώντας αρχικά τον όρο μεταρρυθμισμένη επισκοπική Εκκλησία. Η αναφορά ως «Επισκοπική» στον τίτλο της «Μεταρρυθμισμένη επισκοπική εκκλησία» ως επαρχία της αγγλικανικής κοινωνίας στην περιοχή της Αμερικής και της Σκωτσέζικης Επισκοπικής Εκκλησίας δηλώνει την αυτονομία της.


Πνευματικός ηγέτης της Αγγλικανικής Εκκλησίας είναι ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι. Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι όμως, ως Πρώτος Αρχιεπίσκοπος της εκκλησίας της Αγγλίας, δεν έχει κάποια επίσημη διοικητική και δικαστική αρμοδιότητα σε όλες τις εκκλησίες που απαρτίζουν την αγγλική κοινωνία. αναγνωρίζεται όμως ως «Primus inter pares» ως συμβολική και ιστορική αναγνώριση. Η έδρα του Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι, ο καθεδρικός Ναός και οι άλλες κοινότητες και όργανα αποτελούν την Επισκοπή υπό την ευθύνη του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, δηλαδή συνιστούν την «μητέρα εκκλησία» της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ως επίσκοπος της «Μητέρας εκκλησίας» ο Αρχιεπίσκοπος είναι ο «Μητροπολίτης» όλης της εκκλησιαστικής επαρχίας του Καντέρμπουρι, έχοντας νομικές, κανονικές και ποιμαντικές αναφορές. Σε αυτήν την νομική και κανονική θέση του Αρχιεπισκόπου βρίσκεται απέναντι του η Αρχιεπισκοπή της Υόρκης και των άλλων 12 Επισκοπών της βόρειας Αγγλίας.


Γενικά ο όρος «Αγγλική Εκκλησία», έξω από τις βρετανικές νήσους, δηλώνει την διάκριση των εκκλησιών αυτών από εκείνες που απαίτησαν στην ονομασία τους Επισκοπικούς τίτλους. μερικές από αυτές όπως είναι η Σκωτσέζικη Επισκοπική Εκκλησία, η Εκκλησία της Ουαλίας[16] χρησιμοποιούν τον όρο αυτόν με ορισμένες επιφυλάξεις.

Παραπομπές:


[1] Paul Avis, Anglicanism and the Christian Church (Edinburgh: T & T Clark 1989). Stephen Sykes, The Integrity of Anglicanism (London and Oxford: Mowbray 1978). Του Ιδίου, ‘What is “Anglicanism”?’, S Sykes, J Booty and J Knight edd, The Study of Anglicanism, (London: SPCK 1998) σ. 460-465. Του Ιδίου, The Identity of Anglicanism: Essentials of Anglican Ecclesiology, (London and New York, 2008. J. Robert Wright, "Anglicanism, Ecclesia Anglicana, and Anglican: An Essay on Terminology", στο The Study of Anglicanism, ed. Stephen Sykes and John Booty, σ. 424-429. McGrade, A.S., “Reason”, στο The Study of Anglicanism, by Stephen Sykes, John Booty and Jonathan Knight, eds. Revised Ed. London: SPCK, 1998. ALISTER E. McGRATH, ‘‘Anglicanism’’, στο EMCT, σ. 3-5. S. SYKES, ‘‘Anglican Thought’’, στο ΤOCCT, σ. 18-21.



[2] Στο The Oxford Dictionary of the Christian Church by F. L. Cross (Editor), E. A. Livingstone (Editor) Oxford University Press, USA, 3 edition, 13 March 1997, σ. 65.



[3] Πρβλ. Hein, David Gardiner H. Shattuck, Jr. (2004). The Episcopalians. New York: Church Publishing.



[4] Πρβλ. Anderson, Allan, “The Church in worship, spirituality and theology”, στο Anglicanism, Andrew Wingate (et al), London: Mowbray, 1998. Ο Richard Giles επισημαίνει: «these are forms of liturgical (as distinct from unstructured) prayer, in which an unchanging given framework is enlivened by variable features – readings, prayers and songs – which reflect the church’s liturgical year and respond to events of the day», στο How to be an Anglican, Canterbury. Canterbury Press. 2003 σ. 64. Esther Mombo, Anglican Liturgies in Eastern Africa in Oxford Guide to the Book of Common Prayer Oxford: Oxford University Press 2006. σ. 277, όπου αναφέρεται στην ύπαρξη δύο Υπηρεσιών: Church Mission Society (CMS) και Mission to Central Africa (UMCA). Stephen Bayne, An Anglican Turning Point: Documents and Interpretations (Austin, TX: Church Historical Society, 1964), σ. 117. James Simpson & Edward Story, The Long Shadows of Lambeth X (New York: McGraw-Hill, 1969), σ. 145-146. Peter Toon, “The Articles and Homilies” στο Sykes, Booty & Knight, Study of Anglicanism, σ. 152. Robbie Low & Francis Gardom, Believe It or Not! What Church of England Clergy Actually Believe (London: Christian Research, 2003). Hensley Henson, The Church of England (Cambridge: Cambridge University Press, 1939), σ. 108.



[5] ALLISON C.F,, ‘‘Anglican Communion’’, στο EDT, σ. 62-63. C. BUCHANAN, ‘‘Anglican Communion’’, στο DEM, σ. 21-24.



[6] «The Anglican Communion is a fellowship, within the One Holy Catholic and Apostolic Church, of those duly constituted Dioceses, Provinces or Regional Churches in communion with the See of Canterbury, which have the following characteristics in common: (a) They uphold and propagate the Catholic and Apostolic faith and order as they are generally set forth in the Book of Common Prayer as

authorized in their several Churches. (b) They are particular or national Churches, and, as such, promote within each of their territories a national expression of Christian faith, life, and worship. (c) They are bound together not by a central legislative and executive authority, but by mutual loyalty sustained through common counsel of the Bishops in conference», στο Lambeth Conference 1930, § 49.



[7] Cox, Noel, "Ecclesiastical Jurisdiction in the Church of the Province of Aotearoa, New Zealand and Polynesia", στο DLR, 6 (2001), σ. 266-284.



[8] Anglican Coalition in Canada. "Group drops name", στο AJ, 23 (2006). Carrington, Philip (1963), The Anglican Church in Canada. Toronto: Collins.



[9] Peter J. Bowler, Reconciling science and religion: the debate in early-twentieth-century Britain (University of Chicago Press, 2001).



[10] Cross, F. L. (ed.) (1957) The Oxford Dictionary of the Christian Church. Oxford: U. P.; pp. 700–701. MacCarthy, Robert, Ancient and Modern: a short history of the Church of Ireland. Four Courts Press Ltd., 1995.



[11] H. E. J. Biggs, The Four Gardens: A Short History of the Diocese of Iran, London, 1962. Του Ιδίου, The Hard Awakening, London, 1981. Του Ιδίου, “The Consecration of an Assistant Bishop for the Diocese of Iran”, 1986. G. Hewitt, The Problems of Success: A History of the Church Missionary Society, 1910-1942 I, London, 1971. J. N. Hoare, Something New in Iran, London, 1937. H. E. Hopkins, Sublime Vagabond. The Life of Joseph Wolff, Missionary Extraordinary, London, 1984. P. Hunt, Inside Iran, London, 1981. J. H. Laster, “Christian Hymnody in Iran”, Ph.D. diss., George Peabody College for Teachers, 1973. L. Lockhart, “European Contacts with Persia, 1350-1736”, στο CHI, VI, σ. 373-409. N. Malcolm, Five Years in a Persian Town, London, 1905. C. E. Padwick, Henry Martyn: Confessor of the Faith, London, 1922. G. Smith, Henry Martyn: Saint and Scholar, London, 1892. E. Stock, The History of the Church Missionary Society, 4 vols., London, 1899-1916. R. Waterfield, Christians in Persia, London, 1973. J. Wolff, Sketch of the Life and Journal of the Revd. J. Wolff, Missionary to Palestine and Persia, Norwich, 1827. D. Wright, The English Amongst the Persians, London, 1977.



[12] R o b e rt Bosher, The American Church and the Formation of the Anglican Communion 1823-1853 (Evanston, Il: Seabury- Western Theological Seminary, 1962). The Episcopal Church (2009), Constitution and Canons, Ηein, David, Gardiner H. Shattuck, Jr. (2004). The Episcopalians. New York: Church Publishing. Edwin and Dykman, Jackson. The Annotated Constitution and Canons for the Episcopal Church 1981 ed. New York: Church Publishing Incorporated, 1997, 4-6. Zahl, Paul F. (1998). The Protestant Face of Anglicanism. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publish Company. Sydnor, William, (1980), Looking at the Episcopal Church, USA: Morehouse Publishing. Jennifer. Clark, "'Church of Our Fathers': The Development of the Protestant Episcopal Church within the Changing Post-Revolutionary Anglo-American Relationship", στο JRH, 18 (1994), σ. 27-51. Lockert B. Mason, "Separation and Reunion of the Episcopal Church, 1860-1865: The Role of Bishop Thomas Atkinson", στο AEH, 59 (1990), σ. 345-365. Kathleen E. Reeder, "Whose Church Is It, Anyway? Property Disputes and Episcopal Church Splits", στο CJLSP, 40 (2006), σ. 125-171. Podmore, Colin (May). "A Tale of Two Churches: The Ecclesiologies of The Episcopal Church and the Church of England Compared", στο IJSCC, 8 (2000), σ. 130.



[13] William Jacob, The Making of the Anglican Church Worldwide (London: SPCK, 1997), σ. 293. John Pobee, “Non-Anglo-Saxon Anglicanism,” in Stephen Sykes, John Booty & Jonathan Knight (eds.), The Study of Anglicanism (revised edn., London: SPCK, 1998), σ. 450.



[14] «Though the member churches of the Anglican Communion are legally autonomous ... the invoking of autonomy and the claiming of independence are hardly the language of Zion. More appropriate in the speech of Christians and churches is the rhetoric of communion, consultation, bearing one another's burdens and interdependence. To practise the grace of walking together without coercive constraints is the special vocation of Anglicanism in our pluralistic world», P. Avis, ‘'Anglican Conciliarity and the Lambeth Conference'’, στο T, 802 (1998), σ. 245-252, και σ. 251-252.



[15] Edwin Palmer, The Destiny of the Anglican Churches: a Short Study of the History, Principles and Prospects of the Anglican Communion (London: James Nisbet, 1931), σ. 27, και σ. 30.



[16] Rev’d. Thomas Glyn Watkin, “Vestiges of Establishment: The Ecclesiastical and Canon Law of the Church in Wales”, στο ELJ, 2 (1990), σ.110.

Δογματικός πόλεμος μεταξύ των Καρδιναλίων: στόχος οι μεταρρυθμίσεις του Πάπα Φραγκίσκου;

Του Ιωάννη Λότσιου,

Δογματικός πόλεμος υφίσταται στο Βατικανό μεταξύ των Καρδιναλίων και της Συνόδου στις 5 Οκτωβρίου για το θέμα του γάμου και της οικογένειας. Γάμος, διαζύγιο, θεια κοινωνία και το έλεος του Θεού.

 Το πρόβλημα εντοπίζεται ήδη από το Μάρτιο, όταν ο Καρδινάλιος Κάσπερ, ο οποίος έχει κατηγορηθεί ότι υποστηρίζει μια ''παπική θεολογία’’,  δηλαδή τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του Φραγκίσκου, εξέφρασε την θέση ότι η θεια κοινωνία μπορεί και πρέπει να δοθεί στα ζευγάρια που έχουν χωρίσει ή έχουν ξαναπαντρευτεί. Σύμφωνα με το Κανονικό Δίκαιο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, επιτρέπεται ένας γάμος και μόνο και αυτοί που έχουν χωρίσει ή παντρευτεί με πολιτικό γάμο να μην λαμβάνουν την θεια κοινωνία. Στο πλαίσιο αυτό ο Πάπας Φραγκίσκος μίλησε για το έλεος του Θεού και την πρόταση του Καρδιναλίου Κάσπερ, ο οποίος μίλησε για το έλεος που πρέπει να δώσει η Εκκλησία για μια διεξοδική λύση του ζητήματος.

 Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Πίστης και Δόγματος  Καρδινάλιος Muller και άλλοι τέσσερις Καρδινάλιοι, όμως έχουν αντίθετη άποψη και αναφέρθηκαν στο γεγονός ότι δεν μπορεί να αλλάξει το δόγμα. Συγκεριμένα ο Πρόεδρος της Επιτροπής Πίστης και Τάξης αναφέρθηκε: «Παρατηρώ με μια ορισμένων έκπληξη τη χρήση από μερικούς θεολόγους, για άλλη μια φορά, από τον ίδιο συλλογισμό σχετικά με το έλεος, ως δικαιολογία για την προώθηση της αποδοχής των διαζευγμένων και  αυτών που ξαναπαντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο να συμμετέχουν στα μυστήρια’’. Περισσότερο, αναφέρθηκε ότι τα βιβλικά στοιχεία μας δείχνουν ''εκτός από το έλεος,  και την αγιότητα και την δικαιοσύνη που ανήκουν  και αυτά στο μυστήριο του Θεού’’. Δεν πρόκειται να δεχθούν ακύρωση γάμου ή διαζύγιο ή τέλεση β’ γάμου στην Σύνοδο.

Ο Πάπας Φραγκίσκος, έχει αναφερθεί αρκετά περί του θέματος εδώ και καιρό, μάλιστα πρότεινε και μια λύση, των ορθοδόξων , όπως ανέφερε που στο θέμα του γάμου και του διαζυγίου  έχουν την ακρίβεια και την οικονομία.

Το θέμα όμως αναδείχτηκε προσφάτως όταν ο ίδιος ο Φραγκίσκος την ημέρα της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού πάντρεψε 20 ζευγάρια.

Ο γάμος είναι ‘’αληθινή ζωή και όχι ένα σώου της τηλεόρασης, ο  Χριστός τους αγαπά και η Εκκλησία διδάσκει το έλεος’’, είπε.

 Στην συνέντευξη που παραχώρησε ο Καρδινάλιος Κάσπερ όμως, αναφέρθηκε ότι ορισμένοι Καρδινάλιοι, ασκούν κριτική αρνητική ως ’''δογματικό πόλεμο'', στόχος του  οποίου είναι ο Πάπας Φραγκίσκος. Μεταξύ άλλων αναφέρει: ‘’Ισχυρίζονται από μόνοι τους ότι το δόγμα δεν είναι ένα κλειστό σύστημα αλλά μια ζωντανή παράδοση που αναπτύσσεται.. θέλουν να αποκρυσταλλώσουν την αλήθεια σε ορισμένους τύπους.. τύπους της παράδοσης.. εγώ από την πλευρά μου δεν μίλησα με κανέναν καρδινάλιο, αλλά μόνο με τον Πάπα Φραγκίσκο… ο στόχος του δογματικού πολέμου δεν είμαι εγώ, αλλά άλλος… μάλλον ο Πάπας Φραγκίσκος’’.

Το ‘’έλεος του Θεού’’, βρίσκεται σε μια δογματική διαμάχη, φανερή πλέων και κρίνεται αν οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες τελικά του Πάπα Φραγκίσκου θα υπερισχύσουν, έναντι της παραδοσιακής αυστηρής αντίληψης.

Πηγές:
http://www.thetablet.co.uk/features/2/3401/the-case-for-mercy.
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2755390/Nice-day-mass-wedding-Pope-marries-20-couples-lived-outside-marriage.html.
http://pewsitter.com/view_news_id_183134.php.
http://time.com/3378702/pope-francis-catholic-church-marriage/

Τροποποίηση του θέματος Συνοδικότητας και Πρωτείου στη Μικτή επιτροπή ορθοδόξων και Ρ/Καθολικών.

Tου Ιωάννη Λότσιου,

Στην  13η συνέλευση της ολομέλειας της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στο Αμμάν της Ιορδανίας δεν εξέδωσε επίσημο κείμενο για το θέμα «Συνοδικοτητα κα πρωτείο». Το προκαταρτικό κείμενο της Συντονιστικής Επιτροπής περί του θέματος αυτού που εκπονήθηκε στο Παρίσι το 2012 συζητήθηκε, αλλά προκάλεσε ορισμένες σοβαρές ενστάσεις. Αποφασίστηκε συνάμα να συνταχθεί ένα νέο σχέδιο για να υποβληθεί στην ολομέλεια. Το νέο θέμα και κείμενο έχει τίτλο «Προς μια κοινή κατανόηση της Συνοδικοτητας και του Πρωτείου στην Εκκλησία της Πρώτης χιλιετίας.  Μετά από σοβαρές ενστάσεις και διαφωνίες σχετικά με το ρόλο του Πρωτείου, προτάθηκε στην Συντονιστική Επιτροπή να συντάξει το κοινό κείμενο για περαιτέρω συζήτηση το 2015.

Επίσης στην σχέση Συνοδικοτητας και Πρωτείου ασκήθηκε κριτική για το Κείμενο της Ραβέννας το 2007 «Εκκλησιολογικές και Κανονικές συνέπειες της Μυστηριακής Φύσεως της Εκκλησίας, με την επισήμανση του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, Εκπροσώπου του Πατριαρχείου της Ρωσίας, ότι έχει εγκριθεί άνευ της συγκατάθεσης του Πατριαρχείου. Ο Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου της Γεωργίας Μητροπολίτης Θεόδωρος δήλωσε ότι το Κείμενο έχει απορριφτεί από το ίδιο το Πατριαρχείο.

Τέλος στην τελική συνεδρίαση της Ολομέλειας παρέστη ο Πατριάρχης των Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος και ο Πρίγκιπας Ghazi bin Muhammad και εξεδόθη ένα επίσημο κοινό ανακοινωθέν για την κατάσταση των χριστιανών στην Μέση Ανατολή. Οι συμπρόεδροι της Επιτροπής Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης και ο Καρδινάλιος Κόρχ, ευχαρίστησαν τον Βασιλιά τις Ιορδανίας για την διοργάνωση και φιλοξενία στο Αμμάν.

Πηγές:

https://mospat.ru/en/2014/09/23/news108420/
http://www.pravmir.com/13-plenary-session-orthodox-catholic-theological-dialogue-completes-work/
http://article.wn.com/view/2014/09/23/13_plenary_session_of_OrthodoxCatholic_theological_dialogue_/

Προσβλητική η τέλεση της σατανικής λειτουργίας στην Οκλαχόμα

Tου Ιωάννη Λότσιου,

Με κάθε νόμιμο και ένδικο κοινωνικό μέσω ο ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος της Οκλαχόμα Paul Coakley προσπαθεί να ματαιώσει μια σατανική λειτουργία στο κέντρο της πόλης σε δημόσιο χώρο τον Σεπτέμβριο.


Το civic Center Music Hall της Οκλαχόμα ανακοινώσε μια τέλεση σατανικής λειτουργίας με την έκδοση εισιτηρίων, με αιτιολογικό το δικαίωμα μιας κοινωνικής ομάδας, ως δυνατότητα έκφρασης του λόγου, ως αναφαίρετο δικαίωμα της ίδιας της πόλης. Ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος με έκπληξη διαπίστωσε ότι αυτή η πράξη προωθείται από το ίδιο το Κέντρο, που είναι μια πράξη βλάσφημη για τον χριστιανισμό και ιδιαίτερα για το τελετουργικό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Επίσης τόνισε ότι η δυνατότητα χρήσης δημόσιου χώρου εκτός από την δυνατότητα της ελευθερίας της έκφρασης πρέπει να έχει και άλλους παράγοντες υπόψιν. Αναφέρει βέβαια επί παραδείγματι ότι είναι δύσκολο για μια κοινωνική ομάδα να χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις του κέντρου και να κάψει ένα Κοράνι ή να προβεί σε μια αντισημιτική πράξη. Και δεν πρέπει να γίνονται αυτά τα πράγματα γιατί είναι απαράδεκτα, επισήμανε.



Η άδεια τέλεσης της σατανικής λειτουργίας είναι άσεμνη, ανήθικη και προσβλητική. Μοναδικός σκοπός είναι να δείξει την εχθρότητα προς τον Καθολικισμό και ότι είναι ιερό για τους χριστιανούς. Περισσότερο η αντίδραση του ρωμαιοκαθολικού Αρχιεπισκόπου, ήταν έντονη αναφερόμενος στις αποκρυφιστικές τελετουργικές πράξεις που υπάρχουν σε μια σατανιστική λειτουργία, όπως μια άθλια σεξουαλική παράσταση, ως τιμή στον Σατανά με εμπαιγμό των χριστιανικών συμβόλων.


Για τον ίδιο αυτές οι πρακτικές αποτελούν ιεροσυλία του δημόσιο χώρου και υπονομεύουν τα θεμέλια της πολιτικής κοινωνίας, χωρίς να παρέχουν μια άξια κοινωνική ή ηθική. Για αυτό καλεί τον διευθυντή του Κέντρου να επανεξετάσει το ζήτημα και να προβεί σε μια ειρηνική δημόσια προσευχή, ως απόδειξη της αντίθεσης σε αυτήν την παραχώρηση.

Με εντολή του Πάπα συνελήφθη ο πρώην Νούντσιος της Δομινικανής Δημοκρατίας στο Βατικανό

Tου Ιωάννη Λότσιου,

Συνελήφθη εχθές στις 5 το απόγευμα, ο πρώην Νούντσιος του Πάπα στην Δομινικανή Δημοκρατία Jozef Wesolowski, κατόπιν εντολής του Πάπα Φραγκίσκου. Ο Εκπρόσωπος Τύπου του Βατικανού π. Φεντερικό Λομπάρντι επιβεβαίωσε το γεγονός, αναφέροντας ότι: « η πρωτοβουλία που ανέλαβαν τα αρμόδια όργανα του Κράτους είναι μετά από ρητή εντολή του Πάπα, για μια υπόθεση τόσο σοβαρή και λεπτή, που πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς καθυστέρηση, με την ορθή και αναγκαία διαδικασία των οργάνων που ανήκουν στην Αγία Έδρα».

 Όπως αναφέρθηκε υπάρχει ήδη μια καταδίκη πρώτου βαθμού από την Επιτροπή πίστη και Δόγματος για την σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, που πραγματοποιήθηκαν κατά την διάρκεια από το 2008 έως το 2013, πληρώνοντας ανήλικα παιδιά για να προσφέρουν σεξουαλική ικανοποίηση στον πρώην Νούντσιο.

Για την υπόθεση αυτή υπήρχε και παρέμβαση του ΟΗΕ και από την Επιτροπή της Γενεύης, οι οποίοι επανειλημμένα ζήτησαν την εξαγωγή του νούντσιο στον Άγιο Δομίνικο για να δικαστεί.

Πηγές:
http://www.repubblica.it/esteri/2014/09/23/news/pedofilia_arrestato_in_vaticano_arcivescovo_accusato_di_abusi_col_s_del_papa-96500566/?ref=fbpr
http://www.microsofttranslator.com/BV.aspx?ref=IE8Activity&a=http%3A%2F%2Fvaticaninsider.lastampa.it%2Fvaticano%2Fdettaglio-articolo%2Farticolo%2Fpedofilia-pedophilia-pedofila-36511%2F

Ρώσος κληρικός κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση

Του Ιωάννη Λότσιου,

Η ισραηλινή εισαγγελία εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον Ρώσο κληρικό Gleb Grozovsky, 35 ετών καθώς κατηγορείται για παρενόχληση ανηλίκων.

Ο εν λόγω κληρικός κακοποίησε σεξουαλικά δυο μικρά κορίτσια 9 και 12 ετών σε παιδική κατασκήνωση στην Κω, ενώ ενδέχεται να εμπλέκεται σε κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών. Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες και επιρρίπτει ευθύνες στις αρμόδιες ρωσικές αρχές.

Οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές Ρωσίας και Ισραήλ αποκάλυψαν επίσης ότι διαθέτουν πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία για μια σειρά παρόμοιων εγκλημάτων στην Αγία Πετρούπολη και την γύρω περιοχή.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιασιτκό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6751&catid=7

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής στην Διαθρησκειακή Συνδιάσκεψη Κορυφής για την κλιματική αλλαγή

Του Ιωάννη Λότσιου,

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος εκπροσώπησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Διαθρησκειακή Συνδιάσκεψη Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στην Νέα Υόρκη στις 21-22 Σεπτεμβρίου.

Η Συνδιάσκεψη διοργανώθηκε από τον ΟΗΕ σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής ανέγνωσε το Πατριαρχικό μήνυμα και υπέγραψε την κοινή δήλωση.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6743&catid=19

Συναυλία Βυζαντινής Μουσικής προς τιμήν Πατριάρχη και Πάπα

Του Ιωάννη Λότσιου,

Συναυλία βυζαντινής Μουσικής θα πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο με αφορμή την επίσημη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στο Φανάρι για την Θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η βυζαντινή χορωδία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής της Αμερικής η οποία ιθα συμμετάσχει στην εκδήλωση, δρύθηκε το 2010 με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατα την συνάντηση που είχε τον περασμένο Μαίο με τον Πάπα στα Ιεροσόλυμα, τόνισε ότι η συνάντηση αυτή θα συμβάλει στην προώθηση «των αδελφικών σχέσεων μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ιδιαιτέρως του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας Ρώμης».

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6739&catid=1

Πάπας: «Παράδειγμα και μίμηση η Αλβανία στην ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών»

Του Ιωάννη Λότσιου,

Παράδειγμα και μίμηση η Αλβανία στην ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών". Αυτό επεσήμανε ο Πάπας Φραγκίσκος ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη γειτονική χώρα.

Να σημειωθεί πως αυτή είναι η δέυτερη επίσκεψη Ποντίφικα στην Αλβανία. Η προηγουμένη επίσκεψη Πάπα ήταν του Ιωάννη Παύλου του Β ́ το 1993, δυο χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και την εγκαθίδρυση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Αγίας Έδρας και της Δημοκρατίας της Αλβανίας.

Ο Πάπας Φραγκίσκος έγινε δεκτός από τον Αποστολικό Νούντσιο της Αλβανίας, τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της χώρας με την παρουσία των αρχηγών των Εκκλησιών, και του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου.

"Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ μαζί σας, σε αυτόν τον ευγενή γη της Αλβανίας, μια γη των ηρώων που θυσίασαν τη ζωή τους για την ανεξαρτησία του έθνους, και μια γη των μαρτύρων, η οποία είδε την πίστη την σε δύσκολες στιγμές της δίωξης. Είμαι ευγνώμων για την πρόσκληση να επισκεφθώ τη χώρα σας, που ονομάζεται «Γη των Αετών», και για τη θερμή υποδοχή σας" τόνισε ο Ποντίφικας.

"Το κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού μεταξύ Καθολικών, Ορθοδόξων και Μουσουλμάνων είναι ένα πολύτιμο δώρο για την χώρα. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε αυτούς τους καιρούς όπου ένα αυθεντικό θρησκευτικό πνεύμα είναι διεστραμμένο και όπου οι θρησκευτικές διαφορές παραμορφώνονται και δεν αξιοποιούνται. Αυτό δημιουργεί επικίνδυνες συνθήκες που οδηγούν σε συγκρούσεις και τη βία, αντί να είναι μια ευκαιρία για ανοικτό διάλογο και σεβασμό, και για ένα συλλογικό προβληματισμό για το τι σημαίνει να πιστεύουν στο Θεό και να ακολουθήσει τους νόμους του’’.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6735&catid=10

Climate, Faith and Hope: Faith traditions together for a common future

As part of a global effort to mobilize action and ambition on climate change, the United Nations Secretary-General Ban Ki-moon is organizing a Climate Summit on 23 September 2014 in New York. In order to highlight the specific contributions that faith traditions bring to the international climate debate, the World Council of Churches and Religions for Peace will organize an Interfaith Summit on Climate Change, to be held in New York 21-22 September 2014.
One of the objectives... of this Interfaith Summit will be to convey the faith communities’ concerns and proposals to the Secretary General’s Climate Summit as part of long term efforts to influence the climate negotiations and the contributions countries bring to the table.

This is the statment signed on September 21 in New York.

Statement:

As representatives from different faith and religious traditions, we stand together to express deep concern for the consequences of climate change on the earth and its people, all entrusted, as our faiths reveal, to our common care. Climate change is indeed a threat to life, a precious gift we have received and that we need to care for.

We acknowledge the overwhelming scientific evidence that climate change is human-induced and that, without global and inclusive action towards mitigation and unless fully addressing its fundamental causes, its impacts will continue to grow in intensity and frequency. At the same time, we are ready to dialogue with those who remain skeptical.

In our communities and thanks to the media, we see the manifestations of climate change everywhere. From our brothers and sisters around the world, we hear about its effects on people and nature. We recognize that these effects disproportionally affect the lives, livelihoods and rights of poorer, marginalized and therefore most vulnerable populations, including indigenous peoples. When those who have done the least to cause climate change are the ones hardest hit, it becomes an issue of injustice. Equitable solutions are urgently needed.

We recognize that climate change stands today as a major obstacle to the eradication of poverty. Severe weather events exacerbate hunger, cause economic insecurity, force displacement and prevent sustainable development. The climate crisis is about the survival of humanity on planet earth, and action must reflect these facts with urgency.

Therefore, as faith leaders, we commit ourselves to the promotion of disaster risk reduction, adaptation, low carbon development, climate change education, curbing our own consumption patterns and reducing our use of fossil fuels. Based on our spiritual beliefs and our hope for the future, we commit to stimulating consciences and encouraging our peers and communities to consider such measures with urgency.

We share the conviction that the threats of climate change cannot be curbed effectively by a single State alone but only by the enhanced co-operation of the community of States, based on principles of mutual trust, fairness and equity, precaution, intergenerational justice and common but differentiated responsibilities and capabilities. We urge the rich to support the poor and the vulnerable significantly and everywhere, especially in Least Developed Countries, Small Island States and Sub-Saharan Africa. Significant support would include generous financial resources, capacity building, technology transfer and other forms of co-operation.

We encourage Heads of State and Ministers attending the Climate Summit to announce pledges for the Green Climate Fund, including commitments to increase them thereafter, to establish new partnerships for climate resilience and low carbon development, and to assure access to renewable energies for all people.

As people of faith, we call on all governments to express their commitment to limit global warming well below 2° Celsius. We emphasize that all States share the responsibility to formulate and implement Low Carbon Development Strategies leading to de-carbonization and the complete phase-out of fossil fuels by mid-century.

Consequently we encourage world political and economic leaders to exercise their leadership during the Climate Summit by announcing joint actions such as important short-term emission cuts, phasing out fossil fuel subsidies, coal caps or coal divestment, forest protection, increased energy efficiency in construction and transportation, and other concrete steps. We further call on all governments to identify medium and long-term adaptation needs and to develop strategies to address them based on country-driven, gender-sensitive and participatory approaches to better manage residual loss and damage due to adverse climate impacts.

Ultimately we request all States to work constructively towards a far-reaching global climate agreement in Paris in 2015, building on transparency, adequacy and accountability. The new agreement must be:

• ambitious enough to keep temperature from rising well below 2° Celsius;
• fair enough to distribute the burden in an equitable way; and
• legally binding enough to guarantee that effective national climate policies to curb emissions are well funded and fully implemented.

As religious representatives and citizens in your countries, we hereby commit ourselves to address the climate change threat. We continue to count on your leadership, and we encourage and expect you to make the right decisions. When difficult decisions need to be taken for the sustainability of the earth and its people, we are ready to stand with you. We pray for you and for all humanity in caring for the earth.

Πηγή:

http://www.interfaithclimate.org/the-statement

Together with God: Religious coexistence in Albania

(Vatican Radio)

Pope Francis’ meeting with religious leaders in Tirana highlights one of the main purposes of his visit to Albania: to encourage inter-religious dialogue and mutual cooperation among believers. “The presence of the Pope in Albania is to tell all peoples that it is possible to work together,” the Holy Father said ahead of his voyage.

Pope Francis said he sees in Albania a model of inter-religious co-operation. It is a country with a significant Muslim majority; Christians account for approximately 30% of the population. But Christians and Muslims have found a way to live peacefully with one another. Albanians speak easily about their relationships with their Muslim or Christian neighbours, celebrating with one another, mourning with one another, living together in (relative) harmony.

Throughout the Pope’s visit there has been a focus on the persecution that all believers endured during the communist regime. The transition to democracy, as Pope Francis noted in his address to the religious leaders, has created the conditions that make the exercise of authentic religious freedom possible. “Religious freedom,” the Pope said, quoting St John Paul II, “is not only a precious gift from the Lord for those who have faith: it is a gift  for each person, because it is the basic guarantee of every other expression of freedom.” An authentic religious spirit, Pope Francis continued, must reject all forms of violence in the name of God.

Perhaps the most significant part of his message, though, is that religious freedom cannot be preserved only with legislation imposed from above. “Rather, religious freedom is a shared space,” the Pope said, “an atmosphere of respect and cooperation that must be built with everyone’s participation, even those who have no religious convictions.”

Albanians are trying to build this “shared space,” where believers of different traditions can live together in peace. Pope Francis has encouraged the people of Albania not only to continue to grow in peaceful co-existence, but also to continue to be a sign for their own nation and for the world.

Πηγή:

http://en.radiovaticana.va/news/2014/09/21/together_with_god_religious_coexistence_in_albania/1107031

ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ

Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία
Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Υποθέσεων. 

Σε ΙΓ΄ συνεδρία της συνήλθε στις 16 Σεπτεμβρίου 2014 στο Αμμάν της Ιορδανίας η Διεθνής Μικτή Επιτροπή επί του θεολογικού διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας της 25^ης Ιουλίου 2014 το Πατριαρχείο Μόσχας στην εν λόγῳ συνεδρία θα εκπροσωπείται διά της αποστολής με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, Πρόεδρο του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, και των Ιερομονάχου Στεφάνου, Γραμματέως του ΤΕΕΣ επί των διαχριστιανικών υποθέσεων και Ιερέως Αλεξίου Ντίκαρεφ, στελέχους της ως άνω Γραμματείας.

Απόγευμα στις 14 Σεπτεμβρίου, η αποστολή του Πατριαρχείου Μόσχας αφίχθη στον αερολιμένα του Αμμάν, όπου τον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα υποδέχθηκαν ο Πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο  χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας κ. Μπ. Μπολότιν και ο Ηγούμενος Θεοφάνης Λουκιάνωφ, Αρχηγός της εν Ιεροσολύμοις Ρωσικής Εκκλησιαστικής Αποστολής.

Στις 15 Σεπτεμβρίου ο Πρόεδρος του ΤΕΕΣ με τη συνοδεία του επισκέφθηκε τα μνημεία της αρχαίας Πέτρας, πόλεως ευρισκομένης στη νότια Ιορδανία και η οποία είναι γνωστή από την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης και πρωτοχριστιανικής ιστορίας.  Τα μέλη της αντιπροσωπείας της Ρωσικής Εκκλησίας προσευχήθησαν στο χώρο του πρώην Ιερού Καθεδρικού Ναού της αρχαίας πόλεως αφιερωμένου στον Άγιο Προφήτη Ααρόν και στα ερείπια ενός ανεγερθέντος το 5 αι. Ναού της Παναγίας. Αυθημερόν ο Πρόεδρος του ΤΕΕΣ είχε συνάντηση με αντιπροσώπους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίοι αφίχθησαν στο Αμμάν.

Την πρώτη ημέρα της συνεδρίας, στις 16 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τον διαδικασία διεξαγωγής του διαλόγου\, πραγματοποιήθκε ξεχωριστή συνάντηση των Ορθοδόξων αντιπροσώπων προς εκπόνηση της πεσυμφωνημένης θέσεως επί του υπό εξέτασιν σχεδίου του κειμένου «Συνοδικότητα και Πρωτείο». Στα πλαίσια της συζητήσεως ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας παρουσίασε τη θέση της Ρωσικής Εκκλησίας βάσει του υιοθετηθέντος από την Ιερά Σύνοδο στις 25 Δεκεμβρίου 2013 κειμένου «Η θέση του Πατριαρχείου Μόσχας περί πρωτείου σε παγκόσμιο επίπεδο εντός της Εκκλησίας».

Πηγή:

https://mospat.ru/gr/2014/09/18/news108117/

Δημόσια Συγγνώμη ζήτησε ο Επίσκοπος Φιλάρετος για τις δηλώσεις του κατα του Πατριαρχείου Σερβίας

Του Ιωάννη Λότσιου,

Δημόσια συγγνώμη για τις πρόσφατες δηλώσεις του για το ότι δεν αναγνωρίζει Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία ζήτησε από τον Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίο, τις κυβερνήσεις Σερβίας και Μαυροβουνίου και τους Εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο επίσκοπος Milesevo Φιλάρετος.

Ο ίδιος απέστειλε και επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου κατα την οποία αναφέρει ότι οι δηλώσεις του προκάλεσαν δικαιολογημένα έντονες αντιδράσεις.

Επιπλέον υπογραμμίζει ότι «άλλη φορά τέτοιου είδους δηλώσεις δεν θα επαναληφθούν. Η η εκκλησία δεν ήταν η εκκλησία που ήταν κάποτε. Πρόκειται για μια νέα εκκλησία που δεν την αναγνωρίζουν..».

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6706&catid=10

Απόπειρα δολοφονίας κατα του Πάπα Φραγκίσκου απο Ισλαμιστές, ΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΣΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

Του Ιωάννη Λότσιου,

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας telegrafh, ο Ιρακινός Πρέσβης στο Βατικανό επιβεβαίωσε ότι απειλείται η ζωή του Πάπα Φραγκίσκου από τους ισλαμιστές εξτρεμιστές του Ιράκ, εξαιτίας των διεθνών παρεμβάσεών του για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την διακοπή κάθε είδους εχθροπραξίας ή πολέμου.

Ο Πρέσβης, χαρακτηρίζει επικίνδυνη την μονοήμερη επίσκεψη του Φραγκίσκου στην Αλβανία, μια χώρα μουσουλμανική, ενώ είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός για την επίσκεψη του Ποντίφικα στην Τουρκία.

"Αυτό το συγκρότημα των εγκληματιών δεν εκδίδει μόνο απειλές-στο Ιράκ έχουν ήδη παραβιάσει και καταστρέψει ορισμένους τόπους, από τους πλέον ιερούς τόπους της πίστης των Σιιτών. Δήλωσαν ότι όποιος δεν είναι μαζί τους είναι εναντίων τους, ή θα αλλαξοπιστήσει ή θα πεθάνει, και το κάνουν, είναι μια γενοκτονία», τόνισε  ο Πρέσβης.

Οι ισλαμιστές επιθυμούν να επεκτείνουν το χαλιφάτο και στην Ρώμη και έκαναν λόγο για τοποθέτηση μιας μαύρης σημαίας στην βασιλική του Αγίου Πέτρου.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6701&catid=7

Αγιασμός θεμελίων του Αγίου Νικολάου στο σημείο μηδέν

Του Ιωάννη Λότσιου,

Ο αγιασμός της θεμελίωσης του νέου ιερού ναού του Αγίου Νικολάου στο σημείο μηδέν στη Νέα Υόρκη θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 18 Οκτωβρίου.

Η τελετή θα πραγματοποιηθεί υπό του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου και των Ιεραρχών της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής, με εκπροσώπους των Εκκλησιών, των τοπικών φορέων και αξιωματούχων της αμερικανικής Κυβέρνησης.

Εκτός από τον αγιασμό θεμελίωσης θα τελεσθεί και επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης της 11 Σεπτεμβρίου 2001.

Η ανέργεση της νέας εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στο σημείο μηδέν μετά από αρκετά χρόνια ενεργειών της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Αμερικής και των Ελλήνων, θα αποτελέσει πλέον οικουμενικό σημείο αναφοράς, κατάθεση της ορθόδοξης μαρτυρίας.

«Συνοδικότητα και Πρωτείο»: Συνάντηση στο Αμμάν της Ιορδανίας της Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, 15-23 Σεπτεμβρίου

Του Ιωάννη Λότσιου,

  Συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο Αμάν της Ιορδανίας από 15 έως 23 Σεπτεμβρίου της Ολομέλειας της Θεολογικής Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η συνάντηση μετά από καιρό διαβουλεύσεων από την συνάντηση της Κύπρου, που ήταν να εξετάσει το θέμα του «Ρόλου του Επισκόπου Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία» και κατά την οποία δεν εξεδόθη επίσημο κείμενο, γίνεται κατόπιν προσκλήσεως του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφίλου.

Στο έργο της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής με των συμπροέδρων, καρδινάλιο Kurt Koch και Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, με 2 αντιπροσώπους της κάθε τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η ολομέλεια θα εξετάσει το θέμα «Συνοδικότητα και Πρωτείο» που είναι προϊόν της συντονιστικής Επιτροπής που συνήρθε στη Ρώμη το 2011 και στο Παρίσι το 2012.

Επίσης ο προβληματισμός του θέματος που πραγματοποιήθηκε στην Βιέννη το 2010 θα συνεχιστεί για το Κείμενο της Ραβέννας του 2007 « Εκκλησιολογικές και Κανονικές συνέπειες της μυστηριακής φύσεως της Εκκλησίας. Εκκλησιαστική Κοινωνία, Συνοδικότητα και πρωτείο», που εξέτασε την θέση και την σχέση της συνοδικότητας και του πρωτείου σε όλα τα επίπεδα και του ρόλου του Επισκόπου Ρώμης στην Εκκλησία.

Στο Αμάν της Ιορδανίας επίσης θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου στον καθολικό ναό της Παναγίας της Ναζαρέτ και των ορθοδόξων σε ορθόδοξο ναό, καθώς επίσης και την επίσκεψη σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως προσφύγων από την Συρία για να εκφραστεί η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση.

Τέλος να επισημάνουμε ότι η σχέση συνοδικότητας και πρωτείου εμπερικλείεται στο θέμα ιστορίας και θεολογίας.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6689&catid=13


Πηγή:

‘’Amman, incontro cattolico-ortodosso su Sinodalità e Primato’’
http://www.news.va/it/news/amman-incontro-cattolico-ortodosso-su-sinodalita-e