Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικουμενικός Πατριάρχης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικουμενικός Πατριάρχης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ: Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ


                                                   ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ:
                                        Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ
                                                    ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ

Μετάφραση Δρος Ιωάννης Λότσιος: Μετάφραση της δηλώσεως του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου  για την Επέτειο της Συγκλήσεως της Β΄ Συνόδου του Βατικανού στην Εφημερίδα L'Osservatore Romano 11 ottobre 2022

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΆ Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΊΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΕΤΆΣΧΕΙ ΣΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ, ΛΌΓΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ



Ιωάννης Λότσιος Δρ. Panorthodx Synod
Χωρίς την παρουσία της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου θα εορτασθεί η Θρονική Εορτή της Εκκλησίας της Ρώμης για την Εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, λόγο της πανδημίας, όπως αναφέρει το Società per l’Informazione Religiosa.

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΠΟΛΟΝΙΑ (ΦΩΤΟ)

Επιμέλεια: Ιωάννης Λότσιος, Δρ Θ.  Φως Φαναρίου
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε απόψε (Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017) στον Μέγα Εσπερινό της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, που τελέστηκε στον Ι. Ναό Αγίου Δημητρίου της Ελληνορθοδόξου Κοινότητος της Μπολόνια. 

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Σεπτόν Πατριαρχικόν Μήνυμα ἐπί τῇ ἡμέρᾳ προσευχῆς ὑπέρ τῆς Προστασίας τοῦ Φυσικοῦ Περιβάλλοντος (01/09/2015)

Ἀριθμ. Πρωτ. 851
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ
ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

An Eastern Orthodox Perspective on Laudato Si A Personal Response, An Ecumenical Reflection by John Chryssavgis



It was a special privilege for me to attend the formal publication of the green encyclical by Pope Francis on June 18, 2015. Laudato Si: On Care for our Common Home was jointly released in the new synod hall of the Vatican by His Eminence Peter Cardinal Turkson of the Pontifical Council for Justice and Peace and His Eminence Metropolitan John [Zizioulas] of Pergamon, a senior bishop and theological spokesman of the Church of Constantinople, the Ecumenical Patriarchate

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Εν Αναμονή της Νέας Παπικής Εγκυκλίου για την Οικολογία

Του Ιωάννου Λότσιου,
Δημοσιεύτηκε στο ΑΜΕΝ
        Σήμερα, 18 Ιουνίου ο Πάπας Φραγκίσκος θα εκδόσει την Νέα Παπική Εγκύκλιο για την Οικολογία με τίτλο «Laudato Si». Αυτή η έκφραση είναι παρμένη από μια προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ενός ασκητή και προσφιλές πρόσωπο για την οικολογία.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Η Ενότητα της Εκκλησίας

 
Βασικήν προϋπόθεσιν διά να πείσωμεν τον κόσμον αποτελεί πρώτιστα πάντων η ιδική μας εσωτερική ενότης. Είναι θλιβερόν και επικίνδυνον διά το κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας το να εμφανιζώμεθα πολλάκις έναντι των εκτός αυτής διηρημένοι και αντιδικούντες. Έχομεν και διδάσκομεν την τελειοτέραν εκκλησιολογίαν, αλλ᾿ αρνούμεθα ενίοτε να την εφαρμόσωμεν. 
Έχομεν μίαν ακριβή τάξιν εν τη Εκκλησία καθωρισμένην υπό των Ιερών Κανόνων των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, αλλά δίδομεν ενίοτε την εντύπωσιν προς τους έξω ότι διαφωνούμεν ακόμη και περί του ποίος είναι «πρώτος» εν ημίν. 
 Έχομεν τον συνοδικόν θεσμόν ως αυθεντίαν, προς την οποίαν πάντες δέον να συμμορφώνωνται, αλλ᾿ επιτρέπομεν δι᾿ ολιγωρίαν ή κακώς νοουμένην σκοπιμότητα, υποκρύπτουσαν πολλάκις ατομικήν αυτοπροστασίαν, να καταπατώνται αι συνοδικαί αποφάσεις υπό μερίδων των ποιμνίων ημών διεκδικουσών το αλάθητον της πίστεως. 
 Γενικώς ειπείν, εμφανίζομεν σημεία διαλύσεως. Καιρός να δώσωμεν προτεραιότητα εις την ενότητα τόσον εντός εκάστης των Εκκλησιών ημών, όσον και μεταξύ τούτων.


Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Environmental Justice and Peace Quotes by His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew



"If human beings were to treat one another’s personal property the way they treat the natural environment, we would view that behavior as anti-social and illegal. We would expect legal sanctions and even compensation. When will we learn that to commit a crime against the natural world is also a sin?"
"The way we respond to the natural environment is directly reflects the way we treat human beings. The willingness to exploit the environment is revealed in the willingness to permit avoidable human suffering. So the survival of the natural environment is also the survival of ourselves. When we will understand that a crime against nature is a crime against ourselves and sin against God?"
"We have traditionally regarded sin as being merely what people do to other people. Yet, for human beings to destroy the biological diversity in God’s creation; for human beings to degrade the integrity of the earth by contributing to climate change, by stripping the earth of its natural forests or destroying its wetlands; for human beings to contaminate the earth’s waters, land and air – all of these are sins."
"We are treating our planet in an inhuman, godless manner precisely because we fail to see it as a gift inherited from above. Our original sin with regard to the natural environment lies in our refusal to accept the world as a sacrament of communion, as a way of sharing with God and neighbor on a global scale. It is our humble conviction that divine and human meet in the slightest detail contained in the seamless garment of God’s creation, in the last speck of dust."
"It should not be fear of impending disaster with regard to global change that obliges us to change our ways with regard to the natural environment. Rather, it should be a recognition of the cosmic harmony and original beauty that exists in the world. We must learn to make our communities more sensitive and to render our behavior toward nature more respectful. We must acquire a compassionate heart – what St. Isaac of Syria, a seventh century mystic once called a heart that burns with love for the whole of creation: for humans, for birds and beasts, for all God’s creatures.
"The fundamental criterion for an ecological ethic is not individualistic or commercial. It is deeply spiritual. For, the root of the environmental crisis lies in human greed and selfishness. What is asked of us is not greater technological skill, but deeper repentance for our wrongful and wasteful ways. What is demanded is a sense of sacrifice, which comes with cost but also brings about fulfillment. Only through such self-denial, through our willingness sometimes to forgo and to say “no” or “enough” will we rediscover our true human place in the universe."
"This sacrifice for the sake of sharing means learning to give, and not simply to give up. It is learning to share and to connect with others and with the natural world. It is a way of loving, of moving gradually away from what I want to what God’s world needs. It is liberation from fear, greed and compulsion. It is regaining a sense of wonder, being filled with a sense of goodness, seeing all things in God, and God in all things."
"If we are guilty of relentless waste, it is because we have lost the spirit of worship. We are no longer respectful pilgrims on this earth; we have been reduced to careless consumers or passing travelers. This spiritual vision of worship guides us to a life that sees more clearly and shares more fairly, moving away from what we want individually to what the world needs globally. Then, we begin to value everything for its place in creation and not simply its economic value to us, thereby restoring the original beauty of the world, seeing all things in God and God in all things."
"We have been commanded to taste of the world’s fruits, not to waste them; we have been commissioned to care for the world, not to waste it. When Christ fed the multitudes with a few loaves and fish on a hill in Palestine, he instructed his disciples to “gather up all of the remaining fragments, so that nothing may be lost.” (John 6.12) This instruction should serve as a model in a time of wasteful consumption, where even the refuse of affluent societies can nourish entire populations."
"It is a qualitative element of our faith that we believe in and accept a Creator, who fashioned the world out of love, making and calling it “very good.” Tending to and caring for this creation is not a political whim or a social fashion. It is a divine commandment; it is a religious obligation. It is no less than the will of God that we leave as light a footprint on our environment."
"It is never too late. God’s world has incredible healing powers; and human choices can change the tide in global warming. Within a single generation, we could steer earth toward our children’s future. With God’s blessing and help, that generation can begin now. For the first time in the history of our world, we recognize that our decisions and choices directly impact the environment. It is up to us to shape our future; it is up to us to choose our destiny. Breaking the vicious circle of ecological degradation is a choice with which we are uniquely endowed, at this crucial moment in the history of our planet."
"Ecology cannot inspire respect for nature if it does not express a different worldview from the one that prevails in our culture today, from the one that led us to this ecological impasse in the first place. What is required is an act of repentance, a change in our established ways, a renewed image of ourselves, one another and the world around us within the perspective of the divine design for creation. To achieve this transformation, what is required is nothing less than a radical reversal of our perspectives and practices."
"Poverty is not caused by the lack of material resources. It is the immediate result of our exploitation and waste. There is a close link between the economy of the poor and the warming of our planet. Conservation and compassion are intimately connected. The web of life is a sacred gift of God -- ever so precious, yet ever so delicate. Each of us dwells within the wider ecosystem; each of us is a part of a larger, global environment. We must serve our neighbor and preserve our world with both humility and generosity, in a perspective of frugality and solidarity."
"All of us have to work, each from his or her own place in the world; indeed, we must work together, irrespective of religious conviction, racial origin, and professional discipline. Our efforts will remain meaningless and fruitless if they remain fragmented and isolated. For, the protection of the world’s natural beauty is one consideration, one concern, one song, to the glory of God and all creation.
"Climate change is much more than an issue of environmental preservation. Insofar as human-induced, it is a profoundly moral and spiritual problem. To persist in our current path of ecological destruction is not only folly. It is suicidal because it jeopardizes the diversity of our planet. Moreover, climate change constitutes a matter of social and economic justice. For, those who will most directly and severely be affected by climate change will be the poorer and more vulnerable nations (what Christian Scriptures refer to as our “neighbor”) as well as the younger and future generations (the world of our children, and of our children’s children)."
"Indigenous peoples throughout the world are the stewards and guardians not only of the forests and the seas, as well as of a vast store of knowledge about the natural world, which they regard as the “library of life.” They know the properties and potential uses of every living thing around them. The rest of the world is sometimes jealous of that knowledge, and indigenous peoples are understandably, and often justifiably, cautious about sharing it."
"The word “ecology” contains the prefix “eco,” which derives from the Greek word oikos, signifying “home” or “dwelling.” How unfortunate, then, and indeed how selfish it is that we have reduced its meaning and restricted its application. This world is indeed our home. Yet it is also the home of everyone, just as it is the home of every animal creature and of every form of life created by God. It is a sign of arrogance to presume that we human beings alone inhabit this world. Moreover, it is a sign of arrogance to imagine that only the present generation enjoys its resources."
"Whenever we narrow religious life to our own concerns, then we overlook the prophetic calling of the Church to implore God and invoke the divine Spirit for the renewal of the whole polluted cosmos. For, the entire world is the space within which this transformation is enacted. When we are transformed by divine grace, then we discern the injustice in which we are participants; but then we will also labor to share the resources of our planet; then, we realize that eco-justice is paramount -- not simply for a better life, but for our very survival."
"As Orthodox Christians, we use the Greek word kairos to describe a moment in time, often a brief moment in time, which has eternal significance. For the human race as a whole, there is now a kairos, a decisive time in our relationship with God’s creation. We will either act in time to protect life on earth from the worst consequences of human folly, or we will fail to act. May God grant us the wisdom to act in time. Amen."
 

[Source: John Chryssavgis, Cosmic Grace – Humble Prayer: The Ecological Vision of the Green Patriarch Bartholomew I, Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids MI, 2008.]

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Διεθνής Επιστημονική Ημερίδα με θέμα «Φραγκίσκος Α΄ Επίσκοπος Ρώμης-Βαρθολομαίος Α΄ Οικουμενικός Πατριάρχης. Πρότυπα θρησκευτικών ηγετών στον 21ο αιώνα»


Άρχισε σήμερα λίγο μετά τις 10.00 το πρωί και ολοκληρώθηκε αργά το μεσημέρι η Διεθνής Επιστημονική Ημερίδα με θέμα «Φραγκίσκος Α΄ Επίσκοπος Ρώμης-Βαρθολομαίος Α΄ Οικουμενικός Πατριάρχης. Πρότυπα θρησκευτικών ηγετών στον 21ο αιώνα». Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη υπό την αιγίδα της Κοσμητείας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο αμφιθέατρο Γ΄ του Κέντρου Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων (ΚΕ.Δ.Ε.Α) του ΑΠΘ (κόκκινο κτήριο) και διοργανώθηκε με τη συνεργασία του Institute for Ecumenical Theology, Eastern Orthodoxy, and Patristics του Τμήματος Καθολικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Γκράτς της Αυστρίας και του Τομέα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Χριστιανικής Γραμματείας, Αρχαιολογίας και Τέχνης του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ. Το αμφιθέατρο Γ΄ στο υπόγειο του ΚΕ.Δ.Ε.Α αποδείχτηκε μικρό για να φιλοξενήσει μια τέτοια εκδήλωση. Παρά το γεγονός ότι διανύουμε τη δεύτερη ημέρα μετά τις διακοπές του Πάσχα το αμφιθέατρο ήταν κατάμεστο από φοιτητές σε όλη τη διάρκεια της ημερίδας.

Στην ημερίδα συμμετείχαν ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, καθηγητής  Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Καστελλίου και Βιάννου και καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Ανδρέας Νανάκης, ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Κερκύρας Ιωάννης Σπιτέρης και καθηγητές ομότιμοι και εν ενεργεία του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ και του Τμήματος Καθολικής Θεολογίας του Γκρατς. Χαιρετισμό εκ μέρους των Πρυτανικών Αρχών απηύθυνε η Αναπληρώτρια Πρύτανη, Καθηγήτρια Αριάδνη Στογιαννίδου. Το κοινό που παρακολούθησε τη διεθνή αυτή επιστημονική ημερίδα ανήκε και στις δύο εκκλησιαστικές παραδόσεις. Σε αυτήν παραβρέθηκαν καθηγητές και των δύο Τμημάτων της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ξένοι καθηγητές οι οποίοι συμμετέχουν στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Ο πάπας Λέων Α΄, ως γέφυρα διαλόγου Ανατολής και Δύσης» που διεξάγεται από χθες στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, ορισμένοι από τους χορηγούς, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές, υποψήφιοι διδάκτορες, θεολόγοι και εκπαιδευτικοί διαφόρων ειδικοτήτων, κληρικοί και μοναχοί καθώς και δημοσιογράφοι. Τον Παναγιότατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης εκπροσώπησε ιερέας της Μητροπόλεως.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Πρώτη Συνεδρία 10.00-11.40
Πρόεδρος: Καθηγητής Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, Καθηγητής Ανδρέας Νανάκης, Βαρθολομαίος Α’, παγκόσμια προσωπικότητα.
Καθηγητής Pablo Argarate, The New Bishop of Rome: A Revolution?
Αν. Καθηγητής Παναγιώτης Υφαντής, Αναδεικνύοντας το ανθρώπινο πρόσωπο της Εκκλησίας. Η χριστοκεντρικότητα της ποιμαντικής διακονίας του  πάπα Φραγκίσκου.
Αν. Καθηγητής Στυλιανός Τσομπανίδης, Ο «οικουμενικός λόγος» του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου
Ομ. Καθηγητής Γρηγόριος Λαρεντζάκης, Η «επικοινωνία» των επισκόπων Ρώμης – Κωνσταντινούπολης. Συνέχειες και ασυνέχειες.
11.40-12.00 Διάλειμμα – Καφές
Δεύτερη Συνεδρία 12.00-13.00
Πρόεδρος: Επ. Καθηγητής Νίκος Μαγγιώρος
Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Κέρκυρας Ιωάννης Σπιτέρης, «Η Χαρά του Ευαγγελίου»: Η εικόνα της Εκκλησίας σε μια πορεία διαλόγου.
Ομ. Καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης, «Η Χαρά του Ευαγγελίου»: Μια Ορθόδοξη ιεραποστολική αποτίμηση.
Επ. Καθηγητής Χρήστος Τσιρώνης, «Η Χαρά του Ευαγγελίου»: Κοινωνική και ηθική θεώρηση.


Τα ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ θα δημοσιεύσουν τις επόμενες ημέρες ορισμένες από τις εισηγήσεις των ομιλητών.

Σάββατο 11 Απριλίου 2015

Πατριαρχική Απόδειξις επί τω Αγίω Πάσχα


+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ἀδελφοὶ συλλειτουργοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χριστὸς Ἀνέστη!
Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἑορτάζομεν καὶ ἐφέτος χαρμοσύνως τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ψάλλομεν: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν· καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν Αἴτιον» (τροπάριον τοῦ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως).
Καὶ ἐνῷ ἡμεῖς χαρμοσύνως ἑορτάζομεν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ὡς πραγματικότητα ζωῆς καὶ ἐλπίδος, πέριξ ἡμῶν, ἐν τῷ κόσμῳ, ἀκούομεν τὰς κραυγὰς καὶ τὰς ἀπειλὰς τοῦ θανάτου, τὰς ὁποίας ἐκτοξεύουν ἐκ πολλῶν σημείων τῆς γῆς ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι δύνανται νὰ λύσουν τὰς διαφορὰς τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς θανατώσεως τῶν ἀντιπάλων, γεγονὸς τὸ ὁποῖον καὶ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλυτέραν ἀπόδειξιν τῆς ἀδυναμίας των.
Διότι, διὰ τῆς προκλήσεως τοῦ θανάτου τοῦ συνανθρώπου, διὰ τῆς ἐκδικητικότητος κατὰ τοῦ ἑτέρου, τοῦ διαφορετικοῦ, δὲν βελτιώνεται ὁ κόσμος, οὔτε ἐπιλύονται τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι, ἄλλωστε, ὑπὸ πάντων παραδεκτὸν καὶ ἀναγνωριζόμενον, ἰδιαιτέρως δὲ ὑπὸ τῶν σκεπτομένων ἀνθρώπων πάσης ἐποχῆς, ὅτι τὸ κακὸν νικᾶται διὰ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ οὐδέποτε διὰ τοῦ κακοῦ.
Τὰ προβλήματα ἐπιλύονται ἀληθῶς διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως καὶ τῆς τιμῆς τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου καὶ διὰ τοῦ σεβασμοῦ τῶν δικαιωμάτων του. Καὶ ἀντιστρόφως, τὰ παντὸς εἴδους προβλήματα δημιουργοῦνται καὶ ὀξύνονται ἐκ τῆς περιφρονήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ τῆς καταπατήσεως τῶν δικαίων αὐτοῦ, ἰδιαιτέρως τοῦ ἀδυνάτου, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ δύναται νὰ αἰσθάνεται ἀσφαλὴς καὶ ὁ ἰσχυρὸς νὰ εἶναι δίκαιος διὰ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη.
Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἀπέδειξε καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὴν ἀδυναμίαν τοῦ θανάτου νὰ ἐπικρατήσῃ καὶ νὰ ἐπιφέρῃ σταθερὰν μεταβολὴν εἰς τὸν κόσμον. Αἱ δημιουργούμεναι διὰ τοῦ θανάτου καταστάσεις εἶναι ἀναστρέψιμοι, διότι, παρὰ τὰ φαινόμενα, εἶναι προσωριναί, δὲν ἔχουν ρίζαν καὶ ἰκμάδα, ἐνῷ ἀοράτως παρὼν εἶναι ὁ πάντοτε νικήσας τὸν θάνατον Χριστός.
Ἡμεῖς, οἱ ἔχοντες τὴν ἐλπίδα μας εἰς Αὐτόν, πιστεύομεν ὅτι τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς ἀνήκει εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ Ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις προσφέρονται ὑπὸ τοῦ πατήσαντος τὸν θάνατον καὶ τὴν ἰσχύν αὐτοῦ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν μόνον καὶ εἰς τὴν διδασκαλίαν Του ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐλπίζῃ.
Ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἀνάστασιν, εἰς τὴν Ἀνάστασιν πάντων ἡμῶν, ἡ πίστις καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τῆς διδασκαλίας Του εἰς τὴν ζωήν μας ὁδηγοῦν εἰς τὴν σωτηρίαν πάντων ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων μας ἐν τῷ κόσμῳ.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,
Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὑπέρβασις αὕτη τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, εἶναι τὸ κήρυγμα τῆς ζωῆς ἔναντι τῆς φθορᾶς τοῦ κόσμου καὶ τῆς περιπετείας τῶν ἀνθρωπίνων, καὶ εἰς αὐτὸ προσκαλοῦμεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡμεῖς ὁ ἐλέῳ Θεοῦ Προκαθήμενος τῆς ἐν ἀληθείᾳ Ὀρθοδόξου ἀγάπης, πάντα ἄνθρωπον εἰς γνῶσιν καὶ βίωσιν, φρονοῦντες ὅτι μόνον δι᾿ αὐτοῦ θὰ ἐπανευρεθῇ ἡ «κλαπεῖσα» ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης συγχύσεως «ἐλπὶς ἡμῶν» καὶ τοῦ κόσμου παντός.
Εἴθε τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ φωτίζῃ τὰς καρδίας ὅλων διὰ νὰ χαίρωνται ὁμοῦ μετὰ τῶν συνανθρώπων των ἐν ἀγάπῃ, εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ ἐν τῷ Υἱῷ καὶ Λόγῳ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή.
Αὐτῷ μόνῳ, τῷ Ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν Κυρίῳ τῆς δόξης, τῷ «ζωῆς κυριεύοντι καὶ θανάτου δεσπόζοντι», τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ τοῖς «ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαριζομένῳ», ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐχαριστία. Ἀμήν.
Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιε΄
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Αμερικής Δημήτριος: Ο διάλογος Βαρθολομαίου - Φραγκίσκου ενισχύει τη συνεργασία


«Ο διάλογος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πάπα Φραγκίσκο δεν αποτελεί "συνθηκολόγηση" ή "υποταγή" της Ορθοδοξίας. Αντίθετα, ενισχύει τη δυνατότητα συνεργασίας και την αναζήτηση λύσεων σε άμεσα προβλήματα που αφορούν τη φτώχεια, τη βία (τρομοκρατία) και τη νεολαία» δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, ο οποίος συμμετείχε στις συναντήσεις και τις θρησκευτικές τελετές που πραγματοποιήθηκαν στο Πατριαρχείο, στη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης στην Κωνσταντινούπολη του προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Αποτιμώντας το αποτέλεσμα της επίσκεψης του Πάπα Φραγκίσκου και τις συζητήσεις που είχε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος τόνισε:

«Είναι πράγματα που είναι οφθαλμοφανή και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη σοφία. Πρώτον, τέτοιου είδους συναντήσεις ενισχύουν την επικοινωνία. Κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αυτομάτως ενισχύεται ο διάλογος. Κι αυτή είναι η πρώτη σοβαρή επίπτωση της συνάντησης. Επίσης, αυξάνεται η δυνατότητα συνεργασίας για αντιμετώπιση γενικότερων θεμάτων. Και να αναφέρω ένα παράδειγμα: Ο Πάπας είπε -και ο Πατριάρχης είναι ακριβώς στην ίδια γραμμή- ότι αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο θέμα, τη φτώχεια με όλες τις συνέπειές της. Και φτώχεια με την πλατύτερή της έννοια: στέρηση δυνατοτήτων, καταστάσεις καταπίεσης κλπ. Επομένως, η φτώχεια είναι ένα θέμα στο οποίο πρέπει να εργαστούμε. Δεύτερο, είναι το θέμα που λέγεται βία στον κόσμο και η οποία εκφράζεται σε ακραίες μορφές, ακόμη και από θρησκευτικές κοινότητες. Και το τρίτο, είναι η νεολαία. Δεν θέλουμε να δούμε μια νεολαία η οποία δεν θα έχει μέλλον».

Ο κ. Δημήτριος σημείωσε ότι «αυτά τα ζητήματα, λοιπόν, μπορούν να προωθηθούν από πλευράς συγκεκριμένων μορφών αντιμετωπίσεως και δράσεως όταν υπάρχει μια αυξημένη συνεργασία». «Αυτά δεν έχουν καμία σχέση και καμία σύνδεση με τους φόβους ορισμένων ακραίων ανθρώπων περί "συνθηκολόγησης" ή "υποταγής" της Ορθοδοξίας. Τίποτα απ' αυτά. Διάλογος σημαίνει δυνατότητα συνεργασίας με σκοπό να αναζητηθούν λύσεις, με αποτελεσματικό τρόπο, σε άμεσα προβλήματα, κοινωνικά και διεθνή, που αφορούν την φτώχεια, τη βία και τη νεολαία και τα οποία δεν θίγουν το δόγμα, γιατί υπάρχουν πολύ σαφείς τοποθετήσεις. Και δεν αποτελεί "συνθηκολόγηση" ή "υποταγή" της Ορθοδοξίας», τόνισε.

Ακόμη, ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής ανέφερε ότι «η συνάντηση έγινε σε πνεύμα εγκαρδιότητας» και σημείωσε: «Ο Πάπας είναι ένας άνθρωπος που δείχνει ταπείνωση, δεν δείχνει έπαρση. Ενώ είναι σαφής σε ορισμένες πολύ ισχυρές ιδέες, από την άλλη μεριά, είναι ο άνθρωπος που είναι πολύ ανοικτός σε συνεργασία. Αυτή η επικοινωνία έχει αυξήσει την ευκολία επικοινωνίας με τον Πατριάρχη. Δηλαδή, είναι άνετοι και οι δυο όπως συζητούν, πράγμα το οποίο δεν είναι εύκολο να γίνει. Επομένως, αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα, γιατί πολλές φορές αυτή η άνεση επικοινωνίας λύει προβλήματα τα οποία δεν λύνονται εύκολα. Μπορεί να ασχολούνται με κάτι για χρόνια και όταν πουν "κοιτάξτε, κλείστε το θέμα", κλείνει, γιατί υπάρχει αυτή η ανεπτυγμένη επικοινωνία που βοηθάει πάρα πολύ σε αντιμετώπιση θεμάτων για τα οποία υπάρχουν ανάγκες. Ο Χριστιανισμός είναι η κατεξοχήν θρησκεία της αγάπης, της φροντίδας για τους ανθρώπους και θέλουμε με κάθε τρόπο να έχουμε αυξημένες δυνατότητες προς αυτή την κατεύθυνση».


Πηγή:

ethnos

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Francis and Bartholomew issue Resounding, Historic calls for Church Reunification



by Joshua J. McElwee, National Catholic Reporter
Pope Francis and Ecumenical Patriarch Bartholomew, leaders of the millennium-long separated Roman Catholic and Eastern Orthodox churches, have issued resounding and historic calls for the reunification of their global communities.
Speaking to one another after a solemn Orthodox divine liturgy in St. George, an historic Christian center, Sunday, both leaders pledged to intensify efforts for full unity of their churches, saying such unity already exists among Christians dying in conflicts in the Middle East.
For his part, Francis made what appears to be the strongest and most encompassing call yet from a Catholic pontiff for unity. Seeking to assure Orthodox leaders that restoration of full communion between the churches would respect Eastern traditions, he said reunion would “not signify the submission of one to the other, or assimilation.”
“I want to assure each one of you here that, to reach the desired goal of full unity, the Catholic church does not intend to impose any conditions except that of the shared profession of faith,” said the pope.
Continuing, Francis said: “The one thing that the Catholic church desires, and that I seek as Bishop of Rome, ‘the church which presides in charity,’ is communion with the Orthodox churches.”
Bartholomew called the process for reunification of the two churches — started by Pope Paul VI and Ecumenical Patriarch Athenagoras with a meeting in Jerusalem 50 years ago — “irreversible” and said the two communities have no option but to join together.
“We no longer have the luxury of isolated action,” said Bartholomew. “The modern persecutors of Christians do not ask which church their victims belong to. The unity that concerns us is regrettably already occurring in certain regions of the world through the blood of martyrdom.”
The addresses by Bartholomew and Francis came on the last day of the pope’s stay in Turkey, which the pontiff has been visiting since Friday. They spoke to one another at the patriarchal church of St. George, where Bartholomew and the ecumenical patriarchate are centered.
The Roman Catholic and Eastern Orthodox churches, which together are estimated to have some 2 billion adherents, have been separated since the year 1054. Serious efforts for reconciliation between the traditions did not start until the 1964 meeting of Paul and Athenagoras, which eventually led to the opening of joint theological dialogues on reunification in 1980.
Francis and Bartholomew also issued a joint declaration following the liturgy Sunday, pledging “to intensify our efforts to promote the full unity of all Christians, and above all Catholics and Orthodox.”
But the strongest words of the day came in the leaders’ earlier speeches to one another, in which they both stressed the similarities between their persons and the focus of their communities and made poetic and serious commitments to seeking unity.
Saying that as a result of the Paul and Athenagoras meeting “the flow of history has literally changed direction,” Bartholomew said until then “cold love” between the churches had been rekindled and their desire to reunify “galvanized.”
“Thenceforth, the road to Emmaus has opened up before us – a road that, while perhaps lengthy and sometimes even rugged, is nonetheless irreversible,” said the patriarch.
Asking a series of rhetorical questions, Bartholomew then seemed to pick up on a key phrase of Francis’ papacy so far, that the church “cannot be self-centered, revolving around itself.”
“What is the benefit of boasting for what we have received unless these translate into life for humanity and our world both today and tomorrow?” asked Bartholomew. The church, he said, “is called to keep its sight fixed not so much on yesterday as on today and tomorrow.
“The church exists not for itself, but for the world and for humanity,” he continued.
“Even as we are preoccupied with our own contentions, the world experiences the fear of survival, the concern for tomorrow,” said the patriarch. “How can humanity survive tomorrow when it is severed today by diverse divisions, conflicts and animosities, frequently even in the name of God?”
“Nowadays many people place their hope on science; others on politics; still others in technology,” he continued. “Yet none of these can guarantee the future, unless humanity espouses the message of reconciliation, love and justice; the mission of embracing the other, the stranger, and even the enemy.”
“This is precisely why the path toward unity is more urgent than ever for those who invoke the name of the great Peacemaker,” said Bartholomew. “This is precisely why our responsibility as Christians is so great before God, humankind and history.”
Francis took a similar theme, saying that in today’s world “voices are being raised which we cannot ignore and which implore our churches to live deeply our identity as disciples of the Lord Jesus Christ.”
The pontiff mentioned particularly the voices of:
  • The poor, “who suffer from severe malnutrition, growing unemployment, the rising numbers of unemployed youth, and from increasing social exclusion.””As Christians we are called together to eliminate that globalization of indifference which today seems to reign supreme, while building a new civilization of love and solidarity,” he said.
  • Victims of conflicts, saying: “We hear this resoundingly here, because some neighboring countries are scarred by an inhumane and brutal war.””The cry of the victims of conflict urges us to move with haste along the path of reconciliation and communion between Catholics and Orthodox,” said the pope. Citing Paul VI’s encyclical Evangelii Nuntiandi, he asked: “Indeed, how can we credibly proclaim the message of peace which comes from Christ, if there continues to be rivalry and disagreement between us?”
  • Young people, many of whom “seek happiness solely in possessing material things and in satisfying their fleeting emotions.””New generations will never be able to acquire true wisdom and keep hope alive unless we are able to esteem and transmit the true humanism which comes from the Gospel and from the church’s age-old experience,” said Francis. “It is precisely the young who today implore us to make progress towards full communion.”
Bartholomew also took a personal tone with Francis, saying his brief papacy had “already manifested you in peoples’ conscience today as a herald of love, peace and reconciliation.”
“You preach with words, but above and beyond all with the simplicity, humility and love toward everyone that you exercise your high ministry,” Bartholomew told Francis. “You inspire trust in those who doubt, hope in those who despair, anticipation in those who expect a church that nurtures all people.”
Mentioning that the Orthodox are preparing for a Great Council of their bishops in 2016, Bartholomew also expressed hope that once the Orthodox and Catholics reunified they could host a Great Ecumenical Council together.
“Let us pray that, once full communion is restored, this significant and special day will also not be prolonged,” he said.
In their joint declaration together, the patriarch and pope also expressed “common concern” for “Iraq, Syria, and the whole Middle East.” While not mentioning specifically any particular group such as the Islamic State, the two lamented the estimated hundreds of thousands who have been forced to flee violence in the region.
“Many of our brothers and sisters are being persecuted and have been forced violently from their homes,” said the two leaders.
“It even seems that the value of human life has been lost, that the human person no longer matters and may be sacrificed to other interests,” they continued. “And, tragically, all this is met by the indifference of many.”
Because of the violence against Christians, they said, “there is also an ecumenism of suffering.”
“Just as the blood of the martyrs was a seed of strength and fertility for the church, so too the sharing of daily sufferings can become an effective instrument of unity,” they continued.
Bartholomew and Francis also called for renewed efforts at Christian-Muslim dialogue, saying “we also recognize the importance of promoting a constructive dialogue with Islam based on mutual respect and friendship.”
“Muslims and Christians are called to work together for the sake of justice, peace and respect for the dignity and rights of every person, especially in those regions where they once lived for centuries in peaceful coexistence and now tragically suffer together the horrors of war,” they said.
The two leaders also mentioned continued turmoil in Ukraine, where some 30 percent of the population is estimated to be Orthodox, calling on “all parties involved to pursue the path of dialogue and of respect for international law.”
Francis was to depart Istanbul for the Vatican Sunday afternoon, after meeting with a group of Syrian refugees living in Turkey after fleeing violence in their home country.
During his three-day trip to Turkey, in which Francis visited the capital of Ankara on Friday before heading to Istanbul Saturday, the pontiff also met with Turkish leaders, toured a mosque and the historic Hagia Sophia, and said Mass for Istanbul’s small Catholic community.
The pontiff’s visit to the continent-straddling nation was keenly watched both for its significance to ecumenical relations and to western outreach to the Middle East, where many have been the victim of violence from the Islamic State group.
Speaking to Turkish president Recep Tayyip Erdoğan Friday, Francis said military solutions cannot stop violence in the Middle East and instead called for a “solidarity of all believers” to counter religious fundamentalism.
To Istanbul’s small Catholic community Saturday, the pontiff called on the church to leave its “comfort zone” and to “throw off defensiveness” to overcome misunderstanding and division.