Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος καὶ Μυροβλύτου εἶναι ἕνα ἔνδοξο σημείο ἐμφανίσεως τῆς θείας παρουσίας μέσα στὴν ἱστορία. Ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος παραστατικὰ ψάλλει:
«Ἱερουργήσας τὸ αἷμά σου Δημήτριε, σπείσας πανάριστε, τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντός, πλευρὰν δὲ λελόγχευσαι, τοῦτον μιμούμενος· ὅθεν δίδωσι, τὴν ἀμοιβὴν κατάλληλον, μύρον ἄλλοις δεδειχὼς σε.»
Μὲ τα λόγια αὐτὰ, ὁ ὑμνογράφος ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ ἅγιος Δημήτριος, μὲ τὸ αἷμα του, ἱερουργεῖ τὴν ὑπέρτατη θυσία στὸν Θεό, μιμούμενος τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ λόγχος ποὺ διέσχισε τὴν πλευρά του γίνεται σύμβολο ταυτίσεως μὲ τὸ σταυρικὸ πάθος, ἐνώ τὸ μύρον ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ τὸ σῶμά του ἐκφράζει τὴ θεία χάρη ποὺ ζωοποιεῖ καὶ ἁγιάζει.
Ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ πόλις ποὺ ἔζησε, ὁμολόγησε καὶ ἐμαρτύρησε ὁ ἅγιος, τὸν τιμᾶ μὲ βαθιὰ συγκίνηση. Ὁ ἅγιος Δημήτριος δὲν εἶναι μόνον ὁ «πολιούχος» της, ἀλλὰ καὶ ὁ πνευματικὸς φύλακας της, ὁ ὑπέρμαχος καὶ ἐγγυητὴς τῆς πίστεως τῶν τέκνων της. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεί νὰ τὸν τιμήσουμε «ὡς ὄντως στρατιώτην καὶ ἐχθρῶν καθαιρέτην», ὡς ἕναν ἅγιο ὄχι τοπικὸ ἀλλὰ οἰκουμενικὸ, ὅπως μαρτυρεῖ τὸ ἀπολυτίκιο του:
«Μέγαν εὗρες ἐν τοῖς κινδύνοις σε ὑπέρμαχον, κόσμε ἡ οἰκουμένη, ἱερομάρτυς Δημήτριε…»
Ἀνατολὴ καὶ Δύση ἔγιναν κοινωνοὶ τῆς χάριτός του, καὶ ἡ εὐωδία τοῦ μύρου του διαδόθηκε σὲ ὅλον τὸν χριστιανικὸ κόσμο.
Γεννημένος ἀπὸ εὐγενεῖς καὶ ἐπιφανεῖς γονεῖς, ὁ ἅγιος Δημήτριος ἀνατράφηκε μὲ παιδεία, ἀρετή καὶ πίστη. Ὁ Θεὸς τὸν προίκισε μὲ χαρίσματα καὶ ἱκανότητες ποὺ τὸν ἀνέδειξαν στὴν κοινωνία. Ὅμως, πάνω ἀπ’ ὅλα, τὸ στολίδι του ἦταν ἡ ἀφοσίωση στὸν Χριστό· ἡ πίστις του ἦταν ἡ κορώνα του καὶ ἡ πανοπλία του.
Ὡς στρατιωτικὸς ἄνδρας, ὁ Δημήτριος ἀναδείχθηκε σε διοικητὴ τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ὅλης τῆς Θεσσαλίας, κατὰ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ. Ὅμως, πίσω ἀπὸ τὴ στρατιωτικὴ του στολή, ἔκαιε μία φλόγα πίστεως. Ἐνώ ὁ κόσμος τὸν ἔβλεπε ὡς ἄνδρα τῆς ἐξουσίας, ὁ Θεὸς τὸν ἔβλεπε ὡς κατηχητή τῆς νεότητος, ποὺ στὴν κρύπτη τοῦ σπιτιοῦ του δίδασκε μυστικὰ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔνας στρατιωτικὸς ἀνὴρ ποὺ μετατρέπεται σὲ ποιμένα ψυχῶν· ἕνα ἔργο παράδοξο, ἀλλὰ ἔνδοξο.
Ὅταν ὁ Μαξιμιανὸς ἐπέστρεψε ἀπὸ μία νίκη καὶ διέταξε θυσίες στὰ εἴδωλα, ὁ Δημήτριος ὁμολόγησε μὲ θάρρος:
«Χριστιανὸς εἰμί».
Ἡ ὁμολογία του ἀντήχησε ὡς ἀστραπή μέσα στὴν εἰδωλολατρικὴ σκοτία. Ὁ αὐτοκράτορας τὸν ἔριξε στὴ φυλακή, νομίζοντας ὅτι ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ταπείνωση θὰ λυγίσουν τὸν ἅγιο. Ἀλλὰ ἐκεῖ, μέσα στὸ δεσμωτήριον, ὁ Δημήτριος ἔγινε φάρος πίστεως· ἔγινε πηγὴ ἱερᾶς διδασκαλίας.
Ἐκεῖ προσέρχεται ὁ νεανίας Νέστωρ, ὁ μαθητὴς του, ὁ κατηχούμενος, ζητῶντας εὐλογία νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν γίγαντα Λυαίο, τὸν εἰδωλολάτρη ποὺ ἐξευτέλιζε τοὺς χριστιανούς. Ὁ Δημήτριος ἔκανε τὸ σημείο τοῦ Σταυροῦ ἐπάνω του καὶ εἶπε προφητικὰ:
«Καὶ τὸν Λυαῖον νικήσεις, καὶ ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρήσεις.»
Ὁ λόγος ἐπαληθεύτηκε· ὁ Νέστωρ νίκησε τὸν Λυαῖον, καὶ ὁ Μαξιμιανὸς, ἐξαγριωμένος, ἔστειλε στρατιώτες νὰ διαπεράσουν μὲ λόγχες τὸν Δημήτριο μέσα στὴ φυλακή. Ὁ ἅγιος, βλέποντας τοὺς στρατιώτες, ἔδειξε τὴν πλευρά του λέγοντας:
«Εἰς τὴν πλευράν χτυπήσατέ με, ὡς καὶ τὸν Δεσπότην μου».
Ἔτσι ὁ Δημήτριος ἐμαρτύρησε, μιμούμενος τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ.
Ὅπως ψάλλει ἡ ὑμνολογία:
«Δημήτριον νύττουσι λόγχαι, Χριστέ μου, ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.»
Ἡ ζωή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ πίστη εἶναι ἡ πνευματικὴ μας πανοπλία. Ὅπως ὁ στρατιώτης φορεῖ πανοπλία γιὰ νὰ ἀντέξει στὴ μάχη, ἔτσι καὶ ὁ χριστιανὸς ὀφείλει νὰ ἐνδυθεῖ τὴν πίστιν, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν πειρασμὸ, τὴν ἀμαρτία καὶ τὴ φθορά τοῦ κόσμου. Ἡ πίστις τοῦ Δημητρίου ἦταν ἡ ἀληθινὴ του ἀσπίδα· τὸν φύλαξε ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία, ἀπὸ τὸν πειρασμὸ τῆς δόξης καὶ τοῦ πλούτου, καὶ τὸν ὁδήγησε στὸν οὐράνιο θρίαμβο.
Σήμερα, προσκυνοῦμε τὸν Ἅγιο Δημήτριο καὶ τὸ ἅγιο Μύρο του, ὡς εὐωδία Χάριτος ποὺ ἀγιάζει ὅλη τὴν κτίση. Ἐκεῖνος μᾶς καλεί νὰ γίνουμε ἀληθινοὶ στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, νὰ κρατήσουμε ἀναμμένη τὴ δάδα τῆς πίστεως, καὶ νὰ μεταδώσουμε τὴν πανοπλία τῆς ἀληθείας καὶ σὲ ἄλλους.
«Δεῦρο, Μάρτυς Χριστοῦ, πρὸς ἡμᾶς, σοῦ δεομένους,
συμπαθοῦς ἐπισκέψεως ῥῦσαι τυραννικαῖς ἀπειλαῖς,
καὶ δὸς ἡμῖν ἄνεσιν· παῦσον τὴν ζάλην καὶ σβέσον τὴν καθ’ ἡμῶν ἀγανάκτησιν.»
Ἅγιε Δημήτριε, φύλαξ τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ὑπέρμαχε τῆς πίστεως,
πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
1) Ενδέχεται το περιεχόμενο του άρθρου να μη συμπίπτει με τις απόψεις και θέσεις του Ιστολογίου.
2) Να μην χρησιμοποιείτε greeklish για τον καλύτερη κατανόηση των σχολίων σας.
3) Να τσεκάρετε το πλαίσιο "Να λαμβάνω ειδοποιήσεις" που βρίσκεται κάτω από το μήνυμα σας, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, ώστε να ειδοποιείστε για τα επόμενα σχόλια αυτής της ανάρτησης, μέσω της ηλεκτρονικής σας διεύθυνσης.
4)Τα σχόλια ελέγχονται από τον Διαχειριστή.
5) Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: Johhlotsios@gmail.com.