Oικουμενικός Πατριάρχης:"Η ενότητα είναι μια πράξη πίστης στον ευαγγελισμό του Λόγου του Θεού"

Η ιδέα της Ένωσης εμφανίζεται στην Εκκλησία τον δεύτερο αιώνα, εξαιτίας μιας υπερβολικής συγκέντρωσης της υπόστασής της  ως Εκκλησία, σε αντίθεση σχεδόν με την υπόστασή της ως Ζωοποιό  Σώμα του Χριστού. Είναι το ανθρώπινο προνόμιο ενός αδιαφοροποίητου Σώματος, αποστερημένου από τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Η ενότητα, αντιθέτως, δεν είναι μόνο η λύση των θεολογικών αντιπαραθέσεων, αλλά είναι το modus vivendi που μας δόθηκε από την εκκλησιαστική εμπειρία των πρώτων αιώνων. Η εκ νέου ανακάλυψη αυτής της πλευράς της ενότητας, όπως βιώθηκε κατά την πρώτη χιλιετία της Εκκλησίας, μπορεί να βοηθήσει τις Εκκλησίες μας να υπερβούν σήμερα τις δυσκολίες που ακόμη και τώρα μπορεί να ανακύπτουν στις μεταξύ τους σχέσεις.  Γι’ αυτό η ενότητα δεν θα είναι το αποτέλεσμα ανθρωπίνων στρατηγικών, αλλά της κατανόησης ότι είναι συνοδοιπόροι, πιστές στις σκέψεις και  στα αισθήματα  του Χριστού.

Αλλά η ενότητα των χριστιανών μπορεί να γίνει αντιληπτή σήμερα και ως συμμαχία και κοινή πάλη κατά ενός κοινού εχθρού…

Η ενότητα των χριστιανών είναι πρωτίστως ένα δώρο του Θεού,  που μπορούμε να καταστήσουμε επίκαιρο, όπως είπαμε, μόνον επανευρισκόμενοι στην αλληλοδιαδοχή του Χριστού. Ως εκ τούτου είναι όλως προφανές ότι δεν μπορεί να πρόκειται για μια συμμαχία ή για ένα κοινό αγώνα κατά του κοινού εχθρού, σύμφωνα με την ιδεολογία του κόσμου. Η ενότητα είναι μια πράξη πίστης στον ευαγγελισμό του Λόγου του Θεού. Την ιδέα του κοινού εχθρού συχνά επικαλούνται εκείνοι οι οποίοι δεν βλέπουν στις θρησκείες μια πράξη της αγάπης του Θεού προς το δημιούργημά του και μια πράξη πίστης του πιστού προς το Θεό, αλλά  ένα είδος ανθρώπινης κοινωνίας που προσπαθεί να χειραγωγήσει τον άνθρωπο,  δημιουργώντας του έναν κοινό εχθρό. Αυτή η χειραγώγηση δημιούργησε συχνά και δημιουργεί ακόμα και σήμερα στοιχεία τα οποία είναι ξένα προς  την θρησκευτική ζωή, όπως οι πολλοί φανατισμοί που διατρέχουν τον κόσμο. Υπό την πνευματική άποψη, αντιθέτως, η πάλη κατά του κοινού εχθρού καθίσταται δίκαιη. Οι χριστιανοί αγωνίζονται κατά του κατά κύριο λόγο εχθρού. Εκείνου που πονηρά διαίρεσε τις Εκκλησίες και προσπαθεί να καθυστερήσει την ενότητά τους. Μια κοινή μαρτυρία κατά του πρίγκιπα του κόσμου τούτου, που διαιρεί, που κυβερνά, που άρχει πάρα πολλές φορές, είναι μια πράξη προσχώρησης στη διδαχή του ευαγγελικού λόγου. Η φωνή των χριστιανικών Εκκλησιών πρέπει να είναι αρμονική για να μπορέσει να αφυπνίσει τον σύγχρονο άνθρωπο από μια πνευματική θαλπωρή που, όταν δεν αρνείται την παρουσία και τη συνάφεια με το Θεό, τον καθιστά ένα στοιχείο καθαρά πολιτιστικό και ιδιωτικό ή, σε αντίθεση,υ δημιουργεί την ειδωλολατρία του ίδιου του νοήματος του Θεού, φθάνοντας στον ακραίο φανατισμό που είναι η ίδια η άρνηση του Θεού. Οι χριστιανοί ενωμένοι πρέπει να μιλήσουν εν ενί στόματι κατά του κοινού εχθρού αυτού του είδος. 

Οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής υποφέρουν σήμερα. Η ιδιαίτερη κατάστασή τους τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στις Εκκλησίες και στον Οικουμενισμό;

Κατά τις διώξεις των χριστιανών των διαφόρων ομολογιών  το αίμα που χύθηκε αναμείχθηκε. Σε ολόκληρη την ιστορία της Εκκλησίας, από τη δημιουργία της μέχρι τις ημέρες μας, οι μάρτυρες είναι οι άγιοι που φέρουν τη θεία χάρη εν οστρακίνοις σκεύεσιν, που ζουν πραγματικά εντός του φωτός της μεταμορφώσεως. Ωστόσο αυτό δεν μπορεί να κάνει τις Εκκλησίες αδιάφορες προς τις κακουχίες που πολλοί αδελφοί και αδελφές μας κάθε μέρα καλούνται να βιώσουν. Και η πρόκληση είναι ακόμα μεγαλύτερη κυρίως στη Μέση Ανατολή και στις χώρες όπου ο Κύριος  μας και οι Απόστολοι βάδισαν και όπου η Εκκλησία στους πρώτους αιώνες ενδυνάμωσε την χριστιανική κοινότητα. Ο πόνος δεν ερωτά σε ποια ομολογία  ανήκει ο μάρτυρας. Πράγματι, όπως λέει ο Πάπας Φραγκίσκος, ζούμε ακόμα τον «οικουμενισμό του αίματος». Ο οικουμενισμός του αίματος προσφέρεται έμπροσθεν του ουρανίου θυσιαστηρίου του Κυρίου για όλους εμάς, ώστε να επισπεύσουμε έναν οικουμενισμό μαρτυρίας έμπροσθεν του κόσμου. 

Συχνά όμως γίνεται μια εργαλειακή χρήση της θρησκείας…

Αυτή η χρήση είναι ένα έγκλημα ξένο προς την ίδια τη θρησκεία που δυστυχώς έχει επιπτώσεις στη ζωή και στις σχέσεις των Εκκλησιών μας. Πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σκοτώνει στο όνομα του Θεού και ότι κανείς δεν έχει την αποκλειστικότητα του Θεού και ότι είμαστε όλοι μαζί υπέρ μιας διαρκούς και δίκαιης ειρήνης, ώστε να μην επικρατούν μόνο οι λογικές  του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Μόνο ενωμένοι οι χριστιανοί είναι αξιόπιστοι  και μπορούν να βοηθήσουν  εκείνους οι οποίοι υποφέρουν από τις πάρα πολλές αδικίες που καθημερινά πραγματοποιούνται εις βάρος των αθώων. Ο «οικουμενισμός του αίματος», το αίμα των μαρτύρων, δεν επιζητά εκδίκηση, αλλά θέτει σε εξέταση κάθε πιστό, καθιστά τις Εκκλησίες σήμερα, όπως στο παρελθόν και στο πρόσφατο παρελθόν, περισσότερο ευαίσθητες  στην από καρδίας εκκλήσεις του πόνου, στην υπέρβαση των προκαταλήψεων, στην κοινή πορεία. 

Πως κρίνετε την πολιτική και κοινωνική πορεία της Τουρκίας και πως αυτή γίνεται αντιληπτή από τις χριστιανικές κοινότητες και τις άλλες μειονότητες;

Η πολιτική και κοινωνική πορεία της χώρας μας παρουσίασε θετικά στοιχεία ανάπτυξης κατά τη διακυβέρνηση του Προέδρου Ερντογάν, ιδιαιτέρως σε ότι αφορά το ζήτημα των θρησκευτικών ελευθεριών. Δόθηκε η άδεια να τελεστεί Θεία Λειτουργία  σε ιστορικές περιοχές του χριστιανισμού και η άδεια για αναστύλωση σημαντικών μνημείων για τις Εκκλησίες στην Τουρκία.  Παρά ταύτα ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς. Η πρόσληψη αυτής της πορείας λίγο έχει γίνει  αντιληπτή  από τις χριστιανικές κοινότητες και τις άλλες θρησκευτικές μειονότητες. 

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι;

Ως γνωστόν το Σύνταγμα στην Τουρκία προβλέπει το κοσμικό  κράτος, στο οποίο όλες οι θρησκείες έχουν ίση αξία. Αυτό επί της ουσίας αποδείχτηκε πολλές φορές αντιπαραγωγικό.  Για να διασωθεί το κοσμικό κράτος, η πολιτική εξουσία υπεισήλθε στις επιλογές και στις δραστηριότητες των θρησκευτικών ομολογιών, αποστερώντας τους την ελευθερία του ενεργείν και συρρικνώνοντας  de facto τους πιστούς των θρησκευτικών μειονοτήτων σε πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Τα κράτη πρέπει να είναι εγγυητές της ισότητας των πολιτών τους.  Οι χριστιανοί στην Τουρκία είναι και Τούρκοι πολίτες και εξ’αυτού του λόγου  πρέπει να έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τους μουσουλμάνους Τούρκους πολίτες. Πρέπει να υπάρχει γι’ αυτούς μία περισσότερο ξεκάθαρη πολιτική και ηθική φροντίδα. Ένα από τα θέματα που παραμένουν σε αντιδικία  είναι για παράδειγμα η νομική αναγνώριση της Εκκλησίας ως οντότητα δημοσίου δικαίου.  Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ακόμα πλήρως το νομικό καθεστώς του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την ιστορική του θέση στον ορθόδοξο κόσμο και συνεχίζει άδικα να εμποδίζει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. 

Ας επιστρέψουμε στην ενότητα των χριστιανών. Γιατί υπάρχουν πολλές αντιστάσεις στην οδό προς την πλήρη κοινωνία; Τι πρόκειται να χαθεί και τι να κερδηθεί;

Η Εκκλησία, στο ιστορικό πλαίσιό της, πάντοτε ακολουθούσε κατά τα ποιμαντικά καθήκοντά της τον λαό της, χωρίς να σπεύδει υπερβολικά προς τα εμπρός, αναμένοντας πάντα τον αργοπορούντα. Ως στοργική μητέρα μεριμνά για την  πνευματική και ανθρώπινη κατάρτιση των παιδιών της και ταυτόχρονα τα οδηγεί στη συνάντηση με τον Σωτήρα. Αυτό συμβαίνει και με τον οικουμενικό διάλογο.  Η μεγάλη ελπίδα πολλών χριστιανών, καθώς και των ιεραρχιών των Εκκλησιών από τη συνάντηση των Ιεροσολύμων το 1964, συνοδεύτηκε και από τον σκεπτικισμό και μερικές φορές ακόμα και από την αντίθεση άλλων.  Ωστόσο, η ώθηση προς το άνοιγμα και την συνάντηση που ήρθε ως αποτέλεσμα, αποδείχθηκε περισσότερο δυνατή από οποιαδήποτε άλλη αντίσταση. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Ο εξαγνισμός της ιστορικής μνήμης πραγματοποιείται βραδέως με πολύ υπομονή, η πορεία της όμως είναι ασυγκράτητη. Και ο θεολογικός διάλογος συνιστά ένα παράδειγμα.  Υπάρχει ανάγκη από αποφασιστικές χειρονομίες που θα μπορούν να συμπαρασύρουν και εκείνους οι οποίοι παραμένουν σκεπτικοί, ή εκφράζουν τις αμφιβολίες τους. Ο διάλογος μπορεί και πρέπει πάντα να εμπλουτίζει, δεν είναι αυτοσκοπός και σίγουρα δεν οδηγεί στην απώλεια οποιασδήποτε ιδιαίτερης ταυτότητας. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε και να υπερασπιστούμε.  

Το 2016 θα πραγματοποιηθεί η Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδος. Μπορεί να αποτελέσει και μια σημαντική συνάντηση και για τον Οικουμενικό Διάλογο;

Μετά από πολλά έτη προετοιμασίας και κατόπιν ομοφώνου απόφασης του συνόλου των Προκαθημένων,  η Πανορθόδοξη Σύνοδος θα συγκληθεί στην Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για ένα νέο γεγονός που θα δει όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίας συγκεντρωμένες ομοθυμαδόν επί το αυτό για να συζητήσουν θέματα διοικητικού χαρακτήρα, αλλά και κοινού ενδιαφέροντος και τέλος για να εκφράσουν το μήνυμα της Ορθοδοξίας στον κόσμο «εν ενί στόματι και μια καρδία». Ένα από τα θέματα που οδηγεί αυτή τη μεγάλη Σύναξη είναι η επιθυμία για συνέχεια στον οικουμενικό διάλογο, διάλογο που δεν μπορεί να απασχολεί την Εκκλησία σε διαφορετικές βαθμίδες, αλλά πρέπει να ωριμάσει κατά τον ίδιο τρόπο από όλους και παντού. 

Θα προσκληθεί και ο Επίσκοπος της Ρώμης;

Θα έπρεπε να αποτελέσει απόφαση όλων των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, αλλά η χιλιετής ευχαριστιακή ρήξη μεταξύ των Εκκλησιών μας δεν επιτρέπει ακόμη τη σύγκληση μιας Μεγάλης Οικουμενικής Συνόδου. Είμαστε σίγουροι ότι ο αγαπητός αδελφός της Εκκλησίας της Ρώμης θα είναι μαζί μας σε κοινωνία εν τη προσευχή και από αυτόν ζητούμε να προσευχηθεί για αυτή την ιστορική μας συνάντηση.

Ποια είναι η προσωπική σας ευχή;

Να δώσει ο Θεός στο εγγύς μέλλον να συντελεστεί η συνάντηση των Εκκλησιών μας εν τη Συνοδική ζωή αλλήλων, προς δόξαν του Θεού μας  εν τη Αγία Ομοουσίω, Ζωαρχική και Αδιαιρέτω Τριάδι.

Πηγή:


Γραφείο Ειδήσεων Αμήν

Φόρουμ Καθολικών-Μουσουλμάνων: ‘’Καθολικοί και Μουσουλμάνοι, που εργάζονται μαζί για να υπηρετούν τους άλλους’’

Του Ιωάννη Λότσιου,

Το Τρίτο Σεμινάριο του Φόρουμ Καθολικών και Μουσουλμάνων πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη στις 11-13 Νοέμβριου με θέμα : «Συνεργασία για να υπηρετούμε του άλλους» Τρία συγκεκριμένα θέματα απασχόλησαν το σεμινάριο:: η κοινή εργασία για τους νέους, ενίσχυση του δια-θρησκειακού διαλόγου και διακονία στην κοινωνία.

Η Καθολική Αντιπροσωπεία είχε επικεφαλής των Καρδινάλιο Jean-Louis Tauran, Προέδρου του Ποντιφικού Συμβουλίου για τον Διαθρησκειακό Διάλογο και η μουσουλμανική πλευρά με τον Seyyed Hossein Nasr  Καθηγητή των Ισλαμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, αντί του Πρίγκιπα Ghazi bin Muhammad της Ιορδανίας, ο οποίος για λόγους υγείας δεν μπόρεσε να παρευρεθεί. Οι δύο πλευρές αναγνώρισαν μέσα από πολλά παραδείγματα από ολόκληρο τον κόσμο, συνεργασίας Καθολικών και Μουσουλμάνων σε εκπαιδευτικές και φιλανθρωπικές προσπάθειες. Οι συμμετέχοντες στο Σεμινάριο τόνισαν τα εξής βασικά σημεία:

1. Οι Εκπρόσωποι των δύο πλευρών σε μια εποχή σοβαρής έντασης και συγκρούσεων στον κόσμο, υπογραμμίζουν την ζωτικής σημασία τις αυξανόμενης σχέσης και αμοιβαίας συνεργασίας. Στο πλαίσιο αυτό οι εκπρόσωποι καταδικάζουν ομόφωνα τις τρομοκρατικές πράξεις, την καταπίεση, την βία εναντίων αθώων ανθρώπων, διώξεων, βεβηλώσεων ιερών τόπων και της καταστροφής της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η χρήση της θρησκείας για την άσκηση τρομοκρατίας δεν είναι αποδεκτή και περισσότερο δεν πρέπει να συγχέονται οι πράξεις αυτές με την ίδια την θρησκεία.

2. Η Εκπαίδευση των νέων ανθρώπων, στην οικογένεια, το σχολείο, πανεπιστήμιο, τζαμί και εκκλησία είναι υψίστης σημασίας για την προώθηση μιας καλής ταυτότητας, η οποία οικοδομή με σεβασμό απέναντι στους άλλους. Για αυτό στα σχολικά προγράμματα και βιβλία, η αντικειμενικότητα της γνώσης πρέπει να σέβεται την εικόνα του άλλου.

3. Οι συμμετέχοντες στο Σεμινάριο επιβεβαίωσαν την αναγκαιότητα υπάρξεως του Δια-Θρησκειακού Διαλόγου και της εμβάθυνσης της αμοιβαίας κατανόησης. Για την συνέχιση και των δύο αυτών πλευρών πρέπει να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις, στρεβλώσεις και υποψίες για όλους και για όλα, οι οποίες βλάπτουν τις ειρηνικές σχέσεις τις οποίες επιδιώκουμε.

4. Ιδιαίτερα τονίσθηκε η αναγκαιότητα της δράσεως του διαλόγου, και μάλιστα στους νέους.  Οι Εκπρόσωποι του Σεμιναρίου, ενθαρρύνουν όλους σε πολλαπλασιασμό των συναντήσεων και συνεργασιών για κοινά έργα προς την κοινωνία.

Την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου οι Εκπρόσωποι του Σεμιναρίου, συναντήθηκαν με τον Πάπα Φραγκίσκο, για την πορεία του Χριστιανικού- Ισλαμικού Διαλόγου. Ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε την ικανοποίηση του για την κοινή συνεργασία σε έργα προς την κοινωνία.

Πηγή:

http://www.news.va/en/news/former-canadian-ambassador-on-catholic-muslim-meet

Πάπας Φραγκίσκος: Οι Δεσμοί των δύο Εδρών Ρώμης και Κωνσταντινούπολης

Του Ιωάννη Λότσιου,

‘’Η επίσκεψη του Επισκόπου Ρώμης στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και η νέα συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο είναι δείγμα του βαθύτερου δεσμού που μας ενώνει για τις Έδρες Ρώμη-Κωνσταντινούπολη  (unisce le sedi di Roma e di Costantinopoli) και την επιθυμία να ξεπεραστούν τα εμπόδια που μας χωρίζουν’’, τόνισε ο Πάπας Φραγκίσκος σήμερα για την επικείμενη επίσκεψη στο Φανάρι συναντώντας σήμερα, στο Βατικανό, τα μέλη του θρησκευτικού ιδρύματος Orientale Lumen Foundation in America.

Ο Πάπας Φραγκίσκος επισήμανε ότι υπάρχει ένας πραγματικός οικουμενικός διάλογος που αναζητεί την πιστότητα στο πρόσωπο του Χριστού και στο θέλημα του.Ο Πάπας πρόσθεσε, επίσης, ότι η διάσταση της εσωτερικής ανανέωσης «είναι βασικής σημασίας για να πορευθεί κανείς το δρόμο που οδηγεί στην επανασυμφιλίωση και την πλήρη κοινωνία ανάμεσα σε όλους τους πιστούς του Ιησού».Σύμφωνα με τον ποντίφικα, «δεν νοείται πραγματικός οικουμενικός διάλογος, χωρίς μια μεγαλύτερη διάθεση προς την εσωτερική ανανέωση και την αναζήτηση μεγαλύτερης προσήλωσης και πιστότητας προς τον Ιησού και το θέλημά του».

 Ιδιαιτέρως έκανε μνεία για τον ζήλο και την προσπάθεια τους για την χριστιανική ενότητα των δύο προκατόχων του Πάπα Ιωάννη τον 23^ον και  Πάπα Ιωάννη Παύλο, που προσφάτως αναγνωριστήκαν Άγιοι: «Ο Πάπας Ιωάννης 23ος, όταν συγκάλεσε την Δεύτερη Βατικανή Οικουμενική Σύνοδο, το 1962, υπέδειξε - μεταξύ των στόχων- και την ένωση των χριστιανών, ενώ ο Ιωάννης Παύλος ο Β' έδωσε σημαντική ώθηση στη στράτευση της Καθολικής Εκκλησίας προς τον οικουμενικό διάλογο, με την εγκύκλιό του, Ut unum Sint».

Η πράξη της αγιοποιήσεως υπογραμμίζει την συμβολή τους στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ρ/Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας, τόνισε ο Πάπας Φραγκίσκος.

Πηγή:

http://vaticaninsider.lastampa.it/nel-mondo/dettaglio-articolo/articolo/ecumenismo-ecumenism-ecumenismo-37124/

Καρδινάλιος Κοχ: Ενίσχυση των Σχέσεων η Συνάντηση Πάπα και Πατριάρχου

Tου Ιωάννη Λότσιου,
φωτο απο παλιότερη συνάντηση

Ο Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Χριστιανική Ενότητα, Καρδινάλιος Κερτ Κοχ , σε πρόσφατη συνέντευξη του με την επίσημη δήλωση για το ταξίδι του Πάπα Φραγκίσκου στην Τουρκία, εξέφρασε την ελπίδα ότι η συνάντηση Πάπα και Πατριάρχου στην Κωνσταντινούπολη κατά την Θρονική Εορτή θα ενισχύσει τις σχέσεις μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών: «Ο Παναγιότατος Πατριάρχης με βοήθησε να κοιτάξω την αναγκαιότητα του θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου και Καθολικής Εκκλησίας και με αυτήν την έννοια η συνάντηση θα ενισχύσει τις σχέσεις μας».

Ιδιαίτερος όμως υπογράμμισε ότι το οικουμενικό όραμα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου είναι ένα βασικό στοιχείο για τον ίδιο που διευκολύνει τάσεις και ερωτήματα στον υφιστάμενο θεολογικό διάλογο.

Ο Καρδινάλιος Κοχ τόνισε ότι ο θεολογικός διάλογος είναι σε ένα πολύ δύσκολο και κρίσιμο σημείο, με το θέμα της συνοδικότητας και Πρωτείου και του ρόλου του Επισκόπου Ρώμης.

Για τον διάλογο με τους μουσουλμάνους υπογράμμισε ότι είναι απαραίτητος και για τους Ορθοδόξους και για τους Καθολικούς, αλλά πρέπει να ξεχωρίσουμε και να μην ταυτίζουμε με την θρησκεία τους εξτρεμιστές για να λυθούν τα προβλήματα των χριστιανών στις περιοχές αυτές. Η ‘’βία δεν είναι αδελφή της θρησκείας, αλλά η ειρήνη’’, υπογράμμισε.

Τέλος ο Καρδινάλιος αποκάλυψε ότι η Εγκύκλιο για την Οικολογία ίσως αποτελέσει κοινό κείμενο Πάπα και Πατριάρχου, λόγο και των ιδιαίτερων δεσμών φιλίας και αγάπης που διατηρούν, το οποίο ακόμα επίσημα δεν έχει επιβεβαιωθεί.


Πηγή:

http://www.catholicnewsagency.com/news/ecumenical-dialogue-in-the-spotlight-as-popes-turkey-trip-approaches-48986/

Τροποποίηση του θέματος Συνοδικότητας και Πρωτείου στη Μικτή επιτροπή ορθοδόξων και Ρ/Καθολικών.

Tου Ιωάννη Λότσιου,

Στην  13η συνέλευση της ολομέλειας της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στο Αμμάν της Ιορδανίας δεν εξέδωσε επίσημο κείμενο για το θέμα «Συνοδικοτητα κα πρωτείο». Το προκαταρτικό κείμενο της Συντονιστικής Επιτροπής περί του θέματος αυτού που εκπονήθηκε στο Παρίσι το 2012 συζητήθηκε, αλλά προκάλεσε ορισμένες σοβαρές ενστάσεις. Αποφασίστηκε συνάμα να συνταχθεί ένα νέο σχέδιο για να υποβληθεί στην ολομέλεια. Το νέο θέμα και κείμενο έχει τίτλο «Προς μια κοινή κατανόηση της Συνοδικοτητας και του Πρωτείου στην Εκκλησία της Πρώτης χιλιετίας.  Μετά από σοβαρές ενστάσεις και διαφωνίες σχετικά με το ρόλο του Πρωτείου, προτάθηκε στην Συντονιστική Επιτροπή να συντάξει το κοινό κείμενο για περαιτέρω συζήτηση το 2015.

Επίσης στην σχέση Συνοδικοτητας και Πρωτείου ασκήθηκε κριτική για το Κείμενο της Ραβέννας το 2007 «Εκκλησιολογικές και Κανονικές συνέπειες της Μυστηριακής Φύσεως της Εκκλησίας, με την επισήμανση του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, Εκπροσώπου του Πατριαρχείου της Ρωσίας, ότι έχει εγκριθεί άνευ της συγκατάθεσης του Πατριαρχείου. Ο Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου της Γεωργίας Μητροπολίτης Θεόδωρος δήλωσε ότι το Κείμενο έχει απορριφτεί από το ίδιο το Πατριαρχείο.

Τέλος στην τελική συνεδρίαση της Ολομέλειας παρέστη ο Πατριάρχης των Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος και ο Πρίγκιπας Ghazi bin Muhammad και εξεδόθη ένα επίσημο κοινό ανακοινωθέν για την κατάσταση των χριστιανών στην Μέση Ανατολή. Οι συμπρόεδροι της Επιτροπής Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης και ο Καρδινάλιος Κόρχ, ευχαρίστησαν τον Βασιλιά τις Ιορδανίας για την διοργάνωση και φιλοξενία στο Αμμάν.

Πηγές:

https://mospat.ru/en/2014/09/23/news108420/
http://www.pravmir.com/13-plenary-session-orthodox-catholic-theological-dialogue-completes-work/
http://article.wn.com/view/2014/09/23/13_plenary_session_of_OrthodoxCatholic_theological_dialogue_/

Together with God: Religious coexistence in Albania

(Vatican Radio)

Pope Francis’ meeting with religious leaders in Tirana highlights one of the main purposes of his visit to Albania: to encourage inter-religious dialogue and mutual cooperation among believers. “The presence of the Pope in Albania is to tell all peoples that it is possible to work together,” the Holy Father said ahead of his voyage.

Pope Francis said he sees in Albania a model of inter-religious co-operation. It is a country with a significant Muslim majority; Christians account for approximately 30% of the population. But Christians and Muslims have found a way to live peacefully with one another. Albanians speak easily about their relationships with their Muslim or Christian neighbours, celebrating with one another, mourning with one another, living together in (relative) harmony.

Throughout the Pope’s visit there has been a focus on the persecution that all believers endured during the communist regime. The transition to democracy, as Pope Francis noted in his address to the religious leaders, has created the conditions that make the exercise of authentic religious freedom possible. “Religious freedom,” the Pope said, quoting St John Paul II, “is not only a precious gift from the Lord for those who have faith: it is a gift  for each person, because it is the basic guarantee of every other expression of freedom.” An authentic religious spirit, Pope Francis continued, must reject all forms of violence in the name of God.

Perhaps the most significant part of his message, though, is that religious freedom cannot be preserved only with legislation imposed from above. “Rather, religious freedom is a shared space,” the Pope said, “an atmosphere of respect and cooperation that must be built with everyone’s participation, even those who have no religious convictions.”

Albanians are trying to build this “shared space,” where believers of different traditions can live together in peace. Pope Francis has encouraged the people of Albania not only to continue to grow in peaceful co-existence, but also to continue to be a sign for their own nation and for the world.

Πηγή:

http://en.radiovaticana.va/news/2014/09/21/together_with_god_religious_coexistence_in_albania/1107031

Οι κατηγορίες της «Ομολογίας» και της «Πανομολογιακότητας, Συλλογικός Τόμος

Τού Ιωάννου Λότσιου,

Η δυσκολία στην αποσαφήνιση των εννοιών ''Ομολογία’’ και «Πανομολογιακότητα», μετά από το πέρας δεκαετιών στον χώρο της Οικουμενικής Κίνησης, άρχισε να αποκτά κάποιες ενδεικτικές σημασίες.

Ο όρος «Ομολογία» είναι γνωστός καθιερωμένος όρος για να περιγράψει εκείνες τις χριστιανικές κοινότητες ή εκκλησίες. Αλλά τι είναι «Ομολογία»; θεολογικός ή κοιωνιολογικός όρος; διαφέρει απο την έννοια της Εκκλησίας ή της Κοινωνίας;

 Το Βιβλίο Denomination: Assessing An Ecclesiological Category, επιμέλεια των Paul M. Collins and Barry Ensign-George. στην σειρά Ecclesiological Investigations, τόμος 11. London: Bloomsbury T&T Clark, 2011. σ. 117, αποτελεί μια τεκμηριωμένη επιστημονική μελέτη που κινείται στην πράξη της Εκκλησίας, ανάμεσα στην τοπική και παγκόσμια εκκλησιολογία, αναλόγως των εκκλησιολογικών προϋποθέσεων των Εκκλησιών και των Ομολογιών.  Επίσης δίδεται έμφαση στην διαφορετικότητα των ομολογιών.

Στα παραπάνω ερωτήματα αυτή η εξαιρετική συλλογή δοκιμίων από εκπροσώπους από των μεγαλύτερων χριστιανικών παραδόσεων, δίνουν μια απάντηση, στην περιγραφή και κατανόηση του όρου «Ομολογία». Από αυτό αντλεί κανείς σημαντικές πληροφορίες για την σχέση των εκκλησιών που αυτό-προσδιορίζονται στην εκκλησιολογικής τους αυτοσυνειδησία ως «Ομολογίες», με  τις εκκλησίες εκείνες που δεν κατανοούν τον εαυτό τους εκκλησιολογικά το ίδιο.

 Οι συγγραφείς αρχικώς εξηγούν την έννοια της «ομολογίας», ως αποδεκτή αλληλοεξαρτώμενη πράξη που διαποτίζει όλες της εκδηλώσεις της Εκκλησίας. Στην βάση αυτής της βασικής προϋποθέσεις και της πρωταρχικής σημασίας της «Ομολογίας», στη συνέχεια προβαίνουν σε μια αξιολόγηση στην κατανόηση της  Αγγλικανικής, Βαπτιστικής, Λουθηρανικής, Ρωμαιοκαθολικής κ.α. θεώρησης και το πώς αυτή η σημασία αποκτά έναν θεμελιώδες παγκόσμιο χαρακτήρα. Η ανάλυση του όρου γίνεται με μια ποικίλη  και συγκριτική ιστορική θεώρηση ανάμεσα στην σχέση της «Ομολογίας» και της «Πανομολογιακότητας». Η κάθε «Ομολογία» έχει όπως είναι φυσικό την δική της ιστορία και θεολογική προοπτική, που βοηθά κάθε ενδιαφερόμενο να αποκτήσει γνώση για την κατανόηση του Οικουμενικού Διαλόγου.

Τέλος, στο βιβλίο αυτό γίνεται λόγος για την θέση της «Πανομολογιακότητας» και των εκκλησιαστικών και θεολογικών χαρακτηριστικών εν σχέση με την ποικιλομορφία, αν προωθεί τον χωρισμό ή την πορεία προς την επίτευξη μιας πληρέστερης ενότητας.

Πηγή:

http://www.amazon.com/Denomination-Assessing-Ecclesiological-Category-Investigations/dp/0567131319

9th meeting of Joint Russian-Iranian Commission for Orthodoxy-Islam Dialogue takes place in Tehran

 

The Russian Orthodox Church Department for External Church Relations

On 25-26 August 2014, the 9^th meeting of the Joint Russian-Iranian Commission for Orthodoxy-Islam Dialogue took place in the capital of Iran. This year, the meeting was dedicated to the theme “Importance and Strengthening of Cooperation and Mutual Understanding between Islam and Orthodoxy.”

The delegation of the Russian Orthodox Church included Archbishop Feofilakt of Pyatigorsk and Cherkessk; archpriest Vladislav Tsypin, professor of the Moscow Theological Academy; Archimandrite Alexander (Zarkeshev), rector of St Nicholas Cathedral in Tehran; archpriest Sergiy Zvonarev, secretary for far abroad countries of the Department for External Church Relations; Rev. Dimitry Safonov, head of the DECR sector for interreligious contacts; Ms. Elena Dunaeva, senior researcher at the Institute of Oriental Studies of the Russian Academy of Sciences.

The session opened in a conference-hall of the Islamic Culture and Relations Organization of Iran. Its head, Dr. Abouzar Ebrahimi, warmly greeted the church delegation and delivered an opening address.

Archbishop Feofilakt read out His Holiness Patriarch Kirill’s greeting to the participants in the meeting and delivered a report “On Witness of Faith and Subject-Matter of Interfaith Dialogue.”

Mr. Ali Younesi, adviser to the Iranian President on religious minorities, told those present about the policy of the Iranian state in regard to religious minorities.

In his address,Ayatollah Mohammad Ali Taskhiri, who had stood at the origins of the Orthodoxy-Islam Dialogue, emphasized that combined efforts were needed to overcome extremism and violence.

At the conclusion of the first part of the forum, Archbishop Feofilakt thanked the Iranian side for the warm and cordial welcome and wished the sessions to continue in the same spirit of mutual understanding, characteristic of such meetings.

The first section was called “Religious Extremism and Ways to Oppose It.”

Opening the session, Hojat-ol-Islam Dr. Seyyed Javad Beheshti described the position of the Iranian theologists on the origins of extremism which uses religion as a cover.

In his address, Rev. Dimitry Safonov focused on the problem of extremism under religious slogans. He briefly introduced the participants in the session to addresses and official statements of the supreme authority of the Russian Orthodox Church on this issue and shared the results of the research on activities of extremist groups in Syria and Iraq.

Archbishop Feofilakt acted as a moderator of the section “Veneration of Martyrs in Islam and Christianity”. During the section, archpriest Vladislav Tsypin delivered a report “On Feat and Veneration of Martyrs in the Russian Orthodox Church.”

In his address, the former head of the Islamic Culture and Relations Organization of Iran, Mr. Mohammadi Iraqi, told about the veneration of martyrs for faith in Islam.

The next section summarized the results of eight previous rounds of the dialogue which began in 1997. Archimandrite Alexander (Zarkeshev) told those present about the history of Orthodoxy in Iran and made an evaluation of all eight meetings in which he had taken part. In her report “Orthodoxy-Islam – The Way to Strengthen Trust and Broaden Cooperation between Russia and Iran”, Ms. Elena Dunaeva spoke about the role of the Commission for the development of intercultural and interstate relations between the people of the two countries.

Mr. Mohammad Masjed Jamei, senior consultant at the University of Religions in Qom, told the participants in the meeting about the academic tradition of studying Orthodoxy at the Iranian theological schools.

On 25 August 2014, the church delegation met with representatives of Christian communities of Iran, invited to the forum. The meeting took place on the initiative of the delegation of the Russian Orthodox Church. Among its participants were Archbishop Mar Narsai Benyamin, head of the Diocese of Iran of the Assyrian Church of the East, as well as clergymen representing the Armenian Church (Catholicosate of Cilicia), the Assyrian Presbyterian Church and other Christian communities. During the meeting, Christians from Iran told about their life in that country. Archbishop Feofilakt warmly greeted them and told them about the efforts of the Russian Orthodox Church to help Christians in the Middle East.

The section “Religious Minorities and Necessity of Peaceful Coexistence in the World” opened the second day of the forum. Rev. Dimitry Safonov acted as a moderator of that section.

During the section, archpriest Sergiy Zvonarev delivered a report on Modern Peacemaking Mission of the Russian Orthodox Church in the Middle East.

Mr. Seyed  Abolhasan Navvab, rector of the University of Religions and Denominations, presented his views on the topic of the section. Ayatollah Hadavi Tehrani delivered a report on extremism under religious slogans.

The participants in the section noted the similarity of their positions concerning the overcoming of extremism and decided to continue their joint work on this issue.

A final communiqué was adopted at the concluding session.

The forum aroused interest among the Iranian mass media. Attending the sessions were dozens of the Iranian scholars specializing in religious studies, as well as post-graduate students and students of the universities of Iran.

Πηγή:




The Russian Orthodox Church

https://mospat.ru/en/2014/08/27/news107162/