Ερωτήματα ή χρόνια προβλήματα της ποιμαντικής στη μητροπολιτική επαρχία;

 Του Ιωάννη Λότσιου,

Δημοσιεύτηκε στο Verianet

Βασικό πρόβλημα στην ζωή της Εκκλησίας αποτελεί η σχέση κληρικών και λαϊκών. Από αυτή την σχέση εξαρτώνται πάρα πολλά, από τα οποία αναδεικνύεται θετικά η αρνητικά το έργο της ενορίας, ή καλύτερα της κάθε ενορίας. Αυτά μεταφέρονται και στην κεντρική διοίκηση μιας Μητροπόλεως.
Προβλήματα όμως δεν δημιουργούνται πάντα από τα λαϊκά μέλη, δηλαδή τους πιστούς. Ορισμένως αριθμός κληρικών είναι συχνά η αιτία των προβλημάτων που βλέπουμε και αποδοκιμάζουμε στην Εκκλησία. Κληρικός της Μητροπόλεως, δημοσίευσε πριν λίγο καιρό ένα κείμενο για τους κληρικούς, ότι ναι και αυτοί πέφτουν σε σφάλματα, είναι και αυτοί άνθρωποι κ.λ.π. Αλλά συνέχισε να υπενθυμίζει με ένα ‘’κατεβατό’’, ψυχολογικό τρικ την μετάνοια και να μην κατακρίνουμε… Αγαπητοί μου η Εκκλησία δεν βαδίζει έτσι και την μετάνοια δεν την θυμόμαστε μόνο για τους συναδέλφους μας, για να το πούμε με μια άλλη λέξη. Η Εκκλησία διοικείται από τους Θείους και Ιερούς Κανόνες, στο πλαίσιο της Ακρίβειας και Οικονομίας. Το θέμα δεν είναι η καθαίρεση ή η τιμωρία. Το θέμα είναι η ποιότητα της ποιμαντικής και η παρουσία της Εκκλησίας στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι. 

 Τα πνευματικά προβλήματα είναι από τα ποιο σοβαρά. Η καταστρατήγηση του θελήματος του Θεού, αλλιώς να τα λέει ο Χριστός και οι Πατέρες της Εκκλησίας και άλλα να ακούμε, να μπαίνουν σε μια παρερμηνεία ή με την μέθοδο της προκρούστιας κλίνης να λένε όπως τα θέλουν, καταντά σύνηθες φαινόμενο. Οι απειλές και οι χθόνιες και υπόγειες ραδιουργίες είναι από τα δεδομένα στοιχεία ορισμένων κληρικών και δη βαθμοφόρων.Μια ορθολογιστική ή φιλοσοφική προσέγγιση της θεολογίας, μέχρι και στην παράθεση κηρυγμάτων με μια παραμυθένια χροιά ή μυθιστορήματος και εν γένει της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας, φανερώνει τάσεις, λάθη παραλείψεις, που αναρωτιέται κανείς τι συμβαίνει. Σε μια ποιμαντική συνάντηση, κληρικού και πιστού η διοικητικήεύνοια ή δυσμένεια, ή περισσότερο να είναικανείς κληρικός στην μαύρη λίστα του Επισκόπου, είναι πρόβλημα για τον ίδιο τον κληρικό. Πόσο μάλλον για τον Πρωτοσύγκελο. Επίσης, έχουμε να κάνουμε με την προσπάθεια διαφήμισης, την εξέχουσα προσωπικότητα ή υπομνηματισμό των δεξιοτήτων, ενώ τουλάχιστον μεταξύ των ιδίων κληρικών, αποτελούν υποκρισία και φαρισαϊσμό του ιδίου. 

Η παραβίαση του καθήκοντος, η άγνοια της ποιμαντικής ευθύνης, η γνώμη και η άποψη που πρέπει να είναι νόμος και πολλά άλλα, είναι από τα χρόνια προβλήματα ασθένειας. Το πείσμα, εγωισμός ή τεμπελιά, ως γνωρίσματα της ποιμαντικής διακονίας, παρουσιάζονταισυνήθως ως θέλημα του Θεού ή αναφέρονται στην άγνοια του κόσμου. Παραλείπω τους διαξιφισμούς μεταξύ των κληρικών, μεγάλο θέμα, άκρη όμως δύσκολα βγάζουμε.Συνήθως αυτάεπιφανειακά ως ‘’αιτία’’ αναφέρονται στους λαϊκούς ή πιστούς μιας ενορίας. Βαθύτατα όμως έχουν να κάνουν με τον τρόπο με τον οποίο ασκούν την ποιμαντική, ως καθήκον και ως έργο στον αμπελώνα του Κυρίου οι κληρικοί.

Στην Θεία Λειτουργία υπάρχει η εξής φράση στις ευχές, που προσδιορίζουν ότι για τους πιστούς μπορεί κάποια πράγματα να είναι σε άγνοια, γιατί στο κάτω-κάτωδεν είναι υποχρεωμένοι να τα γνωρίζουν, αλλά για τουςκληρικούς να είναι αμαρτήματα. Αναφέρεται συγκεκριμένα το εξής: «υπέρ των υμετέρων αμαρτημάτων και του λαού αγνοημάτων». Υπό αυτήν την έννοια οι κληρικοί δεν είναι βέβαια αλάθητοι, αλλά και δεν μπορεί να είναι και άμοιροι ευθυνών.Η τιμή και ο σεβασμός απορρέουν όχι από μια υποχρεωτική εντολή αλλά από το πρόσωπο του κληρικού, ως αρμοδίου και υπεύθυνου προσώπου, ενώπιων Θεού και ανθρώπων. Κληρικός πιστός που έχει φόβο Θεού της ευθύνης και της ποιμαντικής του συνείδησης, φαίνεταιαπόμακριά.

 Τα προβλήματα στην τοπική Εκκλησία δεν είναιλίγα. Παρακολουθούμε μια σιωπηρή αναδιάταξη των δραστηριοτήτων, αναθέσεις σε άλλους, τοποθετήσεις κληρικών, σιωπή σε κάθε είδους πρόβλημα. Ορισμένες επιτυχημένες και άλλες σε αποτυχία. Όταν ο κληρικός κάνει τον άμβωνα ελίτ των επιδιώξεων του, να κόβει και να ράβει τα λόγια των Πατέρων της Εκκλησίας, τα πράγματα είναι σοβαρά. Π.χ. ακούσαμε κληρικό και δη έγγαμο να κάνει ομιλία περί αντίχριστου, εδώ στην τοπική Εκκλησία σε συγκεκριμένη ενορία εδώ και τρία χρόνια, δηλαδή ότι ο αντίχριστος ήρθε, πήγε να ορίσει και ημερομηνίες κ.τλ.π. και  μέχρι σήμερα δεν έγινε τίποτα. Ακούσαμε επίσης μιας συμπεριφοράς κληρικού απαράδεκτη, αποδεδειγμένη βέβαια. 

Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος, μια δυσλειτουργία της οργάνωσης και μιας αδυναμία της αντιμετώπισης των προβλημάτων των πιστών στην περιοχή. 

Το ζήτημα δεν είναι να διαχωρίσουμε τουςκληρικούς σε αυτούς που είναι σωστοί και σε αυτού ς που δεν είναι. Το ζήτημα είναι ποιο βασικό. Έχει να κάνει με την νοοτροπία του ενεργείν και αποφασίζειν και ποιμένειν. Πολλά έχει πει ο Απόστολος Παύλος για αυτές τις τρεις λέξεις.