Patriarchal Encyclical for the Ecclesiastical New Year

Prot. No. 907

+ BARTHOLOMEW

By God’s Mercy

Archbishop of Constantinople-New Rome and Ecumenical Patriarch

To the Entire Church: Grace and Peace from the Creator,

Sustainer and Governor of all Creation, our Lord God and Savior Jesus Christ

Blessed brothers, sisters, and children in the Lord,

The common Mother of all Orthodox, the Church of Christ, the Body of our eternal Lord and divine-human Jesus Christ, compassionately ministers through all of its activities but especially through the Divine Eucharist, by offering its holy gifts to their Creator in the mystery of salvation. It does this with proven boundless and indiscriminate love toward all of its members to the degree also demonstrated by our heavenly Father.

In its prayerful memory, the Church always bears in mind the presence of its children, maintaining a vivid interest and concern for all that relates to and influences their lives. This is why it does not remain unmoved or indifferent by the ongoing and daily destruction of the natural environment resulting from human greed and vain profit, which in turn implies an essential turning of the Lord’s face and results in consequential turbulence in nature and fracture in its crown, namely human existence, whose very survival is threatened.

The Ecumenical Patriarchate and we have for many years assessed the signs of our times as well as the Eucharistic obligation of the Orthodox Church. Thus we declared and devoted the commencement of the ecclesiastical year, namely September 1^st, as a day of prayer and supplication for the preservation of God’s creation, which has been inherited by us as our environment. On this day, we bow our heart and soul, invoking God’s Word to look down upon His creation with loving kindness that He might overlook our sinfulness and greed, “opening up His hand to fill all of creation with goodness” and bring an end to the destructive path of the world.

Of course, it is true that significant progress has been achieved in the last decades with regard to protecting the environment, especially through constantly raising awareness of public conscience, assuming precautionary and restrictive measures, creating sustainable programs, returning to more moderate energy sources, as well as many other fruitful and noteworthy activities. The effort and concern of the Mother Church of Constantinople has greatly contributed to this progress in cooperation with international ecological institutions and organizations. Nonetheless, all this is insufficient.

As we celebrate once again this year the Feast of the Byzantine Indiction, and as we inaugurate a new year of the Lord’s grace, we address the blessed plenitude of the Orthodox Church and the entire world, inviting all people to continued vigilance, consciousness and mobilization of their resources in order to return to the state that reflects – if not the absolute Eucharistic and doxological condition of Adam and Eve – at least the condition inspired by God’s grace and mercy.

The unlimited and insatiable exploitation of the natural resources of creation, which constitutes the primary cause of the destruction of the natural environment, is – according to the witness of theology, science and the arts – the result of man’s fall, that is to say, our disobedience to the Lord’s command and non-conformation to God’s will.

However, the Church provides the antidote for the resolution to our ecological crisis, inviting everyone to the restoration of the divine image to its former and original beauty. The rehabilitation of the fallen human nature by means of the breath of the Holy Spirit and participation of its gifts also restores a balanced relationship between humanity and creation, which was made by God for our joy and enjoyment but also for us to offer up to Him as its Creator.

The Mother Church calls us “to cultivate the whole of creation in the divine Word and life-giving Spirit,” just as St. Symeon the Stylite, whom we celebrate today, so that we may ascend “from the natural to the supernatural” and commit ourselves “to the simple and absolute mystical visions of theology” in order to be raised from creation to the Creator. It is the indwelling of the Holy Spirit that deifies humankind and at the same time unites it with the natural environment in order that we may perceive it as part of our very selves and respect it as something sacred without deviating toward abuses and extremes.

The nurturing of humanity by the natural world cannot possibly occur through greedy abuse but by respectful use, namely by mutual respect among human beings and all created beings as well as with everything that has life and offers life, which was created “very good” by God’s word, namely with all the elements of creation both visible and invisible. Thus, we shall be able to drink water from the life-creating stone, to behold the created sun and conceive the spiritual sun of righteousness, to look upon the material column of St. Symeon and see the true column of light, to witness the rainy clouds and enter the cloud of the Holy Spirit in order that we may rest there, where Christ entered as our forerunner, and have our names recorded with the first-born in the heavenly Church.

It is only when we proceed with this mindset – respecting the contribution of every living being and vegetable in the universal liturgy of life – that we can resolve with the power of divine grace and not by means of the weakly human violence all of our environmental challenges. This message of life is a message of our responsibility to continue our spiritual struggle and effort with prayer, exhortation, encouragement and appeal, attracting the attention of all people with regard to the necessity to protect ourselves from the imminent wrath resulting from our estrangement from nature. The constant focus of humanity on earthly and corruptible things provokes the ecological problems inasmuch as, when we increasingly turn toward the earth and this world, we are increasingly alienated from heaven and God.

The Holy Mother and Great Church of Christ unceasingly assumes and cultivates this mandatory and salvific responsibility for the protection of the environment for the spiritual and material continuation of life on our planet. Therefore, in this regard, it is organizing an Environmental Summit next June on the theme of “Theology, Ecology, and the Word: a conversation on environment, literature and the arts.” The aim of this conference is to awaken the global conscience to the particular and specific importance of the ethical and spiritual dimension of the ecological crisis – with special reference to the arts and literature – in order that it may be returned to its “original beauty,” which is the natural, hole and sacred purpose for which it was fashioned by the creative hands of the divine Word.

Having “within ourselves the inviolable memory of the Lord’s judgment,” we give witness from this Sacred Center of all Orthodoxy to the truth of the word and draw the attention of all to the dangers that lie before us, which God’s grace will surely avoid in its loving providence. And we invite everyone to work for the preservation and return of our world to the Source of Life, through the intercessions of our All-holy and Ever-blessed Theotokos, of St. Symeon the Stylite, and of all the Saints. Amen.

September 1, 2014

Πηγή:

Ecumenical Patriarchate

http://www.patriarchate.org/documents/patriarchal-encyclical-new-year-2014



In Italian:
Sacra Arcidiocesi Ortodossa d'Italia e Malta
http://www.ortodossia.it/w/index.php?option=com_content&view=article&id=871:messaggio-patriarcale-in-occasione-della-giornata-di-preghiera-per-la-salvaguardia-del-creato-2014&catid=14:messaggi&lang=it

Messaggio Patriarcale in occasione della Giornata di preghiera per la salvaguardia del creato 2014

Προσπάθεια Λαϊκών ομάδων για Συμμετοχή στις Εκλογές Επισκόπων

                              

Του Ιώαννη Λότσιου,

Με δύο ομάδες λαϊκών στην Ανατολική Ακτή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας άρχισε να γίνεται προσπάθεια για την υποστήριξη του λαϊκού στοιχείου στην εκλογή των Επισκόπων. Σύμφωνα με την Β΄ Βατικάνειο η συμμετοχή του λαϊκού επιτρέπεται αλλά με ελάχιστη συνεισφορά, σχεδόν ανύπαρκτη. Ο Tom Severin μέλος της ρωμαιοκαθολικής ομάδας Άγιος Αμβρόσιος έχει ταχθεί υπέρ της πρωτοβουλίας αυτής με το σκεπτικό ότι και ο Άγιος Αμβρόσιος είναι από τους πρώτους Επισκόπους που εκλέχθηκαν με λαϊκή ψήφο. Ο Sevenir αναφέρθηκε ότι αυτή η προσπάθεια είναι μια νέα θέση για πολλούς πιστούς ανθρώπους.

Το Μήνυμα της μεγάλης εορτής του Τιμίου Προδρόμου

Του Ιωάννη Λότσιου,

Η αποκεφάλιση του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού έρχεται να θυμίσει στην σημερινή κοινωνία, πρακτικές που μας φέρνει η ιστορία μπροστά μας και δυστυχώς εφαρμόζονται ακόμη.

Το Κοινό Κείμενο Πάπα και Πατριάρχου στα Ιεροσόλυμα 2014

English



ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΙΣ

 Ὡς οἱ ἀείμνηστοι προκάτοχοι ἡμῶν Πάπας Παῦλος Ϛ΄ καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, οἱ ὁποῖοι συνηντήθησαν εἰς Ἱεροσόλυμα πρό πεντήκοντα ἐτῶν, οὕτω καί ἡμεῖς, Πάπας Φραγκῖσκος καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀπεφασίσαμεν νά συναντηθῶμεν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, «ὅπου ὁ κοινός ἡμῶν Λυτρωτής, Χριστός ὁ Κύριος ἡμῶν, ἔζησεν, ἐδίδαξεν, ἀπέθανεν, ἀνέστη καί ἀνελήφθη εἰς τούς οὐρανούς, ὅθεν ἀπέστειλε τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐπί τῆς πρώτης Ἐκκλησίας» (Κοινόν ἀνακοινωθέν Πάπα Παύλου Ϛ΄ καί Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, δημοσιευθέν μετά τήν συνάντησίν των τῆς 6ης Ἰανουαρίου 1964.).

1. Ἡ συνάντησις ἡμῶν, μία εἰσέτι συνάντησις τῶν Ἐπισκόπων τῶν Ἐκκλησιῶν Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως, ἱδρυθεισῶν ὑπό τῶν δύο αὐταδέλφων Ἀποστόλων Πέτρου καί Ἀνδρέου, εἶναι πηγή  πνευματικῆς χαρᾶς δι᾽ ἡμᾶς. Παρέχει μίαν εὐκαιρίαν ὑπό τῆς Θείας Προνοίας νά σκεφθῶμεν ἐπί τῆς βαθύτητος καί αὐθεντικότητος τῶν ὑφισταμένων δεσμῶν, καρποῦ μιᾶς πλήρους χάριτος πορείας, εἰς τήν ὁποίαν μᾶς ὡδήγησεν ὁ Κύριος ἀπό τῆς εὐλογημένης ἐκείνης ἡμέρας πρό πεντήκοντα ἐτῶν.

2. Ἡ ἀδελφική ἡμῶν συνάντησις σήμερον εἶναι ἕν νέον καί ἀναγκαῖον βῆμα εἰς τήν πορείαν πρός τήν ἑνότητα, πρός τήν ὁποίαν μόνον τό Ἅγιον Πνεῦμα δύναται νά μᾶς ὁδηγήσῃ, ἐκείνην τῆς κοινωνίας ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ. Ἀναλογιζόμεθα μετά βαθείας εὐγνωμοσύνης τά βήματα, τά ὁποῖα ὁ Κύριος μᾶς ἐνίσχυσεν ἤδη νά πραγματοποιήσωμεν. Ὁ ἐναγκαλισμός ὁ ὁποῖος ἀντηλλάγη μεταξύ τοῦ Πάπα Παύλου Ϛ΄ καί τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου ἐδῶ εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, μετά ἀπό αἰῶνας σιωπῆς, ἤνοιξε τόν δρόμον διά μίαν ἱστορικήν χειρονομίαν, τήν ἐξάλειψιν ἀπό τήν μνήμην καί ἀπό τοῦ μέσου τῆς Ἐκκλησίας τῶν πράξεων τῶν ἀμοιβαίων ἀναθεμάτων τοῦ 1054. Τοῦτο ἀκολούθησεν ἡ ἀνταλλαγή ἐπισκέψεων μεταξύ τῶν ἀντιστοίχων Ἑδρῶν Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ἀλληλογραφία καί, ἀργότερον, ἡ ἀπόφασις, ἡ ὁποία ἀνηγγέλθη ὑπό τῶν ἀοιδίμων Πάπα Ἰωάννου Παύλου Β΄ καί Πατριάρχου Δημητρίου, ὅπως ἀρχίσῃ θεολογικός διάλογος ἀληθείας μεταξύ Ρωμαιοκαθολικῶν καί Ὀρθοδόξων. Κατά τά ἔτη ταῦτα, ὁ Θεός, ἡ πηγή πάσης εἰρήνης καί ἀγάπης, μᾶς ἐδίδαξε νά σεβώμεθα ἀλλήλους ὡς μέλη τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας, ὑπό τόν ἕνα Κύριον καί Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν καί νά ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὥστε νά δυνηθῶμεν νά ὁμολογήσωμεν τήν πίστιν μας εἰς τό ἴδιον Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, ὅπως παρελήφθη ὑπό τῶν Ἀποστόλων καί ἐξεφράσθη καί μετεδόθη εἰς ἡμᾶς ὑπό τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνῷ γνωρίζομεν πλήρως ὅτι δέν ἔχομεν φθάσει εἰς τόν σκοπόν τῆς πλήρους κοινωνίας, ἐπιβεβαιοῦμεν σήμερον τήν δέσμευσίν μας νά συνεχίσωμεν βαδίζοντες ἀπό κοινοῦ πρός τήν ἑνότητα, διά τήν ὁποίαν προσηυχήθη  ὁ Κύριος πρός τόν Πατέρα «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάν. 17,21).

3. Ἐν πλήρει συνειδήσει ὅτι ἡ ἑνότης ἐκδηλοῦται ἐν τῇ ἀγάπῃ τοῦ Θεοῦ καί τῇ ἀγάπῃ τοῦ πλησίον, προσβλέπομεν ἐν ἐντόνῳ προσδοκίᾳ εἰς τήν ἡμέραν, κατά τήν ὁποίαν θά μετάσχωμεν, τελικῶς, ἀπό κοινοῦ εἰς τό εὐχαριστιακόν δεῖπνον. Ὡς χριστιανοί, καλούμεθα νά ἑτοιμασθῶμεν νά λάβωμεν τό δῶρον τοῦτο τῆς Εὐχαριστιακῆς κοινωνίας, συμφώνως πρός τήν διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου τοῦ Λουγδούνου (Κατά Αἱρέσεων, IV, 18, 5 (PG 7, 1028)), διά τῆς ὁμολογίας τῆς μιᾶς πίστεως, ἐμμένοντες ἐν τῇ προσευχῇ, τῇ ἐσωτερικῇ μετανοίᾳ, τῇ ἀνακαινώσει τῆς ζωῆς καί τῷ ἀδελφικῷ διαλόγῳ. Διά τῆς κατορθώσεως τοῦ ἐλπιζομένου τούτου στόχου, θά φανερώσωμεν εἰς τόν κόσμον τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ὁποίας ἀναγνωριζόμεθα ὡς ἀληθινοί μαθηταί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (πρβλ. Ἰωάν. 13, 35).

4. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν, ὁ θεολογικός διάλογος, τόν ὁποῖον ἔχει ἀναλάβει ἡ Μικτή Διεθνής Ἐπιτροπή, προσφέρει θεμελιώδη συμβολήν εἰς τήν προσπάθειαν διά πλήρη κοινωνίαν μεταξύ Ρωμαιοκαθολικῶν καί Ὀρθοδόξων. Κατά τήν διάρκειαν τῶν χρόνων, οἱ ὁποῖοι ἠκολούθησαν, ἐπί τῶν Παπῶν Ἰωάννου Παύλου Β´ καί Βενεδίκτου ΙϚ΄, καί Πατριάρχου Δημητρίου, ἡ πρόοδος τῶν θεολογικῶν συναντήσεων ὑπῆρξεν οὐσιαστική. Σήμερον ἐκφράζομεν τήν ἐγκάρδιον ἐκτίμησιν διά τά μέχρι τώρα ἐπιτευχθέντα, καθώς καί διά τάς τρεχούσας προσπαθείας. Ταῦτα οὐδόλως ἀποτελοῦν ἁπλῆν θεωρητικήν ἄσκησιν, ἀλλ᾽ ἄσκησιν ἐν τῇ ἀληθείᾳ καί τῇ ἀγάπῃ, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ διαρκῶς βαθυτέραν γνῶσιν τῶν παραδόσεων ἑνός ἑκάστου, διά νά κατανοήσωμεν αὐτάς καί νά μάθωμεν ἐξ αὐτῶν. Οὕτω, βεβαιοῦμεν διά μίαν εἰσέτι φοράν ὅτι ὁ θεολογικός διάλογος δέν ἐπιζητεῖ ἕνα ἐλάχιστον κοινόν παρανομαστήν, ἐπί τοῦ ὁποίου νά ἐπιτευχθῇ συμβιβασμός, ἀλλά πρόκειται μᾶλλον περί τῆς ἐμβαθύνσεως εἰς τήν κατανόησιν συνόλου τῆς ἀληθείας, τήν ὁποίαν ὁ  Χριστός παρέδωκεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του, μιᾶς ἀληθείας, τήν ὁποίαν οὐδέποτε παύομεν νά κατανοῶμεν καλλίτερον καθώς ἀκολουθοῦμεν  τάς ὁδηγίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οὕτω, βεβαιοῦμεν ἀπό κοινοῦ ὅτι ἡ πιστότης μας εἰς τόν Κύριον ἀπαιτεῖ ἀδελφικήν συνάντησιν καί ἀληθῆ διάλογον. Μία τοιαύτη ἀναζήτησις δέν μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν ἀλήθειαν• μᾶλλον, διά τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν δωρεῶν, διά τῆς καθοδηγήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν (πρβλ. Ἰω. 16, 13).

5. Παρά ταῦτα, καθώς πορευόμεθα πρός τήν πλήρη κοινωνίαν ἔχομεν ἤδη τό καθῆκον νά προσφέρωμεν κονήν μαρτυρίαν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους συνεργαζόμενοι εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς ἀνθρωπότητος, ἰδιαιτέρως διά τῆς ὑπερασπίσεως τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου εἰς ὅλα τά στάδια τῆς ζωῆς καί τῆς ἁγιότητος τῆς οἰκογενείας τεθεμελιωμένης ἐπί τοῦ γάμου, τῆς προωθήσεως τῆς εἰρήνης καί τοῦ κοινοῦ καλοῦ, καί διά τῆς ἀνταποκρίσεως εἰς τήν ὀδύνην, ἡ ὁποία ἐξακολουθεῖ νά πλήττῃ τόν κόσμον μας. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ἡ πεῖνα, ἡ πτωχεία, ἡ ἀμάθεια, ἡ ἄνισος διανομή τῶν ἀγαθῶν πρέπει συνεχῶς νά ἀντιμετωπίζωνται. Ἀποτελεῖ καθῆκον μας νά ἐπιζητῶμεν τήν οἰκοδόμησιν ἀπό κοινοῦ μιᾶς δικαίας καί ἀνθρωπίνης κοινωνίας, εἰς τήν ὁποίαν κανείς δέν θά αἰσθάνεται ἀποκλεισμένος καί περιθωριοποιημένος.

6. Εἶναι βαθεῖα πεποίθησίς μας ὅτι τό μέλλον τῆς ἀνθρωπίνης οἰκογενείας ἐξαρτᾶται ἐπίσης ἀπό τό πῶς προστατεύομεν -μετά συνέσεως καί συμπαθείας καί μετά δικαιοσύνης- τό δῶρον τῆς κτίσεως, τό ὁποῖον ὁ Δημιουργός μᾶς ἐνεπιστεύθη. Οὕτως, ἀναγνωρίζομεν ἐν μετανοίᾳ τήν ἐσφαλμένην κακομεταχείρισιν τοῦ πλανήτου μας, ἡ ὁποία ἰσοδυναμεῖ πρός ἁμαρτίαν εἰς τά ὄμματα τοῦ Θεοῦ. Βεβαιοῦμεν τήν εὐθύνην μας καί τήν ὑποχρέωσίν μας νά ἀναπτύξωμεν αἴσθημα ταπεινότητος καί ἐγκρατείας, ὥστε ὅλοι νά δύνανται νά αἰσθάνωνται τήν ἀνάγκην νά σέβωνται τήν δημιουργίαν καί νά τήν προστατεύουν μέ φροντίδα. Ἀπό κοινοῦ ὑποσχόμεθα τήν δέσμευσίν μας νά καλλιεργήσωμεν τήν συνείδησιν τῆς φροντίδος διά τήν δημιουργίαν καί τήν μέριμναν διά τήν προστασίαν της, ἐν ὄψει τῆς ἀρνήσεως καί τῆς ἀγνοίας• ἀπευθυνόμεθα πρός πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως νά σκεφθῇ τρόπους διαβιώσεως ὀλιγώτερον σπατάλους καί περισσότερον λιτούς, ἐπιδεικνύοντες μικροτέραν πλεονεξίαν καί περισσοτέραν γενναιοδωρίαν διά τήν προστασίαν τοῦ κόσμου τοῦ Θεοῦ καί πρός ὄφελος τοῦ λαοῦ Του.

7. Ὑπάρχει ἐπίσης ἐπείγουσα ἀνάγκη δι᾽ ἀποτελεσματικήν καί δεσμευτικήν συνεργασίαν τῶν χριστιανῶν πρός τόν σκοπόν τῆς ἐξασφαλίσεως παντοῦ τοῦ δικαιώματος τῆς δημοσίας ἐκφράσεως τῆς πίστεως καί τῆς δικαίας μεταχειρίσεως κατά τήν προώθησιν ἐκείνου, τό ὁποῖον ὁ Χριστιανισμός ἐξακολουθεῖ νά προσφέρῃ εἰς τήν σύγχρονον κοινωνίαν καί τόν πολιτισμόν. Ἐπ᾽ αὐτοῦ, καλοῦμεν ὅλους τούς χριστιανούς νά προωθήσουν αὐθεντικόν διάλογον μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ καί ἄλλων θρησκευτικῶν παραδόσεων. Ἀδιαφορία καί ἄγνοια δύνανται νά ὁδηγήσουν μόνον εἰς ἔλλειψιν ἐμπιστοσύνης καί δυστυχῶς ἀκόμη καί εἰς σύγκρουσιν.

8. Ἀπό τήν ἁγίαν ταύτην πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ ἐκφράζομεν τήν κοινήν μας βαθεῖαν ἀνησυχίαν διά τήν κατάστασιν τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τό δικαίωμά των νά παραμένουν πλήρεις πολῖται τῶν χωρῶν καταγωγῆς των. Ἐν ἐμπιστοσύνῃ στρεφόμεθα πρός τόν παντοδύναμον καί φιλεύσπλαχνον Θεόν προσευχόμενοι διά τήν εἰρήνην εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν ἐν γένει. Ἰδιαιτέρως προσευχόμεθα διά τάς Ἐκκλησίας εἰς τήν Αἴγυπτον, τήν Συρίαν καί τό Ἰράκ, αἱ ὁποῖαι ὑπέφεραν περισσότερον σοβαρῶς ἐξ αἰτίας τῶν προσφάτων γεγονότων. Ἐνθρρύνομεν ὅλας τάς πλευράς ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῶν πεποιθήσεων νά συνεχίσουν ἐργαζόμενοι διά τήν καταλλαγήν καί τήν δικαίαν ἀναγνώρισιν τῶν δικαιωμάτων τῶν λαῶν. Εἴμεθα πεπεισμένοι ὅτι δέν εἶναι τά ὅπλα, ἀλλά ὁ διάλογος, ἡ συγχώρησις καί ἡ καταλλαγή, τά μόνα δυνατά μέσα διά τήν ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης.

9. Εἰς μίαν ἱστορικήν συγκυρίαν χαρακτηριζομένην ἀπό βίαν, ἀδιαφορίαν καί ἐγωϊσμόν, πολλοί ἄνδρες καί γυναῖκες σήμερον αἰσθάνονται ὅτι ἔχουν χάσει τόν προσανατολισμόν των. Ἀκριβῶς διά τῆς κοινῆς μαρτυρίας μας πρός τήν καλήν ἀγγελίαν τοῦ Εὐαγγελίου θά ἠδυνάμεθα νά βοηθήσωμεν τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας νά ἀνακαλύψουν τόν δρόμον, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς τήν ἀλήθειαν, τήν δικαιοσύνην καί τήν εἰρήνην. Ἡνωμένοι εἰς τάς προθέσεις μας καί ἀναμιμνησκόμενοι τό παράδειγμα πρό πεντήκοντα ἐτῶν ἐδῶ εἰς τήν Ἱερουσαλήμ τοῦ Πάπα Παύλου Ϛ΄ καί τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, καλοῦμεν ὅλους τούς χριστιανούς, καθώς καί πιστούς κάθε θρησκευτικῆς παραδόσεως καί ὅλους τούς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως, νά ἀναγνωρίσουν τό ἐπεῖγον τῆς ὥρας ταύτης, τό ὁποῖον μᾶς ὑποχρεώνει νά ἐπιζητήσωμεν τήν καταλλαγήν καί ἑνότητα τῆς ἀνθρωπίνης οἰκογενείας, μέ πλήρη σεβασμόν πρός τάς νομίμους διαφοράς, διά τό καλόν ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος καί τῶν γενεῶν τοῦ μέλλοντος.

10. Ἀναλαμβάνοντες τό κοινόν  προσκύνημα εἰς τόν τόπον ὅπου ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐσταυρώθη, ἐτάφη καί ἀνέστη, πάλιν, ταπεινῶς παραθέτομεν εἰς τήν μεσιτείαν τῆς Παναγίας καί Ἀειπαρθένου Μαρίας τά μελλοντικά ἡμῶν βήματα εἰς τήν ὁδόν πρός τήν πληρότητα τῆς κοινωνίας, ἐμπιστευόμενοι ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπίνην οἰκογένειαν εἰς τήν ἄπειρον ἀγάπην τοῦ Θεοῦ.

«Εὐλογήσαι ὑμᾶς Κύριος καί φυλάξαι ὑμᾶς• ἐπιφάναι Κύριος τό πρόσωπον αὐτοῦ ἐφ᾽ ὑμᾶς καί ἐλεήσαι ὑμᾶς καί δώῃ ὑμῖν εἰρήνην (Ἀριθμ. 6, 25-26)».

           Ὁ Πάπας Ρώμης                                  Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης

[ὑπογραφή]                                                       [ὑπογραφή]

                      Φραγκῖσκος                              Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος

Πηγή: http://www.apostolicpilgrimage.org/el/joint-declaration

“il mio pope’’, ένα νέο ευρωπαϊκό περιοδικό για τον Πάπα Φραγκίσκο

 Του Ιωάννη Λότσιου,

Μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές εταιρείες στην Ευρώπη θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στην ιστορία ένα εβδομαδιαίο περιοδικό αφιερωμένο εξ’ ολοκλήρου στον Πάπα Φραγκίσκο, εξαιτίας των παρεμβάσεων και την ενεργό παρουσία στο διεθνές γίγνεσθαι. Στις 3 Μαρτίου η εκδοτική εταιρεία Mondadori, η μεγαλύτερη εκδοτική εταιρεία στην Ιταλία και η τρίτη στην Γαλλία, ανακοίνωσε τον νέο περιοδικό με τίτλο «il mio Pope», (ο δικός μου Πάπας), ως το πρώτο περιοδικό στον κόσμο αφιερωμένο στον Επίσκοπο Ρώμης.

Η ιδέα για ένα περιοδικό που θα αναφέρεται στις πράξεις και τον λόγο του Πάπα προήλθε από την παρατήρηση μετά την εκλογή του, ότι έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον για τα ηθικά, θρησκευτικά και κοινωνικά προβλήματα, δήλωσε ο Aldo Bitali. Στην πραγματικότητα, όπως τόνισε μεταξύ άλλων, ο πάπας Φραγκίσκος λόγο του ανθρώπινης συναίσθησης και της απλότητας του έχει κερδίσει πολλούς ανθρώπους, τόσο πιστούς , όσο και μη πιστούς. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου για το νέο περιοδικό θα είναι προσιτό και εύκολο στην κατανόηση του και θα περιλαμβάνει όλες τις εβδομαδιαίες πράξεις και ομιλίες του. Ιδιαίτερη έμφαση θα υπάρχει και σχετική αρθογραφία σχετικά με τα προβλήματα των ανθρώπων που εμπνέονται και στηρίζονται από την απλότητα του Πάπα.

Επίσης στο περιοδικό θα υπάρχει δυνατότητα να καταστεί ένας τόπος συνάντησης, όπου οι αναγνώστες θα μπορούν να στέλνουν ποιήματα, επιστολές και άλλα.

Εκτός από την παρουσίαση της ζωής του πάπα Φραγκίσκου θα υπάρχει και μια στήλη αφιερωμένο στους Αγίους της εβδομάδας. Το πρώτο τεύχος θα είναι αφιερωμένο στην ετήσια συμπλήρωση από την εκλογή του Φραγκίσκου.

 Πηγή:


European publisher launches new Pope Francis magazine,
http://www.catholicnewsagency.com/news/european-publisher-launches-new-pope-francis-magazine/.

Ημερίδα αφιερωμένη στον ιεράρχη που πρωτοστάτησε στη διάδοση του Χριστιανισμού

Tου Ιωάννη Λότσιου,

Ημερίδα με θέμα «Η εξακτίνωση του χριστιανικού κηρύγματος στην μαύρη Ήπειρο, από τον Αιθίοπα Αξιωματούχο στο 21ον αιώνα’’ , διοργανώνει η Θεολογική Σχολή της Αθήνας, την Πέμπτη 26 Ιουνίου.

Η ημερίδα είναι προς τιμή του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, ενός ιεραποστόλου που όργωσε κυριολεκτικά την Αφρική για την έκφραση της ορθόδοξης μαρτυρίας.

Σύμφωνα με το λήμμα στην Βικιπαιδεία, ο Αρχιεπίσκοπος Aναστάσιος ως ιεραπόστολος πρωτοστάτησε στη σύγχρονη αναγέννηση της Eξωτερικής Iεραποστολής της Ορθόδοξης Eκκλησίας.

Στη δεκαετία 1981-1991, ως Tοποτηρητής της Iεράς Mητροπόλεως Eιρηνουπόλεως - Aνατολικής Aφρικής (Kένυα, Oυγκάντα, Tανζανία), ίδρυσε και οργάνωσε την Πατριαρχική Σχολή «Aρχιεπίσκοπος Kύπρου Mακάριος», την οποία διηύθυνε επί δεκαετία.

Xειροτόνησε 62 Αφρικανούς κληρικούς και χειροθέτησε αναγνώστες - κατηχητές προερχομένους από 8 αφρικανικές φυλές• συγχρόνως προώθησε τις μεταφράσεις της Θείας Λειτουργίας σε 4 αφρικανικές γλώσσες.

Mερίμνησε για τη σταθεροποίηση 150 περίπου ορθοδόξων ενοριών και πυρήνων και την ανέγερση δεκάδων ναών, ανήγειρε 7 ιεραποστολικούς σταθμούς, φρόντισε για τη δημιουργία σχολείων και ιατρικών σταθμών.


Το πρόγραμμα της Ημερίδας:

7.30-10.00: Θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσιο της Σχολής

10.30-10.40 Σωτ. Δεσπότης, Αν. Καθηγητής ΕΚΠΑ: Μία πρώτη συνάντηση του Χριστιανισμού με την Αφρική στην Καινή Διαθήκη (Προλόγισμα)

10.40-11.10 Αθαν. Παπαθανασίου (Δ.Θ., Διευθυντής του περιοδικού Σύναξη, Διδάσκων του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου): «Η Εκκλησία γίνεται όταν ανοίγεται: Εκκλησία και Ιεραποστολή»

11.10-12.00 Ευάγγ. Μαρινόπουλος (Υπεύθυνος του Γραφείου Ιεραποστολής της Απ. Διακονίας), «Ιεραποστολή στη Μαδαγασκάρη» (Προβολή ταινίας 40 λ.)

12.00-12.30 Δημ. Αθανασίου (Μεταπτ. Φοιτητής ΕΑΠ) «Ορθόδοξοι και Κόπτες της Αιγύπτου».

12.30-13.00 Συζήτηση

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιασιτκό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6184&catid=3

Υπάρχει τελικά ''επίτιμος'' Πάπας;

Του Ιωάννη Λότσιου,

Σύμφωνα με την εφημερίδα La Civiltà Cattolica με ημερομηνία 28  Φεβρουαρίου και που στάλθηκε μέσω email από την Γραμματεία του Κράτους του Βατικανού ο απερχόμενος Πάπας ονομάστηκε : «“Sua Santità Benedetto XVI papa emerito (romano pontefice emerito)”,δηλαδή «Η Αυτού Αγιότητα Βενέδικτος ο 16ος , Επίτιμος Πάπας, (που σημαίνει: Επίτιμος Ρωμαίος Ποντίφικας».)

Στην αφιέρωση όμως για την ‘’λήξη της θητείας του Ποντίφικα’’ και στο άρθρο όμως του κανονολόγου Gianfranco Ghirlanda, δεν αναφέρεται τίποτα για την έννοια του "επίτιμου".

Ο Ghirlanda αναφέρει ότι ο Πάπας που παραιτήθηκε δεν είναι Πάπας και δεν έχει καμία εξουσία επάνω στην Εκκλησία και στο Κράτος του Βατικανού.

Είναι όμως Επίσκοπος. Για αυτό και για τον ίδιο ο τίτλος "Επίτιμος Επίσκοπος Ρώμης" μπορεί να του αποδοθεί, όπως συμβαίνει σε κάθε Επίσκοπο που παραιτείται από την Επισκοπή του.

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την εφημερίδα La Civiltà Cattolica. Πως πρέπει δηλαδή να ονομάζεται: "Επίτιμος Πάπας" ή "Επίτιμος Επίσκοπος Ρώμης";

Ο καθηγητής του Κανονικού Δικαίου της Ρώμης Carlo Fantappiè  δήλωσε στην "Avvenire",  ότι υπήρχε μια εποχή που βρισκόταν η Εκκλησία  της Ρώμης στο σημείο "Pietro del Morrone, già Celestino V", που σήμερα είναι "Joseph Ratzinger, ήδη Ποντίφικας Ρώμης"…

Επίσης στην εφημερίδα “L’Osservatore Romano” ο τίτλος αυτός εξέπληξε…..το ερώτημα είναι λοιπόν, όπως συμπεραίνεται :‘’Neppure si rendono conto, questi sconsiderati, che pasticciando con le parole pongono loro le premesse per la demolizione teologica e giuridica del papato’’????

Mήπως δηλαδή αυτή η έκφραση ‘‘κλονίζει’’ τα θεμέλια του Παπισμού;

Ανοίγει δηλαδή ένα μεγάλο ‘’θέμα’’ στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο πλαίσιο του κανονικού δικαίου και της θέσεως του Πάπα …..

http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/15859-2013-03-04-20-01-19

Αγνοούμενος προτεστάντης πάστορας βρέθηκε νεκρός

Του Ιωάννη Λότσιου,

Τα ίχνη του Προτεστάντη πάστορα και ιατρού Jaisankar χάθηκαν από στις 11 Ιουλίου στο δρόμο προς την Lamtaput. Οδηγώντας ποδήλατο πήγαινε να δώσει ορισμένες ιατρικές συμβουλές.

Χθες βρέθηκε το σώμα του μαζί με το ποδήλατο στις όχθες ενός ποταμού. Σύμφωνα με την αστυνομία ήταν ατύχημα.

Ο Sajan George, Πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Ινδών Χριστιανών, δήλωσε στο Asian News, ότι το σώμα του πάστορα βρέθηκε βασανισμένο και δεν πιστεύει πως ήταν ατύχημα.

Τόνισε δε, ότι οι ενέργειες αυτές προέρχονται από ινδουιστές εξτρεμιστές με κτηνώδη συμπεριφορά απέναντι στους χριστιανούς.

Το 2001 ένας ακόμη χριστιανός είχε βρεθεί νεκρός και οι αρχές είχαν αποδώσει τον θάνατο σε ατύχημα.  Ένα χρόνο μετά οι αρχές άνοιξαν τον φάκελο αυτή τη φορά ως δολοφονία.


Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3107&catid=7

Πως η Γαλλία «διώχνει» τις θρησκείες από τα σχολεία με κοσμικό πρόσχημα

Του Ιωάννη Λότσιου,

Η Γαλλική Κυβέρνηση έχει ανακοινώσει σχέδιο που καθορίζει την μαθητική συμπεριφορά μέσα στα δημόσια σχολεία, γνωστό ως «Κοσμικός Χάρτης».

Ο χάρτης αυτός θα υπάρχει σε εμφανές σημείο σε όλα τα δημόσια σχολεία της χώρας και θα υπενθυμίζει σε μαθητές και δασκάλους μια σειρά από κοσμικές αρχές που διέπουν την σχολική ζωή και επισημαίνουν όμως τον σαφή διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.

Παρά το γεγονός ότι αυτή η πρωτοβουλία έχει γίνει δεκτή με θετικά σχόλια από την γαλλική κοινωνία, πολλοί παρατηρητές αμφιβάλλουν αν και κατά πόσο η σοσιαλιστική Κυβέρνηση του François Hollande μπορεί να επιβάλλει πράγματι αυτές τις αρχές στα σχολεία.

Ο σκεπτικισμός αυτός πηγάζει από το γεγονός πως τα παιδιά που πιστεύουν στο Ισλάμ, αποτελούν μεγάλο μέρος από τα 10 εκατομμύρια μαθητές που έχει το γαλλικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα ενώ δεν περνά απαρατήρητο πως οι γονείς αυτών των παιδιών αποτελούν έναν καθόλου ευκαταφρόνητο αριθμό ψηφοφόρων.

Η Γαλλίδα υπουργός Παιδείας Vincent Peillon, σε συνέντευξη της στην εφημερίδα L' Est Républicain τον προηγούμενο μήνα είχε δηλώσει ότι : «Ο χάρτης είναι μια υπενθύμιση της κοσμικής αρχής και πρέπει μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου να έχει αναρτηθεί σε όλα τα δημόσια σχολεία της χώρας».

Ανάμεσα στα άρθρα του «Κοσμικού Χάρτη» της γαλλικής Κυβέρνησης υπάρχουν τα εξής:

Το πρώτο τμήμα έχει τίτλο «η δημοκρατία είναι κοσμική». Στην παράγραφο 2 αναφέρεται ότι «η Γαλλία είναι μια δημοκρατική χώρα, αδιαίρετη, κοσμική και κοινωνική. Διασφαλίζει την ισότητα απέναντι στο νόμο σε όλους τους πολίτες και σέβεται όλες τις θρησκείες».

Σύμφωνα με το άρθρο 3: « Η κοσμική Δημοκρατία βασίζεται στο διαχωρισμό της θρησκείας και κράτους. Το κράτος είναι ουδέτερο όσον αφορά τις θρησκευτικές ή πνευματικές πεποιθήσεις. Δεν υπάρχει καμία επίσημη θρησκεία του κράτους».

Η παράγραφος 4 ορίζει ότι: «εκκοσμίκευση εγγυάται την ελευθερία της συνείδησης για όλους. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ή να μην πιστεύει . Επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση των πεποιθήσεών του , με σεβασμό των άλλων εντός των ορίων της δημόσιας τάξης».

Το δεύτερο τμήμα του χάρτη τιτλοφορείται: «Το σχολείο είναι κοσμικό» και «στοχεύει» στους μουσουλμάνους μαθητές που αρνούνται να παρακολουθήσουν μαθήματα όταν δεν συμφωνούν με αυτά που διδάσκουν οι καθηγητές.

Η παράγραφος 14 αναφέρει: «Τα μαθήματα είναι κοσμικά. Το σχολείο, εξασφαλίζει την ποικιλομορφία των κοσμοθεωριών, την έκταση της γνώσης και κανένα θέμα δεν αποκλείεται από την επιστημονική και εκπαιδευτική έρευνα».

Σύμφωνα με το άρθρο 15: « Κανένας μαθητής δεν μπορεί να επικαλεστεί τις θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις να αμφισβητήσει ή και να αποτρέψει έναν δάσκαλο από τη διδασκαλία ορισμένων τμημάτων του προγράμματος σπουδών».

Η παράγραφος 16 αναφέρει ότι: «η χρήση των εμφανή σύμβολων ή φορεμάτων από τους μαθητές, όπως επιτάσσει η θρησκεία τους απαγορεύεται στα δημόσια σχολεία.

Το κοσμικό σχολείο προσφέρει στους μαθητές τις προϋποθέσεις να δημιουργήσουν τη δική τους προσωπικότητα , να ασκούν την ελεύθερη βούλησή τους και να μάθουν σχετικά με την εθνικότητα τους. Τους προστατεύει από τον προσηλυτισμό και από κάθε πίεση που τους εμποδίζει να κάνουν τις δικές τους επιλογές».

Παρά το γεγονός πως μεγάλο μέρος της γαλλικής κοινής γνώμης συμφωνεί με το μέτρο, υπάρχουν κι εκείνοι που εκφράζουν φόβους για το κατά πόσον το μέτρο θα εφαρμοστεί.

Ο Γενικός Γραμματέας της γαλλικής Ένωσης Καθηγητών Philippe Tournier , δήλωσε στο Radio Europe 1 ότι, ενώ συμφωνεί με τις αρχές του Χάρτη έχει αμφιβολίες για την εφαρμογή τους στην καθημερινότητα.

«Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι οι μαθητές να βλέπουν στα σχολεία τους έναν Χάρτη με αρχές καρφωμένο στον τοίχο και στην πραγματική ζωή να μην τηρείται τίποτα από αυτά που γράφει» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Υπενθυμίζεται πως τα ιδιωτικά σχολεία στη Γαλλία, τα περισσότερα εκ των οποίων ανήκουν στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, θεωρούνται πιο φιλελεύθερα από τα αντίστοιχα δημόσια. Στα ιδιωτικά το μάθημα των θρησκευτικών διδάσκεται υποχρεωτικά.

Δεν είναι πάντως λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως ο Χάρτης αυτός αντίκειται στην γνωριμία των μαθητών με το χριστιανικό υπόβαθρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Ο Χριστιανισμός αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορικής και της σύγχρονης ταυτότητα της Ευρώπης. Επίσης η ανυπαρξία του μαθήματος των θρησκευτικών από τα δημόσια σχολεία αφήνει αναπάντητα τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα που μπορεί να έχει ένας μαθητής και περισσότερο τους αφήνουν έκθετους σε κάθε είδους κοσμοθεωρία.

Αυτό το οποίο τελικά φοβούνται πολλοί στην Ευρώπη, είναι πως αυτές οι τακτικές απόχριστιανικοποιούν χώρες με βαθιές χριστιανικές ρίζες καταλήγοντας στο ερώτημα: «μήπως τελικά αυτές οι πρακτικές αποτελέσουν πρότυπο μίμησης»;





Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3630&catid=17

Αγγλικανισμός: Ένα βήμα πριν την χειροτονία γυναικών «Επισκόπων»

Tου Ιωάννη Λότσιου,

Το νομοθετικό πλαίσιο της Γενικής Συνόδου Η Γενική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας ιδρύθηκε ως θεσμός το 1970 αντικαθιστώντας την Εκκλησιαστική Συνέλευση (Church Assembly) του 1919.

Εκλέγεται κάθε πέντε χρόνια με σύστημα αναλογικής αντιπροσώπευσης. Αποτελείται από την Βουλή των Επισκοπών, την Βουλή των Κληρικών και την Βουλή των λαϊκών (Κανόνας της Εκκλησίας της Αγγλίας Η3).

Η Βουλή των Επισκόπων αποτελείται από 44 Επισκόπους και 9 εκλεγμένους Βοηθούς Επισκόπους η Βουλή των Κληρικών εκλέγεται από τους κληρικούς των Επισκοπών και η Βουλή των Λαϊκών από τους λαϊκούς των διά-ενοριακών συνόδων.

Η Βουλή των κληρικών και η Βουλή των Λαϊκών αποτελείται από 260 μέλη η κάθε μια μαζί με την Βουλή των Επισκόπων, τους αντιπροσώπους των στρατιωτικών κληρικών, των πανεπιστημιακών κληρικών, των κληρικών των φυλακών καθώς και μέλη των θρησκευτικών κοινοτήτων.

Η Γενική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας έχει την δύναμη να προτείνει την νομοθεσία στην Εκκλησιαστική Επιτροπή του Κοινοβουλίου.

Αυτή η Επιτροπή αποτελείται από δυο μέλη από την Βουλή των Επισκόπων και την Βουλή των Κληρικών ως έναν συνδυασμό των μητροπολιτικών συνόδων της Καρντεβουαρίας και της Υόρκης (Κανόνας της Εκκλησίας Της Αγγλίας 1969, Η1).



Όταν η Βασίλισσα συγκαλεί τις δυο αυτές συνόδους η Βουλή των λαϊκών μπορεί να συμμετάσχει και να διαμορφωθεί τελικά η Γενική Σύνοδος.

Οι επίσημες εργασίες της Γενικής Συνόδου ξεκινούν από την Βασίλισσα κάθε πέντε χρόνια. Δυο φόρες το χρόνο η Γενική Σύνοδο συγκαλείται για τέσσερις ή πέντε μέρες, τον Νοέμβριο στο Λονδίνο και τον Ιούλιο στην Υόρκη. Αυτές της ημέρες συνεδριάζει στην Υόρκη.

Η διαδικασία που ακολουθεί η Γενική Σύνοδος σε αναφορά με το νομοθετικό έργο πέρνα μέσα από τρεις φάσεις: γενική έγκριση, επανεξέταση από επιτροπή λαμβάνοντας υποψιν και τις τροποποιήσεις που προτάθηκαν από τα μέλη της συνόδου και τελική έγκριση από την ολομέλεια της Γενικής Συνόδου. Στη συνέχεια η Διάταξη (Measure) υποβάλλεται στην Εκκλησιαστική Επιτροπή του Κοινοβουλίου η οποία αποφασίζει για το εάν και κατά πόσο πρόσφορο είναι να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο.

Μετά από την συζήτηση στην Βουλή των κοινοτήτων και στην Βουλή των Λόρδων η διάταξη έρχεται προς την Βασίλισσα η οποία παρέχει και την έγκριση της. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η Γενική Σύνοδος συνεδρίασε κεκλεισμένων των θυρών από τον Τύπο και το κοινό, για να προσφέρει μια διαμεσολάβηση μεταξύ των συντηρητικών και των φιλελευθέρων μελών, που αντικατοπτρίζουν διαφορετικές θέσεις. Η Νομοθετική τροποποίηση για την χειροτονία των γυναικών
Η Γενική Σύνοδος δρομολόγησε την νομοθετική διαδικασία προκειμένου να επιτρέψει τις γυναίκες να γίνουν Επίσκοποι, ανεξάρτητα από τις απορριπτικές ψήφους που υπήρχαν σε προηγούμενες συνελεύσεις.



Τον Νοέμβριο του 2012 στην Γενική Σύνοδο ενώ το 73% των μελών ήταν θετικά προσκείμενο προς το ζήτημα αυτό, απορρίφθηκε από την Βουλή των Λαϊκών. Ο επίσκοπος Rt Revd Nigel Stock, του St Edmundsbury και Ipswich, στην Επιτροπή Εργασίας για τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις τόνισε την εξασφάλιση της απαιτουμένης πλειοψηφίας.

Η δρομολόγηση της νέας νομοθετικής ρύθμισης θα εξεταστεί στην Γενική Σύνοδο τον Νοέμβριο με στόχο την τελικής έγκριση τον Ιούλιο ή τον Νοέμβριο του 2015.

Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι παραδέχθηκε ότι χρειάζεται περισσότερη εργασία πάνω στο θέμα αυτό. ‘‘Πρέπει’’ τόνισε μεταξύ άλλων να συνεχιστεί η προσπάθεια εισόδου των γυναικών στο βαθμό του Επισκόπου για την Εκκλησία της Αγγλίας’’.

Αναφερόμενος στη συνέχεια είπε: «υπάρχει μια έντονη διάθεση για να γίνει αυτό - δεν είμαστε στο στάδιο ότι θα πρέπει να χειροτονούμε γυναίκες Επισκόπους, βρισκόμαστε στο στάδιο που πρόκειται να χειροτονήσουμε γυναίκες Επισκόπους και με ποιόν τρόπο θα γίνει αυτό. Χρειάζεται ορισμένος χρόνος για την προσπάθεια αυτή, αφού έχει υπάρξει μια αλλαγή στην υπόθεση κατά την διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου. Είμαι αισιόδοξος’’.

Αυτή η δήλωση του Αρχιεπισκόπου έγινε μετά την ψηφοφορία υπέρ της νέας νομοθετικής ρύθμισης για το ζήτημα αυτό.

Η Βουλή των Επισκόπων επισήμανε την προετοιμασία του νομοσχεδίου ως μια επιλογή’’ για την Έκθεση της Επιτροπής Εργασίας και τούς τρόπους με τους οποίους θα προωθηθεί:

1. Ένα μέτρο που να αφορά την τροποποίηση του Κανόνα σχετικά με την χειροτονία των γυναικών στο βαθμό του Επισκόπου.

2. Την κατάργηση ορισμένων νομικών κειμένων για να περάσουν τα ψηφίσματα Α και Β που αφορούν την ιεροσύνη των γυναικών, την Διάταξη του 1993 καθώς και την ανάκληση της Επισκοπικής Πράξης για την Ιεροσύνη της Συνόδου του 1993.

3. Να ρυθμιστεί ένα μέτρο για εκείνους που για λόγους θεολογικούς δεν αποδέχονται την χειροτονία των Γυναικών Επισκόπων ή να ψηφιστεί ένας νόμος από την Γενική Σύνοδο.



Η Γενική Σύνοδος αποδεχόμενη την πρόταση της Βουλής ενέκρινε την προώθηση της νομοθετικής ρύθμισης για το ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών στο βαθμό του Επισκόπου με 319 ψήφους υπέρ και 84 κατά, με την ακόλουθη διατύπωση: Η Γενική Σύνοδος:
Α. Επαναβεβαιώνει την δέσμευση της για την εισδοχή των γυναικών στο Επισκοπάτο ως αναγκαίο βήμα.

Β. Αναθέτει στην Επιτροπή Διορισμών την σύσταση ειδικής συντονιστικής Επιτροπής για την διατύπωση του σχεδίου νόμου που απαιτείται.

Γ. Αναθέτει στην Επιτροπή Εργασιών την μέριμνα για την πρώτη φάση του σχεδίου νόμου που πρόκειται να διατυπωθεί τον Νοέμβριο του 2013.

Δ. Η προετοιμασία της νέας νομοθετικής πρότασης ως ‘’επιλογή’’ πρέπει να υποχρεωτικά να λάβει υπόψη της τα παράπονα από της Επισκοπές και την κλήση της Βουλής των Επισκόπων να διατυπώσουν την πρόταση τους για τον Φεβρουάριο του 2014.

Ε. Κάθε συζήτηση και τοποθέτηση είναι απαραίτητη για την σύνταξη του νέου νόμου.

Γυναίκες Επίσκοποι;

Η δρομολόγηση της νομοθετικής ρύθμισης για το ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών από τους Αγγλικανούς θα θέσει σοβαρά προβλήματα στον θεολογικό διάλογο με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Το ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών, όπως αναφέρθηκε τον Μάρτιο του 2013 ο Μητροπολίτης Ιλαρίων, σημαίνει πάγωμα του διαλόγου και της ενότητας.

Οι πράξεις αυτές εξ απόψεως ορθοδόξου είναι αποκλίσεις από την Παράδοση της Εκκλησίας, ικανές να συνεχίσουν την περαιτέρω διαίρεση του προτεσταντικού κόσμου.

Η Αγγλικανική εκκλησιολογία με την θεωρία των κλάδων και με την κοινοβουλευτική της διάθρωση, δεν βλέπει το ζήτημα πρωτίστως αγιογραφικά και πατερικά, σύμφωνα με την αποστολική παράδοση, διδαχή και διαδοχή.

Η πράξη αυτή αποδεικνύει ότι όντως είναι μια προτεσταντική ομολογία με καινοφανείς ενέργειες, οι οποίες είναι έξω από το πλαίσιο της αποστολικής διαδοχής.



Οι διαβουλεύσεις έδειξαν, ότι το ζήτημα αυτό, αντιμετωπίστηκε ως υποταγή στις ανάγκες της κοινωνίας και των νέων ιδεών και της ισότητας, που ισχύουν στην σύγχρονη ζωή, έναντι του Ευαγγελίου και της αποστολικής διδασκαλίας.

Και για αυτό το ρήγμα πλέων στους κόλπους του Αγγλικανισμού θα είναι σοβαρό.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.phppname=Article&art_id=3022&catid=17

Μια Εκκλησία ... γλύκισμα στην Ιταλία!

Tου Ιωάννη Λότσιου,

Ασυνίθιστη αλλα ταυτόχρονα όμορφη μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την πρόσφατη κατασκευή ενός άρματος-εκκλησίας, που έγινε σε χωριό της Πίζας.

Το περίεργο δεν είναι οτι κατασκευάστηκε ένα άρμα-εκκλησία αλλά το γεγονός οτι αποτελεί ταυτόχρονα και γλύκισμα! Το τεράστιο αυτό γλυκό δημιουργήθηκε προς τιμή του Πάπα Φραγκίσκου.

Ο ναός αυτός, έκανε παρέλαση στους δρόμους της πόλης παρουσία του επισκόπου San Miniato Tardelli, του Δημάρχου, των τοπικών αρχών και πλήθους κόσμου.

Η κατασκευή του ναού-γλυκίσματος αποτελεί διαμαρτυρία για την αύξηση των φτωχών στην περιοχή, γεγονός που σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορο τον Πάπα.



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:



http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6581&catid=25

Αντικρίζοντας μια φάτνη στους δρόμους της πόλης

Του Ιωάννη Λότσιου,

Η εορταστική ατμόσφαιρα για τις ήμερες των Χριστουγέννων περιλαμβάνει και τον στολισμό των πόλεων με την παράσταση της Γεννήσεως του Θεανθρώπου.

Οικογενειακή τραγωδία για τον Πάπα Φραγκίσκο

Του Ιωάννη Λότσιου,

Τρεις συγγενείς του Πάπα Φραγκίσκου έχασαν τη ζωή τους σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε επαρχιακή οδό στην Αργεντινή, όπως ανέφερε το Βατικανό και η τοπική αστυνομία του Μπουένος Αύρες.

Στο αυτοκίνητο, το οποίο συγκρούστηκε με φορτηγό, επέβαιναν ο ανιψιός του Ποντίφικα άπα από τον αδελφό του και ο άλλος ανιψιός με την σύζυγο του και τα δυο μικρά παιδία. Το ένα απο τα παιδιά νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο.

Ο Εκπρόσωπος του Βατικανού Φεντερίκο Λομπάρντι, ανάφερε ότι ο Πάπας Φραγκίσκος ενημερώθηκε για το τραγικό ατύχημα και ζητά τις προσευχές όλων για την ανάπαυση των ψυχών τους.



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6551&catid=7

Τάματα αξίας 100.000ευρώ κλάπηκαν απο την Παναγία Καμαριανή στην Αυστραλία

Του Ιωάννη Λότσιου,

Τάματα αξίας 100.000 ευρώ κλαπηκαν πρόσφατα απο την εικόνα της Παναγίας που φυλάσσεται στην ιερά μονή Παναγίας Καμαριανής στην Αυστραλία.

Η τοπική αστυνομία, αναφέρει ότι οι διαρρήκτες μπήκαν στο μοναστήρι  την Τετάρτη τα ξημερώματα και έσπασαν το κυτίο που περιείχε τα τάματα των πιστών, σταυρούς, βραχιόλια, δακτυλίδια, αλυσίδες, κ.τλ.

Ο εκπρόσωπος της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας αναφέρθηκε στην σημασία των ταμάτων στην ορθόδοξη παράδοση, ενώ παράλληλα εξέφρασε τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων της Μελβούρνης.

Οι αστυνομικές αρχές διεξάγουν έρευνες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των δραστών.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6454&catid=19

Μουσουλμάνος ανέβηκε σε οροφή ορθόδοξου ναού για να καλέσει σε προσευχή ΒΙΝΤΕΟ

https://www.youtube.com/watch?v=1MNrgTiixyQ&feature=player_embedded

Του Ιωάννη Λότσιου,

Σε ψυχιατρική κλινική μεταφέρθηκε άνδρας με καταγωγή πιθανότατα από την Γουινέα, μουσουλμάνος στο θρήσκευμα που ανέβηκε στην οροφή του Καθεδρικού Ναού στο Καζάν στην Κόκκινη πλατεία και απήγγειλε κάλεσμα για μουσουλμανική προσευχή.

Το γεγονός συνέβη την Δευτέρα, παραμονή Χριστουγέννων για τους Ρώσους.

Όπως αναφέρουν τα τοπικά Μέσα, οι άνθρωποι που είδαν τον άνδρα που φέρεται να είναι παντρεμένος με Ρωσίδα. να προσπαθεί με λόγια που ορισμένες στιγμές δεν έβγαζαν νόημα, να καλέσει σε μουσουλμανική προσευχή του ζήτησαν να κατέβει αλλά ο ίδιος παρέμενε πεισματικά πάνω στον Ναό.

Τελικά παρενέβησαν οι αστυνομικές αρχές που τον συνέλαβαν.

Ωστόσο φαίνεται πως ο ίδιος πάσχει από ψυχική ασθένεια και κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του σε ψυχιατρείο ώστε να εξεταστεί περαιτέρω. 

 

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=4962&catid=5

 

Απαγορεύτηκε η ανέγερση εκκλησιών στο Σουδάν

Του Ιωάννη Λότσιου,

Ύστερα απο απόφαση της Κυβέρνησης του Σουδάν, απαγορεύεται η ανέγερση εκκλησιών στη χώρα και ιδιαίτερα στο μουσουλμανικό μέρος της.

Η αιτιολογία των Κυβερνητικών Αρχών για την απόφαση αυτή, στηρίζεται στην ‘’αυτάρκεια’’ των ήδη υπαρχουσών εκκλησιών, που είναι ικανές να καλύψουν τις λατρευτικές ανάγκες των χριστιανών.

Εκτός απο την απαγόρευση της ανέγερσης των ναών, κατεδαφίστηκε πεόσφατα μια εκκλησία κοντά στην περιοχή του Χαρτούμ.

Ωστόσο, ο εκπρόσωπος του Σουδανικού Συμβουλίου των Εκκλησιών El Ramli με συνέντευξη του στο BBC, τόνισε την έκπληξη του για την ενέργεια αυτή, καθώς όπως είπε "οι εκπρόσωποι των εκκλησιών έχουν καλές σχέσεις με τις αρχές".



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6418&catid=7

Διάσκεψη στο Αμμάν για τα θέματα των Χριστιανών στη Μ. Ανατολή

Του Ιωάννη Λότσιου,

Πραγματοποιήθηκε στο Αμάν της Ιορδανίας διάσκεψη, με θέμα «οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Άραβες χριστιανοί στις χώρες της Μέσης Ανατολής», ύστερα από πρόταση του Βασιλιά της χώρας, Αμπντάλλα.

Στη συνάθροιση αυτή, παρέστησαν οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, Αντιοχείας κ. Ιωάννης και πολλοί εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Επισημάνθηκε το γεγονός ότι η Ιορδανία αποτελεί πρότυπο σαν χώρα όσον αφορά τη δημοκρατία, και εγγυάται την ειρηνική συμβίωση Χριστιανών και Μουσουλμάνων.

Η Διάσκεψη επίσης εξήγγειλε την ελευθερία της λατρείας και των σεβασμό των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, ενώ κατήγγελλε κάθε είδους βία.

Ο Βασιλιάς της Ιορδανίας επισήμανε ότι η χώρα του έχει την υποχρέωση να προστατεύει την θρησκευτική ελευθερία, και την ευημερία των Χριστιανών της περιοχής.

Τονίσθηκε επίσης ότι οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής δεν αποτελούν μειονότητες αλλά κοινότητες.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:



http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3657&catid=13

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ: «Ο Θεός στην Ευρώπη πέθανε»

Του Ιωάννη Λότσιου,

Ο Θεός στην Ευρώπη πέθανε» αυτό είπε ο Πατριάρχης της Σερβίας συμμετέχοντας στις εόρτιες εκδηλώσεις για τα 1025 χρόνια από το βάπτισμα των Ρώς.

Ο Σέρβος Πατριάρχης δήλωσε επίσης πως ο ίδιος «δεν τρέχει μακριά από την Ευρώπη» αλλά δεν μπορεί να εισέρθει σε μια «τέτοια Ευρώπη», κάτω από τις γνωστές επιβαλλόμενες συνθήκες.

Επισημαίνοντας την ισχυρή πολιτική και πνευματική εξουσία της Ρωσίας δήλωσε ότι «δεν έχουμε δικαίωμα να απαρνηθούμε την πνευματικότητα μας, τον πολιτισμό και όλα εκείνα τα στοιχεία που μας κάνουν ανθρώπους. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι συνδέονται με την Εκκλησία».

Με ενδεχόμενο το γεγονός της εισόδου της Σερβίας στην Ευρώπη ο Πατριάρχης των Σέρβων δήλωσε ότι η πνευματική κατάσταση της Ευρώπης είναι σε πολύ κακό σημείο. Η Ευρώπη, είπε ο Πατριάρχης Ειρηναίος, όπως ο Νίτσε αναφέρει «ο Θεός πέθανε».

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και σε ορισμένους ρωμαιοκαθολικούς που λένε «δεν μας χρειάζεστε. εμείς χρειαζόμαστε εσάς», σημειώνοντας πως αυτό δεν το θεωρεί παράξενο.

Ο Προκαθήμενος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας περιγράφει τις σχέσεις μεταξύ της Σερβίας και της Ρωσικής Εκκλησίας ως «σχέσεις μεταξύ αδελφών».

Επίσης τόνισε ότι ο Πατριάρχης Κύριλλος γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα στην Σερβία, Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Η ανταλλαγή φοιτητών είναι ένα δείγμα του δεσμού φιλίας μεταξύ των δύο Πατριαρχείων, κατέληξε ο Ειρηναίος.



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:



http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3239&catid=10

Μια Εκκλησία σε... αλατωρυχείο!

Του Ιωάννη Λότσιου,

Υπάρχουν πολλά παράξενα μέρη που έχουν εντοπιστεί Ορθόδοξοι χριστιανικοί ναοί και αυτό γιατί οι “δημιουργοί” τους ήθελαν να εκφράσουν την πίστη τους.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ένα μικρό εκκλησάκι το οποίο βρίσκεται στα αλατωρυχεία της αρχαίας Δακίας της Ρουμανίας.

Εκτός από τη φυσική θεραπεία των αναπνευστικών προβλημάτων που παρέχουν τα αλατωρυχεία, μπορεί κανείς να τα επισκεφτεί προκειμένου να δει την ασυνήθιστη αλλά πραγματικά όμορφη εκκλησία.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6436&catid=10

Ο Πούτιν επιθυμεί την αποκατάσταση δύο μοναστηριών και μιας εκκλησίας στο Κρεμλίνο

Του Ιωάννη Λότσιου,

Την επιθυμία του για την συντήρηση και αποκατάσταση δυο μονών και μιας εκκλησίας στο Κρεμλίνο, που κατεδαφίστηκαν κατά την σοβιετική εποχή, εξέφρασε πρόσφατα ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.

Είναι μια κίνηση που δείχνει ότι ο Ρώσος πρόεδρος καλλιεργεί στενούς δεσμούς με τον Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο και  δεν επιθυμεί το διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, όπως θα ήθελαν κάποιοι.

Ο Ρώσος Πρόεδρος, δήλωσε ότι στο σχέδιο περιλαμβάνεται το γκρέμισμα ενός διοικητικού κτιρίου για να την αποκατάσταση του αρχικού αρχιτεκτονικού συγκροτήματος του Κρεμλίνου, στο οποίο υπήρχαν τα δυο μοναστήρια και η εκκλησία.



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:



http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6463&catid=5

«Ιπτάμενο» παρεκκλήσιο για τις ανάγκες του Ρωσικού Στρατού(ΒΙΝΤΕΟ)

Του Ιωάννη Λότσιου,

Μπορεί η ύπαρξη ενός «ιπτάμενου παρεκκλησίου» να φαντάζει εξωπραγματική κι όμως είναι πραγματικότητα.

Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν δημιουργήσει μια ειδική κατασκευή παρεκκλησίου που μπορεί να πέσει με το αλεξίπτωτο σε απομακρυσμένες περιοχές.

Ο ρωσικός στρατός δημιούργησε την "ιπτάμενη εκκλησία" για τις λατρευτικές ανάγκες των στρατιωτών, ειδικά όταν αυτοί βρίσκονται στο πεδίο της μάχης.

Στο εσωτερικό του παρεκκλησίου υπάρχουν εικόνες, καμπάνες, σταυροί, καθώς και ένας μικρός χώρος για προσευχή.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός οτι ιερείς εκπαιδεύονται ως αλεξιπτωτιστές για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του συγκεκριμένου παρεκκλησίου.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6409&catid=5

«Κόσμημα» ο Νέος Ναός του Αγίου Νικολάου στο σημείο Μηδέν (ΒΙΝΤΕΟ)

Του Ιωάννη Λότσιου,

Ο ναός του Αγίου Νικολάου στο Νέα Υόρκη, ήταν ο μόνος ναός που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου στο Παγκόσμιο κέντρο Εμπορίου.Έπειτα από πολλά χρόνια διαπραγματεύσεων και καθυστερήσεων ο νέος αυτός ναός θα γίνει πραγματικότητα.

Την εκκλησία του Αγίου Νικολάου που θα κοσμεί το κέντρο της Αμερικανικής μεγαλούπολης, θα επισκέπτονται κάθε χρόνο εκατομμύρια τουρίστες και όχι μόνο.

Αυτό που ξεχωρίζει, είναι τα καθαρά βυζαντινά στοιχεία που έχει χρησιμοποιήσει στο σχεδιασμό του ο αρχιτέκτονας που κατορθώνει να αποτυπώσει, σε σμίκρινση , τον τρούλο της  Αγίας Σοφίας.

Σύμφωνα με την εφημερίδα N.Y. Times ο νέος Ναός θα στοιχίσει 20 εκατομμύρια δολάρια, (περίπου 15.000.000 ευρώ) και θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2016.
https://www.youtube.com/watch?v=IYvH6gWq1qo&feature=player_embedded

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:



http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6358&catid=19

Τους τηλεφώνησε ο ίδιος ο Πάπας για να... «ξηλώσουν» το άγαλμα του

  Του Ιωάννη Λότσιου,

Ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε να αφαιρεθεί το άγαλμα που τον αναπαριστά και βρίσκεται μπροστά από τον Καθεδρικό Ναό στο Μπουένος Άιρες, που ήταν η Εκκλησία που διακονούσε πριν εκλεγεί Πάπας.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Clarin όταν ο ίδιος άκουσε για τη ύπαρξη του αγάλματος τηλεφώνησε προσωπικά στον Καθεδρικό Ναό και έδωσε εντολή να αφαιρεθεί αμέσως.

Το άγαλμα, που δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη Fernando Puglies, που έχει κάνει επίσης αγάλματα για τον Ιωάννη Παύλο και την Μητέρα Τερέζα.

Μένει ακόμα να διαπιστωθεί κατά πόσο η παπική βέτο θα τηρηθεί και για το μουσείο για μια έκθεση που θα γίνει προς τιμή του.

Η Έκθεση αναβάλλεται με την επίσημη δικαιολογία της μη συγκέντρωσης των απαραίτητων προσωπικών αντικειμένων.



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:




http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3038&catid=12

Δεν βλέπουν όλοι θετικά την ύπαρξη δυο Παπών στην Αγία Έδρα

Του Ιωάννη Λότσιου,

Η εμφάνιση των δύο Παπών στα εγκαίνια του Αγάλματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στους κήπους του Βατικανού, αποδεικνύει μια σύγχυση και μια αποκάλυψη της διαρχίας στο Βατικανό.

Ένας εν ενεργεία Πάπας και ένας Επίτιμος, καθισμένοι δίπλα-δίπλα. Ήδη από τον περασμένο Μάρτιο ο κανονολόγος Carlo Fantappie είχε επισημάνει ότι η παραίτηση του Βενέδικτου θα θέσει σοβαρά προβλήματα στην κανονική δομή των ρωμαιοκαθολικών, την έννοια του παπικού πρωτείου και την έκταση των αρμοδιοτήτων μετά της λήξης της θητείας.

Ωστόσο το Γραφείο Τύπου του Βατικανού είχε διαβεβαιώσει ότι ο Επίτιμος Πάπας θα είναι κρυμμένος από τον κόσμο, θα είναι στην προσευχή.

Δεν είναι μόνο η διατήρηση του τίτλου Επίτιμος Πάπας που διατηρεί ο Βενέδικτος αλλά και η απεικόνιση της ισότητας μεταξύ των δύο Παπών. Αυτή η βασική λεπτομέρεια φαίνεται στον εγκαινιασμό του αγάλματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, στην πέτρα που είναι το άγαλμα, δηλώνεται ξεκάθαρα : «Benedictus PP. XVI Anno VIII/Franciscus PP. Anno I»

Η πρόσκληση προς τον Επίτιμο Πάπα Βενέδικτο ήταν προσωπική πρόσκληση του Πάπα Φραγκίσκου. Για τον Φραγκίσκο ο Βενέδικτος είναι ο «Παππούς του Βατικανού». Το μήνυμα που στέλνει η επιγραφή αυτή και η κίνηση του Φραγκίσκου είναι απέναντι σε εκείνους που ήθελαν τον Επίτιμο Πάπα Βενέδικτο στην αφάνεια.

Η διαρχία αυτή εμφανίστηκε επίσης και από τον Πάπα Φραγκίσκο στην νέα Παπική Εγκύκλιο το Φως της Πίστης, που μίλησε για την εγκύκλιο «των τεσσάρων χεριών» και η οποία δημοσιεύτηκε την ίδια μέρα.

Ο Καρδινάλιος Κάσπερ, ιδιαίτερα αγαπητός στον Φραγκίσκο δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι «υπάρχει μια συνέχεια στο δόγμα μεταξύ του Βενέδικτου και του Φραγκίσκου. Ο Πάπας Φραγκίσκος δεν θα κάνει αλλαγές σε θέματα, όπως ηαγαμία των κληρικών, η χειροτονία των γυναικών ή άλλα που δεν αποτελούν μέρος της διδασκαλία της εκκλησίας».

Ο Βενέδικτος είχε πει ότι θα είναι «στην αυλή του αγίου Πέτρου», στην «καρδιά» δηλαδή της παπικής εξουσίας. Ο Φραγκίσκος το έδειξε…


Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:



http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3154&catid=12

Αύξηση των Ορθοδόξων πιστών στην Ιρλανδία

Του Ιωάννη Λότσιου,

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011 και τις Διεθνείς Εκθέσεις για την Θρησκεία, στην Ιρλανδία υπάρχουν περίπου 45000 χιλιάδες Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί με αποτέλεσμα η Ορθόδοξη Εκκλησία να έχει μια ανοδική τάση. Το μεγαλύτερο κέντρο της Ορθοδοξίας στη χώρα είναι η Swords και η πόλη Fingal.Η απογραφή έδειξε επίσης ότι η πλειοψηφία των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ιρλανδία είναι Ρουμάνοι (26%), Ιρλανδοί (20%) και Λετονοί (12,5%).

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι γνωστή στην Ιρλανδία ήδη από τον 11ο αιώνα, αλλά μετά από την κατάκτηση της από του βρετανούς, η αναφορά ως ‘’Ορθόδοξη’’ είχε αφαιρεθεί τότε σκόπιμα από τον Πάπα. Από τότε η Ορθοδοξία στην χώρα αυτή είναι ιδιαίτερη αγαπητή στους Ιρλανδούς.

Η πλούσια λειτουργική ζωή, η ακεραιότητα στην πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας αποτελούν μια πρόταση έναντι των Προτεσταντών και Ρωμαιοκαθολικών που ζουν μέσα στις διαμάχες.




Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:


http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3061&catid=25

Νέα αρχαιολογική πτέρυγα στην Βασιλική του Αγίου Παύλου

Του Ιωάννη Λότσιου,

Μια ομάδα αρχαιολόγων, ιστορικών, μηχανικών και εμπειρογνωμόνων της χριστιανικής αρχαιολογίας εγκαινίασε ένα σημαντικό αρχαιολογικό χώρο στην Ρώμη.

Η περιοχή βρίσκεται εντός της περιοχής της Βασιλικής του Αποστόλου Παύλου και πλησίον του Μοναστηρίου των Βενεδικτίνων. Η σχολαστική εργασία των αρχαιολόγων αποκάλυψε την διάθρωση του εδάφους και το είδος των κτιρίων που περιέβαλε την αρχαία Βασιλική του Αποστόλου Παύλου.

Περίπου 15.000 κεραμικά θραύσματα, γλυπτά και νομίσματα δίνουν την εικόνα των ανθρώπων της καθημερινής ζωής της εποχής εκείνης.

Μετά από ένα σύντομο χαιρετισμό ο Καρδινάλιος James Harvey και τα μέλη του Μουσείου και τα μέλη του Ποντιφικού Ινστιτούτου της Χριστιανικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου της Ρώμης, μίλησε για την σημασία του νέου αρχαιολογικού χώρου.

Ο καθηγητής Lucrezia Spera του Ποντιφικού Ινστιτούτου της Χριστιανικής Αρχαιολογίας αποκάλυψε, αν και υπάρχουν πολλές φιλολογικές πηγές που εξηγούν λεπτομερώς τα γεγονότα στις αρχές του Μεσαίωνα στην πόλη της Ρώμης, μέχρι τώρα δεν υπήρχαν σταθερα αρχαιολογικά ευρήματα που να μαρτυρούν την περίοδο μεταξύ του 8ου και 9ο μ.Χ. αιώνα.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3041&catid=12

Και ο Φραγκίσκος αρνήθηκε τον τίτλο του Πατριάρχη της Δύσης

Του Ιωάννη Λότσιου,

Το Ετήσιο Ποντιφικό Ημερολόγιο «Annuario Pontificio» περιέχει πληροφορίες και στοιχεία από όλες τις δραστηριότητες των Ρωμαιοκαθολικών.

Είναι τα Δίπτυχα, ένα στατιστικό δελτίο για την ενημέρωση της ιεραρχικής δομής του Βατικανού. Στο επίσημο αυτό Ημερολόγιο αναφέρονται , όπως είναι φυσικό και ο Πάπας με τους τίτλους που έχει. Εφέτος με την παραίτηση του Επίτιμου Πάπα Βενέδικτου άργησε να εκδοθεί.

Στην έκδοση του Νέου Ποντιφικού Ημερολογίου του 2013 τονίζεται ότι Πάπας Φραγκίσκος Ως «Επίσκοπος Ρώμης», ένα τίτλο που από την ημέρα της εκλογής έχει επιλέξει ο ίδιος να αποκαλείται. Συγχρόνως αποκαλείται ο Επίτιμος Πάπας Βενέδικτος ως «Υπέρτατος Επίτιμος Ποντίφικας».

Στο προηγούμενο Ημερολόγιο του 2012 ο Βενέδικτος δεν αποκαλείται μόνο «Επίσκοπος Ρώμης αλλά συμπεριλαμβάνει όλους τους τίτλους που του έχουν αποδοθεί και για τους οποίους υπήρξε από ανέκαθεν από τους Ορθόδοξους δριμύ κριτική και πολεμική, ως: «Βικάριος του Ιησού Χριστού, Διάδοχος και πρίγκιπας των Αποστόλων, Ανώτατος Προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας, Προκαθήμενος της Ιταλίας, Αρχιεπίσκοπος και Μητροπολίτης της Ρωμαϊκής Επαρχίας, Αρχηγός της Πόλης του Βατικανού και Δούλος των Δούλων του Θεού». Με αφαίρεση του τίτλου «Πατριάρχη της Δύσεως».

Εφέτος όμως στο ίδιο σημείο βρίσκεται μόνο μια απλή αναφορά: «Φραγκίσκος- Επίσκοπος Ρώμης». Οι άλλοι τίτλοι δεν εξαφανίστηκαν, υπάρχουν με ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα (συγκεκριμένα στην σελίδα 24), η οποία στο Ημερολόγιο του 2012 ήταν κενή.

Το όνομα του Βενέδικτου είναι γραμμένο στα λατινικά «Benedictus» και όχι στα ιταλικά, ενώ του Φραγκίσκου είναι στα ιταλικά «Francesco» και όχι στα λατινικά. Επιπλέων το αρχικό PP, που σημαίνει Πάπας εμφανίζεται στο όνομα του Βενέδικτου, ενώ στον Φραγκίσκο δεν υπάρχει. Απέναντι από την φωτογραφία του Πάπα Φραγκίσκου υπάρχει η υπογραφή του με το όνομα του στα αγγλικά ενώ στον Βενέδικτο υπάρχει στα λατινικά «Benedictus PP XVI».

Ο Πάπας Φραγκίσκος δεν έχει παραιτηθεί από οποιοδήποτε τίτλο του έχει αποδοθεί στο ρωμαιοκαθολικό χώρο, που ουδέποτε έχουν γίνει αποδεκτοί από την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά θέλησε να τους βάλει σε εμφανές σημείο στην επόμενη σελίδα. Ο ίδιος δεν θέλησε να επαναφέρει τον τίτλο «Πατριάρχη της Δύσεως», ακολουθώντας τον Επίτιμο Πάπα Βενέδικτο.

Βεβαίως εξ’ απόψεως ορθοδόξου ο τίτλος αυτός που αποδίδεται στον Πάπα Ρώμης ισχύει μόνο όταν αυτός συγκαταλέγεται μεταξύ των Ορθόδοξων Πατριαρχών. Μόνο όταν είναι ορθόδοξος ο Πάπας Ρώμης μπορούμε να μιλάμε για τους τίτλους, «Επίσκοπος Ρώμης» και «Πατριάρχης της Δύσεως», όχι βέβαια για όλους που αναφέρονται στο Ποντιφικό Ημερολόγιο, γιατί αυτοί ουδέποτε ήσαν αποδεκτοί στην ιστορία της Εκκλησίας.

Ο τίτλος του «Πατριάρχη της Δύσεως» σύμφωνα με την προηγούμενη απάντηση της Γραμματείας του Βατικανού για την προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας, ο τίτλος αυτός είναι πλέων σε αχρησία. Σύννεφα προβλέπονται στις σχέσεις Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών.

Η αφαίρεση και πάλι του τίτλου «Πατριάρχης της Δύσεως» έχει ως στόχο να επιβεβαιώσει για δεύτερη φορά τον ισχυρισμό του Βατικανού για Παγκόσμια δικαιοδοσία του Πάπα Ρώμης, που αντικατοπτρίζεται στους άλλους τίτλους.



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:



http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3051&catid=12

Παπική επιθεώρηση στο πάρκινγκ του Βατικανού

Του Ιωάννη Λότσιου,

«Πόλεμο» στα πολυτελή αυτοκίνητα έχει κηρύξει ο Πάπας Φραγκίσκος που σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα Corriere della sera πήγε στο πάρκινγκ του Βατικανού για να κάνει… επιθεώρηση.

Ο Φραγκίσκος που πρόσφατα είχε δηλώσει δημόσια ότι ενοχλείται όταν βλέπει ένα ιερέα ή μια μοναχή με ένα ολοκαίνουριο αυτοκίνητο αποφάσισε να δει με τα μάτια του, με τι αυτοκίνητα κυκλοφορούν οι Καρδινάλιοι.

Η επίσκεψη ήταν ξαφνική και έγινε πριν από μερικές μέρες ύστερα από γεύμα που είχε με έναν Καρδινάλιο.

Στην Ιταλία πάντως είναι γνωστό πως υπάρχουν πανάκριβα αυτοκίνητα με το χαρακτηριστικό SCV (Status Civitalis Vativanae) στις πινακίδες τους.

Εντός του πανίσχυρου κρατιδίου του Βατικανού, ο Πάπας προτιμά να μετακινείται με τα πόδια ενώ σε ανεπίσημες μετακινήσεις προτιμά ένα από τα λιγότερο φανταχτερά οχήματα του Βατικανού.



Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Δόγμα:





http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3091&catid=12