Ανέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται

                                                     Τού εν Aγίοις Πατρός ημών
                                                                   ΙΩΑΝΝΟΥ
                                  ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
                                                      ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
                                                     ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ

Εις τήν αγίαν καί λαμπροφόρον ημέραν τής ενδόξου καί σωτηριώδους Χριστού τού Θεού ημών, Αναστασεως.

Είτις ευσεβής καί φιλόθεος απολαυέτω τής καλής ταύτης καί λαμπράς πανηγύρεως,

 Είτις δούλος ευγνώμων, εισελθέτω χαίρων εις τήν χαράν τού Κυρίου αυτού, 

Είτις έκαμε νηστεύων, απολαυέτω νύν τό δηνάριον, 

Είτις από τής πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον τό δίκαιον όφλημα, 

Είτις μετά τήν τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω,

 Είτις μετά τήν έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλλέτω, καί γάρ ουδέν ζημιούται,

 Είτις υστέρησεν εις τήν εννάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων, 

Είτις εις μόνην έφθασε τήν ενδεκάτην, μή φοβηθή τήν βραδύτητα, φιλότιμος γάρ ών ο Δεσπότης, δέχεται τόν έσχατον, καθάπερ καί τόν πρώτον, Αναπαύει τόν τής ενδεκάτης, ως τόν εργασάμενον από τής πρώτης,

 Καί τόν ύστερον ελεεί, καί τόν πρώτον θεραπεύει, κακείνω δίδωσι, καί τούτω χαρίζεται, Καί τά έργα δέχεται, καί τήν γνώμην ασπάζεται,

 Καί τήν πράξιν τιμά, καί τήν πρόθεσιν επαινεί, ουκούν εισέλθετε πάντες εις τήν χαράν τού Κυρίου ημών, καί πρώτοι καί δεύτεροι τόν μισθόν απολαύετε, Πλούσιοι καί πένητες μετ' αλλήλων χορεύσατε,

 Εγκρατείς καί ράθυμοι τήν ημέραν τιμήσατε, Νηστεύσαντες καί μή νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον, 

Η τράπεζα γέμει τρυφήσατε πάντες, ο μόσχος πολύς μηδείς εξέλθη πεινών, 

Πάντες απολαύετε τού συμποσίου τής πίστεως 

Πάντες απολαύσατε τού πλούτου τής χρηστότητος, 

Μηδείς θρηνείτω πενίαν εφάνη γάρ η κοινή βασιλεία,

 Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμη γάρ εκ τού τάφου ανέτειλε, 

Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ηλευθέρωσε γάρ ημάς τού Σωτήρος ο θάνατος, 

Έσβεσεν αυτόν, υπ' αυτού κατεχόμενος,

 Εσκύλευσε τόν Άδην, ο κατελθών εις τόν Άδην,

 Επίκρανεν αυτόν, γευσάμενον τής σαρκός αυτού, καί τούτο προλαβών Ησαϊας, εβόησεν, ο Άδης, φησίν, επικράνθη συναντήσας σοι κάτω, 

Επικράνθη, καί γάρ κατηργήθη Επικράνθη, καί γάρ ενεπαίχθη, Επικράνθη, καί γάρ ενεκρώθη, 

Επικράνθη, καί γάρ καθηρέθη, 

Επικράνθη, καί γάρ εδεσμεύθη,

 Έλαβε σώμα, καί Θεώ περιέτυχεν, 

Έλαβε γήν, καί συνήντησεν ουρανώ, 

Έλαβεν, όπερ έβλεπε, καί πέπτωκεν, όθεν ουκ έβλεπε, 

Πού σου θάνατε τό κέντρον; πού σου Άδη τό νίκος; Ανέστη Χριστός, καί σύ καταβέβλησαι, 

Ανέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες,

 Ανέστη Χριστός, καί χαίρουσιν Άγγελοι,

 Ανέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται 

Ανέστη Χριστός, καί νεκρός ουδείς επί μνήματος, Χριστός γάρ εγερθείς εκ νεκρών απαρχή τών κεκοιμημένων εγένετο, Αυτώ η δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας τών αιώνων, Αμήν.