Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Environmental Justice and Peace Quotes by His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew



"If human beings were to treat one another’s personal property the way they treat the natural environment, we would view that behavior as anti-social and illegal. We would expect legal sanctions and even compensation. When will we learn that to commit a crime against the natural world is also a sin?"
"The way we respond to the natural environment is directly reflects the way we treat human beings. The willingness to exploit the environment is revealed in the willingness to permit avoidable human suffering. So the survival of the natural environment is also the survival of ourselves. When we will understand that a crime against nature is a crime against ourselves and sin against God?"
"We have traditionally regarded sin as being merely what people do to other people. Yet, for human beings to destroy the biological diversity in God’s creation; for human beings to degrade the integrity of the earth by contributing to climate change, by stripping the earth of its natural forests or destroying its wetlands; for human beings to contaminate the earth’s waters, land and air – all of these are sins."
"We are treating our planet in an inhuman, godless manner precisely because we fail to see it as a gift inherited from above. Our original sin with regard to the natural environment lies in our refusal to accept the world as a sacrament of communion, as a way of sharing with God and neighbor on a global scale. It is our humble conviction that divine and human meet in the slightest detail contained in the seamless garment of God’s creation, in the last speck of dust."
"It should not be fear of impending disaster with regard to global change that obliges us to change our ways with regard to the natural environment. Rather, it should be a recognition of the cosmic harmony and original beauty that exists in the world. We must learn to make our communities more sensitive and to render our behavior toward nature more respectful. We must acquire a compassionate heart – what St. Isaac of Syria, a seventh century mystic once called a heart that burns with love for the whole of creation: for humans, for birds and beasts, for all God’s creatures.
"The fundamental criterion for an ecological ethic is not individualistic or commercial. It is deeply spiritual. For, the root of the environmental crisis lies in human greed and selfishness. What is asked of us is not greater technological skill, but deeper repentance for our wrongful and wasteful ways. What is demanded is a sense of sacrifice, which comes with cost but also brings about fulfillment. Only through such self-denial, through our willingness sometimes to forgo and to say “no” or “enough” will we rediscover our true human place in the universe."
"This sacrifice for the sake of sharing means learning to give, and not simply to give up. It is learning to share and to connect with others and with the natural world. It is a way of loving, of moving gradually away from what I want to what God’s world needs. It is liberation from fear, greed and compulsion. It is regaining a sense of wonder, being filled with a sense of goodness, seeing all things in God, and God in all things."
"If we are guilty of relentless waste, it is because we have lost the spirit of worship. We are no longer respectful pilgrims on this earth; we have been reduced to careless consumers or passing travelers. This spiritual vision of worship guides us to a life that sees more clearly and shares more fairly, moving away from what we want individually to what the world needs globally. Then, we begin to value everything for its place in creation and not simply its economic value to us, thereby restoring the original beauty of the world, seeing all things in God and God in all things."
"We have been commanded to taste of the world’s fruits, not to waste them; we have been commissioned to care for the world, not to waste it. When Christ fed the multitudes with a few loaves and fish on a hill in Palestine, he instructed his disciples to “gather up all of the remaining fragments, so that nothing may be lost.” (John 6.12) This instruction should serve as a model in a time of wasteful consumption, where even the refuse of affluent societies can nourish entire populations."
"It is a qualitative element of our faith that we believe in and accept a Creator, who fashioned the world out of love, making and calling it “very good.” Tending to and caring for this creation is not a political whim or a social fashion. It is a divine commandment; it is a religious obligation. It is no less than the will of God that we leave as light a footprint on our environment."
"It is never too late. God’s world has incredible healing powers; and human choices can change the tide in global warming. Within a single generation, we could steer earth toward our children’s future. With God’s blessing and help, that generation can begin now. For the first time in the history of our world, we recognize that our decisions and choices directly impact the environment. It is up to us to shape our future; it is up to us to choose our destiny. Breaking the vicious circle of ecological degradation is a choice with which we are uniquely endowed, at this crucial moment in the history of our planet."
"Ecology cannot inspire respect for nature if it does not express a different worldview from the one that prevails in our culture today, from the one that led us to this ecological impasse in the first place. What is required is an act of repentance, a change in our established ways, a renewed image of ourselves, one another and the world around us within the perspective of the divine design for creation. To achieve this transformation, what is required is nothing less than a radical reversal of our perspectives and practices."
"Poverty is not caused by the lack of material resources. It is the immediate result of our exploitation and waste. There is a close link between the economy of the poor and the warming of our planet. Conservation and compassion are intimately connected. The web of life is a sacred gift of God -- ever so precious, yet ever so delicate. Each of us dwells within the wider ecosystem; each of us is a part of a larger, global environment. We must serve our neighbor and preserve our world with both humility and generosity, in a perspective of frugality and solidarity."
"All of us have to work, each from his or her own place in the world; indeed, we must work together, irrespective of religious conviction, racial origin, and professional discipline. Our efforts will remain meaningless and fruitless if they remain fragmented and isolated. For, the protection of the world’s natural beauty is one consideration, one concern, one song, to the glory of God and all creation.
"Climate change is much more than an issue of environmental preservation. Insofar as human-induced, it is a profoundly moral and spiritual problem. To persist in our current path of ecological destruction is not only folly. It is suicidal because it jeopardizes the diversity of our planet. Moreover, climate change constitutes a matter of social and economic justice. For, those who will most directly and severely be affected by climate change will be the poorer and more vulnerable nations (what Christian Scriptures refer to as our “neighbor”) as well as the younger and future generations (the world of our children, and of our children’s children)."
"Indigenous peoples throughout the world are the stewards and guardians not only of the forests and the seas, as well as of a vast store of knowledge about the natural world, which they regard as the “library of life.” They know the properties and potential uses of every living thing around them. The rest of the world is sometimes jealous of that knowledge, and indigenous peoples are understandably, and often justifiably, cautious about sharing it."
"The word “ecology” contains the prefix “eco,” which derives from the Greek word oikos, signifying “home” or “dwelling.” How unfortunate, then, and indeed how selfish it is that we have reduced its meaning and restricted its application. This world is indeed our home. Yet it is also the home of everyone, just as it is the home of every animal creature and of every form of life created by God. It is a sign of arrogance to presume that we human beings alone inhabit this world. Moreover, it is a sign of arrogance to imagine that only the present generation enjoys its resources."
"Whenever we narrow religious life to our own concerns, then we overlook the prophetic calling of the Church to implore God and invoke the divine Spirit for the renewal of the whole polluted cosmos. For, the entire world is the space within which this transformation is enacted. When we are transformed by divine grace, then we discern the injustice in which we are participants; but then we will also labor to share the resources of our planet; then, we realize that eco-justice is paramount -- not simply for a better life, but for our very survival."
"As Orthodox Christians, we use the Greek word kairos to describe a moment in time, often a brief moment in time, which has eternal significance. For the human race as a whole, there is now a kairos, a decisive time in our relationship with God’s creation. We will either act in time to protect life on earth from the worst consequences of human folly, or we will fail to act. May God grant us the wisdom to act in time. Amen."
 

[Source: John Chryssavgis, Cosmic Grace – Humble Prayer: The Ecological Vision of the Green Patriarch Bartholomew I, Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids MI, 2008.]

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΗΣ Α. ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ





 Πηγή: Φως Φαναρίου,
Μετά πλείστης χαράς ανακοινούται εις το Χριστεπώνυμον πλήρωμα, ότι η Αυτού Αγιότης, ο Πάπας Ρώμης Φραγκίσκος, πραγματοποιών επίσημον επίσκεψιν προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και την Α.Θ.Παναγιότητα, θα αφιχθή εις Φανάριον μετά της συνοδείας Αυτού, το Σάββατον, 29ην Νοεμβρίου, και περί ώραν 6:15 μ. μ..
Εκ της εισόδου των Πατριαρχείων ο Πάπας μετά του Πατριάρχου θα κατευθυνθούν εις τον Πάνσεπτον Πατριαρχικόν Ναόν, ένθα θα τελεσθή Δοξολογία, παρουσία€ της εκατέρωθεν Ιεραρχίας, των εν τη Πόλει Προξενικών Αρχών και άλλων επισήμων.
Μετά την τελετήν και τας εκατέρωθεν προσφωνήσεις εν τω Π. Πατριαρχικώ Ναώ θα επακολουθήσουν εν τη Αιθούση του Θρόνου η παρουσίασις των Ιεραρχών εκατέρωθεν, ως και των λοιπών μελών της Παπικής Συνοδείας, και αι επίσημοι συνομιλίαι του Πάπα και του Πατριάρχου εν τω Πατριαρχικώ Γραφείω.
ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΝΑΟΣ
ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ
Ανακοινούται ότι επί τη εορτή του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, της και Θρονικής εορτής της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, τελεσθήσονται εν τω Π. Πατριαρχικώ Ναώ, το Σάββατον, 29ην Νοεμβρίου, και ώραν 4:00 μ.μ., Μέγας Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ελβετίας κ. Ιερεμίου, την Κυριακήν, 30ήν ιδίου, η καθιερωμένη Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία.
Κατ’ αυτήν θα παραστή η Αυτού Αγιότης, ο Πάπας Ρώμης Φραγκίσκος, μετά της συνοδείας Αυτού, εκπρόσωποι των δογμάτων, ο Εξοχ. Κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, υπουργός Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος της εντίμου Ελληνικής Κυβερνήσεως, εκ προσώπου αυτής, οι εν Αγκύρα διαπεπιστευμένοι Πρέσβεις και άλλοι επίσημοι.
Εις το τέλος της Θείας Λειτουργίας θα ανταλλαγούν επίσημοι λόγοι μεταξύ των σεπτών Προκαθημένων των δύο Εκκλησιών, ως και αναμνηστικά δώρα, και θα επακολουθήση η ευλογία του πληρώματος υπ’ Αυτών από του εξώστου της Αρχιγραμματείας.
Έναρξις όρθρου ώρα 8ηνπ.μ.. Η Α. Αγιότης, ο Πάπας, θα προσέλθη περί ώραν 9:45π.μ.


Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ


φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας



ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν μεσημβρίαν τῆς Κυριακῆς, 23ης Νοεμβρίου, ἡ Αὐτοῦ Ἐξοχότης ὁ Ἀντιπρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς κ. Joseph Biden ἐπεσκέφθη ἐπισήμως τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον γενόμενος δεκτός μετά τιμῶν κατά τό Πατριαρχικόν Πρωτόκολλον, λίαν δέ ἐγκαρδίως ὑπό τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, μετά τοῦ Ὁποίου συνωμίλησε διά μακρῶν, ἐπί μίαν καί ἡμίσειαν ὥραν, παρουσίᾳ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου καί Σηλυβρίας κ. Μαξίμου, τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιμανδρίτου κ. Βαρθολομαίου καί τῶν Ἱερολ. Ἀρχιδιακόνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Ἰωάννου Χρυσαυγῆ καί Διακόνου κ. Νήφωνος Τσιμαλῆ. Τόν κ. Ἀντιπρόεδρον συνώδευον στενοί συνεργάται αὐτοῦ. 

Ὁ Πατριάρχης συνεχάρη τόν Ἐξοχώτατον διά τά γενέθλια αὐτοῦ (20 Νοεμβρίου) καί τόν ηὐχαρίστησε δι᾿ ὅσα ἀγαθά περί Αὐτοῦ εἶπε κατά τήν πρό τινων μηνῶν συνελθοῦσαν Κληρικολαϊκήν Συνέλευσιν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, γενικώτερον δέ διά τό ἐνδιαφέρον του διά τήν Ἐπαρχίαν ἡμῶν ταύτην καί δι᾿ αὐτόν τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον. 

Ἡ περαιτέρω συζήτησις περιεστράφη περί τήν ἐπικειμένην ἐπίσκεψιν τῆς Α. Ἁγιότητος τοῦ Πάπα εἰς τό Φανάριον καί τήν πρόσφατον ἐν Ἱεροσολύμοις συνάντησιν αὐτοῦ καί τοῦ Πατριάρχου, ὡς καί τήν ἐπακολουθήσασαν συνάντησιν αὐτῶν ἐν Βατικανῷ ὁμοῦ μετά τῶν Ἐξοχ. Προέδρων τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστίνης• τήν κατάστασιν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί τήν Οὐκρανίαν• τήν Θεολογικήν Σχολήν Χάλκης• τόν ἐκδοθέντα νέον νόμον ἐν Ἀμερικῇ περί μεταναστεύσεως• τήν συμμετοχήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν καταγγελίαν τῆς συγχρόνου δουλείας καί τῶν παρεμφερῶν αὐτῇ φαινομένων καί τό προετοιμαζόμενον νά ὑπογραφῇ ἐν Ρώμῃ σχετικόν κείμενον (Global Freedom Network) κ. ἄ. . 

Διαρκούσης τῆς συζητήσεως προσῆλθε καί ἡ σύζυγος τοῦ Ἀντιπροέδρου Εὐγεν. Δρ. Jill Biden, ἐλήφθησαν φωτογραφίαι (τά ἀναμνηστικά δῶρα ἀντηλλάγησαν διά τῶν ἁρμοδίων ὑπηρεσιῶν τήν προτεραίαν) καί, κατά τήν ἀναχώρησιν τοῦ ζεύγους Biden, οὗτοι προσεκύνησαν εἰς τόν Πατριαρχικόν Ναόν, τῇ συνοδείᾳ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Πατριάρχου, Ὅστις καί προέπεμψεν αὐτούς εἰς τήν εἴσοδον τῶν Πατριαρχείων.



Πηγή:

http://fanarion.blogspot.gr/2014/11/blog-post_67.html


Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Βαρθολομαίος: Ο Πόλεμος εν ονόματι της Θρησκείας είναι Πόλεμος εναντίον αυτής της ίδιας της Θρησκείας





Αρκετά μηνύματα περιελάμβανε ο χαιρετισμός του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά το εν τη Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή Συνέδριον με θέμα: «Εξερευνώντας την πόλη μου … Περιβάλλον, άνθρωπος και κοινωνία στα αστικά κέντρα του
21ου αιώνα - Ελλάδα και Τουρκία» στις 24 Οκτωβρίου.

Ακολουθει ολόκληρος ο χαιρετισμός:


Ιερώτατοι άγιοι αδελφοί,
Ελλογιμωτάτη Διευθύντρια της καθ᾿ ημάς Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής,
Ελλόγιμοι Εκπαιδευτικοί,
Αγαπητοί μαθηταί και μαθήτριαι,

Με πολλήν χαράν χαιρετίζομεν την εμπνευσμένην πρωτοβουλίαν της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής να διοργανώση το μαθητικόν αυτό Συνέδριον με θέμα: «Εξερευνώντας την πόλη μου … Περιβάλλον, άνθρωπος και κοινωνία στα αστικά κέντρα του 21ου αιώνα - Ελλάδα και Τουρκία», και να συγχαρώμεν από καρδίας δι᾽ αυτήν τόσον την Διευθύντριαν της Σχολής, Ελλογιμωτάτην κυρίαν Βικτωρίαν Λαιμοπούλου, όσον και τους συντελέσαντας εις την διοργάνωσιν του Συνεδρίου, τους καθηγητάς και τα μέλη της Εφορείας αυτής με επί κεφαλής τον Εντιμολ. κ. Αθανάσιον Αγγελίδην.

Η πρωτοβουλία αυτή, της οποίας ζώμεν από σήμερα την πραγματοποίησιν, είναι όντως εμπνευσμένη, διότι συγκεντρώνει εις την ωραίαν αυτήν αίθουσαν εκδηλώσεων της ιστορικής Σχολής μας μαθητάς από την Ελλάδα και την Τουρκίαν διά να συζητήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις, διά να εισφέρουν προτάσεις και να προβληματισθούν διά δύο σημαντικούς παράγοντας της ανθρωπίνης ζωής: το φυσικόν και το κοινωνικόν περιβάλλον και την σχέσιν του ανθρώπου μετ᾽ αυτών, σχέσιν η οποία καθορίζει το παρόν και το μέλλον της ζωής του. Καί πάντα ταύτα θα εξετασθούν εις το πλαίσιον της ζωής του συγχρόνου ανθρώπου εις τα αστικά κέντρα τόσον της Τουρκίας όσον και της Ελλάδος, τα οποία διά του μεγέθους και της δομής των καθιστούν τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει το περιβάλλον, φυσικόν και κοινωνικόν, οξύτερα, και την άμεσον διευθέτησίν των επιβεβλημένην ανάγκην.

Η διοργάνωσις του παρόντος συνεδρίου τυγχάνει όμως ευπρόσδεκτος και αξιέπαινος πρωτοβουλία και διά δύο ακόμη λόγους: ο πρώτος είναι η παρεχομένη ευκαιρία συναντήσεως και ανταλλαγής απόψεων επί της προβληματικής του Συνεδρίου μεταξύ μαθητών εκ της ενταύθα Ομογενείας και εκ της Ελλάδος, αλλά και αλληλογνωριμίας αυτών, προς όφελος και των δύο πλευρών. Διό και με πολλήν πατρικήν στοργήν και αγάπην καλοσωρίζομεν τους εξ Ελλάδος προερχομένους μαθητάς, η παρουσία και συμμετοχή των οποίων εις το μαθητικόν τούτο Συνέδριον μας δίδει μεγάλην χαράν, και γεμίζει την καρδίαν μας με αισιοδοξίαν διά το μέλλον εν γένει, αλλά και διά το φυσικόν και κοινωνικόν περιβάλλον, μέσα εις το οποίον θα ζήσετε και εσείς και οι συνομίληκοί σας.
Εις αυτό ακριβώς έγκειται και ο δεύτερος λόγος ο οποίος καθιστά εμπνευσμένην την πρωτοβουλίαν διοργανώσεως του Συνεδρίου τούτου.

Τα προβλήματα του φυσικού περιβάλλοντος και η προστασία του, ως και τα ζητήματα τα συνδεόμενα με το κοινωνικόν περιβάλλον, όπως είναι τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, της αποξενώσεως των ανθρώπων, και της περιθωριοποιήσεως ωρισμένων εξ αυτών λόγω ιδιαιτέρων συνθηκών της ζωής των, απασχολούσαν μέχρι τούδε μόνον τους μεγαλυτέρους, οι οποίοι και φέρομεν εν πολλοίς την ευθύνην τόσον διά την μόλυνσιν και καταστροφήν του φυσικού περιβάλλοντος όσον και διά τα υπάρχοντα εις το κοινωνικόν περιβάλλον προβλήματα, τα οποία δυναμιτίζουν πολλές φορές τας σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, και αυτήν ταύτην την κοινωνίαν. Διά του παρόντος όμως συνεδρίου τα ζητήματα αυτά γίνονται αντικείμενον προβληματισμού και προτάσεων και των νεωτέρων, των μαθητών των Σχολείων μας, γεγονός το οποίον αποδεικνύει την ευαισθητοποίησιν αυτών και γεννά την ελπίδα διά το μέλλον, ότι θα είναι καλλίτερον του σήμερον.

Το τοιούτον μας χαροποιεί μεγάλως διότι ως Οικουμενικόν Πατριαρχείον από δεκαετιών αγωνιζόμεθα διά την εμπέδωσιν της ανάγκης προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, το οποίον αποτελεί τον κοινόν οίκον τον οποίον εχάρισεν εις όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους ο Δημιουργός Θεός, και τον οποίον έχομεν την ευθύνην και το χρέος να προστατεύωμεν ως και τον προσωπικόν μας οίκον έκαστος. Εκ παραλλήλου προς την προστασίαν του φυσικού περιβάλλοντος το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν παύει να κηρύττη και να υπερασπίζεται την κοινήν αξίαν όλων των ανθρώπων, συμφώνως προς τον λόγον του Αποστόλου Παύλου «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ• πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. γ΄ 28-29), και να αγωνίζεται παντοιοτρόπως διά την άρσιν πάσης διακρίσεως μεταξύ των ανθρώπων, ως απαδούσης και αντιστρατευομένης το θέλημα και τας εντολάς του Θεού.

Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον από δεκαετιών εργάζεται διά την ανάπτυξιν διμερών και πολυμερών διαθρησκειακών διαλόγων οι οποίοι έχουν ως κύριον στόχον τους την καλλιέργειαν της ιδέας της ανοχής του ετέρου, του διαφορετικού, και την προβολήν του οράματος της επιτεύξεως της ειρηνικής συμβιώσεως μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων και ιδεολογικών τοποθετήσεων. Ως Οικουμενικός Πατριάρχης πολλάκις έχομεν είπει και τονίσει, ότι ο πόλεμος εν ονόματι της θρησκείας είναι πόλεμος εναντίον αυτής της ίδιας της θρησκείας. Δυστυχώς, τας ημέρας αυτάς γινόμεθα και πάλιν μάρτυρες πολεμικών συρράξεων αι οποίαι έχουν την αιτίαν των εις τας διαφορετικάς θρησκευτικάς πεποιθήσεις, διό και συγχαίρομεν πρωτοβουλίας όπως είναι η παρούσα, αι οποίαι στοχεύουν εις την καλλιέργειαν της ιδέας της ανοχής και της ειρηνικής συνυπάρξεως των ανθρώπων.

Η συμμετοχή σας, λοιπόν, εις το μαθητικόν τούτο Συνέδριον αποτελεί απόδειξιν της συστρατεύσεώς σας εις την μεγάλην αυτήν προσπάθειαν, η οποία ελπίζομεν και ευχόμεθα από καρδίας να αποβή ωφέλιμος και καρποφόρος, η δε εν τη Πόλει παραμονή σας και το προσκύνημά σας εις ένα τόπον εις τον οποίον τα ίχνη της ιστορίας του Γένους μας παραμένουν ανεξίτηλα, να είναι μία αλησμόνητος εμπειρία δι᾽ όλους σας, την οποίαν θα επιθυμήτε να ζήσετε και πάλιν επανερχόμενοι εδώ, όπου και σας αναμένομεν πάντοτε μετά πολλής αγάπης. Τούτο ισχύει τόσον δι᾽ εσάς, τους μαθητάς εξ Ελλάδος, πολλούς από τους οποίους έχομεν την χαράν να υποδεχώμεθα και εις το Φανάριον και εις τα διοργανούμενα τα τελευταία έτη καθ᾽ εκάστην άνοιξιν υπό του Ζωγραφείου Λυκείου μαθητικά συνέδρια, όσον και τους φοιτητάς, ως είναι οι παρόντες σήμερον εις το Συνέδριον φοιτηταί της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Σας υποδεχόμεθα και σας, Ελλόγιμοι φοιτηταί, με πολλήν πατρικήν αγάπην, και χαιρόμεθα ιδιαιτέρως διά την παρουσίαν σας εις τον ιστορικόν αυτόν χώρον της Παιδείας, τον αποτελούντα προέκτασιν της Ιεράς αυλής της Μητρός Εκκλησίας, η οποία ουδέποτε έπαυσε να μεριμνά και να φροντίζη διά την προώθησιν και προαγωγήν της παιδείας, ιδία δε διά του προκατόχου ημών και ιδρυτού, προ 560 ετών, της Πατριαρχικής ταύτης Σχολής, λογίου Πατριάρχου Γενναδίου του Σχολαρίου, εις τον οποίον είναι αφιερωμένον το εντός ολίγων εβδομάδων πραγματοποιούμενον εν συνεργασία μετά της Θεολογικής Σχολής σας Συνέδριον εις τον χώρον τούτον και πάλιν.
Σας καλωσορίζομεν λοιπόν όλους, μαθητάς και φοιτητάς, εις την Πόλιν μας και σας ευλογούμεν πατρικώς, ευχόμενοι πλούσιον τον παρά Θεού φωτισμόν διά τας σπουδάς και την ζωήν σας.


Πηγή:

http://www.agioritikovima.gr/oikpa/item/46043-βαρθολομαίος-οι-διαθρησκειακοί-διάλογοι-έχουν-στόχο-την-ανοχή-του-διαφορετικού

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Διάσκεψη για το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Τορόντο.

 


Διάσκεψη στις 21 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε απο την Μητρόπολη Τορόντο για το Οικουμενικό Πατριαρχείο με θέμα απο το παρελθόν κοιτάζοντας στο μέλλον, ''Reflecting on the Past; Looking toward the Future''. Οι εισηγήσεις κάλυψαν τον ιστορικό και εκκλησιαστικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας.

Το μήνυμα του Οικουμενικου Πατριάρχη
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Τορόντο, ὑπέρτιμε καὶ ἔξαρχε παντὸς Καναδᾶ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητὲ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Σωτήριε, χάρις εἴη τῇ ὑμετέρᾳ Ἱερότητι καὶ εἰρήνη παρὰ Θεοῦ.
Μετ᾿ ἰδιαιτέρας χαρᾶς καὶ εὐαρεσκείας ἐπληροφορήθημεν ἐκ τοῦ ἀπὸ τῆς δ΄ Αὐγούστου ἐ.ἔ. γράμματος τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Ἱερότητος ὅτι ἡ ὑπ᾿ αὐτὴν Ἱερὰ Μητρόπολις Τορόντο ὀργανώνει τὴν κα΄ Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. ἡμερίδα μὲ θέμα τὸ Οἰκουμενικὸν ἡμῶν Πατριαρχεῖον, τὸν ἱστορικὸν καὶ ἐκκλησιαστικὸν αὐτοῦ ρόλον καὶ τὴν ἱερὰν ἀποστολὴν ἀλλὰ καὶ τὴν μακραίωνα μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν μεμαρτυρημένην μεγίστην προσφορὰν αὐτοῦ καὶ τὰ ἀντιμετωπιζόμενα ὑπ᾿ αὐτοῦ σήμερον ἐν τῇ ἀσκήσει τῆς οἰκουμενικῆς διακονίας του προβλήματα, μετὰ προβολῆς ὡριαίας διαρκείας ταινίας ἐπὶ τῆς συμπληρουμένης τὴν ἑπομένην, κβ΄ Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ., εἰκοσιτριετοῦς Πατριαρχικῆς ἡμῶν διακονίας, ἐφ᾿ ᾗ ἡμερίδι αἰτεῖται ἡ ὑμετέρα ἀγάπη τὸν Πατριαρχικὸν ἡμῶν χαιρετισμόν, τὸν ὁποῖον καὶ μετὰ συγκινήσεως πολλῆς καὶ εὐφροσύνου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ἀπευθύνομεν πᾶσι τοῖς μετέχουσιν αὐτῆς ἐκ Καναδᾶ καὶ ἐξ Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀδελφοῖς καὶ εὐλογημένοις τέκνοις ἡμῶν.
Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἑδρεῦον ἐν τῇ Κωνσταντίνου Πόλει, τυγχάνει, ὡς γνωστὸν τοῖς πᾶσιν, ἡ ἀνωτάτη Θρησκευτικὴ Ἀρχὴ τῶν ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, εἶναι δὲ ὀνόματι καὶ πράγματι οἰκουμενικὸν καὶ ἀπολαμβάνει καθολικοῦ κύρους παγκοσμίως λόγῳ πρωτίστως τῆς προσφορᾶς ἀλλὰ καὶ τῆς θέσεως αὐτοῦ ὡς πρώτης Ἐκκλησίας ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ.
Ἡ οἰκουμενικότης τῆς Μητρὸς πάντων ἡμῶν Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἰδιότης ἀπορρέουσα ἐκ τῶν καθηκόντων καὶ εὐθυνῶν αὐτῆς, προϋπῆρξε τῆς ἀποδόσεως εἰς αὐτὴν τοῦ σχετικοῦ τίτλου. Εἰδικώτερον, ὑπὸ τῆς συνελθούσης ἐν Χαλκηδόνι τὸ ἔτος 451 μ. Χ. Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀπεδόθησαν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Νέας Ρώμης - Κωνσταντινουπόλεως ἴσα πρεσβεῖα τιμῆς πρὸς τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Παλαιᾶς Ρώμης καὶ ὡρίσθη ὅπως ἡ τοπικὴ δικαιοδοσία αὐτοῦ περιλαμβάνῃ ὡρισμένας ρητῶς κατονομαζομένας ἐδαφικὰς περιοχὰς καὶ ἐπὶ πλέον, συλλήβδην, ὅλας τὰς ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καὶ Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν ἐδαφικὰς περιοχάς, ἤτοι ὅλην τὴν ὑπόλοιπον οἰκουμένην.
Συνεπείᾳ αὐτοῦ καὶ τῆς ἀναπτύξεως ἱεραποστολικῆς καὶ εὐρυτέρας ἐπὶ παγκοσμίου ἐπιπέδου δράσεως ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἀπεδόθη εἰς αὐτό, ἤδη ἀπὸ τοῦ Ϛ΄ αἰῶνος, ὁ τίτλος οἰκουμενικόν, ὁ ὁποῖος συνεχῶς ἔκτοτε ἀποδίδοται αὐτῷ ὁμοφώνως ὑπὸ πάντων, Ἐκκλησιῶν Ὀρθοδόξων καὶ μή, κρατῶν, διεθνῶν ὀργανισμῶν καὶ ἰδιωτῶν.
Ὁ θεσμός, λοιπόν, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, αὐτοδιοικούμενος, αὐτοανανεούμενος καὶ μὴ ἐπηρεαζόμενος ὑπὸ τῶν μεταβολῶν τῶν πλαισιούντων αὐτὸ θεσμῶν καὶ φυσικῶν προσώπων, τυγχάνει παγκοσμίου ἐκκλησιαστικῆς καὶ πολιτειακῆς ἀναγνωρίσεως ἀνὰ τοὺς αἰῶνας καὶ μέχρι σήμερον, ὡς καταφαίνεται καὶ ἐκ τῶν γενησομένων ἀνακοινώσεων κατὰ τὴν ἡμερίδα ταύτην ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς προβολῆς στιγμῶν καὶ καιρίων γεγονότων τῆς μακρᾶς, Χάριτι Θεοῦ, προσωπικῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν διακονίας πρὸς τὴν Μητέρα πάντων ἡμῶν Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐξ αὐτῆς πρὸς τὸν κόσμον.
Ὡς καταδείκνυσι, λοιπόν, ἡ ἱστορία καὶ ἡ μέχρι σήμερον μαρτυρία καὶ προσφορὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τοῦτο δὲν εἶναι δημιούργημα μιᾶς στιγμῆς ἢ μιᾶς περιόδου ἢ τῆς νομοθεσίας μιᾶς χώρας ἢ πολλῶν χωρῶν, ἀλλὰ ἀποτελεῖ σταθμὸν καὶ διάστημα ἐν τῇ πνευματικῇ σφαίρᾳ καὶ στρατείᾳ τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου καὶ τῆς ὑπηρεσίας τῆς ψυχοσωματικῆς ὀντότητος τοῦ ἀνθρώ-που, ὑπερβαῖνον καὶ τὸν χρόνον καὶ τὸν τόπον, πορευόμενον ἐπὶ τῆς θεόθεν προορισθείσης ἀποστολῆς αὐτοῦ.
Ἀπευθυνόμενοι πρὸς εἰδότας, δηλοῦμεν καὶ διαβεβαιοῦμεν ὑμᾶς καὶ πάντας, τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν, τὴν ἱερὰν ταύτην κληρουχίαν αὐτοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τορόντο, τμῆμα καὶ ταύτης τῆς ἀνὰ τὴν οἰκουμένην ἐκκλησιαστικο-κανονικῶς καθορισθείσης ἀναμφισβητήτου δικαιοδοσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅτι τοῦτο ἔχει κατὰ τοὺς ἱεροὺς κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὀντότητα καὶ ὑπόστασιν ἀνεξάρτητον, ἀνεγνωρισμένην διεθνῶς, παγκοσμίως καὶ διεκκλησιαστικῶς ἐπὶ αἰῶνας, μὲ ἀποστολὴν καὶ προσφορὰν οἰκουμενικὴν θρη-σκευτικοῦ, χριστιανικοῦ, πολιτισμικοῦ καὶ εὐρυτέρου χαρακτῆρος.
Ὅθεν καὶ ὑμεῖς, Ἱερώτατε καὶ φίλτατε ἀδελφὲ Μητροπολῖτα Τορόντο κύριε Σωτήριε, καὶ πάντες οἱ μετέχοντες τῆς ἡμερίδος ταύτης, προτρεπόμεθα καὶ παρακαλοῦμεν ὅπως διατηρῆτε ἄσβεστον τὴν φλόγα τοῦ αἰωνοβίου Θεσμοῦ τούτου, μεταλαμπαδεύοντες ταύτην εἰς τὰς ἐπερχομένας γενεάς, ὥστε, ἐντὸς ἑνὸς ὑλιστικοῦ καὶ διαρκῶς μακρυνομένου τῶν ριζῶν αὐτοῦ περιβάλλοντος, νὰ δίδητε διαρκῶς μαρτυρίαν σεβασμοῦ καὶ μνήμης τῆς πολυτίμου ταύτης πατρογονικῆς, πατροπαραδότου, ἀλησμονήτων χώρων καὶ περιοχῶν πνευματικῆς, πολιτιστικῆς καὶ εὐρυτέρας κληρονομίας, ἥτις εἶναι ἀδιάκοπος ἱστορία, παράδοσις, φρόνημα καὶ σύγχρονος μαρτυρία, διακονία καὶ προσφορὰ πρὸς πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ὡς ἀκριβῶς καὶ ὁ Κύριος καὶ δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας (πρβλ. Ἑβρ. ιγ΄ 8-9).
Ἡ δὲ Χάρις Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης καὶ τὸ λαμπυρίζον φῶς τοῦ Φαναρίου, τὸ ὁποῖον ἐκπέμπεται καὶ ἐξακτινώνεται οἰκουμενικῶς καὶ θυσιαστικῶς πρὸς πάντας, ὁμοῦ μετὰ τῆς εὐχῆς καὶ ὁλοθύμου εὐλογίας τοῦ παρόντος νοερῶς κατὰ τὴν ἡμερίδα ταύτην μετὰ πάντων ὑμῶν Πατριάρχου σας, τοῦ φύλακος καὶ συνεχιστοῦ τῆς πατρῴας κληρονομίας τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, εἴησαν μετὰ τῆς ὑμετέρας προσφιλοῦς Ἱερότητος καὶ μετὰ πάντων ὑμῶν, ἀγαπητοὶ Ὀρθόδοξοι τοῦ Καναδᾶ, τέκνα θεοευλόγητα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, τοῦ ὀφθαλμοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ συμπάσης τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀμήν.
,βιδ΄ Ὀκτωβρίου κα΄




Πηγή:

http://www.patriarchate.org/news/releases/toronto-conference-2014

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Κωνσταντινούπολη: Η Συνάντηση Πάπα και Πατριάρχου κατα την Θρονική Εορτή

Πάπας Φραγκίσκος θα μεταβεί από τις 28 ως τις 30 Νοεμβρίου στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, για να επισκεφθεί Τούρκους αξιωματούχους ...και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ανακοίνωσε σήμερα ο εκπρόσωπος του Βατικανού Φεντερίκο Λομπάρντι.

Την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου ο Πάπας θα φθάσει στην Άγκυρα για το επισημότερο τμήμα του ταξιδιού του: Συναντήσεις με τους κύριους πολιτικούς αξιωματούχους της χώρας και επίσκεψη στο μαυσωλείο του ιδρυτή του σύγχρονου τουρκικού κράτους Μουσταφά Κεμάλ.

Το Σάββατο στην Κωνσταντινούπολη θα επισκεφθεί το μουσείο της Αγίας Σοφίας, μετά το Μπλε Τζαμί, το οποίο είχε επισκεφθεί το Νοέμβριο του 2006 και ο πάπας Βενέδικτος 16ος. Ο Φραγκίσκος θα χοροστατήσει στη συνέχεια λειτουργίας στον καθολικό καθεδρικό ναό της Κωνσταντινούπολης.

Θα συναντηθεί επίσης για μια οικουμενική προσευχή με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, με τον οποίο διατηρεί πολύ φιλικές σχέσεις.

Την Κυριακή, ο Πάπας Φραγκίσκος θα εορτάσει την εορτή του Αγίου Ανδρέα μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και στη συνέχεια θα υπογράψει μαζί του μια κοινή δήλωση.

Πολύ αυστηρά μέτρα ασφαλείας πρόκειται να ληφθούν στη διάρκεια της επίσκεψης αυτής, καθώς η Τουρκία βιώνει ισχυρές εντάσεις που οφείλονται στις συγκρούσεις στο Ιράκ και τη Συρία και έχουν αναζωπυρώσει τις εντάσεις ανάμεσα στους Κούρδους και τους Τούρκους.

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Βαρθολομαίος: "Δι̉ ἡμᾶς ἐδῶ εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὁ ὅρος οἰκουμενικός εἶναι κάτι περισσότερον ἀπό ὄνομα, ἀπό ἱστορικόν τίτλον: εἶναι κοσμοθεωρία καί τρόπος ζωῆς. «Τρόπος νά κοιτάζῃς τόν κόσμον, τό χθές καί τό αὔριον, τούς ἄλλους καί τόν ἑαυτόν σου».

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Ἡ εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία τοῦ Θεοφιλ. Ἐψηφισμένου Μητροπολίτου Ἀδριανουπόλεως 
κ. Ἀμφιλοχίου. 
ΟΜΙΛΙΑ 
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ 
Κ. Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ 
ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Κ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ 
(18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014) 
Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Μητροπολῖτα Ἀδριανουπόλεως, 
«Ὁ νομοθετήσας ἡμῖν βαθμῶν καί ταγμάτων τάξιν» σε ἐκάλεσεν εἰς τόν τρίτον βαθμόν τῆς ἱερωσύνης καί σήμερον, ὁμοῦ μετά τῶν συνιερουργούντων ἀδελφῶν Ἀρχιερέων σέ χειροτονοῦμεν Μητροπολίτην Ἀδριανουπόλεως καί σε ὑποδεχόμεθα εἰς τήν χορείαν τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τοῦθ̉ ὅπερ ἀποτελεῖ διά σε ὑψίστην τιμήν καί προνόμιον -ὡς καί διά πάντας ἡμᾶς-, νά ἀνήκωμεν δηλαδή εἰς τήν πρωτόθρονον ἅμα καί μαρτυρικήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Εἰς αὐτήν ἀνῆκες ἤδη ὅλῃ ψυχῇ καί διανοίᾳ καί καρδίᾳ καί χείλεσιν ὡς πιστός στρατιώτης αὐτῆς, νῦν δέ καθίστασαι καί ἀξιωματοῦχος της. Ἐγαλουχήθης καί ἠνδρώθης πνευματικῶς παρά Γέροντι σοφῷ καί εὐγενεῖ καί διακριθέντι διά τό ἐκκλησιαστικόν του φρόνημα καί τήν εὐλάβειαν καί ἀφοσίωσιν πρός τήν ποτνίαν Μητέρα Ἐκκλησίαν, τῷ μακαριστῷ, λέγομεν, Μητροπολίτῃ Μεγάρων καί Σαλαμῖνος κυρῷ Βαρθολομαίῳ. Ἀλλ̉ ἀσφαλῶς πολλά ὀφείλεις καί εἰς τόν ἀείμνηστον Ἀρχιμανδρίτην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Δαμασκηνόν Κατρακούλην, ὁ ὁποῖος πλείστας ψυχάς ὡδήγησεν εἰς τόν Χριστόν καί τάς ἐστήριξεν εἰς τόν πνευματικόν των ἀγῶνα. Ἄς εἶναι, λοιπόν, αἰωνία ἡ μνήμη αὐτῶν! 
* * * 
Καλεῖσαι τώρα νά διακονήσῃς τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν ἀπό τῆς θέσεως τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Γραφείου Ἐκπροσωπήσεως αὐτῆς ἐν Ἀθήναις, «ὀρθοτομῶν τόν λόγον τῆς ἀληθείας εἰς δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καί συνεισφέρων εἰς τήν ἀγαστήν συνεργασίαν Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί μάλιστα εἰς τάς παρούσας χαλεπάς διά τό Γένος ἡμέρας. Ἡ προσωπική πνευματική σχέσις σου μέ τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον ἀποτελεῖ ἐχέγγυον τῆς ἐπιτυχίας τῆς ἀποστολῆς σου ταύτης, ἡ ὁποία εἶναι καί σπουδαία καί χρήσιμος. Ἀκόμη, διά τήν ἐπιτυχίαν αὐτήν ὑπολογίζομεν εἰς τήν κατάρτισίν σου τήν θεολογικήν καί νομοκανονικήν καί θύραθεν, τῆς ὁποίας δείγματα ἔχεις δώσει πολλά. Θά ζῇς καί εἰς τό ἑξῆς εἰς τήν αἰωνίαν Ἑλλάδα, τήν κοιτίδα τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς δημοκρατίας, τῆς φιλοσοφίας, ἀλλά, προτρεπόμεθά σε, κατά τό πνεῦμα καί τήν παράδοσιν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, νά ἀναπνέῃς τόν ἀέρα τῆς οἰκουμένης καί νά ἀγκαλιάζῃς ὅλον τόν κόσμον καί νά μεταδίδῃς εἰς αὐτόν τά μηνύματα εἰρήνης καί συμφιλιώσεως, ἀνοικτῶν ὁριζόντων καί πλατείας καρδίας. Δι̉ ἡμᾶς ἐδῶ εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὁ ὅρος οἰκουμενικός εἶναι κάτι περισσότερον ἀπό ὄνομα, ἀπό ἱστορικόν τίτλον: εἶναι κοσμοθεωρία καί τρόπος ζωῆς. «Τρόπος νά κοιτάζῃς τόν κόσμον, τό χθές καί τό αὔριον, τούς ἄλλους καί τόν ἑαυτόν σου». 
Τοῦ λόγου ὄντος περί τοῦ ἐν Ἀθήναις Γραφείου ἡμῶν θά ἦτο παράλειψις ἐάν δέν ἀναφέρωμεν τήν μέχρι τοῦδε διακονίαν ἐν αὐτῷ τοῦ πρώτου Διευθυντοῦ του Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ ἁγίου Περγάμου κ. Ἰωάννου, τοῦ σοφοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ, μέ τήν πολυποίκιλον ἐπί σειράν ἐτῶν δραστηριότητα καί προσφοράν, διά τήν ὁποίαν καί τόν ἐτιμήσαμεν μόλις πρό ἡμερῶν, ὁμοφώνῳ συνοδικῇ ἀποφάσει, ἀνυψώσαντες αὐτόν ἐπαξίως εἰς Γέροντα Ἱεράρχην τοῦ Θρόνου. Εἴησαν τά ἔτη αὐτοῦ πολλά καί εὐλογημένα! 
* * * 
Θεοφιλέστατε καί προσφιλέστατε ἀδελφέ, 
Ἡμετέρα Πατριαρχικῇ προτάσει καί προβλήσει, ἐξελέγης καί κατεστάθης Μητροπολίτης Ἀδριανουπόλεως, μιᾶς διακεκριμένης ἐπαρχίας τοῦ πανσέπτου τούτου Θρόνου, ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία τῆς ὁποίας ἀρχίζει ἀπό τόν Δ´ αἰῶνα, ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν διέπρεψε καί ὁ οὐράνιος προστάτης σου ἅγιος Ἀμφιλόχιος Ἰκονίου. Ἡ Ἀδριανούπολις, συνδέουσα τήν Κωνσταντινούπολιν μετά τῆς λοιπῆς Εὐρώπης, ἀπέβη τό κέντρον ἐπικοινωνίας μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως καί ἀνεδείχθη πόλις ἐμπορική καί βιομηχανική μέ χαρακτῆρα διεθνῆ καί κέντρον σημασίας στρατιωτικῆς καί πολιτικῆς. Ἐκκλησιαστικῶς ηὐμοίρησε νά διαποιμανθῇ ὑπό ἐπιφανῶν προκατόχων σου, τινές τῶν ὁποίων ἀνυψώθησαν εἰς τόν περίπυστον Οἰκουμενικόν Θρόνον, ἄλλοι δέ ἔτι ὑψηλότερον, εἰς τόν Θρόνον τοῦ μάρτυρος. Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρομεν ἐνταῦθα τόν φιλόμουσον πρῴην Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλον Στ´ καί τόν διάδοχόν του εἰς τήν Μητρόπολιν Ἀδριανουπόλεως Δωρόθεον τόν Πρώϊον, τόν ἀπό Σχολαρχῶν τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς, ἕνα ἐκ τῶν ὀκτώ Μητροπολιτῶν τῶν ἀπαγχονισθέντων τήν ἡμέραν τοῦ Πάσχα ὁμοῦ μετά τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε´. 
Ὄχι ὀλιγώτεροι ἧσαν καί οἱ λόγιοι τῆς Ἐπαρχίας σου, Θεοφιλέστατε, μέ ἐπιστέγασμα τόν πολύν Κωνσταντῖνον Καραθεοδωρῆν, τόν διδάσκαλον τοῦ Ἄϊνσταϊν. 
Μνημονεύομεν εὐγνωμόνως ὅλους αὐτούς τούς κεκοιμημένους Ἀδριανουπολίτας καί χαιρετίζομεν καί εὐλογοῦμεν τούς ἐπιζῶντας ἐν τῷ προσώπῳ τῶν παρόντων καί συμπροσευχομένων Προέδρου καί Ἀντιπροέδρου τοῦ Φιλεκπαιδευτικοῦ Συλλόγου Ἀδριανουπόλεως ἀπό τήν νέαν Ὀρεστιάδα. 
* * * 
Καί ταῦτα μέν οὕτως, ἀδελφέ Ἀμφιλόχιε, 
Ἀσφαλῶς ἤκουσες καί θά ἀκούσῃς καί πάλιν καί πολλάκις ὅτι ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ἠμπορεῖ νά λέγεται Μεγάλη Ἐκκλησία ἀλλ̉ εἰς τήν πραγματικότητα εἶναι μικρά, εἶναι ἐξουθενημένη, εἶναι συρρικνωμένη, εἶναι ταπεινωμένη, εἶναι ἀνίσχυρος ἐμπρός εἰς ἄλλας πανισχύρους Ἐκκλησίας αἱ ὁποῖαι καί διαρκῶς τήν ἐπιβουλεύονται καί τήν ὑποσκάπτουν. Σύ, μή φοβοῦ. Διότι ἐδῶ εἶναι ἡ ἀείζωος Κωνσταντινούπολις, εἶναι ἡ Χώρα τῶν Ζώντων, τό καύχημα τῶν ζώντων, θά ἔλεγεν ὁ Φώτης Κόντογλου. Ζοῦμε, αἰῶνες τώρα, μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, τά ὁποῖα εἶναι παρόντα καί περιίπτανται μαζί μέ ἡμᾶς τούς ζῶντας καί περιλειπομένους παντοῦ, εἰς τά τείχη, τούς ναούς, τίς κινστέρνες, τόν ἱππόδρομον, τά ὑδραγωγεῖα, τά παλάτια, τά μοναστήρια. Ζοῦμε ὀλίγοι καί ἀμέτρητοι. Καί μόνοι καί μετά πολλῶν. Ἀλλά πάντως ζοῦμε, «μέσον πυρός ἱστάμενοι καί μή φλεγόμενοι». 
Εἶπε κάποιος ὅτι τό Φανάρι «σ̉ ὁδηγεῖ ἀπό τό σήμερα στό χθές κι̉ ὕστερα στό προχθές. κι̉ ὅλο πιό πίσω». Ἔρχεται ὅμως ὀ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος ὁ Β´ νά διορθώσῃ καί νά προσθέσῃ ὅτι ἡ πόλις αὐτή «δέν εἶναι μόνο παρελθόν, εἶναι καί παρόν καί κυρίως τό μέλλον. Ἡ Κωνσταντινούπολη, χάρη στήν παράδοση πού διασώζει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἔχει ὅλες τίς προϋποθέσεις νά δώσει τό ὅραμα σέ ἕναν κόσμο πού καταρρέει». Ἐδῶ «ἠμπορεῖς νά θυμηθῇς, νά ξαναζήσῃς, νά ζήσῃς, νά ἀντλήσῃς καί, τέλος, νά ὑπάρξῃς». Διατί; Διότι ἐν Αὐτῷ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν. Ποίῳ; Ἐκείνῳ, ὁ ὁποῖος εἶπεν ὅτι ἦλθεν «ἵνα ζωήν ἔχωμεν καί περισσόν ἔχωμεν». 
Ὄντως, ὅπως θά ἔγραφεν ὁ Παῦλος πρός τούς Κορινθίους, ἐδῶ διάγομεν «ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς ... διά δόξης καί ἀτιμίας, διά δυσφημίας καί εὐφημίας ... ὡς ἀποθνήσκοντες καί ἰδού ζῶμεν». Πάντοτε ζῶμεν. Καί πάλιν πρός τούς Κορινθίους γράφει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν τά ἑξῆς: Ὁ Χριστός «εἰ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας, ἀλλά ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ• καί γάρ ἡμεῖς ἀσθενοῦμεν ἐν αὐτῷ, ἀλλά ζησόμεθα σύν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ».
Ἰδού, Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε, ποίας Ἐκκλησίας καλεῖσαι νά εἶσαι διάκονος καί ἐκπρόσωπος, ἀξιωματικός εἰς τό ἑξῆς ἀλλά καί πάντοτε πιστός καί πρόθυμος στρατιώτης, ἕτοιμος διδόναι λόγον παντί τῷ αἰτοῦντι περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος. Αὐτῆς τῆς ἐλπίδος πού μᾶς κρατᾷ ὀρθίους καί πάντοτε μέ ἀγωνιστικόν φρόνημα αἰῶνες τώρα. 
Νά εἶσαι ταπεινός, ἀξιοπρεπής, ἐκφραστής τῆς ἀρχοντικῆς εὐγενείας τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης.
Ἐπιστρέφων ἀπό τό Φανάρι, τό σεπτόν τοῦτο Πρωτᾶτον τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους, εἰς τά Μέγαρα μετάφερε τήν εὐλογίαν του εἰς τούς Μεγαρεῖς, τῶν ὁποίων ἀποικία ὑπῆρξέ ποτε τό Βυζάντιον. Χαιρόμεθα διότι συμπροσεύχεται σήμερον μαζί μας καί ὁ κ. Δήμαρχος τῶν Μεγαρέων μέ πολλούς ἐκ τῶν ἀγαπητῶν δημοτῶν του. 
Σήμερα εἶναι χαρά καί πανήγυρις διά σᾶς καί δι̉ ἡμᾶς. Διά σᾶς, διότι ἐπαξίως τιμᾶται ἕνας ἐκλεκτός συμπολίτης σας, καί δι̉ ἡμᾶς, διότι ἀποκτῶμεν ἕνα νέον Ἱεράρχην, εἰς τήν ἀξίαν, τάς ἱκανότητας καί τήν ἀποστολήν τοῦ ὁποίου πολλάς ἐλπίδας ἐναποθέτομεν. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἀνακαινίζει ὡς ἀετοῦ τήν νεότητά της πορευομένη ἐν μέσῳ συμπληγάδων καί παγίδων πολλῶν. 
Καί ἰδού ζῇ! Ἀειθαλής, νεᾶνις μέ ἄσπρα μαλλιά, ἀκατάβλητος, ἑδραία καί ἀμετακίνητος εἰς τήν ἀπό αἰώνων ἕδραν της, καυχωμένη διά τά παθήματα καί τόν σταυρόν της καί διατηροῦσα ἀδούλωτον τό φρόνημα τοῦ Γένους. 
Καί τώρα, ἀδελφέ Ἐψηφισμένε Μητροπολῖτα Ἀδριανουπόλεως, εἴσελθε εἰς τά ἅγια τῶν ἁγίων διά νά λάβῃς τό πλήρωμα τῆς χάριτος. Καί εἶτα ἔξελθε διά νά κηρύττῃς, ἀπό ὑψηλοτέρας πλέον σκοπιᾶς, Χριστόν ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα, Ὧι ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.


Πηγή:
Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων ΑΜΕΝ
http://www.amen.gr/article19492

Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Patriarchal Encyclical for the Ecclesiastical New Year







Στην Ύδρα ο Βαρθολομαίος





Prot. No. 907

+ BARTHOLOMEW
By God’s Mercy
Archbishop of Constantinople-New Rome and Ecumenical Patriarch
To the Entire Church: Grace and Peace from the Creator,
Sustainer and Governor of all Creation, our Lord God and Savior Jesus Christ
Blessed brothers, sisters, and children in the Lord,
The common Mother of all Orthodox, the Church of Christ, the Body of our eternal Lord and divine-human Jesus Christ, compassionately ministers through all of its activities but especially through the Divine Eucharist, by offering its holy gifts to their Creator in the mystery of salvation. It does this with proven boundless and indiscriminate love toward all of its members to the degree also demonstrated by our heavenly Father.
In its prayerful memory, the Church always bears in mind the presence of its children, maintaining a vivid interest and concern for all that relates to and influences their lives. This is why it does not remain unmoved or indifferent by the ongoing and daily destruction of the natural environment resulting from human greed and vain profit, which in turn implies an essential turning of the Lord’s face and results in consequential turbulence in nature and fracture in its crown, namely human existence, whose very survival is threatened.
The Ecumenical Patriarchate and we have for many years assessed the signs of our times as well as the Eucharistic obligation of the Orthodox Church. Thus we declared and devoted the commencement of the ecclesiastical year, namely September 1st, as a day of prayer and supplication for the preservation of God’s creation, which has been inherited by us as our environment. On this day, we bow our heart and soul, invoking God’s Word to look down upon His creation with loving kindness that He might overlook our sinfulness and greed, “opening up His hand to fill all of creation with goodness” and bring an end to the destructive path of the world.
Of course, it is true that significant progress has been achieved in the last decades with regard to protecting the environment, especially through constantly raising awareness of public conscience, assuming precautionary and restrictive measures, creating sustainable programs, returning to more moderate energy sources, as well as many other fruitful and noteworthy activities. The effort and concern of the Mother Church of Constantinople has greatly contributed to this progress in cooperation with international ecological institutions and organizations. Nonetheless, all this is insufficient.
As we celebrate once again this year the Feast of the Byzantine Indiction, and as we inaugurate a new year of the Lord’s grace, we address the blessed plenitude of the Orthodox Church and the entire world, inviting all people to continued vigilance, consciousness and mobilization of their resources in order to return to the state that reflects – if not the absolute Eucharistic and doxological condition of Adam and Eve – at least the condition inspired by God’s grace and mercy.
The unlimited and insatiable exploitation of the natural resources of creation, which constitutes the primary cause of the destruction of the natural environment, is – according to the witness of theology, science and the arts – the result of man’s fall, that is to say, our disobedience to the Lord’s command and non-conformation to God’s will.
However, the Church provides the antidote for the resolution to our ecological crisis, inviting everyone to the restoration of the divine image to its former and original beauty. The rehabilitation of the fallen human nature by means of the breath of the Holy Spirit and participation of its gifts also restores a balanced relationship between humanity and creation, which was made by God for our joy and enjoyment but also for us to offer up to Him as its Creator.
The Mother Church calls us “to cultivate the whole of creation in the divine Word and life-giving Spirit,” just as St. Symeon the Stylite, whom we celebrate today, so that we may ascend “from the natural to the supernatural” and commit ourselves “to the simple and absolute mystical visions of theology” in order to be raised from creation to the Creator. It is the indwelling of the Holy Spirit that deifies humankind and at the same time unites it with the natural environment in order that we may perceive it as part of our very selves and respect it as something sacred without deviating toward abuses and extremes.
The nurturing of humanity by the natural world cannot possibly occur through greedy abuse but by respectful use, namely by mutual respect among human beings and all created beings as well as with everything that has life and offers life, which was created “very good” by God’s word, namely with all the elements of creation both visible and invisible. Thus, we shall be able to drink water from the life-creating stone, to behold the created sun and conceive the spiritual sun of righteousness, to look upon the material column of St. Symeon and see the true column of light, to witness the rainy clouds and enter the cloud of the Holy Spirit in order that we may rest there, where Christ entered as our forerunner, and have our names recorded with the first-born in the heavenly Church.
It is only when we proceed with this mindset – respecting the contribution of every living being and vegetable in the universal liturgy of life – that we can resolve with the power of divine grace and not by means of the weakly human violence all of our environmental challenges. This message of life is a message of our responsibility to continue our spiritual struggle and effort with prayer, exhortation, encouragement and appeal, attracting the attention of all people with regard to the necessity to protect ourselves from the imminent wrath resulting from our estrangement from nature. The constant focus of humanity on earthly and corruptible things provokes the ecological problems inasmuch as, when we increasingly turn toward the earth and this world, we are increasingly alienated from heaven and God.
The Holy Mother and Great Church of Christ unceasingly assumes and cultivates this mandatory and salvific responsibility for the protection of the environment for the spiritual and material continuation of life on our planet. Therefore, in this regard, it is organizing an Environmental Summit next June on the theme of “Theology, Ecology, and the Word: a conversation on environment, literature and the arts.” The aim of this conference is to awaken the global conscience to the particular and specific importance of the ethical and spiritual dimension of the ecological crisis – with special reference to the arts and literature – in order that it may be returned to its “original beauty,” which is the natural, hole and sacred purpose for which it was fashioned by the creative hands of the divine Word.
Having “within ourselves the inviolable memory of the Lord’s judgment,” we give witness from this Sacred Center of all Orthodoxy to the truth of the word and draw the attention of all to the dangers that lie before us, which God’s grace will surely avoid in its loving providence. And we invite everyone to work for the preservation and return of our world to the Source of Life, through the intercessions of our All-holy and Ever-blessed Theotokos, of St. Symeon the Stylite, and of all the Saints. Amen.
September 1, 2014



Πηγή:

Ecumenical Patriarchate

http://www.patriarchate.org/documents/patriarchal-encyclical-new-year-2014



In Italian:
Sacra Arcidiocesi Ortodossa d'Italia e Malta
http://www.ortodossia.it/w/index.php?option=com_content&view=article&id=871:messaggio-patriarcale-in-occasione-della-giornata-di-preghiera-per-la-salvaguardia-del-creato-2014&catid=14:messaggi&lang=it

Messaggio Patriarcale in occasione della Giornata di preghiera per la salvaguardia del creato 2014